Waarom is de Mona Lisa nou zo beroemd?

Leonardo da Vinci was een zogehete Homo Universalis, of iets makkelijker gezegd: een alleskunner. Hij was oorspronkelijk een kunstenaar, maar net zo bekend om zijn uitvindingen en schetsen. Da Vinci hield er echter niet van om naar zijn opdrachtgevers te luisteren. Iets wat ook bij de Mona Lisa gebeurde.

Vermoedelijk kreeg Da Vinci rond het jaar 1503 de opdracht om de echtgenote van een Florentijnse koopman te portretteren. Het portret van Lisa Gherardini werd geschilderd, maar nooit geleverd door Leonardo da Vinci; hij hield het schilderij in zijn eigen bezit.

Na zijn vertrek naar Frankrijk bleef hij tot zijn dood kleine aanpassingen doen aan het doek. Na zijn dood bleef het schilderij in handen van prominente Fransen, waarna het tijdens de Franse Revolutie in het Louvre belandde.

Als je mensen vraagt waarom het schilderij zo beroemd is, worden vaak de ogen of de glimlach genoemd. Dat is deels wel waar. De glimlach is eentje die niet uitbundig is, maar heel tevreden. Kunstkenners zeggen dat Leonardo da Vinci met die glimlach geluk wilde schilderen, niet specifiek vrolijkheid, maar tevreden geluk. Software die emoties herkennen heeft zelfs geconcludeerd dat de glimlach voor 83% geluk zou uitstralen. Die glimlach is tegenwoordig deels het handelsmerk geworden van het portret.

De ogen volgen je vanwege de sfumatotechniek (vervaagde overgangen tussen licht en schaduw), waardoor de blik direct lijkt, ongeacht de hoek. Het is prachtig gedaan, maar wat als we je vertellen dat dit wederom niet de echte reden van de roem is?

In de inleiding hadden we het al over de diefstal van de Mona Lisa, en dat is een cruciaal verhaal voor haar roem.

Vincenzo Peruggia was een Italiaans nationalist en medewerker van het Louvre. Hij vond het een schande dat er een schilderij van een Italiaanse meester in Frankrijk hing. Hij besloot dat Mona Lisa terug moest naar zijn vaderland, dus verstopte hij zich in een kast tot sluitingstijd en nam het schilderij zo onder zijn arm mee naar huis. Pas na twee dagen werd er alarm geslagen, maar toen lag het doek veilig onder z’n bed.

Hoewel Mona Lisa niet per se super bekend was, was Leonardo da Vinci dat wel. De verdwijning werd wereldnieuws, waarbij zelfs Pablo Picasso een korte tijd werd verdacht. Na drie jaar wilde Vincenzo Peruggia het inmiddels wereldberoemde schilderij verkopen aan het Uffizi in Florence, maar die lichtte het Louvre in.

Nadat Mona Lisa weer ‘’thuis’’ was, ontstond een gigantische storm om het schilderij met eigen ogen te zien. Eigenlijk is dat nooit meer weggegaan, waardoor we nog steeds massaal Parijs bezoeken om die postzegel aan de muur te zien. Sindsdien is de reden achter de roem misschien vervaagd, maar het blijft een super interessant verhaal.

Dus als je een sterk staaltje geschiedenis wil zien, raden we absoluut aan het schilderij te bezoeken, maar om het echt te zien moet je flink op je tenen gaan staan, want je bent lang niet meer de enige.