Rob Jansen over BMW’s kopen met Glenn Helder, miljoenentransfers en weglopende voorzitters

Hoe ben je ooit de voetbalwereld ingerold?
Mijn vader was oprichter van de spelersvakbond VVCS en naar afloop van mijn studie ben ik daar begonnen. In de tijd dat de vakbond nog een collectieve vakbond was, dus de belangen verdedigen van het algemeen belang. Ik heb daar na een aantal jaren Sport-Promotion in het leven geroepen. Daarin gingen wij de spelers ook individueel begeleiden, waar toen behoefte aan kwam. Er waren bijna geen makelaars in die tijd. Ik zag daar toen een situatie ontstaan dat topvoetballers een andere benadering wenste. Binnen de vakbond ontstond eigenlijk Sport-Promotion en daar is het allemaal begonnen.

Kon je zelf ook een aardig balletje trappen?
Ik heb het niet verder kunnen schoppen als tot de voorselectie van de Nederlandse jeugd. Voor de rest was het amateurvoetbal. Dus ik kon redelijk voetballen, maar niet dermate dat ik er mijn beroep van had kunnen maken.

Op welke transfer ben je het meest trots die je ooit hebt gedaan?
Die vraag is niet te beantwoorden, want dat is niet a la minute de grootste. Je kan trots zijn op een transfer, waar je gewoon emotioneel heel erg mee bezig bent geweest en waarbij je voelt dat de warmte van de transfer qua slagen en de waardering van een speler je het meest bij blijft. Dat heb ik gehad met Arnold Bruggink naar Mallorca, met Leroy Fer naar Norwich, met Roy Makaay ooit naar Tenerife en er zijn er wel meer geweest. Dat zijn dan niet direct de allergrootste maar er zat enorm veel warmte in waar je een specifiek gevoel aan overhoudt.

Je vliegt van hot naar her en hebt altijd een telefoon aan je oor. Hoe ziet een gemiddelde dag van zaakwaarnemer Rob Jansen eruit?
Die gemiddelde werkdag bestaat niet, dat zal ook wel uit dat boek een beetje gaan blijken. Elke dag is anders, daar zit geen kop en geen staart aan. Dat gezegd hebbende sta ik om 7 uur op omdat ik een dochtertje van 7 jaar heb. Mijn vrouw en ik ontbijten dan met haar, brengen haar naar school en daarna begint de dag. Ja die kan lopen tot ’s avonds elf, dat kan, dat weet je niet van tevoren. Daarbij zijn transferperiodes in ieder geval intenser en hectischer, en de rest van het jaar zitten we vol met de andere activiteiten van het enorm grote bedrijf Wasserman, dat wij geworden zijn.

Hoe belangrijk is het persoonlijk contact met je spelers? Ben je meer dan een zaakwaarnemer?
Ik denk dat bij een goeie zaakwaarnemer van een speler, althans zo heb ik het altijd ervaren, de emotie de kracht is van de relatie. Als ik die emotie niet meer zou hebben dan zou ik kwalitatief ook minder functioneren. Over anderen ga ik niet oordelen want daar heb ik zo mijn bedenkingen vaak wel over. Ik kan alleen over mezelf oordelen, en dan vind ik dat dat er is. Je moet een gevoel en warmte hebben in de sport om dit vak uit te kunnen oefenen.

Wat is het belangrijkste dat jij je spelers meegeeft als ze een buitenlandse transfer maken?
Elk mens is anders en er is geen LOI cursus over wat je dan tegen iemand zegt. Daarnaast zou ik die hele jonge jongens adviseren om niet naar het buitenland te gaan. Laat ik daar eens mee beginnen. Dus dat doe ik ook niet. Daar zit ook weer verschil in. Want iemand kan jong zijn en heel rijp om de stap te maken en iemand kan ouder zijn en helemaal niet klaar zijn om dat te doen. Dat is dus niet te zeggen, je kijkt per mens.

Wat is de beste deal die jij er ooit uit hebt gehaald voor een speler?
Ik heb 980 transfers gedaan in mijn leven. Ik heb het grootste trackrecord ter wereld ooit. Dat zijn er zoveel geweest. Je kan voor een speler een transfer doen, waarvan de media zegt: “Oké, leuke transfer”, maar wat enorm veel tijd heeft gekost om hem te laten slagen. Daarentegen heb ik ook weleens een grote transfer gedaan in één dag. Dus dat is niet zo uit te leggen. Al die 980 zijn een transfer op zich en hebben hun eigen waarde.

Je maakt nogal wat mee lijkt me. Wat is het gekste dat je ooit hebt meegemaakt tijdens onderhandelingen
Ik heb weleens een voorzitter van een club, toen wij begonnen met onderhandelen, de krant zien pakken en zei: “ik ga even naar het toilet ik ben zo terug”. En die man is nooit meer teruggekomen. Je kan ervan uit gaan dat die onderhandeling niet meer geslaagd is.

We lazen in het boek een mooie anekdote over Glenn Helder…
Glenn is gewoon een ontzettende lieve en hele bijzondere jongen, die iedereen eigenlijk het beste gunt. Hij was ook heel ruim was om andere mensen mee te laten genieten van zijn welvaart van toen. Dat heeft hem ook heel veel ellende opgeleverd later. Ik weet nog dat hij net had getekend op Highbury. Een aardige mevrouw van Arsenal zou ons even rondleiden in Noord-Londen. De bedoeling was dat we naar huizen gingen kijken, maar Glenn wilde per se direct naar de BMW-garage. Ik heb hem toen niet meer op andere gedachten proberen te brengen, dat was zinloos. Dit was zijn ultieme jongensdroom, dit ging hij sowieso doen, klaar. Dan kon ik maar beter meegaan om er in elk geval voor te zorgen dat hij er niet meteen vijf tegelijk kocht, en om misschien een beetje te onderhandelen over de prijs. Het bezoek aan de showroom was heel kort. Glenn liep even rond, wees toen op de duurste en zei: die graag, in het zwart. Daarna kon ik in het kantoortje met die man aan de slag over de prijs.

