Hakan Sükür ging van een icoon uit het Turkse voetbal naar Uber-chauffeur in de VS: “Ik heb niks meer over”
Het leven van Hakan Sükür is aardig omgeslagen. De voormalig topspits – en toentertijd het icoon van het Turkse voetbal – werd in zijn land Turkije lange tijd op handen gedragen, maar krijgt tegenwoordig zijn brood op de plank als Uber-chauffeur in de Verenigde Staten. Hij heeft onlangs een boekje opengedaan hoe dit tot stand is gekomen.
Internazionale
Sükür is inmiddels al weer 48 jaar en was een van de beste spelers die Turkije ooit heeft voortgebracht. Als spits maakte hij in zijn carrière meer dan 250 doelpunten voor clubs als Internazionale, Torino, Blackburn Rovers en Galatasaray. In 112 interlands voor Turkije wist hij 51 keer het net te vinden.
Erdogan
De Turk besloot in 2011 de politiek in te gaan en sloot zich aan bij de AKP-partij van president Recep Tayyip Erdogan. Twee jaar later verliet hij de partij weer vanwege een meningsverschil. “En toen begon de vijandigheid. De winkel van mijn vrouw werd bekogeld, mijn kinderen werden lastiggevallen en ik werd bedreigd. Toen ik het land verliet, werd mijn vader in de gevangenis gegooid en werden al mijn bezittingen me afgenomen.”
“Ik heb niks meer over”, vervolgt een emotionele Sükür in gesprek met Die Welt. ‘Erdogan heeft me alles afgenomen. Mijn recht op vrijheid, mijn recht op een mening en mijn recht op werk. Iedereen die iets met mij te maken heeft, heeft nu financiële problemen. Ik heb alleen maar legale dingen gedaan in mijn land. Ze kunnen niet bewijzen dat ik iets verkeerd heb gedaan, en daarom word ik nu maar een verrader en een terrorist genoemd.’
Verenigde Staten
Sükür vluchtte naar de Verenigde Staten, waar hij in een boekenwinkel ging werken en een tijdje een café had in Californië. “Maar daar kwamen vreemde mensen op af, die Dombra-muziek begonnen te spelen.” Dombra-muziek is volgens de AKP-partij de nationale muziek van Turkije. In zijn vaderland is Sükür niet meer welkom. Als hij Turkije betreedt wordt hij direct opgepakt. “Maar ik ben een vijand van de regering, niet van het land. Ik houd van onze vlag en van ons land.”
Zelfs zijn oude club Galatasaray – waar hij bijna tweehonderd keer tot scoren kwam – liet hem laten vallen. “Die beslissing is niet door de club genomen. Ook niet door de minister van Sport, maar door de president van het land. Een dergelijke beslissing, zonder dat er ook maar een rechter aan te pas is gekomen, kan alleen gemaakt worden door de hoogste man.” Wat een treurig, maar ook gestoord verhaal.
