Waarom we Ford Fiesta ST zwaar onderschat hebben als hot hatch

Voordat we de blauwe bolide bij Ford oppikten waren de verwachtingen niet torenhoog. Waarom weten we niet. Misschien omdat er slechts drie cilindertjes verstopt zitten onder de motorkap, of misschien zat het ‘m in de naam. Ford Fiesta ST, klinkt een beetje als de zielloze vierwieler die je tante meeneemt naar de plaatselijke bingoclub. Zo’n autootje waarbij je na een kwartier accelereren net de 80 aantikt, ook al trap je het pedaal door de vloer heen. Man, wat zaten wij ernaast zeg.

Bij de eerste glimp die we opvingen van de afgetrainde Fiesta piepten we al anders. Bij de eerste meters die we reden piepten de banden. Dat was ook niet zo gek, 200 paardjes die de voorwielen aandrijven is niet niks. Waar die pk’s vandaan komen? Uit een driecilinder. Ja, een driecilinder. Je zou bijna zeggen dat je er wel twee of drie bij aan moet plakken voordat je een beetje een lekker geluidje krijgt. Maar ook met die gedachtegang kom je bedrogen uit. We hebben de kwaliteit van de geluidsgolven die uit de verchroomde uitlaat komen natuurlijk wel even getest. En er is maar één plek waar je schaamteloos je wagen in de toerenbegrenzer kunt rammen

Vrijdagavond is de dag waar iedere autofanaat in een radius van vijftien kilometer van de plaatselijke McDonalds naar uitkijkt. Hier staan ze gerust uren achtereenvolgend op de parkeerplaats, trappend op het gaspedaal van hun opgepompte Polo’s. De parkeerplaats van de Mac is op vrijdagavond een kippenren voor de haantjes uit de tuningscene. Een ideale plek dus om te testen hoe hoog je met je Fiesta ST staat in de rangorde. Want daar gaat het hier om. Het hebben van de dikste, krachtigste en mooiste auto van de parkeerplaats.

Het eerste wat je doet als het terrein van de McDonalds op komt rollen, is ‘m van z’n normale modus in sportstand zetten. De kleppen in de uitlaat worden opengezet en de lage roffel die volgt dringt door tot diep in je oor. Terwijl je stapvoets langs de Golfjes en afgetrapte 3-series rijdt, ontstaat er een zelfverzekerde glimlach op je gezicht. Je weet dat je Fiesta tot de bovenklasse van de parkeerplaats hoort. Misschien zelfs de dikste. Is natuurlijk ook niet zo moeilijk als je concurrentie in koeienletters ‘#zerofucksgiven’ op de achteruit van z’n Peugeotje 206 heeft staan. Jij daarentegen hebt een dikke diffuser achterop en een set strakke, 18 inch, stervormige velgen. Door de wielen zie je af en toe de flinke, roodgekleurde remklauwen rusten op de nog grotere remschijven.

Een C63 AMG komt de parkeerplaats opgereden. Nu delf je het onderspit. Tijd om te vertrekken. Op het moment dat je de Mercedes passeert zie je een zakenmannetje zitten. Geen zorgen, die doet toch niet mee. Bovendien trekt hij geen burn-out in z’n dikke Mercedes. Jij wel.

Als het stoplicht bij de uitrit van de parkeerplaats op rood staat heb je de tijd om ‘m van sportmodus in trackmodus te zetten. Het verschil? Electronic Stability Control (ESC) staat nu uit. De straat is nat, dus die bandjes gaan sowieso wel slippen. Het licht springt op groen, je trapt het gas vol in en alle neuzen van op de parkeerplaats draaien nu jouw kant op. Je laat de koppeling los en de brullende driecilinder laat de voorwielen spinnen. Niet veel later trap je de koppeling weer in, ram je de pook in z’n twee, geef je weer een dot gas en je laat het linker pedaal weer los. De wielen blijven spinnen tot het moment dat je de overkant van het kruispunt bereikt. Soepel schakel je ‘m in z’n derde versnelling. De banden vinden weer grip op het zeiknatte asfalt en je jaagt ervandoor.

