FHM Daddy Guide: ‘Schat, doe jij z’n luier’
Totdat een man zelf kinderen heeft wil hij zo min mogelijk met baby’s te maken hebben. Een kindloze man op kraamvisite is als een ooievaar in Amsterdam. Ik hoor hier niet, waar is de uitgangen welke smoes kan ik gebruiken om er te komen. Of ik hem even wil vast houden? Tot in dentreuren beleefd als ik ben, zei ik meestal met frisse tegenzin ja. Zit je daar, trillend dat nekje te ondersteunen, alsof je een brandende Ming-vaas van een miljoen vast hebt. Nou, ik geef hem maar weer terug aan z’n moeder hoor. Wat een lieverd! Komt die pokerface toch nog van pas.
Tegenwoordig draai ik m’n hand niet meer om voor zo’n visite. Na tien weken vaderschap voel je jezelf al een flinke expert. Tuurlijk wil ik hem even vast houden. Met de drie weken oude zoon van een van m’n vrienden op m’n arm en een kop hete koffie in m’n hand duw ik rustig de kinderwagen van m’n zoon op en neer (dat helpt, worden ze rustig van). Hoe ik daar ben gekomen? Geen idee, maar ik kan wellicht proberen de waas van die eerste weken op een rij te zetten voor collega mannen die er nog doorheen moeten.
Gelukkig donderen ze nieuwe ouders in Nederland niet direct zonder zwembandjes in het diepe. Je krijgt de eerste zeven dagen een kraamhulp aangewezen. Dat wil zeggen, een pinnige oude vrouw die de hele dag tegen je zegt dat je het verkeerd doet. Ongetwijfeld is dit een grove generalisatie van dit nobele beroep, maar ik doe hem op basis van uitgebreid onderzoek onder 1 kraamhulp, namelijk de onze. Ze was best aardig hoor, maar als ik eindelijk een keer succesvol een luier heb verschoont zonder onder gepoept te worden, kan je me best een schouderklopje geven in plaats van zeggen dat ik de flapjes van de beentjes niet goed heb uitgevouwen. Dat is toch niet belangrijk. Jawel, dat is het wel, geloof me.
Zodra je het allemaal een beetje onder de knie hebt, kan je de kraamhulp na een dag of twee degraderen tot schoonmaakster. Dat mag namelijk. Ze doen alles (nee niet dat). Koken, boodschappen, schoonmaken, het is alsof je een vrouw uit de jaren 50 in huis hebt. Misschien ben ik toch te laat geboren, want het beviel best goed. Na die week gaat je vangnet weg en ben je echt op jezelf aangewezen. Onze etterbak leek dit door te hebben, want waar hij die eerste week een sereen klein engeltje was (echt, hij zweefde zelfs bijna) en ons in de waan liet dat wij prima in staat waren het zelf te doen, begon hij in de week erna soms te huilen alsof het einde der tijden op ons neerdaalde.
Prima, dacht ik, we hebben tegenwoordig internet, dit los ik zo op. Hey Google, waarom huilt mijn kind. Met de kennis van nu kan ik een tip geven; niet googelen. Nooit googelen. Binnen vijf minuten weet je het zeker; hij heeft een ingegroeide teennagel, is autistisch, motorisch gestoord, oververmoeid en waarschijnlijk kwaadaardig. In paniek stel je voor naar een dokter, osteopaat, exorcist of wat dan ook te gaan, maar dan ligt-ie opeens weer rustig voor zich uit te staren. Baby’s moeten af en toe huilen alsof ze er in blijven, maar het maakt niet uit. Het is maar tijdelijk en met de aandachtsspanne van een knaagdier, zijn ze het ook direct weer vergeten. Van de snelheid waarmee een baby van krijsen naar slapen gaat, zou Enzo Ferrari de hik krijgen. En uiteindelijk, na heel lang wiegen, zal het je lukken om hem in slaap te krijgen. Je bent er zoveel mee bezig dat je af en toe ‘ s nachts wakker wordt en half dromend je kussen liefkozend begint te sussen, maar houd vol, je kan dit.
Zolang je dat in je achterhoofd houdt, kan je eigenlijk alles doen. Voetbal kijken, kan met wat oefenen ook gewoon met een pruttelend kind op je schouder. Veel irritanter dan Sierd de Vos is je kind vast niet. “Schat, doe jij even de luier”, “tuurlijk lieverd, ff wachten tot deze corner genomen is”. Prioriteiten stellen en plannen. Probeer bij een doelpunt wel goed in de gaten te houden in welke hand je een biertje hebt en in welke hand een kind. Bier is namelijk makkelijker uit het tapijt te krijgen dan de scherven van je gebroken relatie als je vriendin ziet dat je haar kind hebt laten vallen (dit is nog nooit gebeurd hoor schat!). Na een tijdje begin je dit multitasken misschien wel leuk te vinden en ga je zomaar van dat kleine kereltje houden. Ik stond bijvoorbeeld een half uur lang tegen een vriend op te scheppen dat mijn zoontje wel anderhalve meter ver kan poepen. Een spuitluier noemen ze dat. We moesten ons hippe babyvloerkleed weggooien, maar das een kleine prijs die ik graag betaalde voor zo’n prestatie. Vooralsnog beantwoordt het Guinness Book of Records geen van mijn telefoontjes, maar ik geef niet op.
Leuk natuurlijk, die persoonlijke verhalen en anekdotes, maar ik had tips beloofd. En tips komen er, maar dan wel volgende keer, in het vierde deel van de FHM Daddy Guide!
Over de schrijver
Michiel is professioneel betweter en maakt de gewone zaken in het leven graag grappiger dan ze zijn. Nadat een leraar hem op de basisschool vertelde dat overdrijven ook een vak is, wist hij het helemaal zeker, ik word schrijver! Naast schrijver (en vader) is Michiel ook gewoon fan van normale dingen zoals voetbal, bier drinken en op de bank hangen met Netflix. Meer weten over het vaderschap? Lees het op zijn persoonlijke blog (in het Engels): .
