Waarom Lowlands het beste festival van Nederland is (en wat er nog beter kan)

De belangrijkste pijler van de chillheid van Lowlands is de sfeer. Er bestaan geen dagkaarten, dus iedereen komt daar voor een weekend aangeschoten losbandigheid en feestelijke vrolijkheid. Dat brengt het beste in het humeur van de mensen naar boven. De Lowlanders zijn relaxed en hebben nagenoeg allemaal wel een glimlach, grappig verhaal, sigaret of slokje van hun bier voor je over. De mensen maken de sfeer, ook omdat je er zoveel bekenden tegenkomt. Uit alle categorieën vrienden en kennissen die je in je leven hebt verzameld kom je hier mensen tegen. Van de basisschool tot je huidige collega’s en alles daartussenin. Het is dan ook een mooie afspiegeling van de gezellige Nederlander. Mensen uit alle windstreken van ’t land komen naar Lowlands. Van 16-jarige Dua Lipa-meisjes die hun eerste festival beleven, tot de doorgewinterde ouwe rot die even verderop in een bungalow tukt. Juist die mix aan mensen maakt het ook zo mooi, zeker omdat iedereen dezelfde chille vibesluier over zich heen heeft hangen.

Die sfeer wordt ook zeker gemaakt door het terrein zelf. Hoe ze van een paar kale weilanden met een beetje asfalt zoiets ongelooflijk gezelligs kunnen maken, is een prestatie van wereldformaat. Dit jaar is het terrein weer een beetje gezelliger geworden. Rond het meertje bij de Alpha kun je helemaal lopen en ’s avonds is het daar heel knus verlicht. Ook door zoiets simpels als verlichting van de bomen in en rondom het terrein maakt het zo knus. Nog iets waar we echt enthousiast van zijn geworden, zijn de nieuwe pleinen tussen de Alpha en de Heineken. Ze zijn ten opzichte van voorgaande jaren een beetje uit elkaar getrokken, waardoor je nu meerdere hangplekken en voedsel areas hebt, wat het wat knusser maakt. Dikke vette plus. Tel daar de vele toffe kunstwerken, kleine stages of paadjes en karakteristieke Lowlands-torens bij op en je hebt een van de mooiste festivalterreinen van Nederland. Op dat gebied weet eigenlijk alleen Into the Woods Lowlands te verslaan en dat is absoluut geen schande.

Je kunt tien verschillende soorten weekenden beleven op Lowlands, waarbij naderhand iedereen onafhankelijk van elkaar zal zeggen dat het epic was. Van de technopurist tot de bandjesopa en van het sing & songwriter liefhebbende tienermeisje tot de FEBO-fannypack dragende hiphopfanaat. Diversiteit is het toverwoord. Op de camping wandelt de een naar zijn tent omdat ‘ie om 09:00 uur s’ ochtends van de 24-uurs naar zijn tentje loopt en de ander in tegengestelde richting omdat ‘ie gaat douchen na een lang avondje slapen omdat ‘ie na het laatste concert in de Alpha is gaan tukken. Dat maakt het zo verrassend en divers. Buiten dat is er zoveel te ontdekken en te ervaren. We noemen de Miele Powerwash waar overdag elk uur van de dag heel veel gekke schuimparty’s zijn gegeven, Sexyland waar constant een rij stond omdat ook daar elk uur wat anders was geprogrammeerd (van een Christmasparty tot een Boksgala met dildo’s), een gay-bar in de vorm van de Adonis, een undergroundbar van Heineken die we niet hebben gezien, een Desperados-bar waar het losgaat, verrassingssets van gerenommeerde dj’s als Job Jobse (afsluiter in de Adonis op zaterdagavond) en David Vunk (afsluiter van de Armadillow op maandagochtend), uitdoste mensen in bananenpakken, de kolderieke stage naast de Heineken waar we de ballen uit ons broek hebben gelachen en alles wat we nog meer hebben gemist. En dat is veel.

[/video]

Serieus. Geen festival in Nederland waar je zo lekker kunt eten als op Lowlands. Vietnamese loempia’s, broodjes shoarma, superdunne Italiaanse pizza’s, Indonesische maaltijden, sushi, roti, bami met saté, broodje frikandel of kroket, patatje stoofvlees, vegan shizzle, Thais, pannenkoeken, Ramen, broodjes rookworst. Als we alleen maar mochten eten en verder niks mochten zien of doen dan zouden we al een topweekend beleven. Dit jaar was er met Restaurant 2050 zelfs een tent waar je op sterrenniveau kon eten, maar die hebben we niet gezien. Niks beat de Indonisische Bami Kompleet. Dat schrijven ze daar met een k ja.