Als je dit niet op een patserige, maar op een snelle manier had willen doen, had je launch control moeten gebruiken. Ook helpt het als je op een droog wegdek een poging waagt. Op het moment dat de pook in de eerste versnelling staat en je met je beide voeten het gaspedaal en de koppeling ingetrapt hebt, begrenst de auto zich op 3500 toeren. Een poging van de auto om alle kracht uit de motor over te brengen op de weg wanneer je de koppeling los laat. Knal je vervolgens ook nog als Max Verstappen door de versnellingen, dan kun je de Ford Fiesta ST in 6,5 seconden naar 100 kilometer per uur krijgen. Als je elk stoplicht op deze manier trotseert zal je binnen de kortste keren maatjes zijn met de pompbediende.

We kunnen je garanderen dat bij de eerste meters in dit ding je mond openvalt. Toch zakt je onderkaak pas echt tot je schoot als je 'm de eerste keer door een flinke bocht heen jaagt. Is dit een Fiesta of een Formule 1-auto?

De grip die de Ford in de bochten vindt is bizar. Hier mogen we de engineers bij het automerk dankbaar voor zijn. Alle vrijheid krijgen om deze Fiesta om te toveren tot een fantastische rijdersauto, is natuurlijk ook voor hen een natte droom. Ze droomden vooral over een sperdifferentieel op de vooras van de Ford. Een optie van 950 euro die je in de eerste bocht terugverdiend. De kracht uit de inmiddels tot geweldig verklaarde driecilinder gaat in een sportieve bocht ook naar het binnenste wiel. Je voelt dat je hierdoor de bocht ingetrokken wordt en het gaspedaal kan weer iets verder ingetrapt worden.

Maar is het een geschikte gezinsauto? De vijfdeurs Fiesta ST biedt zeker de ruimte, maar zitten je koters dan ook een beetje lekker op de achterbank? Mwua, het gaat, maar het is zeker geen luchtgeveerde A8. Het voordeel van deze auto is wel dat je je kids eenvoudig tevreden kunt houden door wat K3 door de Bang & Olufsen-speakers te pompen. Wij zaten gelukkig niet op de achterbank, maar in de Recaro’s die je als een beschermengel strak vasthouden in de bochten waar je iets te ambitieus in bent gevlogen. Die sportieve stoeltjes maken de rit overigens niet veel comfortabeler. Nogmaals, het is niet slecht, maar een klinkerweg kun je wat dat betreft net zo goed op een skippybal doen.

Op vroege ochtenden, wanneer de dauw als een koude deken de straat bedekt zijn die Recaro’s trouwens wel zeer fijn. Ze hebben namelijk stoelverwarming die op standje maximaal lijkt te willen concurreren met de warmte van de kern van de zon. Heerlijk.

Sowieso zijn de ochtenden met deze snelle hot hatch fantastisch. Je verheugt je namelijk gewoon om 'm weer op z’n staart te trappen. En dat kan zo godsgruwelijk lekker met dit ding. Binnen de kortste keren zit je op de topsnelheid van het blauwe beestje die op ruim 230 kilometer per uur ligt. Met deze snelheid heb je de lichtjes in de spiegels die je waarschuwen voor auto’s in je dode hoek al bijna niet meer nodig. Niemand haalt je nu nog in. Onder normale rij-omstandigheden is dit veiligheidssysteem overigens wel zeer chill. Geeft je dat extra stukje zekerheid tijdens het rijden. Minstens zo chill is het automatische grootlicht dat de lege autobahn voor je verlicht.

Waarschijnlijk hebben we je nu helemaal warm gemaakt voor deze prachtige bolide. Maar als je erover nadenkt zijn wij niet degene die je warm hebben gemaakt voor deze auto, nee, dat heeft ‘ie zelf gedaan. Al het ongefundeerde scepticisme heeft deze hot hatch in een keer van tafel gegooid.

Nu vraag je je wellicht af wat het prijskaartje van deze wagen is. Heb je voor je volgende auto nou een budget ongeveer 35.210 euro, dan heb je geluk. Dat is namelijk exact de prijs van dit pk-bommetje inclusief de btw, bpm en het rijklaar maken. Wat een toeval zeg. Maar als je 35.000 euro tegenover onbetaalbaar plezier zet heb je een best goede deal te pakken, toch? Mocht je niet overtuigd zijn, geen probleem. Wij hebben ‘m ook onderschat. Ga een keer een proefritje maken in de Fiesta ST en de Ford fanclub heeft er een lid bij.