Ali Dia doet alsof hij prof is, en krijgt debuut in de Premier League

Het verhaal begint met een telefoontje van een zogenaamde tussenpersoon, die Southampton-manager Graeme Souness overtuigde dat Ali Dia de neef was van niemand minder dan George Weah, de Ballon d’Or-winnaar. Hij zou hebben gespeeld voor Paris Saint-Germain en had maar liefst 13 interlands op zijn naam staan. Klinkt indrukwekkend, toch? Tot je bedenkt dat deze hele CV compleet uit de duim gezogen was. Het werkte wel, want Souness, met een krappe selectie en blessures links en rechts, gaf hem een kans.

De eerste training? Een regelrechte ramp. Volgens Souness kon je na vijf minuten al zien dat Dia voetbalkwaliteiten had die het beste te vergelijken zijn met een brakke amateur op de zondagochtend. Maar Southampton zat zo dun in de spelers dat ze hem een weekje hielden. En toen kwam de wedstrijd tegen Leeds United.

Op 23 november 1996 kreeg Dia zijn moment in de schijnwerpers. Matt Le Tissier raakte geblesseerd, en de bank van Southampton was gevuld met verdedigers en backs. Dus de enige aanvaller op de bank Ali Dia, mocht invallen. Wat volgde, was 53 minuten pure chaos. Dia liep constant achter de bal aan in plaats van ervoor, en leek voetbalwetten uit een stripboek te halen. Het hoogtepunt? Een slap schotje dat recht in de handen van de keeper belandde. Uiteindelijk werd hij vervangen door Kenneth Monkou. Dus hij begon de wedstrijd als wissel, maar was zo matig dat hij de wedstrijd ook eindigde als wissel.

Na deze legendarische vertoning werd Dia’s contract razendsnel verscheurd. Maar het feit dat hij het veld op kwam, is voor hem al een overwinning. Ali Dia is het bewijs dat met een goed verhaal veel mogelijk is en heeft vast in geuren en kleuren dit verhaal vertelt tijdens een familiediner. Dus mochten regisseurs nog een onderwerp voor een goeie film zoeken, bij deze het script.