Wereldmeisjesdag: schrijvers zetten meisjes in het zonnetje met poëzie

11 okt , 11:00 • Nieuws

doorWillem Megens

Vandaag is het Wereldmeisjesdag, en nee, dat betekent niet dat er alleen roze ballonnen zijn en iedereen een glitter trui aan moet. Deze dag draait om iets veel groters: aandacht vragen voor de miljoenen meisjes wereldwijd die nog steeds worden achtergesteld, uitgebuit of simpelweg niet dezelfde kansen krijgen als jongens. Alleen maar omdat ze meisje zijn.

Om daar verandering in te brengen, slaan ruim veertig Nederlandse schrijvers en dichters de handen ineen voor een bijzonder initiatief: Lichtgedichten. Denk aan een digitale dichtbundel vol krachtige woorden, hoopvolle zinnen en poëtische schoppen tegen ongelijkheid. Namen als Susan Smit, Anna Drijver, Gaite Jansen, Nina Pierson en Ronald Giphart doen mee en zetten vandaag social media in vuur en vlam met hun bijdragen.

Sinds 2012

De actie is een initiatief van Plan International, de organisatie die zich wereldwijd inzet voor gelijke rechten en kansen voor meisjes. Sinds 2012 is Wereldmeisjesdag officieel door de Verenigde Naties erkend, mede dankzij Plan International. Meisjes worden nou eenmaal harder geraakt door oorlogen en conservatisme. Ze worden vaker van school gehaald, uitgehuwelijkt of krijgen simpelweg minder ruimte om te dromen.

Anniek Groothuis van Plan International legt het mooi uit:

“Wereldmeisjesdag is een moment om stil te staan bij de toekomst van meisjes wereldwijd. Niet alleen om hoop en perspectief te bieden, maar ook om te erkennen dat die toekomst onder druk staat. In een wereld vol ongelijkheid, crises en armoede loopt de toekomst van meisjes gevaar. Maar vandaag laat zien dat verandering mogelijk is en dat de toekomst licht kan zijn. Als meisjes in het licht staan, bloeit hun potentieel en verandert hun omgeving mee.”

En dat licht brengen dus de schrijvers letterlijk met hun Lichtgedichten. Via de hashtag #Lichtgedichten verschijnen vandaag overal op social media woorden die raken, inspireren en confronteren. Hier alvast, ter inspiratie, een gedicht van Merel Morre: