Barry Hay: de man achter de zwarte zonnebril

Zo’n 17 jaar geleden sprong Brood van dit hotel af. Zijn rock ’n-leven haalde zijn lichaam in. Kende je hem goed?
Ja, ik kende hem heel goed. Hoewel niemand hem echt heel goed kende. Herman was een gozer met een dubbele agenda. Ik was denk ik een jaar of 17 toen ik in een band The Haigs speelde. We tourden langs biertenten in Duitsland, samen met een band uit Arnhem: The Moans. We gingen om de beurt spelen terwijl de Duitsers bier zaten te drinken. De pianist van The Moans was een mooie, integere jongen. Ik weet nog dat ik toen Hold on I’m coming van Sam and Dave zong. Ik zag die Duitsers ineens wijzen en lachen. Ik dacht: staat mijn gulp open ofzo? Toen keek ik achterom en zag ik een pik uit het kijkgaatje van het gordijn hangen. Toen het liedje afgelopen was, liep ik om het gordijn heen en daar stond Herman op een stoel met z’n pik door het kijkgaatje. Dat was mijn eerste kennismaking met Herman Brood. Hij waardeerde mij zo zeer als zanger, dat hij zijn lul door het gordijn duwde. Later hebben we elkaar nog vaak ontmoet. Ik had een paar blauwe suède schoenen, maar die waren ons allebei te klein. Toch verdomde hij het om ze uit te doen. Ik weet nog dat ik hem door de straat zag lopen als een soort van gebochelde van de Notre-Dame. Hij moest en zou op die schoenen lopen, terwijl hij verkromp van de pijn. Herman wilde mij ooit een keer vermoorden omdat ik flirtte met zijn toenmalige vriendin Danielle. Andersom flirtte zij trouwens ook met mij. Herman zou mij gaan vermoorden omdat wanneer zij klaarkwam ze altijd ‘Barry!’ schreeuwde. Dus dat had hij dan ook echt in een boekje opgeschreven mét bloedspetters erop. Hij zei dat hij mij zou opwachten in Scheveningen. Op het laatste moment besloot hij toch maar niet te doen. *lacht*

In hoeverre heb jij echt een rock-'n-roll leven geleid?
Dat heb ik wel gedaan en dat doe ik nog steeds af en toe. Kijk, rock-'n-roll, wat is dat eigenlijk voor een definitie? Het is een vorm van vrijheid. Je moet wel blijven functioneren, zo’n anderhalf uur per dag. Voor de rest ben je volkomen buutvrij. You have money in the pocket and you can do whatever you want. Dat kan wel eens fout aflopen.

Nu een paar tandjes minder?
Jazeker, ik weet wel dat ik vroeger gewoon dagenlang kon doorgaan. Ik snoof speed en zo. Als je twee nachten niet had geslapen, dan begon je je pas echt goed te voelen. Dan kwam in je in de twilight zone terecht. Maar dat gaat nu niet meer: als ik doorhaal, moet ik ervoor boeten.

Welke harddrug is je het best bevallen en waarom die?
Cocaïne is mij het beste bevallen, maar ik vind dat eigenlijk niet eens echt een harddrug. Er is een dealer op Curaçao, ik ga zijn naam hier niet noemen, de beste man is 80 en hij ziet er nog geweldig uit. Het kan ook een verkooppraatje zijn natuurlijk. Ik snuif daar niet elke dag hoor, ik doe dat af en toe in het weekend of op een feestje. Die dealer van mij zegt altijd: *zet andere stem op* "Ik snuif al vanaf mijn achttiende en ik voel me zo goed, Barry!" Dus ik doe dat wel, ik snuif met tussenpozen. Het is ook wel heel fijn dat je het af en toe gewoon kan laten, ik kan dat. Met alcohol kan ik dat niet. Alcohol is ook een harddrug, het is mijn favoriete drug. Ik kom ook uit een geslacht van alcoholisten, ze komen allemaal uit Schotland. Gerenommeerde zuiplappen zijn het. Zij hebben de whisky uitgevonden.

Ben je ook echt verslaafd aan alcohol?
Ja, maar dat betekent niet dat ik ‘s ochtends na het tandenpoetsen meteen een glas whisky drink of mijn tanden poets met whisky-tandpasta. Meestal rond een uur of drie wordt het eerste glas gedronken.

Nu zeg maar? (het is kwart over drie)
Nee hoor. Vanmorgen om half twaalf had ik een fotoshoot. Daar dronk ik een glas gin tonic met zwarte besjes, daar zeg ik geen ‘nee’ tegen. Als ik moet vliegen, neem ik op Schiphol al een glas champagne. In het vliegtuig neem ik er nog eentje en later neem ik nog een bloody mary. Dan drink ik op een goede vlucht met een goede afloop. Dat is dan rond een uur of negen à tien. Maar dat is me vergeven, tijdens het vliegen lijkt de tijd even stil te staan.

