We dronken bier op Eurosonic Noorderslag en het was epic
Jazeker, wij waren er de afgelopen week bij. Eurofuckingsonic Noorderslag. Een feestje rijp voor de geschiedenisboeken en wat zeker weten voor herhaling vatbaar is. Naast een heleboel nieuwe artiesten (Eurosonic is de springplank voor opkomend talent) stonden er ook een paar gouwe ouwe’s op de planken. Genieten!
We knalden er aan het begin van de week meteen lekker in met de held der helden: Typhoon. Die konden we natuurlijk niet missen. En menn, wat zette hij een heerlijke show neer. Op blote voetjes, natuurlijk. En hij danste die Surinaamse dansjes als een koning. En dat ‘ie een kwartier te laat was hebben we ‘m inmiddels ruimschoots vergeven. We hoorden later dat de vloer was doorgezakt. Dat is dus een dikke +1 voor Dubioza Kolektiv, die voor Typhoon op het podium heeft lopen hossen.
Leuk feitje: we kregen een lekker kek bandje met een chip. Om cashless te kunnen betalen. Geen gestoei met losse eurootjes en met bier en baco doordrenkt briefgeld.
Zaterdagavond gingen we lekker door met de fissa. Eerste preformance op de agenda: Surinaams goud. En inderdaad, alsof er een blik met Surinamers was opengetrokken. Jeugdheld Trafassi beet het spits af. Je weet wel, die van Wasmasjien. Keizer kwam ook nog even kijken en Jörgen Raymann deed het uurtje vollullen en zong ook nog een liedje. Het leuke van Eurosonic Noorderslag? Na de optredens doen de artiesten gewoon een biertje met je.
De rest van de avond zijn we, onder het genot van een héleboel baco’s, zoveel mogelijk artiesten langs gegaan. Wie we gezien hebben? Sef. Natuurlijk. Kenny B. Want die was er ook. En nog wat nieuw, opkomend talent. Yakumo Orchestra bijvoorbeeld. Bestaande uit Chris Mulder en Atser Damsma. Lekkere beats, zeker weten. Son Mieux kwamen we tegen op het 3FM-podium in de entreehal. En Fresku deed ook nog even z’n ding op het podium. "Dit is een van de meest gekleurde edities Noorderslag", wist hij ons te vertellen. Nemen we graag van ‘m aan.
En voor je het weet is het 3 uur en is ‘t feestje bijna afgelopen. Nee! Willen we niet! We staan nog te springen! Oke, snel naar Sef. Want die is nog bezig. Beetje spacen op die pauwenstaart van lichtbalken achter ‘m. Liefst waren we bij elk optreden van de avond geweest, maar dat was mission possible. Verspreid over 10 zalen waren er 63 optredens. Knappe feestganger die dat voor elkaar weet te boksen.
En toen belandden we hier. Hoe? Geen idee. Het laatste optreden van de avond. Umeme Afrorave. Ja, qua muziek een heerlijke afsluiter om die laatste energie er keihard uit te knallen. Shirt had niet per se uitgehoeven, maar goed. De nog enigszins spacende menigte om ons heen leek het allemaal niet uit te maken.
Natuurlijk waren er nog veel meer gave artiesten, opkomend talent en toffe bandjes. Te veel om op te noemen. Des te meer reden om volgend jaar lekker mee te feesten!
