Q&A met Luke de Weert over zijn missie om wereldkampioen freestyle paragliden te worden
Voetbal, hockey, tennis kennen we allemaal wel, maar Luke de Weert zocht iets spectaculairders in z’n sport. In het dagelijks leven is ‘ie programmeur, dus ja, je moet ergens de adrenaline vandaan halen. Hij is Freestyle Paraglide Pilot. Oftewel: met een parachute kunstjes in de lucht doen. Yep, daar heb je behoorlijke ballen voor nodig. Wij spraken de waaghals over zijn missie om wereldkampioen te worden, de risico’s en de kick.
Jij bent freestyle paragliden pilot. Da’s een hele mond vol. Wat houdt dat precies in?
Paragliden wordt meestal vergeleken met skydiven. Maar dat is niet zo. Bij skydiven zorgt de parachute ervoor dat het je val breekt, dus je leven redt. Met paragliden ga je de bergen in. Vervolgens loop je de berg af en vlieg je een rustige omgeving in. Met freestyle paragliden probeer je als het ware zoveel mogelijk hoogteverschil te zoeken. Als dat lukt doe je in een zogenaamde box (visuele ruimte, red.) een aantal tricks. Je moet dan denken aan spins, over de kop gaan en al dat soort gekke gedoe. Het is belangrijk dat je in de box blijft, want je kan soms tot en met 200 piloten tegelijkertijd in de lucht vliegen. En je wil niet op andere klappen.
Het is niet een sport wat je dagelijks tegenkomt. Hoe ben jij terecht gekomen bij de sport paragliden?
Het is een sport voor de bergen en in Nederland heb je geen bergen, dus dat was überhaupt lastig, haha. Toen ik vier jaar oud was, begon mijn vader met de sport. Mijn vader heeft me alles met de paplepel ingegoten. Zo ben ik mezelf verder gaan ontwikkelen in de sport. Ik begon met meevliegen in een tandem. Toen ik 10 jaar oud was ging ik zelf oefenen. Dat deed ik nog wel op de grond met mijn eigen vleugeltje. Op m’n 14e was het tijd dat ik mijn eigen solo vlucht ging maken.
Sick. Wat vinden je ouders er eigenlijk van dat je dit doet?
Mijn vader vindt het natuurlijk supertof dat ik dit doe. Dit heeft hij altijd gewild. Maar mijn moeder vindt het ook tof hoor. We zaten ooit in Turkije bij de vliegstek van mijn vader en ik verveelde me. Mijn moeder zag dat en zei ‘ga vliegen, ga oefenen’. Dus dat heb ik toen gedaan. Dus ze hebben het allebei gestimuleerd. Ze zijn heel blij, supportive en trots dat ik hierin mijn passie gevonden heb.
Zo door de lucht vliegen dat moet wel een kick geven. Kan je dat omschrijven?
Je moet het natuurlijk zelf meemaken om echt te weten wat ik voel. Maar het is onbeschrijfelijk. Het geeft je een gigantisch vrijheidsgevoel. Je kan normaal gesproken op de grond alleen links, rechts en achteruit, maar in de lucht kan je alle kanten op. Bij freestyle komen er ook zeker wat G-krachten bij kijken en dat wekt ook rare gevoelens op je in je buik. Een soort rollercoaster gevoel. Tel alles bij elkaar op en je krijgt een gigantische kick.
Je doel is om wereldkampioen te worden. Hoe ga je dit bereiken?
In 2018 heb ik meegedaan aan mijn eerste competitie. Toen eindigde ik als veertiende. Dit was puur om te kijken of ik het leuk vind en of een competitie wel wat voor mij is. En dat is het. Een jaar later deed ik weer mee. Toen eindigde ik als vijfde in het klassement. Op dat moment dacht ik bij mijzelf: hier moet meer in zitten. Dus hoe ik het ga bereiken is nog meer te trainen, nog meer research doen en nog meer sponsoren zoeken die mij willen suporten in het behalen van mijn doel. En dan natuurlijk de eerste plek pakken!
Hoe werkt het wedstrijdelement eigenlijk?
In het wereldkampioenschap werkt het met een hele lange lijst aan tricks. Deze kun je uitvoeren en hoe meer je doet, hoe meer punten je scoort. Maak je het voor jezelf wat moeilijker zoals een normale trick achterstevoren te doen, dan krijg je daar nog meer punten voor. Skateboarders kennen de term ‘switch’ of ‘fakie’ wel. ‘Getwist’ is daarmee vergelijkbaar maar dan toegepast in onze sport. Aan het einde van de rit landt je boven het water. Daar ligt een raft klaar. Die zijn soms 10 meter in doorsnee. Presteer je het om daar ook lekker te landen, dan tellen daar ook punten voor. Dit allemaal wordt normaal gesproken beoordeeld door een jury van 3 á 4 man. Zij zitten beneden en bekijken de hele run.