Wat is nou je ergste ervaring met drugs?
Mijn LSD-ervaring. Het beviel me eerder altijd prima, ik heb echt mooie trips meegemaakt. Dat je bijvoorbeeld door een landschap loopt terwijl het sneeuwt en ineens begrijp je waarom iedere sneeuwvlok er anders uit ziet. Je ziet dan hoe complex de natuur werkelijk is. Maar het kan ook helemaal verkeerd lopen. Ik ben ooit door een slechte trip een keer in de gevangenis terecht gekomen. Ik was totaal onhandelbaar. Ik kon geen borden vinden waar Den Haag opstond. Terwijl ik er driehonderd kilometer vandaan was. Helemaal gek werd ik. Ik zou niet zeggen dat het traumatisch was, maar het was zeker wel een belangrijke trip. Ik heb het daarna nooit meer gebruikt, omdat ik er zo enorm van geschrokken was.

Wat is de perfecte drug?
Mescaline is the perfect drug. Ik heb in New Mexico ooit een peyote button genomen, die doe je onder je tong voor een paar uurtjes. Nou jongen, dat was ongelooflijk geweldig. Het is moeilijk om die shit te importeren, gelukkig woon ik op een eiland waar cactussen goed gedijen. Ik probeer peyote smokkelaar te worden in de toekomst. Dus mijn bedje is gespreid. *lacht hard*

Als je een cijfer moet geven op een schaal van 1-10?
Een 0. Je gaat jezelf toch geen cijfer geven, come on. Ik blink nergens in uit, ik kan een hoop dingen een beetje. Eigenlijk ben ik gewoon een soort van charlatan. Hoe kom ik in godsnaam mee weg met die flauwekul? Sorry hoor. Dat je thuiskomt met je rapport. En wat heb je? Een 0-! Dat wordt nooit wat met die jongen.

Je verschijnt bijna altijd met een zonnebril op in de media, waarom eigenlijk?
Ik was gisteren ergens toen had ik ‘m niet bij me. Dat licht was zo hard en heftig, ik kreeg meteen spijt. Tl, tering licht! Het stamt af van de tijd dat we in Amerika waren. Vroeger had je bij de brillenboer in Nederland hoogstens twee zonnebrillen, er was geen markt. In Californië had je een winkel daar hingen godverdomme tweehonderd zonnebrillen! Daar begon het mee. Na afloop van al die optredens hadden we feestjes. De volgende dag moest je dan weer reizen, soms was je wel zes uur lang onderweg. Dan had ik zes uur lang de tijd om te slapen. Met een zonnebril op zien ze niet dat je slaapt. Daar is een imago uit voort gevloeid. Ik heb nooit gedacht: Ik ga een zonnebril dragen, dat is cooooool! De laatste tijd ben ik begonnen met op de bühne een zonnebril te dragen, ook door al dat licht. Als ik nu ook ga kijken * doet zonnebril af * dan denk ik; baahhhhh. Ik slaap wel zonder zonnebril, trouwens.

Je speelt nu weer met de Earring in Nederland, hoe is het om weer naast deze heren te staan?
Hetzelfde, het is altijd goed. Er is een kentering in gekomen, vroeger speelden we weleens vier maanden achter elkaar en dan vier keer per week. optreden Halverwege ben je al gesloopt, je hoeft maar een kwaaltje te krijgen. De gasten die je boeken hoeven niet op het podium te staan en in die kut kleedkamers te zijn. Die zitten achter de telefoon en strijken hun poen op. Voor de arme jongens die ze de weg opsturen kan het heel heftig zijn. Het schept een band, want je gaat samen door de stront. Wij hebben hele diepe dalen gehad, we hebben zwarte sneeuw gezien, letterlijk en figuurlijk. Je kan er boeken over schrijven. We zijn bloedbroeders. Toen ik op Curaçao ben gaan wonen hadden we afgesproken om alleen nog maar 3 weken te spelen en daarna 3 weken vrij te nemen. We kunnen ons het een en ander veroorloven. Ik ben nu ook drie weken hier voor zes shows. Een makkie, het is een ongelofelijke luxe. Ik ben trots op die band. We zijn goed man. Als je mensen zag weglopen, dan zou ik wel zeggen: ‘’jongens we doen iets niet goed.’’ We zien die hele tent uit z’n dak gaan, we hebben bestaansrecht, fucking great. In dit systeem kun je echt heel lang doorgaan, het is dan ook leuk om elkaar weer te zien. Hé fuck, let’s do it!

