Zoals elk jaar delen wij met kerst digitale cadeautjes uit in de vorm van onze FHM500 shoots van dit jaar. De Social Media Queen Award is voor een vrouw die uitblinkt op de socialmediakanalen. Als er één vrouw is die haar bereik op positieve wijze heeft ingezet dan is het Linda Hakeboom wel. Linda werd in 2020 gediagnosticeerd met kanker en bracht de afgelopen jaren haar ziektetraject op indrukwekkende wijze in beeld. Een dubbel en dwars verdiende titel voor een inspirerende, bloedmooie en fantastische vrouw.
Deze shoot is afkomstig uit de FHM500 2023, het bijbehorende interview is afgenomen in mei 2023. Luister hier de FHM podcastaflevering met Linda Hakeboom .
Als mensen vragen hoe het met me gaat antwoord ik met ‘steeds beter’. Ik kan nog niet zeggen dat het alweer helemaal goed gaat, want ik heb een grote klap te verwerken. Zo’n behandeling laat diepe groeven achter. Maar het is al zoveel beter dan het een jaar geleden was. Revalideren duurt ontzettend lang, maar ik voel nog steeds heel veel vooruitgang.
In het begin toen ik net had gehoord dat ik ziek zou worden was ik heel erg bang dat ik zou veranderen. Ik hoorde dat ik kaal zou worden, onvruchtbaar misschien. Het omslagmoment kwam toen ik aan de chemo zat en kaal was. Vanaf toen maakte het me niks meer uit. Als ik maar leef.
Ik heb drie maanden lang elke dag twee uur in een zuurstoftank gezeten. Door de bestralingen had ik veel last van mijn schouder. Ik kon mijn linkerarm nauwelijks meer bewegen. Door de zuurstoftank is het weefsel zachter geworden. Het was een flinke investering, maar het heeft me heel erg geholpen.
Nadat ik een knobbeltje voelde was ik zelf een bezoekje aan de huisarts maar aan het uitstellen. Borstkanker zat niet eens in mijn hoofd. Totdat ik het opeens bleek te hebben. Ik ben documentairemaakster, het is mijn werk om verhalen te vertellen. Dus ik kon dat nu ook doen. Als ik het doe, dan wil ik ook echt alles delen. Ik moest veel privé opgeven, maar het antwoord was meteen ja, omdat je er een heleboel mensen mee kan helpen. Ik ben het gaan maken om andere mensen te stimuleren zichzelf te checken en naar de huisarts te gaan.
Mijn blik op de wereld is op alle fronten voor 100% veranderd. Ik ben een heel ander mens geworden. Het kon nooit te veel: ik was altijd aan het werk, aan het reizen, op ieder feestje, het ging maar door. Ik had een fantastisch leven, maar het stopte nooit. Mijn ziekte heeft letterlijk en figuurlijk aan de handrem getrokken. Ik wil mezelf niet meer op die manier uitputten.
Ik haal mijn levensgeluk uit kleine dingen. De lucht is blauwer, de blaadjes aan de bomen zijn mooier. Het is zoiets heftigs, je denkt ‘misschien ben ik er over een tijdje niet meer’. Daarna wordt het leven zoveel mooier en waardevoller, dat vind ik echt een geschenk. Ik ben dankbaar voor iedere dag.
Social media kan het slechtste in mensen naar boven halen, maar het kan ook een geweldige plek zijn voor support. Dat is wat ik in die tijd heb gevoeld. Het is ongelooflijk wat mensen voor hartverwarmende berichten sturen. Dat is social media op z’n best. Als het zo kan, dan is de wereld een stukje mooier.
Ik vind het een heel bijzondere titel. Ik ben niet een typisch FHM-meisje. Ik vind het supercool dat jullie een vrouwelijke jury hebben geïntroduceerd en met vrouwelijke teams werken in de fotoshoots. Vrouwen die andere vrouwen supporten vind ik bijzonder en best wel nodig. Blijkbaar heb ik iets goed gedaan, dat vind ik heel emotionerend. Zeker met betrekking tot dit onderwerp.
Ik ben tot de laatste cel afgebroken geweest en nu net weer aan het opkrabbelen. Mijn lichaam is erg veranderd, dus ik vond het best wel spannend om weer zo’n fotoshoot te doen. Al m’n conditie is weg, mijn spieren zijn slap, in die zin ben ik wat onzekerder. Vroeger maakte ik me een paar weken kwaad en was ik weer zo fit als een hoentje.
Ik heb veel meer tijd, dus het heeft alleen maar een positieve impact op mijn seksuele activiteit, haha.
