Levenslessen van Millennials: polyamorie is de shit!

Wij zijn bij De Meneren dol op Millennials. Dat zijn mensen die tussen 1981 en 1997 zijn geboren, en hoe moeilijk het ook is dat te bevatten: ze zijn al volwassen en wilsbekwaam. Daar komt bij: ze hebben uitgesproken meningen, spreken Nederlands met een zwaar Amerikaans accent, zijn erg idealistisch en – aldus een artikel van Dorien van Linge in De Volkskrant -, in hoge mate polyamoreus georiënteerd!

Zo lezen we het verhaal van Herman, Joy en Morten. Herman was met Joy (getrouwd), maar woont nu alleen, want Joy werd (ook) verliefd op de Deense Morten, die haar bezwangerde. Om het kind de naam van de vader te bezorgen, zijn Joy en Herman gaan scheiden (anders kreeg het kind de naam van Herman). Toch is het niet uit tussen Herman en Joy: Joy heeft met allebei de mannen een relatie. Herman en Morten zijn dikke vrienden en Herman is de peetvader van het kind van Morten en Joy.

En dan Isabeau: die was met een vriend maar werd ook verliefd op Felix. Vriend probeerde te accepteren dat zijn vriendin er nog een partner op na hield, maar dat lukte niet: exit vriend. Felix bleef over en werd snel vergezeld van Richard, de nieuwe tweede verloofde van Isabeau, die dit trouwens nog niet genoeg vond, en er nog wat losse lovers van beider kunne op nahield. Dat hinderde Richard en Felix overigens allerminst, want zij – allebei biseksueel – hadden er ook scharrels naast. Alleen niet met elkaar.

Dit, lieve vrienden, is nou polyamorie, de nieuwe ‘open’ en oneindig gevarieerde leefstijl van de Millennials, die eindelijk het juk van de monogamie en de roltrap van de traditionele relatie gaan afwerpen, je weet wel: verkering, samenwonen, trouwen, kindjes maken, scheiden, herhalen. En in plaats hiervan introduceren zij een inspirerende veelheid aan mogelijke combinaties van mensen, samenlevingsvormen en levels van intimiteit, die zij achteloos smeden tot een labiel evenwicht waarin iedereen krijgt wat hem of haar toekomt, niemand jaloers en iedereen gelukkig is, en vooral blij dat alle anderen in de liefdesveelhoek ook zo gelukkig zijn. Het is paradijselijk. Het is altruïstisch. Het is perfect. Als je het zo leest.

Aangezien wij wel oud zijn, maar niet om te leren, en al helemaal niet van de jonge hippe generatie, vroegen we ons – mede namens jullie – af: zou het misschien ook iets voor ons zou zijn, de polyamoreuze levensstijl? Zouden wij ook gedijen bij deze relatievorm waarin je helemaal jezelf kunt zijn en waar altijd wel iemand in de buurt is wiens yin resoneert met jouw yang. Waarin je nooit meer vreemdgaat omdat je voor het complete spectrum van vanille- tot anale wurgseks een lid van je extended liefdesfamilie voorhanden hebt. Waarin je nooit meer honger hebt omdat je huishouden nu niet op 1, niet op 2 maar op minimaal 3 inkomens draait!

Welnu: we hebben er over nagedacht en kwamen tot de conclusie: ‘dat loopt uit op een tranendal’.

Neem de seks. ‘Jij denkt bij ‘driehoeksverhouding’ natuurlijk direct aan een stralend trio met twee mild biseksuele vrouwen, die jou koesteren als stralend middelpunt en al je dromen in vervulling laten gaan. De realiteit is waarschijnlijk dat jouw echtgenote zich – bevrijd van de ketenen van de monogamie – nachtenlang kermend en squirtend laat bevredigen door een bonte stoet knappe jongens en meisjes, terwijl jij beneden zachtjes wenend de koffiekopjes staan af te spoelen met de genderneutrale laaf die voor de volledigheid ook nog aan het relatieorganigram is toegevoegd.

Daar komt bij: het leven bestaat uit meer dan seks. Dus die extra vrouw in jullie kakelverse driehoeksgezinnetje komt met een beetje pech ook bij je wonen. En gaat dan gegarandeerd onder één hoedje spelen met je eerste vrouw, want zo zijn die vrouwen. En weet je nog hoe zwaar je het leven vindt met één vrouw over de vloer? Precies. Nou, dat maal twee. In dat opzicht kun je nog beter wensen dat de derde in jullie menage à trois een man is. Daar kun je tenminste nog voetbal mee kijken en bier drinken. Jammer alleen dat hij een veel grotere piemel heeft dan jij en jij dus voortaan in de logeerkamer woont, maar goed, je hebt altijd Netflix nog. Nee, doe ons portie maar aan Fikkie.

Kun je zeggen: ‘Jullie zijn nou eenmaal cynische, zwartgallige en ouderwetse zeikerds, die altijd doemscenario’s zien en niet het licht in het water ziet schijnen’, maar dan zeggen wij: ‘Dat is niet voor niets!’.

Wij hebben namelijk de flower-power-tijd nog meegemaakt, toen de generatie van onze ouders óók meende dat de vrije seks de oplossing van alles was, iedereen dus al dan niet geheel vrijwillig of van harte met elkaar naar bed ging, en – toen de kruitdampen waren opgetrokken – de schade niet was te overzien. En dus weten wij. Het loopt altijd uit op tranen. Er zijn altijd winnaars en verliezers. Jaloezie gáát niet over. Zoals zo vaak geldt: de theorie is mooier dan de praktijk.

En we waarschuwen je dus. Doe het niet. Blijf gewoon lekker bij je vrouw, tenzij het een akelige vrouw is, ga dan gewoon bij haar weg en zoek een nieuwe. Blijf gewoon lekker monogaam, tenzij het zaad je aan de lippen staat, ga dan een keertje discreet vreemd. Maar laat je niks wijsmaken over de heerlijkheden van polyamoureuze relaties. Dat loot altijd slecht af. Waarom denk je dat al die Milennials al voor hun dertigste een burn-out hebben?