Wat wij toch echt oh zo briljant vinden aan Lowlands is die samensmelting tussen het programma overdag en de nacht. Dat maakt Lowlands zo uniek ten opzichte van andere festivals in Nederland. Naast alle toffe popacts weten ze jaar in jaar uit weer de vetste dance van het moment te programmeren. Vrijdag werd de immense Bravo funky gemaakt (en dat is heel knap) door Motor City Drum Ensemble. Zaterdag kon je daar fistpompen op dikke techno. Een gouden greep was dit jaar om in de India ook goede shit te programmeren. De zaterdagnacht stond daar zwaar in de fik dankzij Peggy Gou (wat een set!), Tom Trago (gruwelijke bouncy beats) en Red Axes (basslines on fire). Zondag hebben we ons een doorweekt shirt staan dansen bij Carista in de X-Ray, een gruwelijke set van Âme II Âme om af te toppen bij het spacende, maar donkere Max Cooper. De nachten van Lowlands zijn elk jaar weer echt steen- en steengoed en alleen daarom al een vlucht naar Lowlands Paradise waard.

Het weekend was briljant, weergaloos en oppermachtig mooi en nu blijven we met een immens gevoel van leegte achter. Gek hoe je na één dag alweer kunt verlangen naar 15 augustus 2019. Ondanks dat het ongelooflijk fantastisch was, blijven er natuurlijk altijd nog verbeterpuntjes over. Hieronder een paar suggesties wat we volgend jaar beter zouden willen zien.

Ja, Lowlands is druk. Maar soms voel je je gewoon echt een sardientje in een overvol blikje. We snappen heus dat als je te laat bij Kendrick Lamar aankomt je niet meer moet proberen om in het midden van de zaal te gaan staan. Moet je maar eerder vertrekken. Maar aan sommige drukte kan wat worden gedaan. Op vrijdagnacht kon je de Bravo al bijna niet meer in. House, techno en disco zijn populairder dan ooit, dus daar komen logischerwijs heel veel mensen op af. Op zaterdag werd er een oplossing bedacht door vette shit in de naastgelegen India te programmeren, maar dat is niet genoeg. Er moet nog een grote tent bij waar een paar dj-kanonnen worden neergezet. De Heineken lijkt ons een goede optie. Lekker ver weg van de rest, wat de mensenmassa een beetje uiteen trekt. Boek je Âme gewoon weer, die is niet vies van een set van 5 uur of langer.

De Heineken tent is nieuw. De palen binnenin zijn weg, wat een forse verbetering is, maar van buiten is het nog wel een zielloos geval. Alle tenten op Lowlands hebben leuke kleurtjes, maar deze valt uit de toon. Ja, we begrijpen dat ‘ie is gehuurd en dat je ‘m niet opeens paars kunt spuiten. Maar voor volgend jaar kan er best wat vrolijkers worden gemaakt dan deze oersaaie grijze muis, toch?

Begrijp ons goed, de Armadillow (aka het 24 uurs-gebied) is de beste verandering die Lowlands heeft ondergaan. Maar er is nog zeker flink wat ruimte voor verbetering. De plek is fantastisch, het is er hartstikke gezellig en er wordt ook lekkere muziek gedraaid. Maar eerlijk, het is wel een beetje een borrelzaal. De bass van een dikke plaat moet je kunnen voelen en die voelen we nu niet als we daar staan. Turn up the volume! Neem anders eens een kijkje hoe jullie Duitse collega’s van Melt het aanpakken met hun Sleepless Floor.

We blijven nog even hangen bij de Armadillow. Als het programma om 05:00 uur is afgelopen en er nog een paar honderd (of duizend?) man door willen in het 24 uurs-gebied, dan hoef je geen horecageleerde te zijn om te bedenken dat zij vast ook wel een drankje of twee lusten. Als er dan maar één bar open blijkt te zijn, dan levert dat rijen en dus frustraties op. Probleem dat makkelijk op te lossen is voor volgend jaar. Zijn vast nog wel een paar vrijwilligers die ochtendshifts willen draaien in ruil voor een kaartje.

We kwamen zondagavond rond 23:00 uur de X-Ray in lopen en het leek wel alsof er een paar lijken onder de dansvloer van de oranje golfplaatstage waren begraven waarna er een wereldrecordpoging synchroon barfen was georganiseerd. Huur een schoonmaakploeg in die de tent regelmatig een opfrisbeurt geven, want dit kan je je bezoeker echt niet aandoen. Anders moeten we volgend jaar ons sars-lapje meenemen en dat ziet er toch een beetje gek uit op zo'n festival.

Voor de rest hebben we eigenlijk vrij weinig te klagen. Nou, als dat alles is dan weet je wel hoe geniaal Lowlands is geweest. Tot volgend jaar!

Tekst: Chris Riemens