Het is een wereld van kaviaar en champagne en kreeft. Je hebt nogal wat decadente situaties meegemaakt kunnen we ons voorstellen. Is er een situatie die je nu te binnen schiet?
Ik heb ook situaties meegemaakt van boterhammen met jam, kaas en een glas water. Het idee wat men van de makelaardij heeft is niet helemaal correct. Dat er een topgroep van agenten is in de wereld, waar ik deel vanuit maak, die het financieel goed gedaan hebben dat is waar. Maar daar ben ik wel al 35 jaar mee bezig. Als iemand begint met één drogisterij en later heeft hij er duizend, zou hij ook anders gaan wonen neem ik aan. Dat geldt voor mij ook. De struggel die wij hebben moeten doorlopen om dit te bereiken is een vrij lange weg. Ik kan dus geen voorbeelden noemen van: ”kijk is hoe lekker decadent wij zijn”, want dat is gewoon niet waar.

Wat is het leukste aan het beroep van zaakwaarnemer?
Voor mij persoonlijk is dat nog steeds het contact met de mensen die je mag vertegenwoordigen, op een kleinschalige manie. Dat is dus bij een diner, bij een wandeling of met elkaar reizen. Die momenten dat je echt met elkaar bezig bent dat vind ik persoonlijk hetgeen waar ik nog plezier in heb. Ik ben niet zo van stadions en bordessen.

En het minst leuke?
Ik heb natuurlijk met alle generaties mee mogen lopen dus en het leukste aan het vak zijn de mensen, en het minst leuke aan het vak zijn ook de mensen. Het oppervlakkige van de sportwereld neem toe, er komt veel meer agressie in onze wereld en het hypocriete. Het grote geld trekt ook een ander slag volk aan. Omdat er zoveel belangen zijn, zijn ook mensen aan het veranderen qua gedrag. Mensen worden gewoon minder betrouwbaar en minder fatsoenlijk. Daar word ik niet zo vrolijk van.

Over welke eigenschappen moet een goede zaakwaarnemer beschikken?
Ik denk dat een goede zaakwaarnemer als hij het vak in gaat bezig zou moeten zijn om daadwerkelijk iets te moeten betekenen voor diegene die hij mag vertegenwoordigen. Als hij daarmee bezig is, zonder direct koppeling naar geld, dan maakt hij een goede start. Helaas is dat bijna niet meer het geval. Nu zijn voor iedereen die de wereld in komt, de financiën wel erg interessant. Dat kun je ze ook niet kwalijk nemen.

Welke speler die niet in jouw stal zit zou jij nu graag begeleiden en waarom?
Ik zie weleens jonge spelers, grote echt talentvolle jongens, en dan weet ik wat voor management om deze jongens heen hangt. Dan reizen de haren je te bergen, omdat ik dan afvraag: “hoe is dit mogelijk dat deze jongens door een bepaald type agent begeleid worden”. Dat vind ik heel apart en snap dat niet goed. Het lijkt me niet verstandig om ze nou direct te noemen.

We lazen dat je tijdens de transfer van Kevin Strootman naar A.S Roma de club hebt bijgestaan. Wordt je ook weleens door clubs ingehuurd? Hoe gaat dat dan?
Ja heel vaak. Ik heb bemiddeld tussen transfers, dat clubs er niet uit kwamen. Als dat met toestemming is van beide partijen, kan dat. Je kan als agent ingehuurd worden door een club om ze bij te staan in een transfer. Als alle partijen daar mee eens zijn dan is dat reglementair toegestaan.

Aan welke transfer heb jij zelf het meeste geld over gehouden?
Echt een Nederlandse vraag is dit. Dat weet ik wel, maar dan krijg je ook een Nederlands antwoord. En dat houden wij vertrouwelijk.

Je hebt aardig goed geboerd in je leven. Zo rijd je in een Porsche en heb je een jacht in Zuid-Frankrijk liggen. Wat voor leuk speelgoed heb je nog meer?
Ik zie dat niet als speelgoed. Doordat je een bepaalde welvaart gaat verkrijgen doordat je je vak goed uitoefent, dat kan ook gelden voor een tandarts, een artiest of filmsterren, dan zal je daarna gaan leven als je dat leuk vindt. Dat vond ik leuk dus heb ik dat gedaan.

Met welke clubs is het altijd prettig onderhandelen. Waar ga je graag aan tafel?
Dat heeft niks met een club te maken, dat heeft te maken met een persoon. Je kan dus niet zeggen: ”ik heb een goed contact met een club”. Dat is op dat moment zo omdat daar een directeur of een president zit waar je een goede relatie mee hebt. Ik heb een trackrecord, van de meeste transfers naar Barcelona gedaan vanuit Nederland. Tien spelers. Dat is bijzonder omdat ik toen ook drie of vier presidenten overleefde bij de club.

Dat weet ik op dit moment niet. De KNVB is een ontwikkeling bezig en die moeten nog beginnen, de nieuwe beleidsbepalers bij de KNVB. Het is nog te voorbarig om daar nu een antwoord op te geven.

Ik kende Michel wel, Michel is een bijzonder prettig gezelschap. We hebben een beetje dezelfde ironisch humor uit Den Haag en dat helpt wel op moeilijke momenten. Dus we hebben een goede band en die is zelfs verbeterd.

Tekst: Jay Thépass

Beeld:Rob Jansen