Sabrina Carpenter ligt onder vuur: waarom haar albumhoes zoveel stof doet opwaaien

Begin juni kondigde Carpenter via Instagram haar nieuwe plaat aan. "Mijn nieuwe album Man’s Best Friend komt uit op 29 augustus. Ik kan niet wachten tot het van jullie is", schreef ze. Fans reageerden direct enthousiast: verrassend snel nieuw werk na haar succesvolle Short n’ Sweet uit 2024. Maar het duurde niet lang voordat de focus verschoof naar de albumhoes zelf.

Op de cover zit Sabrina op haar knieën, in een korte zwarte jurk en hoge hakken. Haar blonde haar wordt vastgehouden door een anoniem figuur in pak, alsof het haar is dat als hondenriem fungeert. Naast deze prikkelende foto verscheen een tweede beeld: een puppy met de albumtitel om zijn halsband. Dat laatste deed weinig om de gemoederen te sussen.

Binnen een paar uur stond social media vol met kritiek. Volgens hen laat Sabrina Carpenter hier geen sterke, onafhankelijke vrouw zien, maar juist een ouderwets, seksistisch beeld waarin vrouwen worden neergezet als huisdieren of als bezit van mannen. Grote media sprongen er meteen bovenop. Zo noemde The Guardian de foto "niet sekspositief, maar gewoon softporno die inspeelt op de male gaze": beelden die vooral aantrekkelijk moeten zijn voor mannen en vrouwen terugbrengen tot objecten. Ook The I Paper was duidelijk: "op zijn best een slecht voorbeeld is van satire. Het is prikkelend voor de mensen die wél geloven dat vrouwen minderwaardig zijn."

De discussie bleef niet beperkt tot Twitter en Instagram. Glasgow Women’s Aid, een organisatie die zich inzet tegen huiselijk geweld, noemde de cover "achteruitgang van vrouwen" en "een terugkeer naar de aloude clichés die vrouwen herleiden tot huisdieren, accessoires en objecten." Volgens hen normaliseert de foto beelden van controle en onderdrukking.

Veel fans sloten zich daarbij aan. "Deze foto maakt me ongemakkelijk, zeker in tijden als deze. Absoluut toondoof," schreef iemand onder Sabrina’s post, een reactie die meer dan 20.000 likes kreeg. Anderen schreven: "Geen enkel beïnvloedbaar jong meisje zou dit moeten zien" en "Ik haat dit". Geen milde reacties dus.

Toch is het niet alleen maar kritiek. Een flinke groep fans verdedigt Carpenter juist. Voor hen is dit typisch Sabrina: ze speelt al langer met haar seksualiteit en met dubbelzinnige humor in haar muziek, zoals in Bed Chem en Juno. Volgens haar supporters is de hoes een bewuste overdrijving: een knipoog, geen provocatie.

Opvallend genoeg heeft Carpenter zelf nog niet publiekelijk gereageerd op alle commotie. Ze lijkt er voorlopig voor te kiezen de storm over te laten waaien.

Of de albumhoes bedoeld is als gewaagde grap, een bewuste provocatie of simpelweg een esthetische keuze... dat blijft voorlopig gissen. Wat in elk geval vaststaat: Sabrina Carpenter weet als geen ander hoe je aandacht vasthoudt. Niet alleen met catchy hits, maar ook door precies daar te raken waar het gesprek vandaag de dag gevoerd wordt.