Zeker online kijken mannen vooral naar wat voor stukkie vlees ze voor zich hebben. Als vrouw is dat best wel pittig. Ik denk dat veel vrouwen zich daaraan conformeren. Dan zie ik meisjes iets posten en denk ik: lieverd, je bent zoveel meer dan je lichaam. Maar iedereen moet het zelf weten. We zijn het van oudsher een beetje gewend dat het bij vrouwen meer om uiterlijk gaat en mannen meer om innerlijk, maar gelukkig verandert dit. Er is ook wel echt een grote tegenbeweging. Er wordt veel gepraat over plussize modellen en er is veel meer diversiteit te zien.
Ik heb die docu over Pamela Anderson gezien. Het lijkt helemaal briljant dat de wereld aan je voeten ligt, maar die vrouw is alleen maar op haar uiterlijk beoordeeld. Uiteindelijk is dat voor zo’n vrouw ook niet zo superfantastisch.
Dat was een geweldige ervaring. Het is zo’n ongelooflijk leuk programma om aan mee te doen. Ik heb echt nieuw ontzag gekregen voor fotografen, het is echt een ongelooflijk vak. De finalereis was ook nog naar IJsland, daar wilde ik al zo lang naartoe. Het leuke aan dit programma vind ik dat je met 10 BN’ers tegen elkaar strijdt, maar je hoeft geen bondjes te vormen of mensen eruit te stemmen. Je maakt een goede foto, of niet. Daardoor is het supergezellig met elkaar. Er is geen onvertogen woord gevallen. En ja, dat ik het programma ook nog won maakte het natuurlijk helemaal af.
Ik zit alleen nog maar naar licht te kijken. Dat maakt of breekt je foto. Als je hetzelfde model een kwartslag draait, dan krijg je 100% een andere foto. Ik heb thuis heel veel fotoboeken, die heb ik allemaal opnieuw opengeslagen. Ellen von Unwerth is mijn grote favoriet. Zij heeft zulke mooie boeken uitgebracht.
Vrouwen zijn prachtig om vast te leggen. Ze hebben snel iets mysterieus. Maar ik vind een supermooie man op een foto ook fantastisch hoor.
Je hebt twee manieren van documentaire maken. Of je bedenkt van tevoren wat je wil halen of je weet dat je een toffe hoofdpersoon hebt en je ziet het allemaal wel. Ik val in de tweede categorie. Ik wil zo min mogelijk een plan hebben.
Het is zo tof om iemand zo lang te volgen. Je ziet iemand opgroeien, ontwikkelen en veranderen. Je leert zo iemand ook echt heel goed kennen. Thuis, backstage, onderweg, in de hotelkamer, je maakt zoveel met elkaar mee. Je ziet elkaar nog meer dan je beste vrienden. Dat brengt wel wat, je bouwt echt band met elkaar op.
In het najaar komt mijn documentaire over S10 uit. Ik heb haar samen met mijn vriend zo’n twee jaar gevolgd, nog voordat ze meedeed aan het Eurovisie Songfestival. Ik vind coming of age enorm interessant, dus dat je mensen zich ziet ontwikkelen. Jonge artiesten vind ik sowieso heel erg interessant. Ze hebben lef om op het podium te staan en het verhaal erachter is vaak boeiend. S10 is een superintelligent en creatief mens met een goed verhaal.
Meer van Linda Hakeboom? Volg haar op Instagram . Pak fotograaf Valentina Vos dan ook gelijk even mee.
Documentaire:Metallica: Some kind of monster, Waltz with Bashir en Searching for Sugarman - ik kan niet kiezen, er zijn téveel goeie docu’s! Fotograaf: Ellen von Unwerth
Film:The Father Artiest: Fleetwood Mac
Concert:aantal keer Prince gezien, iedere keer weer anders, iedere keer ongelooflijk Festival: Lowlands
Vrouw in Nederland:Anouk
Fotografie: Valentina Vos Styling: Isaa Geeratz
Visagie : Estefania ter Heerdt
Concept: Floor Bunge
Productie:Rosa Bosch & Lisanne Bakker & Benthe Stam Locatie: Fortuna Spinoza, Monnickendam
Tekst: Chris Riemens
Linda Hakeboom is ook bij ons te gast geweest in de podcast. Bekijk de aflevering op YouTube of luister het hier op jouw favoriete podcastplatform .
We snappen dat je geen genoeg kunt krijgen van de shoots, check daarom vooral onze eerdere afleveringen: