STRAF review: de nieuwste Nederlandse komedie waar je buikpijn van krijgt

Deze samenvatting van het plot raakt nog maar het topje van de ijsberg. Onder de laag van flauwe grappen en absurdistische situaties ligt ook een vleugje drama en herkenbare worstelingen. In de trailer hieronder kun je een goed beeld krijgen van de toon van de film, de cast en de mensen achter de camera.

Deze film wordt geregisseerd door Merijn Scholte-Albers en Tobias Smeets, of voor ons beter bekend als Mastermovies. Al jarenlang maken de heren grappige komedievideo’s op YouTube, waarin ze populaire films of series pakten en die in het Nederlands gingen nasynchroniseren met een flinke laag Hollandse humor. Iets waar we op de redactie nog steeds stuk om kunnen gaan, met bekende klassiekers zoals Nicht Rijder en Barry Pooter. Dat de vrienden ooit de overstap naar speelfilm zouden maken, hing al lang in de lucht.

Sterker nog, STRAF is een film waar de mannen al sinds 2011 op broeden, na het afstuderen op de HKU met een soortgelijk script, dat destijds nog Schoolfeest heette. Het is dus een project dat meer dan tien jaar heeft liggen rijpen, en dat merk je echt. Het project voelt als een passieklus waar de makers jarenlang de juiste vorm voor hebben gezocht.

Voor de cast wisten de makers zowel vertrouwde als nieuwe namen te strikken. Rutger de Bekker, die in 2011 ook al van de partij was, neemt de hoofdrol (weer) voor zijn rekening en zet een aandoenlijk sullige Edwin neer. Ook Ruben van der Meer, die eerder samenwerkte met de vrienden, wist weer een rolletje te bemachtigen. Maar de echte verrassing komt van Sezgin Güleç, die met zijn droge timing en improvisatie-skills de zaal keer op keer in een deuk kreeg.

Zelfs de karakters die je normaal gesproken zou haten, krijgen in STRAF toch een menselijk trekje mee. Kylian de Pagter speelt een eikel van een leerling waar je alsnog een sprankje herkenning in ziet. Dat maakt de film meer dan alleen een aaneenschakeling van flauwe grappen.

Maar dan hetgeen waarvoor iedereen waarschijnlijk naar dit artikel kwam: de review. Wij mochten de film al voor de officiële release van 9 oktober zien en kunnen bevestigen: STRAF is een van de grappigste Nederlandse films van de afgelopen jaren. Het is zeldzaam dat een komedie een volle zaal zó consistent laat bulderen. Het gelach was soms zo heftig dat de volgende punchline compleet overstemd werd.

Wat de film extra interessant maakt, is dat hij onder de surface ook drama en herkenbare thema’s meebrengt. Iedereen die ooit op school zat herkent wel iets in de dynamiek tussen leraar en leerling. Dat maakt Edwin niet alleen een loser waar je om lacht, maar ook iemand die je stiekem gunt dat hij eindelijk een keer wint.

Wel moeten we eerlijk zijn: verwacht geen arthouseparel of Oscar-materiaal. Dit is geen hoogdravende cinema, en dat pretendeert STRAF ook helemaal niet te zijn. Het is een rasechte publiekskomedie die precies weet wat ‘ie wil doen: jou en je maten laten lachen totdat je buikspieren pijn doen.

STRAF is niet de film die je in je eentje op een regenachtige dinsdagavond opzet en waar je dan stilletjes van gaat genieten. Nee, deze film komt het best tot zijn recht in de bioscoop, omringd door een volle zaal, vrienden naast je, biertje in de hand, en collectief dubbelklappen van het lachen. Het is die energie die de film naar een hoger niveau tilt. Met de rauwe Mastermovies-humor, een sterke cast en een verrassend empathische kern is dit er eentje die je niet wilt missen.