Denk even terug aan de tijd dat je terugkwam van de basisschool. Je zit te smachten naar hamburgers en pizza. Je rukt de deur open en de gore walm van vers gekookte spruitjes vliegt al snel door je neusgaten. Meer ongelukkig kan je een kind op die leeftijd niet krijgen. Maar daar zit een wetenschappelijke verklaring achter waardoor je zo'n hekel kunt hebben aan groente in het algeheel.
Terwijl je woedend je boekentas in je kamer smijt, ga je toch maar naar de eettafel om te eten wat de pot schaft. Je ouders waren geen monsters, maar concentreerde zich alleen op jouw gezondheid. Allemaal leuk en aardig, maar er is een hele logische verklaring waarom jij zo’n hekel had (en misschien hebt) aan groente. Dit is overigens geen excuus om jezelf vol te vreten met alles wat niet 'groen' is. Want dingen leren eten, bestaat ook nog altijd.
Iedereen erft twee exemplaren van het smaak-gen genaamd TAS2R38. Daarmee kunnen we bitterheid proeven. Er zijn echter verschillende varianten van het gen, waarbij mensen die twee exemplaren van een variant genaamd PAV erven. Mensen die dat hebben vinden bepaalde groentes uitzonderlijk bitter.
Mensen die twee exemplaren van een variant genaamd AVI erven, zijn helemaal niet gevoelig voor bittere smaken in voedsel, terwijl mensen met een exemplaar van AVI en een exemplaar van PAV enigszins bittere smaken waarnemen. De wetenschappers bestudeerden 175 mensen en kwamen tot de conclusie dat degene met twee exemplaren van de PAV-variatie van het gen slechts kleine hoeveelheden bladgroenten aten. Iedereen is anders. En het kan dus best logisch zijn dat je pure haat hebt aan groentes, omdat jij gewoon gedoemd bent met een slecht gennetje.
Dr. Jennifer Smith waarschuwde dat dit zou kunnen voorkomen dat sommige mensen hun aanbevolen vijf-per-dag verse groenten en fruit zouden eten, met de arts eraan toevoegend: "Je moet overwegen hoe dingen smaken als je echt wilt dat je patiënt voedingsrichtlijnen volgt."