Wat begint als een normale dag op het erf van Michel Dupont, eindigt in een bizarre goud ontdekking. De 52-jarige Franse boer uit Auvergne ziet iets glinsteren in het water op zijn land en besluit te kijken wat het is. Even graven, en dan: goud. Geen grap. Onder zijn grond blijkt een gigantische goudvoorraad te liggen van een hele hoge waarde.
Dat klinkt als het begin van een luxe leven vol champagne, gouden badkranen en pensioen op je vijftigste. Maar voor Michel liep het anders. Heel anders.
Van beekje naar goudmijn
Michel zag iets glinsteren in het water op zijn erf en begon een beetje te zoeken. En jawel hoor: jackpot. In totaal ligt er naar schatting 150 ton
goud onder zijn grond. Dat is meer dan 4 miljard euro waard. Zeg maar: een leven lang kaviaar eten uit een gouden schaal, met een champagnefontijn naast je jacuzzi.
Een nachtmerrie
Maar helaas, Michel had niet gerekend op… de Franse overheid.
Frankrijk heeft namelijk zo’n gezellige wet uit de tijd dat
Napoleon waarschijnlijk nog in zijn rompertje rondliep. Alles wat onder de grond zit, goud en diamanten bijvoorbeeld, is automatisch van de staat. Ook als het pal onder jouw eigen erf ligt. En dus mocht Michel geen flintertje houden. Geen ketting voor zijn vrouw, geen paar honderd euro voor een vakantie, niks. Er stonden heel snel waarnemers op de stoep. Hij mocht niet meer verder zoeken, en het goud werd ingenomen.
Michel? Die is natuurlijk pissed. En logisch ook, want hij zag natuurlijk al een luxe leventje voor ogen. Hij is naar de rechter gestapt, in de hoop dat hij alsnog mag delven of op zijn minst een lekkere schadevergoeding krijgt. Ondertussen is zijn erf veranderd in een soort mini-Wild West. Veel mensen struinen over zijn land, in de hoop wat goud te vinden. De man maakt zich zorgen om zijn rust en gezin.
Regels
De vondst heeft in Frankrijk flink wat stof doen opwaaien. Er is een serieus debat losgebarsten over wie nou eigenlijk recht heeft op grondstoffen als goud. Economen wijzen op de enorme economische waarde voor het land, terwijl milieuactivisten juist vrezen dat grootschalige mijnbouw de natuur naar zijn grootje helpt. Ook de buren zijn niet blij. Die zijn bang dat hun rustige stukje platteland verandert in een toeristische goudspeeltuin.
Dus ja: Michel zit met lege handen, een erf vol pottenkijkers en een hoofd vol vragen. Moraal van het verhaal? Als je goud vindt in je achtertuin, hoop dan dat je niet in Frankrijk woont. En als je Michel heet… sterkte, vriend. Je was heel even miljardair. Héél even.