Een steengoede conditie, een ijzersterke relatie en een goede mentale gezondheid. Dat zijn slechts een paar benodigdheden om een goede geheim agent te zijn. Marcel van der Ven werkte jarenlang in ‘De Kooi’ als undercoveragent. Zijn werk was zo geheim, dat zelfs veel mensen bij de politie niet wisten waar het team mee bezig was. Nu deelt hij zijn verhaal aan de buitenwereld en verscheen zojuist het boek De Kooi uit. In deze Quote/Unquote (Q/U) praten we met Marcel van de Ven over zijn spannende job: “Ik had geen idee waar al die gasten vandaan kwamen. Ik ben gaan rennen en in een tuintje in de bosjes gaan liggen. Ik had mijn vuurwapen al geladen op mijn borstkas liggen.”

Marcel van de Ven

Het werk van een undercoveragent is niet zomaar wat. Er zijn verschillende undercovereenheden. Marcel heeft jarenlang onderdeel uitgemaakt van een tactisch team. Door middel van de spannendste acties vergaarde hij en zijn team bewijs. “Wij maakten deel uit van grote zaken zoals de moord op Pim Fortuyn, de Hofstadgroep en motorgangs, maar we losten de zaken niet op. Wanneer een onderzoeksteam vast loopt, huurden ze ons in om eigenlijk het laatste puzzelstukje bij te voegen zodat het bewijs rond was. Vandaar dat ons embleem dan ook een puzzelstukje met een wereldbol was.” Dat bewijs verzamelen en die acties uitvoeren is makkelijker gezegd dan gedaan. Het is namelijk niet de bedoeling dat iemand er ook maar een beetje achter komt waar je mee bezig bent. “Mijn optreden binnen dat werk mocht totaal geen raakvlakken hebben met het werk dat ik deed als politieagent. In een tijd waarin de criminaliteit drastisch veranderde en verhardde moest de opsporing zo ontwikkeld worden om net zo slim te kunnen zijn als dat de criminelen waren.” Toen werd de Kooi opgezet, een unit binnen de Nederlandse politie die bekeek hoe de misdaad bestreden kon worden. “Dat team is samengesteld en ik ben daar gaan werken.”

Werk als undercover agent

Marcel heeft niet zomaar een mailtje met zijn CV gestuurd om bij dat team terecht te komen. Een heftige gebeurtenis ging daaraan vooraf. Vroeger werkte Marcel op straat, in het blauw, een beroepsgroep waar hij tot op de dag van vandaag nog ‘ziels veel respect’ voor heeft. “Ik hoop dat mensen zich gaan realiseren dat anderen hun privéleven moeten inleveren voor de veiligheid van anderen.” Maar de tijd dat hij op straat werkte was voor hem geweldig, Marcel had een vaste maat. Een maat is iemand met wie je altijd samenwerkt, zo heet dat. In eerste instantie was Marcel haar mentor. Naast dat je één vaste maat had, werkte je ook op een vaste dienstgroep. Een van die mensen uit zijn dienstgroep had een nieuw huis gekocht en gaf een feestje. Marcel en zijn maat werden ook uitgenodigd. “Zij reed toen door aquaplaning tegen een muurtje aan en overleefde het niet. Ik had wel eens vaker op zaken gewerkt waarbij mensen overleden, maar haar overlijden was de druppel die de emmer deed overlopen. Even later werd Marcel benaderd door iemand binnen het korps landelijke politiediensten en werd hij als het ware gescout.

“Ik laat me niet verrot schelden door een of andere dronken gast die zegt dat ik de grootste klootzak ben die er op deze aardbol rondloopt.”

Het werk als politieagent en als undercoveragent zijn twee werelden van verschil. Het is moeilijk om bij de eenheden te komen. Niet alleen is de opleiding mentaal én fysiek heel zwaar, je moet ook aan een bepaald aantal competenties voldoen. Eén van die competenties is dat je moet kunnen schakelen. “Als er een boef naar mij toe komt en die spreekt mij aan, moet ik wel kunnen schakelen en en zo communicatief vaardig zijn dat ik hem aan de praat weet te houden zonder dat hij argwanend wordt.” Een goede conditie is ook uiterst belangrijk. Daarnaast moet je ervoor kunnen zorgen dat je altijd je veiligheid kan waarborgen. “Het segment boeven waar je op werkt, is gewoon heel gevaarlijk. Op het moment dat zij gevaarlijk zijn, moet jij nog gevaarlijker zijn. Daarvoor moet je altijd scherp zijn en dat kan niet iedereen.” Het zijn niet alleen eigenschappen en competenties waar je aan moet voldoen. Marcel moest voor het werk als undercoveragent van zijn oude gewoontes afstappen. Dat was soms wel eens lastig.  Nu Marcel weer terug in de politiewereld is gestapt, is het wel eens lastig geweest om terug te switchen naar het ‘normale’. “Ik ben tijdens mijn jaren in de Kooi veel veranderd. De Kooi was echt onze eigen wereld en ik was nu helemaal niet meer gewend om in de politiewereld te werken. Ik laat me nu op straat niet verrot schelden door een of andere dronken gast die zegt dat ik de grootste klootzak ben die er op deze aardbol rondloopt. Mijn lontje werd veel korter en dat was wel eens lastig.”

