Q/U met Dennis Storm: “Het decennium van de waarheid is aangebroken”

Laten we dat even uit de wereld helpen. Met hout werken is al mijn hele leven een van mijn grootste hobby's, maar ik ben geen meubelmaker. In 2019 heb ik een boek, Bali backyard building

, gemaakt waarin ik met oldskool ambachtslieden op Bali samen ben gaan werken en meubels heb gemaakt. Tijdens de promotie van dat boek verschijnt er dan eens ergens een kop “… Dennis Storm is nu meubelmaker op Bali.” en zo gaat een balletje rollen. Dat was een heerlijk project, en misschien komt er nog een part II, maar voor de duidelijkheid: het is dus een hobby. Meer niet. Het boek ging nota bene ook over de schoonheid van hobby's .

Nadat ik stopte met 3 op Reis heb ik een bericht op Instagram gezet dat ik stopte met mijn werk als presentator en meer wilde fotograferen, schrijven, tijd met mijn gezin besteden en meer voor de natuur doen. Ik stopte met mijn werk, net zoals wel meer mensen doen. Zo simpel was het. Daar hoef je geen drama van te maken.

Het plan om in Azië te gaan wonen was er sowieso al langer. Ik had, volgens mij was het 2011, met de toenmalige directeur van BNN de afspraak gemaakt dat ik vanuit daar mij met 3 op Reis

twee jaar zou richten op Azië. Toen kwam ik mijn vrouw tegen en is dat plan niet doorgegaan. Later zijn mijn vrouw en ik een paar keer op Bali gaan overwinteren. Dat beviel zo goed, dat ze zei: ik wil hier wonen. Sinds vorig jaar wonen we daar vast en dat is heerlijk. Je staat op, bakt een pannenkoek, trekt je zwembroek aan en de dag begint.

Mijn bahasa gaat goed. Ik spreek het nog niet vloeiend geef me nog een jaar en dan kan ik meelullen op de verjaardagen, feestjes en ceremonies. Het is op zich een makkelijk te leren taal. De klanken komen overeen met het Nederlands en het meervoud is bijvoorbeeld vrij simpel. Ayam is kip, kippen is ayam ayam.

Het is een cliché, maar je ontdekt een liefde waarvan je het bestaan niet kende. Dat is prachtig, maar soms ook ontzettend eng. Vrienden die zeggen ‘Joh, kinderen hoef ik niet per se’, begrijp ik die gedachte wel. Ik had hetzelfde toen ik vrijgezel was. Je kan het niet uitleggen, je weet het pas als je het hebt ervaren.

Er wordt soms een heel ‘moeilijk’ ding van de minimalistische levensstijl gemaakt. Maar als je kijkt naar wat het in de praktijk inhoudt, om een paar simpele voorbeelden te noemen: zuinig met spullen zijn, pas nieuwe kleren kopen als je nieuwe nodig hebt, erover nadenken wat je eet en zoveel mogelijk plastic vermijden. Is dat echt zo bijzonder, of zou dat gewoon de standaard moeten zijn? Het houdt in dat ik zoveel mogelijk tijd met vrienden en familie wil besteden, dat ik werk wil doen waar ik een goed gevoel van krijg. Dat vind ik niet apart, maar logisch. Maar het moet toch vaak als ‘anders’ benoemd worden. Dat vind ik best opmerkelijk.

We produceren en consumeren simpelweg té veel. En daar kunnen we niet langer mee doorgaan. Toch lijkt die realiteit nog steeds niet helemaal door te dringen. Misschien is het hele verhaal te ingewikkeld, of willen we het gewoon niet weten. Maar ja, het lijkt mij logisch als we de ‘standaard’ om zouden draaien. Dus kritischer kijken naar bedrijven die even ongenuanceerd gezegd de aarde plunderen om zo rijk mogelijk te worden, en tegelijkertijd de organisaties die bij hun bedrijfsvoering moeder aarde op 1 zetten niet wegzetten als idealistische hippies.

Chef’s Table Televisie werd voor mij lopende band werk. Bij 3 op Reis

was de trend: ‘Oké, we gaan dit seizoen 30 afleveringen maken en we hebben nog minder geld en tijd als vorig jaar. Succes jongens!’ Dan hadden we een blauwdruk van het programma, waar creatief gezien weinig evolutie meer in zat. Op zich niemands schuld, want de intenties waren er wel maar er moest gewoon zoveel mogelijk geproduceerd worden. Toen zag ik Chef’s Table

. Dat eerste seizoen, wat een openbaring! De manier hoe het in beeld werd gebracht, de wijze waarop het verhaal werd verteld, dat ze schijt hadden aan wat de directeur van de muziekkeuze vond en dat ze de tijd kregen om een verhaal neer te zetten. Het was zo duidelijk dat daar mensen achter zaten die televisie maken nog steeds als een ambacht zien. Op alle vlakken vooruitstrevend.

