Het gaat op dit moment niet bepaald lekker met Manchester
United. Ze bungelen op de dertiende plek in de Premier League en het spel is
vaak om te janken. Supporters denken dan maar al te graag terug aan betere
tijden. Tijden waarin George Best het veld liet schitteren en het nachtleven
onveilig maakte. De legendarische Noord-Ier stond bekend om zijn dribbels,
doelpunten en legendarische uitspraken. Zoals deze: “In 1969 liet ik vrouwen en
alcohol links liggen. Het waren de twintig vervelendste minuten van mijn
leven.”
George Best werd al op z’n vijftiende gescout door United,
maar na twee proefdagen keerde hij terug naar Noord-Ierland vanwege heimwee.
Gelukkig bedacht hij zich al snel en meldde hij zich opnieuw bij de club uit
Manchester. En dat bleek een gouden zet. In zijn eerste seizoen scoorde hij zes
keer in 26 wedstrijden en hielp hij United aan een tweede plek in de
competitie. Niet verkeerd voor een rookie. Een jaar later, in het seizoen
1964-1965, deed hij er een schepje bovenop. George Best veroverde de Premier
Leauge met zijn United.
De vijfde Beatle
Op z’n negentiende scoorde hij twee keer in de kwartfinale
tegen Benfica van de Europa Cup I, wat we nu de Champions League noemen. George
Best speelde zoals hij leefde: voor het plezier, en vooral zijn eigen plezier.
De Portugese pers was laaiend enthousiast en noemde hem “O Quinto Beatle”,
oftewel “de vijfde Beatle”. Niet zo gek ook, met z’n wilde haardos, zijn flair
en zijn nonchalante uitstraling. Bij terugkomst in Engeland na zijn masterclass
in Lissabon, liep hij op het vliegveld rond met een sombrero waarop “El Beatle”
stond. Pure bazenactie.
In totaal speelde Best elf jaar voor Manchester United,
waarin hij 361 wedstrijden speelde en 137 keer scoorde. Twee landstitels, een
Europa Cup I en een hele kast vol individuele prijzen. Maar wat hij nog meer
won? De harten van miljoenen fans en vermoedelijk net zo veel vrouwen.
Held in Engeland, god in Noord-Ierland
In Manchester was hij een legende, maar in Noord-Ierland was
hij een god. De enige volksheld waar echt iedereen achter stond.
Will Grigg is
leuk en aardig met z’n hitje, maar hij komt niet eens in de buurt. Zoals de
Noord-Ieren zelf zeggen: “
Maradona was good, Pelé was better, but George was
Best.” Na zijn tijd bij United begon Best aan een wereldreis langs clubs in
Zuid-Afrika, de VS, Hongkong, Australië, Schotland, Ierland en nog wat Engelse
ploegen. De ene club succesvoller dan de ander, maar Georgie had in ieder geval
de stempels in zijn paspoort en genoeg vrouwen van over alle continenten
verslonden.
Zijn beste buitenlandse avontuur? Dat was bij de San Jose
Earthquakes. Na een overwinning in Portland ging hij met z’n team op pad in een
VIP-partybus. Vijf minuten later sprak hij de legendarische woorden: “Fuck the
glasses, bring the bottles.”
Die flessen hebben het geweten: elf flessen wijn gingen er die nacht doorheen.
Oké, de busrit duurde 14 uur, maar dan nog. Je moet flink wat karakter hebben
wil je er zoveel opdrinken. Wij doen het hem niet na. Aangekomen bij het
stadion bestelde hij direct een taxi naar het vliegveld, zodat hij in Los
Angeles in z’n eigen kroeg verder kon feesten. Een week lang bleef hij
spoorloos.
Bazenstreken op het veld
Niet alleen naast het veld, ook op het gras had Best z’n
fratsen. Zo beloofde hij ooit dat hij een hele wedstrijd alleen met links zou
spelen. En ja hoor, geen enkel probleem. Of die ene wedstrijd tegen de Dallas
Tornados, waar hij werd afgetuigd door mandekker Flemming Lund. Wat deed Best?
Hij ging op de bal staan, trok zijn shirt uit, duwde het in de handen van Lund
en glipte hem fluitend voorbij. Staande ovatie waard.
Legendarische uitspraak van George Best
George Best vatte z’n leven ooit perfect samen: “Ik heb
negentig procent van mijn geld uitgegeven aan drank, vrouwen en snelle auto’s.
De rest heb ik verbrast.” Hij claimde met meer dan duizend vrouwen het bed
gedeeld te hebben. “Mijn probleem met vrouwen is: ik vind ze eigenlijk allemaal
wel wat hebben.” George was niet moeilijk, zullen we maar zeggen.
Na een avond in een Londens casino waar hij vijftienduizend
pond won, trok hij zich terug in een hotel met voormalig Miss World Mary
Stavin. Roomservice werd gebeld voor een fles champagne, en toen de ober
binnenkwam, trof hij Best aan op een bed vol bankbiljetten met een halfnaakte
Miss World naast zich. Niks mis mee George.
In 1984 hing hij z’n voetbalschoenen aan de wilgen. In 2005
overleed Georgie op 59-jarige leeftijd, nadat hij in het ziekenhuis belandde
met een nierinfectie. Vlak voor zijn dood deelde hij nog een foto vanaf zijn
sterfbed met de tekst: “Don’t die like me.” Hiermee wilde hij de jeugd
waarschuwen om niet zoveel alcohol te drinken als hij deed.
Maar ondanks zijn ondergang zullen we George Best vooral
herinneren als wat hij was: een rockster in een voetbalshirt. Een genie op
noppen. Een legende die ons liet zien dat
voetbal soms net zo mooi is als het
leven zelf en minstens zo wild.