Privéleven

Als undercoveragent is het noodzakelijk om alles strikt geheim te houden. Een fijn privéleven met een goede relatie is lastig, maar het is zeker mogelijk. “Alle hulde aan de vrouw thuis, die moet er mee om kunnen gaan.” Het werk als undercoveragent heeft een enorme impact gehad op de relatie van Marcel en zijn ex. “Dat is nou eenmaal de dure rekening die je betaalt.” Marcels familie wist niet exact wat voor werk hij deed, maar ze hadden wel een vermoeden. “Maar mijn naasten waren ook niet dom. Op het moment dat ik drie nachten niet thuis was en ineens zware criminelen werden aangehouden in Amsterdam, dan hadden ze wel een vaag vermoeden.” Voor de buitenwereld is het ook een beetje vreemd, maar een dekmantel had Marcel niet. “Ik ging gewoon sporten en gaf training. Mensen dachten dat dat mijn werk was.” Zijn buurtgenoten zagen hem bijna iedere week met een andere auto thuiskomen. “Die moeten vast gedacht hebben: wat is dat voor een vent joh?”

Gevaar voor eigen leven

Je moet zeker wel tegen een stootje kunnen, als je als politieagent aan de slag wil. Laat staan als je net als Marcel undercover te werk gaat. Het werk is bijna te vergelijken met een politieserie. Je gaat als agent met gevaar voor eigen leven aan het werk. “We hebben wel eens gehad dat de boeven thuiskwamen terwijl wij bezig waren met een operatie in hun huis. Ja dan wordt het wel even spannend.” Rustig blijven is key, dat heeft Marcel wel gemerkt toen hij tijdens een operatie werd gesnapt door de vriendengroep van het doelwit. “Ik had geen idee waar al die gasten vandaan kwamen, maar ineens waren ze er en zaten ze achter mij aan. Ik had een goede conditie dus ben gaan rennen en op een gegeven moment in een tuintje in de bosjes gaan liggen. Ik had mijn vuurwapen al geladen op mijn borstkas liggen.”

Dat Marcel soms moest vrezen voor zijn leven, zag hij als een uitdaging, maar dat veranderde ook wel naarmate de jaren verstreken. “Alleen in het begin geeft die spanning een kick. Maar naarmate de jaren vorderen wordt het minder tof, want dan ga je dus zien wat het risico is en wat je kwijt kunt raken.” Toen Marcel veel moest inleveren in zijn gezinsleven en zijn vrienden hem niet meer uitnodigde voor feestjes, omdat hij toch altijd aan het werk was, zette hem dat aan het denken. “Ik begon me af te vragen: moet ik nou zo nodig onder het raam van Stanley Hillis zitten? Is dat nou echt zo verstandig als je weet dat je een gezin thuis hebt?”

“Ik had mijn vuurwapen al geladen op mijn borstkas liggen.”

Openheid

Uiteindelijk stopt Marcel met zijn werk als undercover agent. Niet omdat hij het niet meer leuk vond, maar omdat het zware werk zijn tol eiste op zijn privéleven. “Uiteindelijk heb ik acht jaar in De Kooi rondgelopen. Iets te lang, omdat je in een bepaalde cultuur zit en dat doet wat met je. Ik heb toen besloten om daar weg te gaan en toen ben ik leidinggevende geworden.” In 2012 is Marcel gestopt bij de politie. Inmiddels heeft hij een particulier recherchebureau en een training- en consultancybureau.

Maar het is ook de journalistiek en de televisie die hem aan het denken zette. “Journalisten hebben soms commentaar, maar ze beseffen niet alltijd wat de impact is op mensen die dit soort werk doen. We gaan met gevaar voor eigen leven aan het werk. Kijk maar eens naar die aanslag op die tram in Utrecht. Die gozer liep nog met z’n vuurwapen rond, maar toch gaan er zes jongens naar zijn woning om te voorkomen dat er nog een aanslag komt.” Het is dus belangrijk dat wij nu eens gaan inzien wat voor impact dit werk heeft en is dan ook een van de grootste redenen waarom Marcel met dit boek naar buiten treedt. Daarnaast werkt hij momenteel mee aan het televisieprogramma Hunted en is hij crime deskundige bij Shownieuws.

In het boek De Kooi lezen we alles over Marcel zijn ervaringen, acties en moeilijkheden. Marcel kijkt met een tevreden blik terug op zijn tijd als undercoveragent. “Het was altijd spannend, net een jongensboek. Het was echt een uitdaging om de strijd aan te gaan met de grote boeven.” Het werk als undercoveragent is niet alleen retespannend en leuk, je werkt ook in een onwijs hecht team, wat natuurlijk ook bijdraagt aan de bijzondere werksfeer. “De saamhorigheid in het werken was fantastisch. Ik heb zoveel geleerd. Ik heb leren vooruit te denken, te presteren onder enorme druk, ga maar door.” Toch is het niet alleen maar rozengeur en maneschijn. “Met de jaren merkte ik dat ik aan het afstompen was. Op een gegeven moment word je harder voor jezelf en de buitenwereld.”

Het boek De Kooi van Marcel van de Ven is nu online te bestellen en te koop in de boekenwinkels.

Tekst: Robin Verschuuren

The post Q/U met undercoveragent Marcel van de Ven: “Ik had mijn vuurwapen al geladen op mijn borst liggen” appeared first on FHM.

In 2017 deed Sanne de Kramer mee aan Holland’s Next Top Model. Ze schopte het kneiterver en doet het nu onwijs goed als model. In de FHM500 steeg ze binnen twee jaar tijd van plek 132 naar de top-50. Dit jaar shined ze op plekje nummero 40. Maar, hoe is het eigenlijk om model te zijn en hoe is haar deelname aan Hollands Next Top Model haar bevallen? Wij mochten haar spreken en vroegen haar het hemd van het lijf. 

Hey Sanne, gefeliciteerd met je plek in de FHM500!
Ja, dankjewel! Plek 40, dat vind ik echt heel nice.

Wat vind je eigenlijk van de FHM500?
Ik vind het idee gewoon heel erg leuk. Zelf vind ik het een hele leuke verkiezing. Je wil toch bovenaan komen te staan, daar streef je naar. