Wanneer wij over Utrecht Centraal banjeren voelt het een beetje alsof we in een slechte versie van Harry Potter zijn beland. Niet dat we door een muur heen proberen te wandelen, perron 9 3⁄4 komen we namelijk niet tegen. Juist het gebrek aan perrons verbaast ons.
Best gaar, je bouwt een station en skipt perron 6, 10 en 13. Waar komt dit vandaan? Slordigheidsfoutjes, architect met dyscalculie of is 13 een ongeluksgetal en lijkt 6 teveel op de 9? Wat de reden ook is, blijft best een beetje gek.
Nieuwe bril
Tja, waarschijnlijk is het je nooit opgevallen. Je let immers alleen op de trein die je moet pakken en moet meestal nog net geen eindsprintje trekken voor die desbetreffende trein. Weet jij veel welke sporen om het bereikte perron liggen. Geen zorgen dus, je bent niet de enige die deze missende sporen nooit is opgevallen.
Verdwenen of verstopt?
We zijn even de boeken ingedoken en na het zien van de plattegrond wisten we het zeker, onze bevindingen kloppen. De perrons bestaan gewoon niet. Tijd om ProRail even te checken, zijn ze helemaal gek geworden? Het antwoord is eigenlijk heel simpel en voor de hand liggend, elk perron kreeg het nummer van het spoor waar hij aanligt. Maar niet elk spoor heeft een perron nodig. Zo heb je een aantal perrons waar alleen maar goederentreinen overheen bulderen, aangezien hier nooit iemand hoeft in te stappen, is het niet nodig een perron te creëren. Bij nummer 6 en 13 zijn de sporen inmiddels verdwenen, spoor 10 ligt er nog wel.
Zooitje
Maar waarom dan niet gewoon die borden even aanpassen, scheelt vast veel gedoe. Volgens ProRail levert alle borden wijzigen alleen maar voor meer gedoe op en zoveel last heb je er toch niet van. Ach, in Utrecht kom je er trouwens nog goed vanaf. Probeer als dorpsman maar eens het station in Amsterdam te begrijpen. Met ongeveer 38 passages, 15 sporen, 11 perrons en dagelijks meer dan 150.000 bezoekers is het daar echt een zooitje. Gaan we later wel een keertje uitpluizen.