Stanford nerdjes ontwikkelen een robotvogel met de nieuwe SNAG-technologie

Een paar Stanford talentjes hebben een biometische robot gemaakt die net als vogels op ingewikkelde objecten kan gaan zitten. Daarnaast kan de robotvogel ook lastige objecten met zijn pootjes oppakken. Die pootjes hebben de naam stereotyped nature-inspired aerial grasper gekregen, oftewel SNAG. Die studentjes kunnen ook nooit wat normaals bedenken hè? Maar waarom zou je in godsnaam een vliegende robot nodig hebben? Nou dat gaan we je uitleggen. Door de vliegende robots die neerstrijken kunnen we namelijk enorm veel stroom besparen. Tijdens een reddingsmissie hoeft een drone dan niet meer eeuwig in de lucht te hangen, maar kunnen ze lekker rusten op een tak. Daarnaast kunnen de drones gemakkelijk data verzamelen voor ecologen.

Tijdens het testen van de drone liet hij merkwaardige kunstjes zien. De robotvogel kon voorwerpen uit de lucht vangen, maar ook landen op verschillende takken. De robotvogel is gebaseerd op de Slechtvalk. Althans, zijn poten dan. Dit is het snelste dier op aarde met zijn 150 km/uur. De botten zijn vervangen door een 3D-geprinte structuur. Poten bewegen onafhankelijk van elkaar en hebben een eigen motor. Niet alleen de poten zijn goed gelukt, de benen van de vogel zet de energie van de landing om in grijpkracht. De vliegende robot kan dus ook nog anticiperen.

We schrijven de laatste tijd vaak over technologische ontwikkelingen. Er is behoorlijk wat gaande in de wereld. Elektrische fietsen nemen de stad over, vliegende auto’s, dronevogels, thuisbezorgd drones en zo kunnen we nog wel even doorgaan. Wij beginnen er steeds zekerder van te worden dat we over twintig jaar allemaal een eigen drone bezitten. Al is het alleen maar om je boodschappen te doen.