DJ Talk met Joris Voorn: "Muziek altijd emotioneel geladen, maar melancholie hoeft niet per se verdrietig te zijn"

Je nieuwe album Serotonin ontstond in een emotioneel uitdagende periode, lazen we in het persbericht. Zou je hier meer over kunnen vertellen?
Een uitdagende periode voor mij was net na covid. Dat was natuurlijk een lastige tijd voor artiesten, eigenlijk voor iedereen. Tijdens de pandemie had ik helemaal geen shows, maar juist in die periode heb ik veel muziek geschreven. Het gaf me de ruimte om te experimenteren met het schrijven van nieuwe muziek achter de piano. Dat heb ik voorheen niet zoveel gedaan, omdat ik nog niet die skills had maar tijdens covid heb ik heel veel piano gespeeld.

Tegelijkertijd ben ik aan het einde van covid mijn vader verloren, dat was een moeilijk tijd natuurlijk. Mijn vader heeft altijd veel voor mij betekend, ook in muzikale zin omdat hij componist was en muziek ook echt zijn leven was. Ik zal niet zeggen dat mijn nieuwe album vanuit dat oogpunt en die emotie is geschreven, maar op een bepaalde manier heeft dat zeker wel zijn intrede gedaan in het gevoel van het album.

Na het overlijden van mijn vader moesten we het ouderlijk huis leeghalen en verkopen. Dat was natuurlijk best een gedoe. In zijn studeerkamer – de plek waar hij altijd zijn muziek schreef – heb ik een paar synthesizers en andere spullen uit de studio neergezet. Daar heb ik een aantal sessies opgenomen met muziek die ik ter plekke heb geschreven. Uit de eerste sessie is ook de allereerste track van mijn album ontstaan. In die zin is er zeker een link naar de moeilijke periode waar ik toen doorheen ging.

Maar het is ook zeker een optimistisch en positief album geworden, waar ook heel veel vrolijke momenten in zitten. Voor mij is muziek altijd een emotioneel iets, maar melancholie kan ook als iets positief ervaren worden, dus het maar net hoe je het bekijkt.

Tegelijkertijd is het geen zwaar of somber album geworden. Er zit juist ook veel lichtheid en positiviteit in. Voor mij is muziek altijd emotioneel geladen, maar melancholie hoeft niet per se verdrietig te zijn, het kan juist ook iets troostends of moois hebben. Het hangt er maar net vanaf hoe je het ervaart.

Zou je kunnen uitleggen wat de rol van muziek voor jou is, in zo’n moeilijke periode?
Muziek is altijd belangrijk voor me geweest, maar in moeilijke periodes speelt het een nog grotere rol. Het is iets wat ik echt met me meedraag. De muziek die ik zelf maak in zo’n periode komt vaak ook van een diepere plek. Sommige nummers voelen bijna als de soundtrack van die tijd, liedjes die ik toen veel luisterde, brengen me terug naar dat moment. Die specifieke muziek herinnert me dan echt aan hoe ik me toen voelde.

De titel Serotonin verwijst naar het gelukshormoon. Waar word jij het meest gelukkig van?
Klinkt misschien gek, maar ik leef zo’n ander leven. Met veel highs, veel reizen, constant nieuwe mensen om me heen, en het spelen voor duizenden mensen. Er gebeurt zoveel. Soms zelfs zoveel dat het overweldigend is en dat ik het gewoon niet helemaal kan zien voor wat het is. Dan heb ik soms wat tijd nodig om te beseffen wat het allemaal betekent heeft.

Als je zo druk bent en bijna geleefd wordt door alles, dan is het niet zo dat je altijd stilstaat bij elk moment dat je meemaakt. Mijn geluksmomenten zijn dan vaak juist als ik weer in Amsterdam land en weet dat ik bijvoorbeeld dat weekend thuis ben, want ik neem nu een vrij weekend per maand. Dat zijn voor mij echt de momenten van geluk, leuke dingen doen met mijn kinderen of vrienden, uitslapen in het weekend en gewoon even tot rust komen.

Welke track op het album vat het beste samen wat je met Serotonin wil zeggen?
Dat vind ik een moeilijke vraag! Gek genoeg heeft bijna elke track op het album wel een bepaalde link naar Serotonin. Ondanks dat het een album is geweest die voortgekomen is uit een moeilijke tijd, denk ik dat het best een positief en optimistisch album is geworden met veel euforische momenten.

