Op 4 mei vindt ieder jaar de Nationale Dodenherdenking plaats. Dan herdenken we alle oorlogsslachtoffers sinds het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog. Dat zijn er helaas een hoop - en het worden er iedere dag meer.
Ergens bij stilstaan geeft altijd een moment van realisatie. Wanneer je stilstaat bij het passeren van een extreem mooie vrouw, zie je pas echt haar ware schoonheid. Dit werkt ook zo in de natuur of in musea. Stilstaan bij het feit dat we het goed hebben in Nederland, helpt je positiever te zijn en minder te zeuren - je wordt er dus leuker van.
Stilstaan bij oorlogsslachtoffers is een ander verhaal. Waarschijnlijk (en hopelijk) ken je persoonlijk geen overledenen uit een oorlogsconflict. Nederland is al decennia lang een vrij land. Een van de meest vrije landen van de wereld zelfs. Er zijn weinig landen waar je in zulke mate mag zijn wie je wilt zijn, of mag seksen met wie je wilt seksen. We mogen zeggen wat we willen zeggen en schelden ook zo’n beetje het meest van alle bevolkingsgroepen. Kortom: we maken er in dit land een feestje van.
Voordat we op 5 mei ons weer op het lokale bevrijdingsfestival om zeep helpen met liters bier, is het eerst dus 4 mei. Die twee minuten stilte waarin je misschien wel naar je telefoon staart. Het is niet gek als je nooit wist waar aan te denken, de Tweede Wereldoorlog is ook al lang geleden en sindsdien is het vrede in ons land. Maar het wordt steeds belangrijker en relevanter om stil te staan bij oorlogen en geweld. Er vallen namelijk iedere dag doden in de oorlogen van dit moment.
Daarom zetten wij onze telefoons uit om 19:59. Doe je mee? Ook gaat onze website twee minuten op zwart. Dan herdenken we al die anonieme doden, die stierven voor een betere wereld waarin we nu leven. Opdat we niet vergeten.