Interview met kunstenaar ‘Vexx’ Vince Okerman: “Dagdromen en mannetjes tekenen”

Vexx is in Nederland voor een samenwerking met Skechers Street. In deze samenwerking zijn de kenmerkende doodles van Vexx op de iconische schoenen en kleding van Skechers terechtgekomen. Dit is de eerste collectie van de vier in totaal, waar kleuren en speelse afbeeldingen centraal staan. Zo stap je dus letterlijk in een visueel avontuur.

Als kind heb ik heel veel cartoons gekeken, zoals velen, denk ik. Ik zat dan voor de tv en tekende na wat ik zag. Mijn stijl is dus altijd vrij cartoonachtig geweest. Deze stijl is een beetje ontstaan door in schriften op school te doodlen, dagdromen en mannetjes tekenen. Destijds begon ik op wit papier, tot ik dat helemaal gevuld had. Eerst waren het zwart-witte karakters, daarna werden ze kleurrijker en expressiever. Vervolgens begon ik popcultuuriconen zoals SpongeBob, Astro Boy en Japanse culturen in te vullen. Dit ontwikkelde zich tot kleurrijke werken.

Groter, inderdaad. Het begon in mijn schrift op school, maar nu ben ik ook bezig met street art en is mijn kunst over de hele wereld te vinden: in New York en Londen, op doeken, kleding en schoenen. Ik neem alles over in deze doodlewereld.

Het schilderen van auto's is altijd heel leuk. Ik heb er nu een paar gedaan, waarvan één in samenwerking met Porsche. Het is natuurlijk geen handig canvas, daarom kost het veel tijd en is het ook een uitdaging.

Schoenen vind ik heel moeilijk, want bij schoenen denk je minder vaak aan illustraties; eerder aan kleur en patronen. Momenteel vind ik het leukst om aan echte schilderijen te werken, met verf en kwasten, daarbij vormen en een stijl te ontwikkelen.

Ik begon omdat ik het jammer vond dat mensen op Instagram na twee seconden voorbij scrollen en niet zien wat achter mijn werk schuilt. Het maken van tekeningen kan wel een uur of twee duren, als ik meer kleur en details toevoeg kan de werktijd oplopen tot acht uur. Op YouTube kijken mensen vijf tot tien minuten naar een video en zien ze het proces. Daarom ben ik begonnen met het filmen ervan. Dat ging goed, later zelfs beter dan mijn Instagram. Het voelde wel alsof ik een YouTuber was geworden. Ik begon kunst te maken gericht op wat de meeste views en clicks zou krijgen. Dat was belangrijk, maar het was geen goede motivatie. Vooral als ik kijk naar mijn doel; dingen maken die herinnerd worden en in galerijen of musea terechtkomen. Ik wil niet bekend staan als het typische YouTube-personage. Ik ben op de goede weg, mijn werk hangt onder andere al in het Moco Museum in Amsterdam.

Ik heb specifiek werk gemaakt, dat bekend staat als 'Moon', een combinatie van fysieke kunst en een NFT. Dat is mijn geverfde werk waar schermen in verwerkt zijn die communiceren via WiFi, waarop ook mijn animaties verschijnen en verandert afhankelijk van de informatie. Het is mijn kunstwerk dat tot leven komt doordat het voortdurend evolueert. Ik heb dit werk vervolgens op een veiling aangeboden. Daar was een verzamelaar waarvan ik het gevoel had dat hij het interessant zou vinden. Ik heb hem de details uitgelegd en hem daarmee weten te overtuigen. Hij won de veiling met een bod van 34.000 euro. Dankzij zijn connecties met het Moco Museum heeft hij het werk daar weten te plaatsen. Het Moco Museum had al gezien waar ik mee bezig was en had al eerder interesse getoond. Ik ben vaker uitgenodigd om te praten, maar ik denk dat het voorheen nog te vroeg was en dat ik er nog niet klaar voor zou zijn geweest.

Dat zijn er verschillende. Moon heeft altijd een speciaal plekje in mijn hart gehad; het maken ervan was niet makkelijk. En ja, natuurlijk hangt het nu in het Moco. Dat is echt een droom die uitkomt.

De samenwerking met Porsche was ook een hoogtepunt. De Porsche GT was al een prachtige auto. Ik kreeg die als een wit canvas en heb hem met de hand beschilderd in 7 dagen tijd. Dat gebeurde twee jaar geleden, daarna naar LA gegaan, naar het Porsche Museum en nu is hij in Singapore, op een fantastische locatie.

Voor me zie ik altijd een piramide. Bovenaan staat een uniek handgeschilderd kunstwerk waar er maar één van bestaat, hopelijk komt dat in een museum terecht. Daaronder bevinden zich limited edition samenwerkingen, zoals de SpongeBob collaberation en de Art Toy met 500 edities. Daarna komen T-shirts, merchandise en kleurboeken, en natuurlijk ook Skechers.

Skechers heeft de distributiekanalen om mijn kunst over de hele wereld te verspreiden, zodat het gedragen kan worden, iets wat ik niet alleen kan bereiken. Dus Skechers was een uitstekende partner waarbij ik veel creatieve vrijheid kreeg. Dit was het eerste seizoen met Skechers, waarop er nog vier zullen volgen. Momenteel ben ik al bezig met het derde seizoen. Zo kan ik mijn doodle universum zo veel mogelijk verspreiden.

Ik ben nu bezig met iets nieuws: een tentoonstelling organiseren en mijn werk in galerijen laten zien, omdat ik nu klaar ben om die stap te zetten en in die wereld te duiken. Ik ben nu 25 jaar oud, dus alles wordt iets serieuzer en ik word steeds meer systematisch. Het vinden van een systeem voor mijn studio, hoe ik mijn werk maak en met wie ik samenwerk, is belangrijk geworden. Ik ben enthousiast om Vexx uit te breiden en waarschijnlijk kieskeuriger te zijn met wie ik in de toekomst samenwerk. Als iets goed voelt en logisch is, dan ga ik ervoor, anders niet. Als je me deze vraag drie jaar geleden had gesteld, had ik waarschijnlijk iets anders geantwoord.

De visie verandert altijd, maar dat maakt het juist interessant. Het is nooit hetzelfde, ook niet met mijn stijl. Ik kan er niet meer aan ontsnappen, maar het blijft constant evolueren.