Moon is best een persoonlijk nummer geworden. Vooral door de tekst die Nathan Nixon heeft geschreven, wat gaat over het verlies van zijn vader. Omdat we het samen hebben geschreven en ik ook mijn vader ben verloren, is het voor mij onlosmakelijk verbonden met een moeilijke periode. Maar een nummer als Utopia bijvoorbeeld, die juist heel positief, vrolijk en euforisch is, staat voor mij heel sterk voor die Serotonin-connectie.

In wat voor setting komt dit album het beste tot z’n recht?
Ik denk dat het een sterk luisteralbum is geworden van A tot Z. Het bevat veel dansbare momenten, maar ook veel momenten om echt even van te genieten en goed naar te luisteren. De combinatie van melodieuze en sfeervolle tracks zorgt voor een mooie balans. Tegelijkertijd vormen de dansbare beats een duidelijke rode draad door het geheel. Wat mij betreft perfecte platen om in de auto te luisteren, maar ik draai natuurlijk ook veel van deze tracks tijdens mijn sets en daar komt het ook uitstekend tot zijn recht.

Je zit al ruim twintig jaar in het vak. Voelt dit album als een nieuw begin of als het sluitstuk van een hoofdstuk?
Voor mij is een album altijd een soort sluitstuk van een bepaalde tijd en een bepaalde sound waar ik op dat moment mee bezig ben. Dit album is daar niet anders in. Ik heb geprobeerd een emotionelere sound te maken, die echt van diep van binnen komt. Zoals ik al zei, veel tracks zijn ontstaan tijdens Covid. Toen had ik helemaal geen dansvloer om mijn tracks te testen, dus ben ik veel meer vanuit mijn eigen gevoel muziek gaan maken. Nu het album is gereleased, voelt het echt als een afronding van die periode. Ik heb daarna een kleine pauze genomen van het schrijven, maar eerlijk gezegd kan ik niet wachten om weer nieuwe muziek te gaan maken. Wat dat precies gaat worden, weet ik nog niet, maar het wordt ongetwijfeld een mooi nieuw hoofdstuk.

Hoe belangrijk is stilte voor iemand die constant met geluid bezig is?
Stilte is iets wat ik steeds belangrijker ben gaan vinden. Vroeger luisterde ik de hele dag door muziek, zodra ik de deur uitging of in de auto stapte, had ik gelijk muziek aan. Maar sinds ik zelf zoveel met muziek bezig ben, merk ik juist dat stilte soms heel fijn kan zijn. Soms moet ik mezelf er echt toe zetten om weer muziek te luisteren Als ik dat dan doe, ben ik toch weer blij dat ik weer iets nieuws heb ontdekt of heb kunnen genieten.

Tijdens Covid merkte ik dat ook heel sterk. In de eerste paar maanden had ik eigenlijk helemaal geen behoefte aan muziek. Pas later begon het langzaam weer te kriebelen. Toen ben ik weer volop muziek gaan luisteren en heb ik heel veel platen gekocht. Grappig genoeg had ik thuis niet eens een goede installatie, dus dacht ik: waarom investeer ik niet gewoon in een goede geluidsinstallatie thuis. Vanaf dat moment luisterde ik weer intensief naar muziek. Ik had daar weer ruimte voor in mijn hoofd, dat was een gekke gewaarwording. Blijkbaar had ik dacht echt nodig, ruimte in mijn hoofd om naar muziek te luisteren.

Als je met één artiest – levend of overleden – zou mogen samenwerken, wie zou dat zijn?
De afgelopen jaren heb ik een paar keer samengewerkt met Michiel Borstlap, inmiddels een goede vriend van me. Een waanzinnig pianist, van oorsprong meer uit de jazzhoek, maar de laatste tijd vooral actief in de neoklassieke en modern klassieke hoek. Voor mijn vorige album hebben we samen de track ‘Blanky’ gemaakt.

Sindsdien hebben we vaker samen in de studio gezeten en voor de première van mijn liveshow in Paradiso vorig jaar heb ik hem ook gevraagd. Daarna volgden nog een aantal sessies waarin we nieuwe muziek hebben opgenomen. Die tracks zijn nog niet uitgebracht. Het plan was om er een paar op het album te zetten, maar dat is uiteindelijk niet gelukt. Er ligt dus nog veel moois op de plank. Zodra de inspiratie weer begint te stromen, is dat waarschijnlijk het eerste waar ik mee aan de slag ga.

