De man van goud: baanwielrenner Harrie Lavreysen en het ongelooflijke succes van de beste Nederlandse Olympiër aller tijden
Hij is de koning van de Olympische Spelen in Parijs. Met drie gouden medailles in het baanwielrennen kroonde Harrie Lavreysen zich tot meest succesvolle Nederlandse atleet op de Olympische Spelen aller tijden. Hoe heeft hij zijn gouden hattrick beleefd? Wat is er allemaal op hem afgekomen en hoe is hij weer tot rust gekomen? In gesprek met een van de grootste sportmannen van ons land. “De laatste 100 dagen voor de Spelen heb ik bijna geen mensen meer gezien.”
“Parijs was een droom. Drie keer goud is de perfecte score. Bi-zar. Natuurlijk weet ik wat ik kan, maar het moet allemaal wel op het juiste moment op z’n plek vallen. Ik had deze week mijn medailles van Parijs naast de gewonnen plakken van de Spelen in Tokyo gelegd. Dan denk je wel effe ‘dit is doodziek’. De meest succesvolle Olympiër van Nederland aller tijden ja. Ik vind het nog steeds heel onwerkelijk”, vertelt hij enthousiast. Naast de gouden medaille op de individuele sprint, teamsprint en de keirin, had hij drie jaar geleden in Tokyo ook al twee gouden en een bronzen medaille verzameld.
Fenomeen
Het mag duidelijk zijn: Harrie Lavreysen is een fenomeen. Een fysiologisch wonder op een fiets zonder remmen of versnellingen. Zo oersterk, dat er nauwelijks nog een plekje vrij is op de planken van zijn trofeeënkast. De 27-jarige Brabander wint al jaren alles wat er te winnen valt: twaalf keer goud op een EK, dertien keer goud op een WK, vijf keer goud op de Spelen. In totaal staat het waanzinnige aantal van veertig medailles op zijn palmares.
En dat terwijl hij niet eens is begonnen als baanwielrenner. Al was het al heel snel duidelijk dat hij talent voor fietsen had. Op zijn zesde ging hij BMX’en, op zijn twaalfde was hij Nederlands kampioen. Blessures gooiden echter roet in het eten voor een carrière als professioneel BMX’er. Vier keer werd hij aan zijn schouders geopereerd. Na de zoveelste valpartij werd door de dokters afgeraden om verder te gaan met zijn sport. “Ik viel op zaterdag, stopte op maandag en maakte op woensdag mijn opwachting op de baan”, zei Harrie in een eerder interview met NOCNSF. De baanwielrencoaches op Papendal, die op hetzelfde complex trainden als de BMX’ers, hadden de pupil echter al lang in de smiezen.
In 2016 maakte hij zijn debuut op een internationaal toernooi en datzelfde jaar werd hij achter Jeffrey Hoogland tweede op de sprint tijdens het Nederlands kampioenschap. Het was het startsein voor een ongekende verzamelwoede van blinkend eremetaal. We spoelen vooruit naar september 2024, waar we met Harrie Lavreysen terugblikken op zijn uitmuntende prestaties in de Franse hoofdstad.
Laten we gelijk maar to the point komen Harrie, hoe heb jij de Olympische Spelen ervaren?
Ik mag niet klagen, haha. Het was fantastisch natuurlijk. Ik heb de Spelen van Tokyo meegemaakt, maar daar was geen publiek welkom door de pandemie. Toen dacht ik nog dat dat niet uitmaakte voor mijn prestaties, maar daar denk ik na Parijs echt anders over. Er waren zoveel Nederlanders op de tribune, die zó ontzettend meeleefden. Daar heb ik enorm van genoten. Het was echt heel erg gaaf.
Merk je dat de Spelen extra bijzonder zijn?
Op de tribune valt dat wel mee, tijdens een WK is het ook uitverkocht. Maar je weet dat heel Nederland je verrichtingen volgt. Dat maakt het een stuk specialer. Ik probeer het zelf een beetje te downplayen en het toernooi hetzelfde te benaderen als elk ander. Anders ben je alleen maar jezelf extra druk aan het opleggen. Daar schiet je niks mee op.
Dat goud komt je niet zomaar aanwaaien. Hoe heb jij je voorbereid?
Op de achtergrond zit er natuurlijk een ontwikkeling in van jaren. Vanaf 100 dagen voor de start dan staat mijn leven non-stop in het teken van de Spelen. Ik heb vanaf dat moment bijna geen mensen meer gezien. Voor andere wedstrijden laat je ook heel veel, maar nu laat je echt alles. Hier wíl je ook alles voor doen. Er is geen enkele twijfel meer of je naar een verjaardag zal gaan of niet. Ik vind het wel een lekker gevoel. Je hoeft er niet meer over na te denken, want er is meer één modus.
Hoe zien je trainingen eruit?
Ik heb elke dag een training zo’n 4 a 5 uur. Meestal op de wielerbaan, afgewisseld met het krachthonk, Voor de rest moet ik heel veel rusten. ‘Pause is Power’, zoals Powerade zegt. Zij zijn mijn nieuwste sponsor sinds dit jaar. De training/rust-verhouding is zo belangrijk. In de sprint gaan wij zó diep. Een ongetraind mens kan zich geen voorstelling maken welke spiervezels wij aanspreken om zo’n maximale inspanning te leveren. Om dat meerdere keren op een dag te kunnen doen, moet er minimaal een halfuur rust zitten tussen iedere herhaling. Verder is voeding essentieel. Ik neem zo’n zes a zeven keer per dag 30 gram eiwitten. Dus ik eet heel veel kip, broccoli, zalm. Ach, ik ben er zo aan gewend, dat voelt niet als een dieet.
