De geur van verbrand rubber en vers getapt bier baande zich een weg in onze neusgaten toen we afgelopen weekend Assen binnenreden. Wat we te zoeken hadden in dit stukje einde van de wereld? De 87eeditie van de Dutch Tourist Trophy, inclusief feest in de stad en de races van de MotoGP. En dat was fucking vet, kunnen we je vertellen.
Eén keer per jaar wordt Assen omgetoverd van ‘gezellig stadje’ naar walhalla der motorraces. Een week lang staat de stad in het teken van motoren en feest. Her en der hoorden we wel eens enthousiaste verhalen over het evenement, dus dit jaar moesten we natuurlijk wel een kijkje gaan nemen.
Na een aantal avonden fissa in het centrum van Assen, alcoholische versnaperingen, optredens van bekende en onbekende artiesten op één van de zeven podia en heel veel gezelligheid incluis, lopen we zondagochtend richting de TT-baan. Lopen, ja, want zo’n beetje elke levende ziel staat op dit tijdstip in de file rondom Assen. Ongeveer honderdduizend mensen komen op het racefestijn af, bij elke afrit staan motoren en auto’s in kilometerslange rijen te dringen, dus de benenbolide it is. Een kilometertje of zes vanaf een redelijke goed bereikbare parkeerplaats. Prima te doen overigens, gezelschap genoeg. Elke TT-camping in de omgeving stroomt leeg richting het circuit, dus lopen we samen met honderden beschonken TT-liefhebbers die kant op. Mooi volk, de motorsportfans.
Dankzij onze vrienden van KTM krijgen we een prachtig plekje op de hoofdtribune van het circuit. Perfect zicht op de start en finish. Op het programma de Moto2, Moto3 en natuurlijk de race der races: de MotoGP. Publieksfavorieten Bo Bendsneyder (Moto3) en Valentino Rossi (MotoGP) paraat. Biertje in de ene hand, camera in de andere, oordoppen in en smullen maar.
De eerste race op het programma is de Moto3. Nummer 64, de Nederlandse Bo Bendsneyder van het Red Bull KTM-team, krijgt logischerwijs bij elk van de 22 laps het luidste applaus. Grote teleurstelling dus ook dat hij op het einde een enorme slider maakt over de baan en horizontaal over de finish komt. Zelden zoiets gezien. Omdat hij en zijn motor los over de finish glijden wordt hij helaas gediskwalificeerd. Ondanks dat kan hij terugkijken op een geslaagde race, voor de eennalaatste bocht ligt hij nog derde en hij heeft nog een tijdje aan kop gereden ook. De Spaanse Aron Canet gaat er met de eerste plaats vandoor.
Na een korte pauze, een broodje hamburger en vers biertje, nemen we weer plaats op de hoofdtribune. Tijd voor de koningsrace: de MotoGP. 26 laps pure spanning, snelheid, sensatie en gierende banden. Wát een snelheid zit er in zo’n wedstrijd, allemachtig. Topsnelheid werd deze race gehaald door Spanjaard Alvaro Bautista met een gemiddelde snelheid van 170.8 kilometer per uur. De finish heeft hij overigens niet gehaald, bij lap 18 lag hij eruit. Valentino Rossi, Danilo Petrucci en Marc Marquez reden de laatste van de 26 laps met z’n drieën aan kop met een gemiddelde snelheid van rond de 169 kilometer per uur. Waar Rossi de eerste laps steeds tweede of derde reed, reed hij de laatste laps consequent eerste, wat werd beloond met een daverend applaus vanaf elke tribune bij het circuit. Toch was de finish spannend, Petrucci wist een flinke inhaalslag te maken. Uiteindelijk finishte Rossi als eerste en Petrucci als tweede met een gap van 0,063. Nek-aan-nek dus. Het was voor Rossi de tiende keer dat hij in Assen als eerste finisht.
Naast de fantastisch plaatsen op de hoofdtribune die we van KTM hebben gekregen, kregen we ook een rondleiding over de paddock. Backstage, dus. Een kijkje achter de schermen. En zo stonden we het ene moment naast de –gigantische!- trailer van Rossi en het andere moment met een remblokje ter waarde van 3000 euro in onze handen. Ongeveer 2500 man personeel werkt tijdens zo’n evenement op de paddock. Ruim 200 vrachtwagens worden er naar binnen gereden met materiaal en voorzieningen. Binnen drie dagen wordt alles opgebouwd, binnen een dag is alles en iedereen weer weg, onderweg naar de volgende race. Complete restaurants en hotels die worden opgebouwd en vrachtwagens die op zo’n manier uitschuiven dat ze ineens twee verdiepingen hebben. Door de beperkte ruimte op de paddock moet alles de hoogte in, wordt ons uitgelegd. Leuke bijkomstigheid: de mooie paddockmeisjes die we overal tegenkomen tijdens de rondleiding. Yes!
We hebben een geweldig weekend gehad. Weer een die we van onze bucketlist kunnen strepen. De biertjes smaken goed aan deze kant van Nederland, de mensen zijn gezellig en de organisatie weet hoe ze een geweldig feestje neer moet zetten. En de races, tja, dat is gewoon fucking vet om een keer mee te maken. Zelfs als niet-kenner of niet-liefhebber is zo’n dag op het TT-circuit awesome. Ben jij volgend jaar ook van de partij?
Tekst: Sharon Bremer Beeld: Gold and Goose