Dodgers winnen na 6,5 uur in langste World Series-wedstrijd ooit gespeeld

doorWillem Megens

Wat een avond, of beter gezegd: wat een nacht in Los Angeles. In een bizar lange Game 3 van de World Series hebben de Dodgers dinsdag de Toronto Blue Jays verslagen na achttien innings puur honkbalgeweld. Uiteindelijk was het Freddie Freeman die met een walk-off homerun de 6-5 zege binnensloeg, na een wedstrijd die 6 uur en 39 minuten duurde. Daarmee evenaarde de clash een record uit 2018, toen de Dodgers óók betrokken waren bij de langste wedstrijd ooit in de World Series.

Voor Nederlandse fans was het een pittige timing: de wedstrijd begon om 1.11 uur ’s nachts en was pas om 7.50 uur afgelopen. Vroeg opstaan bleek dit keer een betere strategie dan laat opblijven, want de Dodgers en Blue Jays leverden een duel af dat legendarisch de boeken in gaat.

Ohtani on fire

Maar het was niet alleen Freeman die geschiedenis schreef. Shohei Ohtani liet opnieuw zien waarom hij misschien wel de grootste ster van het moment is. De Japanse alleskunner sloeg twee homeruns, twee doubles en werd maar liefst vier keer opzettelijk vier wijd gegeven; een absoluut record. Toronto wilde koste wat kost voorkomen dat Ohtani nog meer schade aanrichtte, maar zelfs met dat plan kwam hij negen keer op de honken, ook dat is een play-off record in de MLB-geschiedenis.

Zes uur lang nagelbijten

Het begon allemaal goed voor de Dodgers met homeruns van Teoscar Hernández en natuurlijk Ohtani, goed voor een vroege 2-0 voorsprong. Toronto sloeg echter hard terug via Alejandro Kirk, die met één swing drie man over de plaat stuurde (2-3). Daarna bleef het stuivertje wisselen: 3-4, 4-5, en telkens weer kwamen de Dodgers terug. In de zevende inning bracht Ohtani met zijn tweede homerun de stand weer in evenwicht: 5-5.

Daarna werd het pure uitputtingsslag. Elf innings lang hielden beide teams elkaar in bedwang. De Dodgers gebruikten in totaal tien pitchers, ook dat is een World Series-record ,terwijl de Blue Jays er negen inzetten.

En toen, in de achttiende inning, kwam eindelijk de ontlading. Freddie Freeman, de man van de vaste hand en ijzeren zenuwen, joeg de bal het stadion uit. Walk-off homerun. Game over. Dodger Stadium ontplofte.

Een historische nacht in LA, eentje voor de boeken, voor de fans en voor de spierballen van iedereen die wakker bleef tot zonsopkomst.