Voor mij was dat een moment waarop ik besefte: dit gaat me in Nederland nooit lukken. En de illusie dat ik voor Netflix een programma mag maken had ik ook niet. Ongeveer in dezelfde periode kwam de docu Terra uit. Mocht je ‘m gaan kijken, altijd voor de originele Franse versie gaan met de voice-over van Vanessa Paradis. Al sinds ik mij kan herinneren ben ik bezig met hoe we met onze planeet omgaan. Alle waar ik me druk om maakte, werd perfect geïllustreerd in die documentaire. Ik voelde een gigantische energie opkomen en wist: hier moet ik meer mee doen. Die energie en zin had ik al een tijdje niet meer bij presenteren, dan moet je eerlijk naar jezelf zijn en er een punt achter zetten.

Daar is nog wel een halfjaar tot jaar overheen gegaan hoor. Bijna iedereen met wie je overlegd zegt hetzelfde. ‘Je verdient nu hartstikke goed en je mag de hele wereld rondreizen. Daar ga je toch niet mee stoppen?’ Uiteindelijk was de koek echt op en ben ik gestopt.

Het is een feit dat als we zo doorgaan er bijvoorbeeld over 30 jaar geen vis meer in de oceaan zwemt. Als je aan iemand vraagt of ze dat willen, zal iedereen zeggen: ‘Nee, lijkt me geen goed idee.’ En toch is er een discussie. ‘Ja, maar we kunnen niet anders’ of ‘Ja maar dan krijgt dat grote bedrijf het moeilijk.’ Er worden de hele tijd kutredenen opgesomd om door te gaan met deze consumptiemaatschappij. Terwijl ieders gezond verstand weet: dat leegroven van de oceaan moet stoppen. Dat frustreert me zo.

Corona
Van Bill Gates tot vooraanstaande wetenschappers. Ze hebben jaren geleden al gewaarschuwd voor een pandemie. Vreemd genoeg lijkt de samenleving daar weinig mee te doen, en ook in sommige landen is al bekend geworden dat regeringen zulke waarschuwingen ook naast zich neer hebben gelegd. ‘Laat die wetenschappers maar lullen’. Maar toen bleken ze opeens toch gelijk te hebben en werd plots de hele wereld platgelegd, met alle gevolgen van dien.

Sinds de jaren ’60 zeggen wetenschappers al dat we moeten kappen met fossiele brandstoffen. Wij luisteren gewoon niet. 97% van de slimste mensen op aarde waarschuwen ons en wij reageren met ‘Ah joh, valt wel mee. Ze lullen uit hun nek.’ Volgens Trump is er geen nood aan de man en die kwakt nog even 12 oliefabrieken neer. De aarde wordt overspoeld met single use plastic en iedere minuut verdwijnt er twintig voetbalvelden aan jungle en oerbos. En wij staan erbij en kijken ernaar. Ik vind dat echt een idiote situatie.

Dat corona de wereld heeft stilgelegd heeft voor het milieu niet alleen maar voordelen. Het ecotoerisme in Afrika is bijvoorbeeld lamgelegd, waardoor stropers hun geweren weer hebben opgepakt en bijvoorbeeld bedreigde neushoorns weer worden afgemaakt. Ik hoop oprecht dat dit een aanleiding is dat we gaan denken: Hmm, misschien moeten we ook maar eens luisteren naar de klimaatwetenschappers. Zij waarschuwen niet voor niks. Corona is een enorme crisis, maar we zitten in een nog veel grotere crisis, waarvan heel veel mensen de ernst niet eens doorhebben. Ik hoop dat dit besef de grootste winst wordt van deze pandemie.

Koopziekte
Ik heb ook wel eens nieuwe kleding nodig. Als er iets echt op is, dan koop ik een nieuwe. Minimalisme gaat niet over zo min mogelijk spullen. Het is geen wedstrijd. Het gaat om koopziekte. Dat jij pas een nieuw t-shirt koopt als je er een nodig hebt. Niet dat je gaat winkelen en met drie zakken kleding thuiskomt.

Guilty pleasure
Perfectie is absoluut niet het doel, want dat is onmogelijk. Er blijft vlees gegeten worden, we blijven bomen kappen, er blijft gevlogen worden en ook in de toekomst zijn we afhankelijk van energie, die helaas niet altijd schoon is. Maar het is simpel: het moet efficiënter, zuiniger. We hoeven niet perfect te zijn, maar nu is het simpelweg te veel. Daar gaat het boek ook over. De toekomst is geen wereld waarin zondigen verboden is maar waarin we niet meer nemen dat de aarde aankan, dat we er op vooruit gaan in plaats van achteruit. En daar komt minimalisme dus weer bij om de hoek kijken.

Bill Gates, wat een topper is dat. Hij wilde de grootste worden met Microsoft en toen dat was gelukt wilde hij de wereld maar eens gaan redden. Hij had 100 miljard, kreeg er nog 50 bij van Warren Buffet en besloot om het maar gewoon te gaan doen. Van het ontwikkelen van programma’s die polio uitroeien tot het opnieuw uitvinden van nucleaire energie, waardoor dat opeens een goede energiebron kan zijn. Dat zijn mensen waarvan ik denk: als de toekomst gered wordt, dan komt dat door zulke figuren.

