Weet je nog. Vroegâh in de schoolbanken. Opletten was vaak lastig als het ging over Duitse lidwoorden, vergelijkingen oplossen of een saai verhaal over de Hugenoten. Wij hadden alles een stuk beter opgeslagen als we een lerares als dit meisje hadden gehad. Potverdikkie. Dat jurkje ook. Dan zouden wij met alle liefde vooraan plaatsnemen, overblijven en opletten. Alles om maar in de buurt te blijven van deze schoonheid. Juichend als Louis naar de lessen. Huilen als het blokuur erop zit. Naar school gaan was nog nooit zo leuk.