De avonturen van Emiel Garstenveld die 1500 kilometer door het snikhete Zambia wandelt
Voor velen is een wandelingetje door het park al een helse opgave die ze puffend en steunend weten te volbrengen. Dan heb je militair Emiel Garstenveld. Hij liep de afgelopen twee maanden een wandeltocht van 1500 kilometer (!) dwars door de rimboe van het snikhete Zambia. Geen elektriciteit, geen dak boven z’n hoofd en niet verzekerd van een maaltijd: Emiel stond er het grootste gedeelte helemaal alleen voor. FHM sprak met The Walking Soldier, zoals Emiel zichzelf op Instagram noemt, over zijn zieke wandeltocht door het Afrikaanse land.
The Walking Soldier
Emiel is 34 jaar oud en is sinds 2004 al werkzaam bij Defensie. Hij ruilde zijn rustige woonplaats in de Achterhoek twee maanden in voor het tropische Zambia. Na een wandeling van Normandië naar Arnhem van 600 kilometer en een wandeling door Thailand van 400 kilometer was het nu tijd voor zijn langste en meest uitdagende wandeling ooit: een tocht van 1500 kilometer door Zambia. “Ik hou gewoon van avontuur. Ik heb meerdere langeafstandstochten gelopen maar ik vond Afrika altijd al een avontuurlijk continent. Ik zag een mooie route en ik dacht: ‘nou, als ik langs de oever van de rivier kan lopen ga ik dit gewoon doen.’” En zo geschiedde. Op het moment dat we Emiel bellen is hij net die ochtend over de finish gekomen. Zijn megalange wandeling zit er dus op. Dat moet een opluchting zijn! Toch? “Mentaal gezien wel, maar toch ben ik ook een beetje teleurgesteld dat het nu is afgelopen… Fysiek ben ik wel echt leeg hoor. Ik heb echt een ontzettende pijn aan m’n schenen. Ik had scheenbeenvliesontsteking, een hele pijnlijke blessure tijdens het lopen. Ik ben wel echt blij dat ik het heb gehaald, maar Zambia is zo’n overweldigende plek… Het is kneitergroot en echt een heel bijzonder land. Maar uiteraard geeft het wel een super euforisch gevoel dat ik de finish heb gehaald.”
“Zonder de lokale mensen had ik het nooit kunnen halen.”
Zichzelf op de proef stellen
Emiel liep eerder in Thailand langs de Birma-spoorlijn om dat verhaal onder de aandacht te brengen en hij liep van Normandië naar Arnhem in het teken van 4 en 5 mei. Zijn tocht door Zambia was voornamelijk om zichzelf op de proef te stellen. Hij wilde de dingen die hij bij defensie had geleerd in de praktijk brengen. “Dat zijn verschillende zaken. Bijvoorbeeld: hoe plan je zo’n trip? Welke competenties heb je nodig? Heb ik genoeg doorzettingsvermogen? Maar ook het netwerken met lokalen en omgaan met andere culturen. Dat zijn allemaal dingen waar je geen schooldiploma voor krijgt maar die je wel leert bij defensie. Ik wilde mezelf niet alleen testen op het fysieke gebied, maar juist echt op die elementen.”
“Ik heb drie uur moeten wachten tot ik m’n tent uit kon omdat er een nijlpaard voor zat.”
Netwerken met locals
Vooral het netwerken met de lokale Zambianen heeft Emiel erg geholpen tijdens zijn wandeltocht. Wanneer hij ‘s nachts geen dak boven z’n hoofd had klopte hij aan bij de locals. “Ik liep zoveel mogelijk langs de oevers want dan loop je van dorp tot dorp. Als ik bij een lokaal dorp aankwam zocht ik het dorpshoofd op en legde ik uit wat ik aan het doen was. Meestal werd ik dan eerst uitgelachen, maar als ik duidelijk maakte dat ik echt serieus was boden ze me meestal wel een slaapplek aan. Ik heb op de grond geslapen bij iemand thuis, ik heb in de kerk geslapen en ik heb in scholen geslapen. Als ik naar het volgende dorp ging hielpen de locals me ook. Vaak kenden ze wel een oom of een neef in een dorpje verderop. Soms liepen locals wel 15 kilometer met me mee, puur om me naar het volgende dorp te begeleiden. Zo ging ik dan al netwerkend van dorp tot dorp. Alle mensen waren zo aardig en omarmend. Zonder hen had ik het nooit kunnen halen.”