Veel artiesten praten tegenwoordig opener over mentale gezondheid. Hoe zorg jij goed voor jezelf, mentaal gezien, tijdens drukke tours en producties?
Ik speel al zo’n 15 jaar en vaak wel drie van die vier weekenden per maand. Daarom neem ik elke maand één vrij weekend. Dat geeft me heel veel mentale rust. Als ik dan op zondag land en weet dat er een vrij weekend aankomt, vind ik dat zo fijn. Lekker uitslagen en gewoon de normale mensen dingen doen. Dat geeft me echt een bepaalde rust en daarna voel ik me weer recharged om op tour te gaan.

Daarnaast is beweging ook heel belangrijk. Tijdens het touren beweeg ik sowieso veel, vooral op het podium. Maar ook thuis probeer ik actief te blijven en regelmatig te sporten. Eigenlijk gewoon de standaard dingen die voor iedereen gezond zijn, die zijn dat voor mij net zo goed.

Gezond eten hoort daar ook bij. Tijdens het touren is het risico groot dat je veel snackt, onregelmatig eet of te veel drinkt. En ja, dat is natuurlijk ook weleens gebeurd. Maar het zijn dingen waar ik echt bewust mee bezig ben en goed op probeer te letten.

Je draait al heel lang mee: hoe zie jij de evolutie van elektronische muziek? Zijn we onderweg naar iets nieuws, of blijft alles in cirkels draaien?
Ik heb het idee dat er veel in cirkels wordt gedraaid. Cirkels van 20, 25, soms zelfs 30 jaar. Muziek die 25 jaar geleden enorm populair was en daarna helemaal verdween, keert nu gewoon weer terug. Er wordt ontzettend veel inspiratie uit het verleden gehaald, wat voor iemand van mijn generatie soms best vreemd voelt. Muziek uit de jaren '90 is voor de jeugd van nu compleet nieuw. Misschien dat ze het als kind weleens gehoord hebben, maar voor hen voelt het als iets nieuws. Terwijl ik denk, maar dit was er 20 of 30 jaar geleden toch ook al?

Ik kijk daar dus wel op een andere manier naar en probeer altijd op zoek te gaan naar iets nieuws. Soms haal ik wel inspiratie uit het verleden, maar ik probeer nooit letterlijk platen uit die tijd na te maken of een oude sound te produceren die nu opnieuw weer populair is.

Aan de ene kant is het natuurlijk leuk dat er inspiratie uit het verleden wordt gehaald, maar soms voelt het ook een beetje als te veel. Dan denk ik, waar is de vooruitgang en de vernieuwing? Want die zie ik niet altijd.

Aan de andere kant is dansmuziek ook gewoon partymuziek. Het draait om plezier maken en een goede tijd hebben. Het hoeft niet altijd super credible te zijn. Maar ik heb wel het gevoel dat we nu in een tijd leven waarin veel wordt gerecycled. Ik ben benieuwd wat er over twee, drie jaar gebeurt, als de jarennegentig-revival voorbij is. Wat kan er dan nog gerecycled worden?

Wat zou jij jonge producers willen meegeven die nu hun plek zoeken in een overvolle muziekscene?
Het antwoord op die vraag blijft nog altijd: creëer je eigen verhaallijn. Probeer niet te veel te klinken als iemand anders. Laat je inspireren door het verleden, je collega's en de toekomst. Maar kopieer nooit iets of iemand. Richt je op het creëren van je eigen sound en het vertellen van je eigen verhaal. Uiteindelijk willen mensen iemand zien die authentiek en origineel is. Als je te veel lijkt op een ander, gaat het hem niet worden. Het lijkt in eerste instantie voor de hand liggend om iets na te maken dat succesvol is, maar er zijn niet veel mensen die daarmee doorbreken. Probeer echt je eigen sound te ontwikkelen.

Een man die zoveel heeft meegemaakt, wat zijn jouw dromen of ambities? Wat wil je nog doen of meemaken?
Ik heb niet per se een enorme lijst met ambities, maar er zijn wel degelijk dingen die ik nog zou willen doen. Soms voelt het DJ bestaan namelijk een beetje als een keurslijf waarin ik me niet 100% kan uiten op een artistieke manier zoals ik dat eigenlijk nog wel zou willen.  

