Dirk Bikkembergs: de vergeten pionier die voetbal en mode samenbracht

Dirk Bikkembergs, een gewone jongen die na het afrond van zijn middelbare school besluit de modeschool te doen, logisch ook want hij heeft er een goed gevoel voor. Zo wist hij na het afronden van zijn studie dan ook al aardig naam te maken in de modewereld. Maar los van het ontwerpen had hij ook een sterk gevoel voor ondernemen; iets wat hem uiteindelijk goed heeft geholpen.

Polo Ralph Lauren was zijn grote voorbeeld: dat merk had slim het 'domein' van golf geclaimd en zo een hele lifestyle rond die sport gebouwd. High fashion, de niche waar hij in zat, sprak vaak een kleinere doelgroep aan, maar zo’n sportdomein bood juist veel meer kansen dacht hij. Toen hij in Italië bij een zakenpartner op bezoek was, zag hoe groot voetbal daar leefde en wist hij meteen: dit wordt míjn 'domein'. Zelfs zonder liefde voor het spel beet hij zich vast in de sport, omdat hij voelde dat hier heel veel in zat.

Dirk is nu al een geruime tijd met het voetbal bezig en gaat een, op het eerste oog, normale werkdag tegemoet. Alleen is zijn doorpasmodel met een griepje thuis komen te zitten; hij heeft dus een vervanger nodig. Zo gezegd, zo gedaan en er wordt een vervanger geregeld. Normaal zijn doorpasmodellen niet meer dan levende mannequins die zwijgend kleding aantrekken. Maar dit model dacht daar anders over en gaf overal zijn ongezouten commentaar op: zit niet lekker, dit werkt niet, dat kan beter. Waar menig ontwerper er horendol van zou worden, vond Dirk het geweldig; zo kon hij zijn product immers perfectioneren. Eenmaal aan de praat komt Dirk erachter dat het model de aanvoerder is van een amateurclub dichtbij zijn productiehuis: FC Fossombrone.

De klik tussen de twee leidde ertoe dat Dirk de aanvoerder zijn vaste doorpasmodel maakte. Een poos later besloot hij Fossombrone te sponsoren en nog een jaar later ging hij all-in: hij kocht de club en zo werd het FC Bikkembergs Fossombrone. “Een mooi voorbeeld van hoe ondernemen aan toeval kan hangen. Als dat doorpasmodel nooit ziek was geweest, misschien had hij dan wel nooit die club gehad,” zegt Van den Brink.

Met zijn investeringsgeld gaf Dirk de club een make-over, maar vooral ook zijn eigen stempel. Alles moest sexy zijn, alles moest aandacht trekken. “Er zit ook wel een soort van homo-erotisch element in. De shirts waren bijvoorbeeld megastrak en dat terwijl toen meer oversized gebruikelijker was,” legt Van den Brink uit. Het was gebruikelijk dat spelers toen in pak naar de club kwamen; ook daar vond Bikkembergs wat van. Hij ontwierp speciale outfits voor de spelers die ze konden dragen: "een beetje luxe streetwear was het."

De club groeide en werd professioneler, maar sportief brak het nooit door. Ze bleven in de Serie D, wat volgens Bikkembergs juist de bedoeling was, al kan je daar over twijfelen. “Het merk Bikkembergs is voor iedereen,” zei hij. Toch leverde het project hem uiteindelijk precies wat hij wilde: naamsbekendheid en een merk dat in zijn piek richting de 120 miljoen euro omzet per jaar draaide.

“Waarom ik dit item wou maken, is omdat ik vind dat Bikkembergs niet de credits heeft gekregen die hij verdient,” zegt Van den Brink. “Wat hij heeft gedaan is toch wel iconisch, als je kijkt naar waar het voetbal nu staat. Als je kijkt naar de samenwerking tussen voetbal en mode, staat hij daar toch wel aan de basis van. En dan niet drie weken eerder, maar gewoon twintig jaar eerder.”

En precies dát maakt het verhaal van Dirk zo fascinerend. Hij zat decennia voor de rest, maar verdween daarna ook even mysterieus van het toneel. Zo verkocht hij in 2010 zijn geliefde FC Fossombrone, voor onduidelijke redenen; en in 2011 zijn eigen merk 'Bikkembergs'. Die zou hij verkocht hebben omdat hij gezeik zou hebben gehad met de belasting. “Sommige dingen duren te lang en mensen gaan er te lang mee door. Een goed voorbeeld is een nachtclub. Er is geen enkele legendarische nachtclub die nog open is. Een nachtclub moet afbranden of dichtgespijkerd worden om legendarisch te worden.” Zo zijn de legendarische woorden van Van den Brink.

Volgens hem is het simpel: Bikkembergs had gewoon kneiterveel lef. “Hij had al naam gemaakt in de mode en daar kon hij prima op voortborduren. Alleen koos hij ervoor om te kiezen voor het voetbal. Hij legde zijn hoofd op het hakblok eigenlijk. Én dat is de reden dat hij mijn respect heeft.”