Afzien voor Emiel
Tijdens een wandeltocht van twee maanden en 1500 kilometer lang waarin je helemaal op jezelf bent aangewezen gebeuren er natuurlijk ontzettend veel dingen. Leuke dingen, maar ook minder leuke dingen. Zo had Emiel na een lange dag wandelen met iemand afgesproken dat hij 20 kilometer op een boot meekon. Na vijf kilometer gevaren te hebben werd hij er echter aan de kant gezet omdat de boot niet verder kon. “Toen was het bloedheet, had ik te weinig water bij me en moest ik een stuk langer lopen dan dat ik had gepland. Op dat moment kwam ik zowel vocht als eten te kort. Dat was wel echt afzien, want in de hitte kan het snel gaan als je te weinig water drinkt.” Emiel heeft zich uit deze benarde situatie gered door ouderwets te navigeren met zijn kompas. “Uiteindelijk kwam ik een Zuid-Afrikaans koppel tegen. Zij hebben mij water gegeven en voor me gekookt. Daar was ik heel erg blij mee, want die situatie was wel echt tricky.”
“Govert Sweep stortte na twintig kilometer lopen volledig in.”
Nijlpaard
Tegenover dit soort riskante en vervelende situaties staan natuurlijk ook een hele hoop vette en bijzondere momenten. Momenten die Emiel ongetwijfeld nooit meer zal vergeten. Zo kwam hij voetsporen en de ontlasting van een wilde leeuw tegen en zag hij een groep olifanten voor z’n neus de weg oversteken. “Ook heb ik een nijlpaard voor m’n tent gehad. Ik heb gewoon drie uur moeten wachten tot ik weer de tent uit kon omdat het nijlpaard geen zin had om weg te gaan! Dat soort dingen zal ik niet meer snel vergeten.”
Govert Sweep
Onderweg kreeg Emiel een tijdje gezelschap van de avontuurlijke YouTuber Govert Sweep. Govert heeft twee weken met Emiel meegelopen. Hij moet ongelofelijk geschrokken zijn van de impact van zo’n lange wandeltocht. “Govert heeft natuurlijk geen ervaring met langeafstandstochten, dus hij kwam aan met veertig kilo aan spullen bij zich. Ik zei dat ‘ie de helft eruit moest halen maar dan heb je eigenlijk alsnog te veel spullen bij je. Na een kilometer of twintig stortte Govert gewoon in. Hij kreeg zwarte vlekken voor z’n ogen en kippenvel door een tekort aan vocht en eten. Toen moesten we hem effe oplappen, maar daarna heeft ‘ie de resterende kilometers wel uitgelopen! Hij heeft er ook ontzettend veel van geleerd zei die.” Supervet en knap dat Goof deze uitdagende wandeltocht is aangegaan. Wij doen hem dat absoluut niet na. Maar welke BN’er zou Emiel tijdens zijn volgende wandeltocht als gezelschap willen hebben? “Dan zeg ik Rico Verhoeven. Die gast is superfit en daarnaast hou ik van vechtsport. Rico heeft ook een positieve instelling en dat is super belangrijk! Als jij positief bent dan worden de mensen om je heen ook positief.” Nou Rico, de uitdaging ligt. Durf je het aan?
Volgende bestemming
Nu Emiel klaar is in Zambia is het tijd om te kijken naar een volgende bestemming. Hij heeft al wel een paar tochten op z’n bucketlist staan: “Ik wil Madagaskar van west naar oost lopen. Dat is van zee naar zee. Mocht je je vervelen, je kan mee!” Daar gaan we nog even over nadenken… Ook zal hij graag een keer de oceaan willen overroeien: “Ik heb voor het laatst geroeid in groep acht denk ik, maar als je die ploegen goed zet hoef je alleen maar aan de hendels te trekken. Zo moeilijk kan het niet zijn!”
Een nuchtere instelling van The Walking Soldier. Daar zijn wij alleen maar fan van. Emiel is het bewijs dat je je niet druk moet maken om de dingen waar je zelf geen invloed op hebt. “Als je er negatief in gaat dan ben je twee keer je energie kwijt: één keer om te klagen en de andere keer omdat je nog steeds voor dezelfde opgave staat.” Een wijze les waar wij het volmondig mee eens zijn! We willen Emiel feliciteren met het behalen van deze epische wandeltocht en we kijken nu al uit naar zijn volgende verhaal.
Dit bericht op Instagram bekijken