Tegelijkertijd vind ik het echt ontzettend leuk om te doen en het is natuurlijk ook gewoon mijn werk. Ik bouw er een stabielere financiële toekomst mee op dan wanneer ik volledig in de experimentele of avant-garde hoek zou duiken, wat ver weg staat van wat mijn publiek zou willen horen.

Het is dus een kwestie van zoeken naar de juiste balans tussen enerzijds het praktische van het DJ’en en het maken van muziek die werkt op de dansvloer, en anderzijds het creëren van ruimte voor projecten die me als artiest meer uitdagen.

Een album is daar trouwens een goed voorbeeld van. Dat geeft me toch de mogelijkheid om op een andere manier muziek te maken dan wanneer ik hitsingle moet schrijven. Ik zou die experimentele kant in de toekomst eigenlijk nog wel willen gaan onderzoeken, maar zonder mijn DJ-werk kwijt te raken. Het is dus een ambitie balans waar ik steeds opnieuw mijn weg in moet vinden.

Mannen als Sven Väth staat op z’n 60e nog steeds te vlammen. Zie je jezelf ooit stoppen met draaien?
Ja, ik denk daar weleens over na. Zeker ook omdat veel collega’s van mij al jarenlang meedraaien en nog steeds aan de top staan. Tegelijkertijd zie je dat er momenteel ontzettend veel jonge artiesten opstaan en ook echt kansen krijgen. Dat komt natuurlijk ook door social media. De jongere generatie is ermee opgegroeid en weet precies hoe ze zich daarmee kunnen uiten.

Wat ik merk is dat het wel een uitdaging blijft om jezelf op niveau te houden. Gelukkig gaat het nog steeds erg goed, maar ik ben me er ook van bewust dat het over een jaar of twee, drie zomaar anders kan zijn. Zo snel kan het gaan.

Ik weet niet of ooit echt zou stoppen. Maar ik weet ook niet of ik het nog leuk zou vinden om steeds kleinere feestjes te draaien. Misschien wel, misschien ook niet. Het geluk is dat ik die keuze tot nu toe niet heb hoeven maken en hopelijk blijft dat nog even zo.

Hoe ziet jouw zomerschema eruit de komende maanden?
Eerlijk gezegd weet ik dat niet precies. Ik kijk meestal maar een week, hooguit twee weken vooruit. Dat doe ik bewust, ook voor m’n mentale gezondheid. Als iemand me vraagt waar ik over twee weken ben, dan weet ik het meestal niet uit m’n hoofd. Ik vind het gewoon prettig om in het moment te leven. Als ik nu al zou gaan nadenken over alle vluchten en afspraken die de komende maanden op me wachten, dan zou dat alleen maar onrust geven. Dus ik zie het wel, stap voor stap.

Wat staat er in je rider?
Fruit, dat vind ik echt belangrijk. Zeker tijdens het touren, want het is best lastig om dan aan je dagelijkse portie fruit te komen. Dus als dat geregeld is, ben ik echt blij. Dat voelt als een luxe. Verder staat er champagne op, gewoon omdat ik het heerlijk vind om af en toe een glas te drinken. En ja, er staat ook tequila op. Iets minder gezond misschien, maar die is meestal voor de mensen om me heen op het podium.

Wat is je favoriete stad om te draaien en om gewoon als mens te zijn?
Er zijn zoveel mooie plekken. Ik kom net uit São Paulo, Brazilië. Dat is echt een waanzinnige stad met een enorme muziekscene. Je hebt daar een paar grote clubs en die zijn altijd helemaal vol. Het is fantastisch om daar te spelen. Tegelijkertijd is het niet de meest veilige stad. Je moet daar goed op je telefoon letten. Ik liep daar namelijk op de stoep met mijn telefoon in mijn hand toen iemand op een delivery scooter langs scheurde en ‘m uit mijn hand probeerde te grissen. Gelukkig was mijn reflex net iets sneller, maar het was wel even schrikken. Verder vind ik New York nog steeds een van de fijnste steden. Sinds ik daar ben geweest is het altijd een van mijn favoriete steden ter wereld.

Stel dat je morgen alleen nog maar één track mag luisteren voor de rest van je leven, welke wordt het?
Wat een onmogelijke vraag! Maar als ik echt moet kiezen, ga ik voor Another Brick In The Wall van Pink Floyd. Dat is altijd een van mijn favoriete tracks geweest.