FHM Daddy Guide: ‘Volgens mij verlies ik vruchtwater’

Een bevalling begint niet, zoals Hollywood films ons hebben geleerd, met een plens water, maar met weeën. Althans, dat prentte de zweverige muts van onze zwangerschapscursus ons vijf weken (ja vijf, en ik moest elke keer mee) lang in. Nou, niet altijd dus, bedankt daarvoor. Vlak na deze ultieme I told you so from hell, bleken we godzijdank (en ik ben niet eens gelovig dus dat betekent wat) wel nog thuis te mogen wachten op de weeën. Dus dat deed ik, liggend, met mijn ogen dicht, na vier paracetamollen, buiten bewustzijn.

24 uur later mochten we eindelijk naar het ziekenhuis. Zit je daar, naast je vriendin die op een bed ligt te wachten tot het zoveel pijn gaat doen dat ze niet meer kan praten. Daaraan herken je namelijk een echte wee. Dat is zo erg dat je niet meer kan praten. Lulverhaal merkte ik toen ik een kleine zes uur later vroeg of ze met die laatste wee waarbij het hoofd naar buiten kwam dan echt niet meer kon praten. JAWEL, EIKEL, DE WEEËN ZITTEN NIET IN M’N STEMBAND. Oké lieverd. Maar goed, daar zijn we nog lang niet. Het begin is vooral saai. Gelukkig had ik als goed voorbereide nerd m’n Nintendo Switch meegenomen met Mario Kart en versta ik de kunst van op exact het juiste moment “ja, lieverd” zeggen terwijl mijn vriendin praat als geen ander.

Je verwacht het niet, maar je kan eigenlijk vrij weinig doen als man. In het begin niet, omdat er weinig gebeurt. Zodra er dan wel wat gebeurt ook niet. Je vriendin zit, hopelijk voor haar, door de helse pijn in een soort mentale bubbel die ze alleen af en toe opendoet om iets tegen je te schreeuwen. Misschien dat bevallen nog wel meer pijn doet dan een trap in je zak. Sommige dingen die je zegt, komen er wel door, maar zijn niet aan te raden. Zo is “even deze race afmaken lieverd”, terwijl ze schreeuwt dat je haar hand moet vasthouden niet iets dat een bevallende vrouw wil horen. Zorg er ook voor dat je niet net een bak lauwe koffie achterover hebt gegooid voor je naar haar toeloopt, want bevallende vrouwen hebben een goede neus en zullen je bevelen je tanden te poetsen, omdat je stinkt. Het is een erg dankbare taak, een man zijn tijdens de bevalling. Bij de volgende neem ik alleen maar voedsel in potjes met heel strak vastgedraaide deksels mee. Heb ik tenminste nog íets aan m’n mannelijkheid.

https://giphy.com/gifs/Friends-friends-episode-24-tv-TGWafsNJGYXe6fsWoN

Iedereen is anders, maar uiteindelijk zal het je lukken een rol te vinden. Bij ons was het simpel, ik ontpopte mij tot het mikpunt van haar razernij. Een bevallende vrouw boos maken is niet erg moeilijk. Vandaar ook de bewuste woordkeuze voor razernij, dat dekt de lading toch nog net iets beter dan gewoon boos. Tijdens je cursus leer je een hoop over mantra’s en meer van dat soort zweverig gezeik. Mijn mantra als m’n vriendin niet razend genoeg was; stel je niet aan lieverd. Af en toe gevolgd met een, naar de gynaecoloog knipogend, het is dat ik het niet voor je kan doen, maar ik was echt niet zo’n aansteller geweest. Blijkbaar is mijn razernijstrategie niet heel gangbaar, want de gynaecoloog keek me steevast aan met een blik... Nou ja, laten we zeggen dat ze het er niet mee eens was. Toch, zo’n zes uur na de eerste schreeuw floepte er een glibberig monster naar buiten. Een monster met een punthoofd, O-benen waar je u tegen zegt en toch in omvang nog opvallend groot. Zeker in verhouding met de uitgang waar hij zich net doorheen heeft gewurmd.

En dan, dan komt éindelijk de taak waar je al die uren op hebt gewacht. Je mag eindelijk iets doen. De navelstreng doorknippen. Als je ooit voor een BBQ een stuk kip doormidden hebt geknipt, zal het een eitje zijn. Of ik daar geen foto van wil maken, vroeg de zuster (of dokter, weet ik veel, waarom dragen ze allemaal wit). Een foto van een bloedende stengel die ik met een schaar nog verder aan flarden scheur? Uhm, nee hoor. Ik denk niet dat we die op het nachtkastje zetten. Daarna komt dan het moment dat je hem voor het eerst ziet. Nu ben ik bepaald niet de eerste in mijn sociale omgeving die een kind krijgt, dus de verhalen over huilende of zelfs flauwvallende vaders zijn mij vrij bekend. Dat gaat mij niet gebeuren dacht ik, dus ik at snel even een banaan tijdens de laatste paar weeën. Was blijkbaar ook weer raar, dat papa een banaan staat te eten terwijl z’n bijna geboren zoontje al bijna buiten hangt. Zal best, maar deze papa bleef dus mooi bij bewustzijn en ondanks dat ik ze stiekem wel een beetje voelde branden (ik ontken alles) hield ik het zelfs droog. Niets is namelijk minder mannelijk dan huilen. Geen idee waarom, maar toch is het zo. Gelukkig kon ik teruggrijpen op de universele mannelijke verdediging tegen opkomende tranen, een flauwe grap. Bij de laatste scene van Titanic zei ik, haha ze zegt I’ll never let go en laat los en bij de geboorte van m’n zoon zei ik, haha hij lijkt op die ene van Coneheads, met z’n punthoofd.

Na het overleven van onze bevalling (haha, onze) konden we gaan genieten van wat wel verdiende nachtrust. Nou ja, nachtrust. Lees in de volgende FHM Daddy Guide hoe je ’s nachts voldoende slaapt om zondag op tijd wakker te worden voor de Eredivisiewedstrijd van 12:30 uur.

https://giphy.com/gifs/birth-4wzIQh1W2Z1u0

Michiel is professioneel betweter en maakt de gewone zaken in het leven graag grappiger dan ze zijn. Nadat een leraar hem op de basisschool vertelde dat overdrijven ook een vak is, wist hij het helemaal zeker, ik word schrijver! Naast schrijver (en vader) is Michiel ook gewoon fan van normale dingen zoals voetbal, bier drinken en op de bank hangen met Netflix. Meer weten over het vaderschap? Lees het op zijn persoonlijke blog (in het Engels): .