Als jij in het krachthonk zit: wat doe jij op de leg press?
Ik kan met twee benen zo’n 800 kilo leg pressen. Met één been zo’n 440 kilo. Mijn lichaam is wel een beetje uit proportie. Mijn benen moeten zo sterk mogelijk zijn, terwijl ik mijn armen zo aerodynamisch mogelijk wil hebben. De omvang van mijn bovenbenen? 68 centimeter. Ik ben wel blij dat in de mode die oversized trend gaande is, want nu kan ik weer een beetje normale broeken aan, haha.
Wat is er na de Spelen allemaal op je afgekomen?
Heel veel huldigingen. We werden die laatste zondag direct gehuldigd in het TeamNL huis. Daar waren familie en vrienden, maar die heb ik niet eens gesproken want ik moest direct door naar de sluitingsceremonie, waar ik samen met Femke Bol de vlag mocht dragen. Dat was een hele happening ja. Ik vond het heel mooi om dat samen met Femke te kunnen delen. Zij heeft natuurlijk ook een fantastisch toernooi gehad. Het was tof om in de catacomben van het Stade de France stil te staan bij wat we hebben gepresteerd.
En dan begint het gekkenhuis in Nederland.
Ja, we zijn op maandag gehuldigd in Scheveningen. Op dinsdag gingen we langs bij de koning en op donderdag in mijn eigen dorp in Luikgestel. Dat was het allervetste dat ik heb meegemaakt. Er waren zo’n 5.000 mensen aanwezig, terwijl in het dorp 3.000 mensen wonen. Dan zie je alle bekenden: familie, vrienden, mensen met wie je op school zat, de slager... Ik had een glimlach op mijn gezicht, die is er die dag niet meer vanaf gegaan.
Hoe heb je het succes gevierd?
Ik ben het weekend na de Spelen met Coca-Cola naar Lowlands geweest. Wat ik ervan vond? Druk, maar heel vet, haha. Ik werd ook veel herkend, wat dat is ook wel logisch zo direct na de Spelen. Dat was wel een besefmomentje dat er wat is veranderd. Een maand eerder had bij wijze van spreken niemand me herkend. Ik zie het wel als een erkenning van mijn prestaties, maar op gegeven moment heb ik wel een zonnebril en een hoedje opgezet. Verder ben ik nog een paar dagen op vakantie geweest naar Valencia om te ontspannen.
Hoe gaat het met de commerciële verzilvering van zo’n succes?
We merken dat er heel veel aanvragen komen, maar we blijven selectief. Ik wil geen wandelend reclamebord worden. Ik heb een heel mooi partnership met Powerade. Als sportdrank is dat natuurlijk een ontzettend goede match. Hun uitgangspunt is ‘Pause is Power’ en die past perfect bij mijn sport. Ik ben een baansprinter en bij een sprinter hoort heel veel rust. Dat was ook wel even nodig. Niet alleen fysiek, maar ook om geestelijk bij te komen en te reflecteren op alles wat er is gebeurd.
Ben je inmiddels alweer in training?
Ik heb vier weken niet getraind, maar ben vorige week weer begonnen. Vanaf deze week ben ik weer volle bak aan de slag.
En nu? Wat zijn de doelen van een man die alles al gewonnen heeft?
Ik wil sowieso door tot de Spelen in Los Angeles in 2028. Dus ik ben nog wel vier jaar zoet. Ik geniet nog altijd enorm van de sport. Er zijn nog altijd details waar ik me op kan verbeteren. Ik wil nog meer winnen en wereldrecords aanscherpen. Verder is er over een maand weer een WK. Ik ben vijf jaar op rij wereldkampioen op de sprint, dus die titel hoop ik wel te verdedigen. Wanneer je wereldkampioen bent mag je een jaar lang de regenboogtrui dragen, dus het doel is om die in elk geval in mijn bezit te houden.
Meer van Harrie Lavreysen? Via Instagram blijf op de hoogte van zijn avonturen en successen.
Rust, herstel en overwin: de sleutel tot sportief succes
In een wereld waarin de druk om constant te blijven presteren vaak overheerst, brengt Powerade een verfrissende boodschap: “Pause is Power”. Hiermee benadrukt het merk het belang van pauzes, niet alleen in het dagelijkse leven maar ook tijdens het sporten. Pauzes geven je lichaam namelijk de tijd om te herstellen, stimuleren spiergroei, voorkomen oververhitting, helpen bij het aanvullen van energie en geven je geest een welverdiende adempauze. Door bewust te kiezen voor korte intermezzo’s kunnen sporters hun prestaties verbeteren, blessures voorkomen en uiteindelijk sterker terugkomen. Meer info over Powerade vind je op coca-cola.com/powerade.
Harrie (de) mens
Wat doet Harrie Lavreysen eigenlijk nog meer in zijn leven? "Naast het sporten doe ik een master managementswetenschappen. Daar neem ik lekker de tijd voor. Ik ben nu ook zo druk met mijn sport, het duurt wel weer even voordat ik dat oppak. Verder hou ik van films kijken, wat wel goed uitkomt met al die rust die ik moet pakken. De laatste tijd vind ik barbecueën heel erg leuk. Dan koop ik een mooi stuk picanha en kan ik daar rustig 10 uur mee bezig zijn."
Favorieten van Harrie Lavreysen
Auto: Audi RSQ8
Maaltijd: Pizza Peperoni
Reis: Japan
Film: Interstellar
Serie: Breaking Bad
Festival: Afterlife
Artiest: Fred Again
Lees ook
*Dit interview is tot stand gekomen in samenwerking met Powerade
