MV Agusta Brutale 800RR rijdt als een bestuurbare komeet

Eerst moeten we even wat rechtzetten in de stamboom van MV Agusta. Je zou verwachten dat de Brutale 800 het kleine broertje zou zijn van de Brutale 1000. Toch is de Brutale 800 eerder directe familie van het neefje, de Dragster 800RR . De Brutale 800 en de Dragster 800 delen namelijk hetzelfde onderstel en blok, in tegenstelling tot de Brutale 800 en de Brutale 1000. Die laatste is voorzien van een apart ontwikkeld onderstel (van de Serie Oro) met een viercilinder, terwijl de Brutale 800 het moet doen met die bekende, en verschrikkelijk lekkere, driecilinder van MV Agusta. Je kan het vergelijken met de vloot van Lamborghini: de Brutale 1000 is de Aventador, terwijl de Brutale 800 meer de Huracán is. Maar dan wel een Huracan Performante. Bloedsnel, compact en zo giftig als de zwarte mamba.

We rijden richting Circuit Zandvoort, waar we de motor samen met de Superveloce gaan fotograferen. Om maar even over het blok door te gaan, dit is misschien wel de lekkerste driecilinder die er te krijgen is. In totaal levert de drie-in-lijn een vermogen van 140 pk, op een maximum van 12.300 toeren per minuut. Het rijdt fan-tas-tisch. Om maar te zwijgen over de soundtrack die uit de karakteristieke drietand uitlaat hoort. Het is echt zo’n verrukkelijk heng-heng geluid, zonder dat het heel hoog en schel wordt. Wel klinkt het ontzettend rauw en gevaarlijk. Hoog in de toeren laat het MV Agusta-orkest op bombastische wijze zien wat het allemaal in huis heeft. Weergaloos. Als hier een Spotify afspeellijst van zou zijn, dan zou die bij ons op repeat staan. MV’s R&D chef Brian Gillen zei daar eerder het volgende over: “We hadden een duidelijk doel voor ogen en dat was dat we niet op geluid wilden inboeten. Een MV moet klinken als een MV.” Mission accomplished. Mede dankzij het ingenieuze up/down quickshifter, ben jij een soort mechanische Mozart die z’n eigen symfonie componeert. In z’n 2: bwaaaaaaaaaap, door naar 3, bwaaap, naar 4, bwap, terug naar 3, bwaaaap, terug naar 2, uit laten rollen. En dat geluid dat uit de driecilinder komt. Zo rauw en bruut. Vooral die roffel als je het gasloslaat, weergaloos. Die glimlach die onherroepelijk volgt, zorgt dat je helemaal zo’n opgevouwen gezicht krijgt in je helm. Zou je eigenlijk een foto van moeten hebben. Ondertussen stromen er golven van verbluffende gevoelens vanuit je hersenen naar de rest van je lichaam.

De rijhouding is nagenoeg identiek als je het vergelijkt met de Dragster. Voor mensen van onze lengte (1.80) is dat perfect. De rijhouding is sportief, maar toch vrij rechtop en comfortabel. Er is heel weinig ruimte meer voor de motor, waardoor je een beetje dat gevoel hebt alsof je dat cameraatje helemaal voorop een F1-auto bent. Dit is wat je noemt racen in POV. Je bent zo snel, wendbaar en compact, dat het lijkt alsof je op een bestuurbare komeet zit (die opmerking is mede mogelijk gemaakt door de film Greenland). Zeker in Sport-stand toont hij zich een furieuze machine. Als we voor het stoplicht staan en naast ons een andere sportieve tweewieler zich meldt, komt het oerinstinct naar boven en willen we dus even laten zien wie er op de top van de apenrots staat. Voordat we er erg in hebben (en zonder dat we het willen) komt het voorwiel van de grond. We laten onze niet malse verkeerslichtconcurrent met speels gemak de achterspatbord zien. Niet dat wij nou per se over uitmuntende stoplicht skills beschikken, het wordt ons ook wel heel makkelijk gemaakt door het koppelsysteem.

Net als op de Dragster, heeft MV Agusta op de Brutale 800 het innovatieve Smart Clutch System 2.0 geïnstalleerd. Dit is nog een next level na de up/down quickshifter. De feature maakt je koppeling grotendeels overbodig, waardoor je weg kan rijden zonder je koppeling te gebruiken. Ook als je dus stilstaat voor het stoplicht kun je ‘m gewoon in de eerste versnelling laten staan, zonder dat je je koppeling hoeft in te knijpen. Nu verlies je helemaal geen tijd meer tijdens het schakelen, waardoor je in een rechte lijn koers kan zetten richting de topsnelheid. Je bestuurt ‘m als het ware alsof je een scooter bestuurt. Heel apart. Mogelijk een kleine doorn in het oog van de klassieke motorpuristen, wij vinden het vooral een ontzettend comfortabele feature waarvan we echt veel plezier hebben beleefd. Waarvoor die koppeling er dan zit? Als je vaker op je enkel je achterwiel wil rijden, dan komt die hendel wel van pas.

Qua looks zeiden we het al hé: hij lijkt meer op de Dragster dan op de Brutale 1000. Dat betekent ook dat we dat prachtige TFT-display missen. In plaats daarvan krijg je een matig digitaal schermpje. Volgende keer gewoon dat TFT-display erop zetten graag, mannen van MV. Verder zijn de looks weer om van te watertanden. De slogan Motorcycle Art wordt ook met de MV Agusta Brutale 800RR eer aan gedaan. Het verschil in uiterlijk tussen de Brutale en de Dragster zit ‘m met name in het achterwerk. Bij de Dragster is die wel heel kort en abrupt, bij de Brutale 800 is ‘ie net even wat langer, waardoor je bij de Brutale wél je date mee achterop kan nemen voor een romantisch ritje.

Of je nou voor de Dragster, Brutale 800 RR of Brutale 1000 gaat, met alle drie de MV’s haal je een beest van een motor in huis. Het prijskaartje kan dan wellicht een doorslaggevende factor zijn, en daarmee heb je met de Brutale 800 RR de beste keus. Hij gaat vanaf 18k, terwijl z’n neef vanaf een kleine 23K gaat) en z’n grote broer (Brutale 1000) bijna het dubbele kost. Een Brutale 800 Rosso is er zelfs vanaf een kleine 14k, alleen mis je dan de quickshifter. Voor welke Italiaans familielid jij gaat mag jij lekker bepalen, maar dat de MV Agusta Brutale 800RR een van de vetste motoren in de game is, geven wij je bij deze op een digitaal briefje.

Motor: driecilinder in lijn, 798 cc Vermogen: 140 pk op 12.300 toeren per minuut

Max koppel:87 Newtonmeter Gewicht: 175 kilo

Tankinhoud:16,5 liter Prijs: €18.088,-

Tekst: Chris Riemens Beeld: Niek Filippo

Locatie: Circuit Zandvoort