De dodelijkste grot van Mexico is 'the Cave of Crystals'. Het is er bloedheet, pikdonker en je hebt in de grot het gevoel dat je door een nat washandje ademt. De grot zit vol met kristallen en buiten dat het gevaarlijk is - ziet het er ook supervet uit.
In de 'Cave of Crystals' kom je (gelukkig) niet zomaar terecht. De grot bevindt zich zo'n 300 meter onder de grond en is verbonden met de Naicamijn, die gelegen is onder de gelijknamige berg. Het is in de grot 50 graden en de luchtvochtigheid is tussen de 90% en 100%. Alleen deze factoren maken de grot al een van de meest onbereikbare plekken ter wereld. In ieder geval als jouw leven je lief is.
De grot is naar schatting 26 miljoen jaar oud. De berg vol lood, zink en zilver is ontstaan uit een vulkanische activiteit. Mensen kwamen hier achter en hebben hun zakken flink gevuld. In de achttiende eeuw werd de Naicamijn aangelegd. Via deze mijn werden alle waardevolle grondstoffen uit de berg gehaald. Lang werd hier gewerkt zoals in elke andere mijn, tot twee broers in het jaar 2000 een wel heel speciale ontdekking deden.
De broers waren lekker aan het boren en kwamen ineens een grot van zo'n 100 meter tegen. Hier zagen ze de gigantische blinkende speren. Overal waar je kijkt doorkruisen de kristallen de grot. Als je door de grot zou heen lopen zou je bijna kunnen denken dat je in een science-fiction film bent beland. Fun fact: Het grootste kristal in de grot is bijna twaalf meter lang en weegt duizenden kilo’s. Nergens ter wereld werden zulke reusachtige selenietstenen gevonden.
Ondanks dat de grot er schitterend uitziet, raden we je het af om erheen te gaan. De extreme temperaturen zorgen ervoor dat jouw lichaam niet meer kan afkoelen door te zweten en de bizarre luchtvochtigheidsgraad zorgt ervoor dat jouw longen vollopen met vocht. Mocht jij het toch willen proberen, zet dan de timer op jouw telefoon aan, want in de grot hou je het niet langer dan een halfuur vol. O ja, neem ook effe een bouwhelm mee, want door één misstap kunnen de kristallen je tot een stokje saté maken. De grot is ook afgesloten voor het grote publiek. Om de schoonheid te bewaren wordt de plek met deuren afgesloten en kan niemand de grot in. Zo worden de kristallen beschermd. Win-win situatie.
De omstandigheden zijn op zijn zachtst gezegd niet optimaal, maar toch zijn er wetenschappers die de grot in zijn gegaan. In speciale pakken gingen deze gestoorde gasten naar binnen. Ze verbleven er vijftien minuten en aten er nog een krentenbolletje (dat laatste is niet waar). Toen ze uit de grot kwamen werden de mannen medisch gecheckt; voordat ze de plek opnieuw zouden betreden.
Dat speciale uniform dat ze droegen lijkt op een soort 'koelkastoverall'. Over het gehele lichaam zitten koelbuizen die worden verbonden met een rugtas die vol met koud water en ijs zit. Genoeg om het voor héél even uit te houden in 'the Cave of Crystals'.
De kristallen zijn natuurlijk niet zomaar ontstaan. De omstandigheden om zulke grote kristallen te laten groeien moeten perfect zijn. Voor millennia was de grot afgesloten van de buitenwereld. Toen de vulkanische activiteit afnam, nam ook de temperatuur in de grot af. Dit ging in een zeer traag tempo en hierdoor konden de kristallen groeien.
Het materiaal van de kristallen groeit alleen als de temperatuur nét onder de 58 graden Celsius is. Mag niet warmer of kouder zijn, want dan groeit er niks bij. Door de enorm trage temperatuurdaling waren de omstandigheden dus perfect voor de kristallen om tot deze absurde formaten te groeien. Onderzoekers schatten dat de kristallen er ongeveer een miljoen jaar over deden om zo groot te worden. Omgerekend groeiden de stenen ongeveer met de dikte van één A4'tje per tweehonderd jaar. Bizar!
De ontdekking van de levensgevaarlijke grot is uniek, maar niet zeldzaam. In 1910 werd in dezelfde mijn een andere indrukwekkende grot gevonden, genaamd 'the Cave of Swords'. Deze grot ligt op honderdtwintig meter diepte, maar is niet minder indrukwekkend. Ook hier vind je een gigantische hoeveelheid kristallen, maar ze zijn wel een stuk kleiner. De meeste blinkende stenen zijn hier ongeveer een meter lang. De temperatuur koelde in deze grot waarschijnlijk wat sneller af, waardoor kristallen minder tijd hadden om te groeien. Helaas kunnen een hoop mensen hun handen niet thuis houden. Veel van de kristallen zijn gestolen door bezoekers van de grot. Hierdoor ging helaas een hoop schoonheid van deze grot verloren.