Hoe lang wil je nog doorgaan?
Ik zeg altijd: waar een Bruce is een Willis. Het maakt niet uit. Last man standing. Weet ik veel. We gaan volgend jaar nog steeds spelen, maar wel minder. Het zogenaamde Anouk-systeem: je speelt bijna niet voor heel veel geld. We weten alle vier dat dit ons levenswerk is. Als je dit dertig jaar geleden gezegd had, dan kreeg je hoongelach. Hoongelach viel mij ten deel. Een prachtige Nederlandse uitdrukking.

Jullie zijn een van de oudste rockbands ter wereld
Ja, maar we lopen niet te stuiptrekken of zo.

Nee, wij zagen jullie een paar jaar geleden in Kampen en ik was blij dat ik dat nog mocht meemaken.
We zijn ook nog steengoed man. Ja en dat is nou zoiets, dat mensen kunnen zeggen ‘nou we hebben ze nog gezien hoor’. Ik hoef het niet te verkopen, het verkoopt zichzelf. Het is geweldig om er deel van uit te maken. Ik ben een oude man, maar toch blijf ik jong door de muziek. Vroeger wilde ik alleen maar lekkere wijven tijdens het concert, dat was een bepaalde arrogantie. En later denk je daar toch anders over. Dan zit er een opa met zijn kleinzoon op de eerste rij. Ik was daar een beetje koekkoek van geworden. Nu is dat helemaal te gek. Ik ben wat milder geworden.

Hoe makkelijk was het om als lid van de Golden Earring een vrouw op te pikken na een optreden?
Ik wil daar antwoord op geven als ik nog een wijntje krijg. *Roept serveerster:* Hallo liefste . Dat was gewoon een ding , het was na een optreden heel makkelijk, zeker in Amerika. Daar hingen veel meiden backstage rond. Er zaten hele leuke bij. Er waren ook dames waarmee een vriendschap ontstond. Het ging eigenlijk alleen maar om seks, maar dan kwam je in de partyroom ineens met zo’n meisje in een goed gesprek. Het goede gesprek won dan van de seks. Dan maakte het ook niet uit dat je alleen sliep. Voor hetzelfde geld loop je herpes op. Clam chowder, de ergste ziekte ter wereld. Het is soep jongen.

Jeroen Pauw liet ooit ontvallen met meer dan 200 vrouwen naar bed te zijn geweest. Met hoeveel vrouwen heb jij het bed gedeeld denk je?
Dat hou je toch niet bij? Wat een macho-uitspraak. Ik heb een keertje een vriendinnetje van me heel erg aan het huilen gemaakt. Ze vroeg me toen met hoeveel meisje ik het had gedaan. Ik was een jaar of 18 en vond dat een interessante vraag. De eerste was Els, van de groenteboer. Wauw. Dat vergeet je nooit. Ik wist niet wat me overkwam, de poorten van de hemel gingen open. Ik begon ze zo af te tikken en toen hoorde ik ineens gesnik naast me. Toen noemde ze me een paar keer ‘lul’. Ik probeerde alleen maar geschiedkundig alles naar boven te halen. Waarom vraag je dan zoiets stoms? Ik heb het echt niet bijgehouden. Ik vind 200 een mooi gemiddelde, voor de doorsnee neuk-grage man. Als dat al zo zou zijn. Ik aan Pauw willen terugkaatsen: ‘’En beviel het? Van wie hield je het meest?’’

Terug naar de muziek, heb je nog bijzondere plannen op de stapel liggen met de Earring of solo?
Niet perse, ik heb al wel iets heel leuks gedaan met JB Meijers, mijn bloedbroeder. Met hem heb ik een hele bijzondere verstandhouding. Ik ben fan van hem en hij is fan van mij. Mijn beste vriend was Alfred Lagarde. Dat was krankzinnig, we begrepen elkaar op het absurdistische level. Ik dacht dat ik nooit meer zo'n iemand zou vinden, op de Earring na. Zo’n broertje heb ik gevonden in JB. We hebben samen een liedje geschreven voor Jan Smit. Dagboek van een Smiecht. Samen met JB ben ik nu bezig om iets moois te maken, maar niet uit drang om een plaat uit te brengen of zo. We doen iets wat we leuk vinden, misschien brengen we het wel helemaal nooit uit. Het is voor de schoonheid. Ik neem me nu voor om iedere dag iets te schrijven, want ik schrijf alleen als ik gedwongen word. Ik wil het, ik stel het uit, ik heb geen zin en ik wil met rust gelaten worden. Op mijn grafsteen zal dat ook staan: ‘Leave me alone motherfucker’. Ik doe het liefste niks. JB komt volgende week mee naar Curaçao, hij blijft logeren, da’s leuk. *Citeert uit pas geschreven tekst:* Life on a change time down the drains .

