George Best: De man die vrouwen, wijn en wondergoals combineerde alsof het niks was
Het gaat op dit moment niet bepaald lekker met Manchester United. Ze bungelen op de dertiende plek in de Premier League en het spel is vaak om te janken. Supporters denken dan maar al te graag terug aan betere tijden. Tijden waarin George Best het veld liet schitteren en het nachtleven onveilig maakte. De legendarische Noord-Ier stond bekend om zijn dribbels, doelpunten en legendarische uitspraken. Zoals deze: “In 1969 liet ik vrouwen en alcohol links liggen. Het waren de twintig vervelendste minuten van mijn leven.”
George Best werd al op z’n vijftiende gescout door United, maar na twee proefdagen keerde hij terug naar Noord-Ierland vanwege heimwee. Gelukkig bedacht hij zich al snel en meldde hij zich opnieuw bij de club uit Manchester. En dat bleek een gouden zet. In zijn eerste seizoen scoorde hij zes keer in 26 wedstrijden en hielp hij United aan een tweede plek in de competitie. Niet verkeerd voor een rookie. Een jaar later, in het seizoen 1964-1965, deed hij er een schepje bovenop. George Best veroverde de Premier Leauge met zijn United.
De vijfde Beatle
Op z’n negentiende scoorde hij twee keer in de kwartfinale tegen Benfica van de Europa Cup I, wat we nu de Champions League noemen. George Best speelde zoals hij leefde: voor het plezier, en vooral zijn eigen plezier. De Portugese pers was laaiend enthousiast en noemde hem “O Quinto Beatle”, oftewel “de vijfde Beatle”. Niet zo gek ook, met z’n wilde haardos, zijn flair en zijn nonchalante uitstraling. Bij terugkomst in Engeland na zijn masterclass in Lissabon, liep hij op het vliegveld rond met een sombrero waarop “El Beatle” stond. Pure bazenactie.
In totaal speelde Best elf jaar voor Manchester United, waarin hij 361 wedstrijden speelde en 137 keer scoorde. Twee landstitels, een Europa Cup I en een hele kast vol individuele prijzen. Maar wat hij nog meer won? De harten van miljoenen fans en vermoedelijk net zo veel vrouwen.
Held in Engeland, god in Noord-Ierland
In Manchester was hij een legende, maar in Noord-Ierland was hij een god. De enige volksheld waar echt iedereen achter stond. Will Grigg is leuk en aardig met z’n hitje, maar hij komt niet eens in de buurt. Zoals de Noord-Ieren zelf zeggen: “Maradona was good, Pelé was better, but George was Best.” Na zijn tijd bij United begon Best aan een wereldreis langs clubs in Zuid-Afrika, de VS, Hongkong, Australië, Schotland, Ierland en nog wat Engelse ploegen. De ene club succesvoller dan de ander, maar Georgie had in ieder geval de stempels in zijn paspoort en genoeg vrouwen van over alle continenten verslonden.
Zijn beste buitenlandse avontuur? Dat was bij de San Jose Earthquakes. Na een overwinning in Portland ging hij met z’n team op pad in een VIP-partybus. Vijf minuten later sprak hij de legendarische woorden: “Fuck the glasses, bring the bottles.” Die flessen hebben het geweten: elf flessen wijn gingen er die nacht doorheen. Oké, de busrit duurde 14 uur, maar dan nog. Je moet flink wat karakter hebben wil je er zoveel opdrinken. Wij doen het hem niet na. Aangekomen bij het stadion bestelde hij direct een taxi naar het vliegveld, zodat hij in Los Angeles in z’n eigen kroeg verder kon feesten. Een week lang bleef hij spoorloos.
Bazenstreken op het veld
Niet alleen naast het veld, ook op het gras had Best z’n fratsen. Zo beloofde hij ooit dat hij een hele wedstrijd alleen met links zou spelen. En ja hoor, geen enkel probleem. Of die ene wedstrijd tegen de Dallas Tornados, waar hij werd afgetuigd door mandekker Flemming Lund. Wat deed Best? Hij ging op de bal staan, trok zijn shirt uit, duwde het in de handen van Lund en glipte hem fluitend voorbij. Staande ovatie waard.
Legendarische uitspraak van George Best
George Best vatte z’n leven ooit perfect samen: “Ik heb negentig procent van mijn geld uitgegeven aan drank, vrouwen en snelle auto’s. De rest heb ik verbrast.” Hij claimde met meer dan duizend vrouwen het bed gedeeld te hebben. “Mijn probleem met vrouwen is: ik vind ze eigenlijk allemaal wel wat hebben.” George was niet moeilijk, zullen we maar zeggen.
Na een avond in een Londens casino waar hij vijftienduizend pond won, trok hij zich terug in een hotel met voormalig Miss World Mary Stavin. Roomservice werd gebeld voor een fles champagne, en toen de ober binnenkwam, trof hij Best aan op een bed vol bankbiljetten met een halfnaakte Miss World naast zich. Niks mis mee George.
In 1984 hing hij z’n voetbalschoenen aan de wilgen. In 2005 overleed Georgie op 59-jarige leeftijd, nadat hij in het ziekenhuis belandde met een nierinfectie. Vlak voor zijn dood deelde hij nog een foto vanaf zijn sterfbed met de tekst: “Don’t die like me.” Hiermee wilde hij de jeugd waarschuwen om niet zoveel alcohol te drinken als hij deed.
Maar ondanks zijn ondergang zullen we George Best vooral herinneren als wat hij was: een rockster in een voetbalshirt. Een genie op noppen. Een legende die ons liet zien dat voetbal soms net zo mooi is als het leven zelf en minstens zo wild.
Wetenschap bevestigt: geld maakt wel gelukkig
Legendes op Mexicaanse bodem: El Clásico in Toluca
