Afgelopen weekend was het ein-de-lijk zo ver: Feyenoord is voor het eerst in 18 jaar de kampioen van Nederland. Alle tranen, zenuwen en pijn van al die jaren zonder echte hoofdprijs kwam aan de oppervlakte. Het kwam eruit bij Giovanni van Bronckhorst, het kwam eruit bij die jankende fan op de tribune, het kwam eruit bij de Kromme. De beelden
gisteren van de overvolle Coolsingel waren al even indrukwekkend.
Hier kon je zien hoe groot de club Feyenoord is. 150.000 mensen op de been om de titel te vieren en Kuijt de schaal aan de fans te zien tonen. Dat is wel even wat anders dan een parkeerplaats.
Dirk Kuijt. Oh jongens, Dirk Kuijt. Wat een ongelooflijke held. Op je 34
eterugkeren naar zijn cluppie met als droom kampioen te worden. En dan na zo’n seizoen, waarin hij vaker op de bank moest
zitten dan hem lief was, een hattrick scoren in de kampioenswedstrijd. Dat is het ultieme mannenboek. Dat is een scenario waar elk jongetje van droomt als hij klein is. Een verhaal dat bijna te sterk is voor de Wondersloffen van Sjakie. Eén van de mooiste Nederlandse sportverhalen aller tijden.
Maar het kwam er vooral uit bij al die supporters die al jaar in jaar uit in het stadion zitten. Die pijn, tranen en zenuwen Het echte Feyenoord werd gisteren haarfijn vastgelegd door een
Powned-documentaire van Rutger Castricum. Hij beleefde de laatste zenuwslopende weken
met de diehard fans. De mannen en vrouwen die opstaan en naar bed gaan met de club.Het echte volk. Een parel van een documentaire. Zeker voor Feyenoord-supporters een absolute must watch. Probeer het maar eens droog te houden.
Hier kijk je 'm terug.