Heel mooi!
Als je ‘m steelt, maak ik je af.

Wat is jouw mening over de muziek van nu?
De platenindustrie ligt volslagen op zijn reet. Als ik naar de Top Tien kijk, weet ik het effe niet meer. Als ik het hoor, vind ik het allemaal verschrikkelijk. Mijn dochters zijn ook een beetje blijven steken, die vinden het allemaal kutmuziek. Meestal is het zo dat het een keer overgaat en dat er iets nieuws komt, maar ik vind het nu best wel lang duren. Er zou een nieuwe Jimi Hendrix moeten opstaan.

Je hebt met Radar Love een hit gescoord in Amerika, wat ging er door je heen toen dat je dat nieuws hoorde?
Het was in Amerika eerder een hit dan in Nederland. Je wordt krankzinnig, het is een utopia. Ik wil dat woord eigenlijk niet gebruiken, want dat is zo’n kut tv-programma. It was happening, joepie! Het was een jongensdroom, een holy graile. En als dat lukt gaat er een soort oester wijd open. Daar heb ik een grote hap uitgenomen. Ik was daar in Amerika bijvoorbeeld zogenaamd een maand lang jarig. Bij ieder optreden daar zei ik: Guessss what? It’s my birthday today! En dan kwamen mensen met allemaal taarten aanzetten. Ik heb dat drie weken volgehouden, dat is op zich wel olympisch. Als je daar jarig bent, heb je het echt helemaal goed.

Wat zou jou het meest bijblijven van het toeren?
Wij werden daar geconfronteerd met showbizz en professionals. Je oren werden daar letterlijk en figuurlijk gewassen. We kwamen uit een boeren pipi-land, daar was het gewoon rock-'n-roll shit. We zijn er negen à tien keer geweest, iedere keer tourden we daar een maand of drie. We hebben alles meegemaakt, San Francisco, hippies, dope. Er was toen nog geen aids. Echt te gek dat wij dat in die periode mochten meemaken. Creatief en artistiek gezien was het een snelcursus daar. Ik hou van Amerika. Wat daar nu gebeurt is ‘shit’. Het is bizar. Ik hoorde: ‘The first thing is America’, dat zei Hitler ook ‘das erste ist Deutschland.’ Ik hou mijn hart vast, ik vind het doodeng. Het is maar anderhalf uurtje vliegen voor mij. Wij hebben geleerd om Amerika lief te hebben, wij werden er gekoesterd. We hebben het ons altijd kwalijk genomen dat we daar niet zijn gaan wonen.

Het kan nu nog
Nee, nu is het te laat.

Wat zijn de hoogtepunten uit je oeuvre?
Dat zijn je hits, iedereen weet dat. Maar er zijn ook songs die geen hit waren, maar toch hoogtepunten voor mij zijn, zoals Quiet Eyes . We spelen die nu weer, het is een geweldige song. Ik had het geschreven voor mijn Amerikaanse vriendin Tony, ze kwam naar Nederland, maar dat werkte uiteindelijk niet. Het is net als zo’n gozer die via internet een Poolse chick in huis haalt, het is gedoemd om mis te gaan. Ik vind daarnaast Cell-29 heel goed. Ik kwam ooit in de gevangenis terecht, toen had ik zoiets van; daar moet ik een liedje overschrijven. De live-versie in The Rainbow in Londen van Cell-29 is echt hartverscheurend. Mijn liedjes zijn allemaal baby’s, je stopt je ziel en zaligheid erin, je probeert het mooi te maken. Dat is heel belangrijk. Een mooi baby’tje maken. Bij de ene baby lukt het net wat beter dan bij de andere. Bij de ene is er licht bij gekomen, of een andere vader whatever. In ieder geval heb je altijd je best gedaan om iets heel moois te maken.

Nederlandse band:My Baby, zij treden bijna alleen nog maar in het buitenland op. Boek:

Confederacy of Dunces van John Kennedy Toole. Een geniaal boek.

Gerecht:Vomit! Hahaha, com on man. Ik hou van eten, food is my favourite dish. Als het maar goed klaargemaakt is. Ik ga echt niet in het bejaardentehuis eten. Drankje:

Whiskey Glen Balvenie 12 jaar oud Single Cask, dan heb je puur goud in handen. Je raakt en beneveld en verheven. Hij is helemaal te gek.

Film:Godverdomme lul… eh. Sisters Brothers had ik onlangs gezien. Vond die film niet normaal goed. Er zijn meer films die ik leuk vind, dan vrouwen waarmee Pauw heeft geneukt.