Minimalisme is niet tegen consumeren. Het is goed dat we ons geld bij kleine boeren en kleine bedrijven besteden, laten we dat vooral vaker doen. Maar dat wij ons geld massaal naar de grote discounters brengen vind ik verkeerd. Lokaler, groener, minder kwantitatief en meer kwalitatief, die kant moeten we op blijven gaan.

Ik geloof daar wel in, en ook dat het mensen ontzettend veel stress zou besparen. Ik denk dat mensen dan ook wat eerder zouden kiezen voor de juiste producten en uitgaven en eerder zouden gaan voor datgene dat goed voelt in plaats van datgene dat het goedkoopst is. Als je gaat uitrekenen wat de kosten zijn van onze subsidiecultuur, dat is gigantisch. Dus waarom niet gewoon iedereen iedere maand 750 euro geven? Of het nu gaat om een groen belastingstelsel of een basisinkomen, er is sowieso ruimte voor verbetering.

Ik wilde als kleine jongen drie dingen worden: architect, schrijver of meesterinbreker. Dat laatste is de stoute jongensdroom die nooit uit gaat komen. Architect is bij een hobby gebleven en uiteindelijk vind ik schrijven misschien ook wel gewoon het mooiste. Als je op televisie een aflevering maakt moet je zorgen dat er iets met de kijker gebeurt. Iemand laten lachen, huilen of aan het denken zetten. Anders heb je je werk niet goed gedaan. Met tv heb je nog beeld en geluid tot je beschikking, met schrijven heb je alleen maar letters. Die uitdaging vind ik heel mooi.

Het maken, regisseren of formats bedenken mis ik nog wel eens van televisie. Ik heb nog een docu in m’n hoofd die ik graag ooit nog wel eens zou willen maken. Rondom hetzelfde thema als mijn boek. Maar er is nog geen ochtend geweest dat ik opstond en dacht: Goh, wat zou ik graag weer presenteren.

Mijn favoriete reis is de Europa toer in 2012. De Europese Unie is zo veelzijdig. Ik kan nu lunchen met een vriend en een uur later in de trein zitten. Het is prachtig, goed geregeld en je hebt ook nog een beetje het wilde oosten. In een jaar hebben we met een geweldig team de hele Europese unie bezocht. Dat was mijn hoogtepunt van 3 op Reis .

Valerio en ik spreken elkaar nog wel eens. Ik vond het ontzettend leuk om met hem te werken. Het allermooiste was dat het voor ons allebei een uitje was. We waren geen vast duo. Hij deed Je Zal Het Maar Hebben en Over Mijn Lijk , ik reisde acht maanden per jaar de wereld rond. Eén keer per jaar deden we samen een programma, dat gaf ons een soort speeltuingevoel waardoor het zo leuk was om te maken, en daarom denk ik ook leuk om naar te kijken.

Schwalbes, theater, blessures faken, fucking hell. Het is echt niet leuk meer. Als je zo door het leven wil gaan had je voor een soap moeten solliciteren. Het lijkt mij wel leuk als ze als UEFA en FIFA dit eens tegen proberen te gaan: Dus heb je een grote bek tegen de scheids? Rood en 20 wedstrijden schorsen. Schwalbe? Heel het seizoen schorsen. Opdonderen. Wel met een band met RESPECT erop om je arm voetballen om vervolgens als een stervende zwaan je collega een kaart aan te naaien. Wielrenners gaan met 60 km/u naar het asfalt, breken een sleutelbeen en stappen weer op de fiets. Voetbal wordt al stilgelegd als ze een tikje op hun enkel krijgen. Huilend van de pijn strompelen ze naar de zijlijn waarna ze een halve minuut later weer het veld inrennen. Het is de mooiste sport die er is, maar waarom spelbederf niet net als een tackel van achter keihard wordt afgestraft is mij een raadsel.

Mijn hoop is dat ik de klimaatcrisis via het onderwerp minimalisme behapbaar heb gemaakt. Het gaat niet alleen om cijfers en statistieken maar over oorzaken, gevolgen en het belangrijkste: oplossingen. En het geeft een beeld van hoe de wereld er uit zou kunnen zien. Het decennium van de waarheid is aangebroken, dus je kunt maar beter voorbereid zijn, weten wat er op het spel staat en het net als ik als een kans te zien om er beter uit te komen.

Stad:Valencia, deze stad heeft alles wat ik wil. Reis: Europa

Maaltijd: Thaise curry (groen!) Auto: Landrover Defender

Artiest:Gipsy Kings Gadget: Canon EOS Mark II

Dier:De Ara, meest fantastische vogel die er is Boek: Tuesdays with Morrie - Mitch Albom

Film:Just Go With It, met Adam Sandler en Jennifer Aniston in d’r toptijd. Documentaire:

Terra, dit laat je voelen wat de consequentie is van onze consumptiemaatschappij

Sport:Squash.

Gezond Verstand van Dennis Storm is nu te krijgen in de boekhandels en online te bestellen . Dikke aanrader!