Duik in het leven van Max Verstappen met de nieuwe biografie van Mark Hughes

Hij reed eerder in een Formule 1 auto dan dat hij z'n rijbewijs haalde. Op zijn 18e haalde hij zijn eerste Grand Prix overwinning binnen. Nog voor zijn 25e sleepte hij twee wereldtitels in de wacht. Max Verstappen is hard op weg om een van de grootste Formule 1 coureurs aller tijden te worden. Natuurlijk worden daar boeken over geschreven.

In Max Verstappen: Niet te stoppen beschrijft F1-journalist Mark Hughes alle hoofdstukken van Max z’n rollercoaster. Mark houdt een spannende, verfrissende en meeslepende toon aan. Persoonlijke ontwikkeling, wilskracht en een onstopbare drive om te winnen. Dit boek vertelt het ultieme verhaal van een jongensdroom die is uitgekomen.

Om te begrijpen hoe Max Verstappen tijdens zijn eerste keer voor Red Bull gelijk kon winnen en met 18 jaar en 228 dagen de jongste Grand Prix-winnaar ooit werd (en het vorige record van Sebastian Vettel van 21 jaar en 73 dagen versloeg), moet je drie belangrijke feiten kennen. Ten eerste crashten de Mercedes-coureurs Lewis Hamilton en Nico Rosberg in de eerste ronde tegen elkaar, waarna hun race al na vier bochten eindigde met twee beschadigde auto’s in de grindbak. Ten tweede werd de race een strijd op basis van strategie tussen Red Bull en Ferrari, waarbij beide teams ervoor kozen om hun strategieën op te splitsen tussen hun coureurs. Ten derde, toen hij – net als Ferrari’s Kimi Räikkönen – de betere strategie had, pareerde Max de enorme druk van de Finse voormalige wereldkampioen zonder maar een fout te maken en profiteerde hij optimaal van de punten één en twee.

In het eerste deel van de race, waarin Räikkönen met veel wielspin een slechte start maakte en drie plaatsen verloor, reed Max als tweede achter zijn nieuwe teamgenoot Ricciardo, nadat hij in de eerste bocht wiel-aan-wiel was gegaan met de Ferrari van Vettel en had gezegevierd. Dit resulteerde in een choreografie waarbij Vettel in bocht 3 wijd ging en zijn positie verloor aan de Toro Rosso van Sainz. Het zou Vettel een paar ronden kosten om de langzamere auto te passeren, maar toen hij dat eenmaal had gedaan, was zijn tempo een waarschuwing voor Red Bull. Vettel zou mogelijk drie pitstops gaan maken – wat een strategisch raadsel voor hen opleverde aan de pitmuur.

Horner: ‘Toen eenmaal duidelijk was dat Vettel drie keer zou gaan stoppen, moesten we op dat moment een tactische beslissing nemen en zeggen: “Gaan we proberen Vettel te dekken met een van onze auto’s?” De auto waarvan we dachten dat die de meeste kans had om de race te winnen, was die van de leider [Ricciardo], en daarom kozen we ervoor om met hem voor de driestopstrategie te gaan.’ Deze beslissing bleek desastreus voor Ricciardo – en ook niet geweldig voor Vettel. Omdat de slijtage aan de banden niet zo groot was als Red Bull had gevreesd, werkte de tweestop beter. Het betekende dat, nadat ze allemaal waren gestopt, Max voor Räikkönen aan de leiding ging, met Vettel en Ricciardo op de derde en vierde plaats; die waren op hun versere banden weliswaar sneller, maar niet snel genoeg om de verloren tijd van de extra pitstop in te halen.

Het enige wat Max nu nog moest doen, was nog 32 ronden op zijn banden letten terwijl hij de Ferrari in zijn spiegels moest houden. Hij moest uitzoeken hoe hij zijn batterij het beste kon inzetten, ter verdediging, niet om te proberen weg te rijden – want dat zou hem in de problemen hebben gebracht op het moment dat de batterij een paar ronden later leeg zou raken. En dat moest hij allemaal doen in een nieuwe auto, voor een nieuw team. ‘Het was alsof we de laatste tien tot vijftien ronden op ijs reden,’ zegt hij op het YouTube-kanaal van Red Bull, ‘en we wisten niet zeker of we het einde zouden halen. De banden waren op, maar ik zag dat Kimi het achter me ook moeilijk had. Ik wist dat hij, als ik zou blokkeren of de apex miste, me zeker zou pakken.’