Hoe ziet een trainingsdag van jou eruit?
Om te trainen hebben wij een spot in Organya, vlak onder Andorra. Je rijdt daar met de auto omhoog, dropt je spullen, vliegt naar de box en doet je tricks. Vervolgens vlieg je terug naar de berg. Eenmaal aangekomen ga je met de thermiek omhoog. Dat is een plek in het gebeid waar veel warmte is. Dezelfde warmte duwt je als het ware weer omhoog. Zo hoeven we dus niet te landen. Dit zorgt ervoor dat we van 1 uur s’ middags tot 11 uur s’ avonds door kunnen trainen. Dat zijn de lekkere dagen.
In de lucht voel je zo vrij als een vogel, maar er is een kans dat het fout gaat. Hoe gevaarlijk is het?
Je zoekt met freestyle paragliden de grenzen op. Als het fout gaat, dan hoeft het niet gelijk catastrofistisch fout te gaan. Wij hebben namelijk nog altijd twee reserveparachutes. Dat gebruiken we als er een storing voor komt in de parachute. Je moet het dus echt goed verpesten om het echt fout te laten aflopen.
Heb je wel eens een close call gehad?
Ik zelf heb maar een keer in mijn carrière een reserveparachute gebruikt. Als je dat vergelijkt met een vriend die in een seizoen negen van die dingen er doorheen gooit, dan is dat best weinig. Op het moment dat ik mijn reserve gooide dacht ik ‘shit, nou gaat het gebeuren’. Ik had namelijk de naam dat ik er nog nooit een gebruikt had. Die wilde ik eigenlijk behouden. Toen ik hem opende verliep alles perfect, vloog normaal en landde in het water. Daar ben ik even later uitgevist door een bootje.
Is het bij een vriend wel eens fout gegaan?
Yup, vorig jaar. Tijdens de competitie raakte een vriend van mij verstrikt in zijn lijnen. Hij voerde een nieuwe trick uit. En doordat alles fout ging en te laag vloog is ‘ie hard op het water gevallen. Hij had vier gebroken ribben en een whiplash. Maar na drie weken was hij alweer gerecovered en vloog hij weer door de lucht.
Heb je een voorbeeld in de extreme sports wereld?
Ik heb altijd een paar mensen gehad waar ik naar op kijk. Dat wordt steeds minder. Het zijn uiteindelijk ook vrienden geworden. Maar als ik echt naar iemand opkijk is het Tim Alongi uit Frankrijk. Die gozer heeft echt stijl. Dat is wel cool. En Theo de Blic. Hij is nu de World Champion. Die moeten we eigenlijk van de kaart vegen, haha. Ook hij kan echt ontzettend goed vliegen. Dat zijn mijn twee grootste idolen, maar tegelijkertijd ook vrienden.
Een kit voor het paragliden ziet er niet goedkoop uit. Hoeveel money moet je hierin investeren?
Als je voorzichtig bent met je spullen gaat het langer mee. Een vleugel kost gemiddeld 2500 euro, een zitje 700 en een reserveparachute kost zo’n 400 tot 700 euro. Daar hebben wij er twee van. Een kit kost dus bij elkaar gemiddeld 4600 euro. Een normaal iemand doet daar zo’n 3 tot 7 jaar mee. Natuurlijk belasten wij onze vleugel maximaal dus wij vervangen hem elk seizoen. Maar ik word gesponsord door AirG Products en mijn vader, haha. Dus dat komt goed. Ik zit nu ook in de voorfase bij Red Bull. Dus dat wordt spannend.
Het is een sport waar veel tijd in gaat zitten. Combineer je dit met werk eromheen of levert dit een lekker zakcentje op en om hoeveel gaat het dan?
Het gaat niet om heel veel. Als je een competitie wint gaat dat om ongeveer 2000 euro. Voor een sport is dat natuurlijk niks. We doen het daarom om ook echt om het vliegen. De sport is echt het mooist.
Wat hoop je ooit nog te bereiken naast wereldkampioen te worden? Wat voor stunt zou je graag willen uitvoeren?
Sowieso staat er nu een stunt op mijn lijstje. Die is vorig jaar voor het eerst gedaan door Theo de Blic. Die staat echt hoog. Ik hoop dat ik hem dit jaar kan doen op het wereldkampioenschap. Verder wil ik graag heel de wereld over reizen om toffe video’s te maken en lijpe projecten te doen.
Tekst: Joran Hegie. Meer lezen van Joran? Check het hier!