Aan de leiding gaan in een race was een vertrouwd gevoel voor hem – het is wat hij steeds had gedaan vóór zijn rookie-F1-seizoen het jaar ervoor. Zoals hij toen zei was een Grand Prix tenslotte net een kartrace, maar dan met meer toeschouwers. Maar tegen het einde van wat moet hebben aangevoeld als 32 eindeloze ronden gaf hij toe dat de betekenis van wat hij op het punt stond te bereiken hem toch een beetje te pakken kreeg. ‘Met nog vijf ronden te gaan kreeg ik wat kramp van de opwinding en de focus. Ik telde letterlijk de ronden af en voelde de druk. Mijn vader raakte tegen het einde zo opgewonden dat hij een bloedneus kreeg. Ik kan me niet eens voorstellen hoe het voor hem was om in mijn rijderskamer te zitten en naar het verloop van die laatste paar ronden te kijken.’

Toen hij over de finish kwam, riep Horner over de radio: ‘Max Verstappen, je bent racewinnaar. Fantastisch. Wat een geweldig debuut.’ ‘Zijn mentale veerkracht is de sterkste die ik ooit heb gezien,’ zegt Horner. ‘Zijn vermogen onder druk is fenomenaal. En hoe meer druk je uitoefent, des te beter hij presteert.’

Hoewel die aangeboren kwaliteit de 18-jarige een F1-overwinning heeft bezorgd bij zijn allereerste kans was hij nog niet in de positie om dit met regelmaat te doen. In feite zou hij nog vijf seizoenen geen kampioenswaardige auto hebben, vijf jaar watertrappelen. Er waren momenten dat Max’ loyaliteit aan het team daardoor onder druk kwam te staan, en dat Jos en Raymond er geen geheim van maakten dat ze zich zorgen maakten over de vraag of Red Bull een auto kon leveren waarmee hij kon meedingen naar kampioenschappen en zijn capaciteiten kon benutten. Maar die mentale veerkracht, die taaiheid, stelde hem in staat vol te houden tot hij eindelijk een Red Bull had die goed genoeg was om hem in staat te stellen te vechten – echt te vechten – om een wereldtitel.

Hoe die eerste overwinning zich ontvouwde werd gadegeslagen door Marko’s oude tegenstander Niki Lauda, na afloop van een 45 minuten durende evaluatie in het Mercedes motorhome met zijn eigenzinnige coureurs Rosberg en Hamilton. Hij nam de tijd en moeite om Jos te feliciteren, die duidelijk zijn tranen van vreugde probeerde in te houden. ‘Ik neem mijn pet af voor Max,’ zei Lauda. ‘Hij is het talent van de eeuw... Normaal gesproken houd ik er niet van als vaders tegen coureurs zeggen wat ze moeten doen, omdat zij op die manier geen geëmancipeerde persoonlijkheid kunnen worden. Maar hij kon Max nog niet laten emanciperen omdat die nog zo jong was. Wat Jos deed, is helemaal goed geweest. Hij heeft hem een veilig gevoel meegegeven en hij is zo op zijn gemak in de auto dat hij al die tijd kon racen met Kimi Räikkönen vlak achter zich, zonder een enkele fout te maken. Ik moet het zeggen: Marko heeft de juiste keuze gemaakt. Hij is de meester van de Verstappens.’

Jos was sprakeloos. Het is één ding om tien jaar lang te plannen en te trainen voor dit moment, maar het is iets heel anders om het daadwerkelijk te zien gebeuren. ‘Hij is pas achttien, en de manier waarop hij racete was ongelooflijk. Ik weet niet wat ik zeggen moet.’

‘Als ik de drie meest trotse momenten van mijn leven moet opnoemen,’ zei Marko enkele jaren later, ‘zou dat het winnen van Le Mans als coureur zijn, de eerste wereldtitel van Sebastian Vettel en als derde de overwinning van Max in Barcelona 2016. Omdat ik zoveel shit over me heen heb gekregen voor het contracteren van een coureur die te jong was voor de Formule 1.’ Dit was een heel persoonlijke kwestie voor de stoere oude beer.

Die avond werd er volop gefeest. Max’ leven was op slag fundamenteel veranderd. En dit succes zou ook het leven van Jos, Sophie en Victoria veranderen. Er strekte zich een lange weg voor hen uit. Waar die naartoe zou leiden wist niemand, maar het zou een spannende reis worden.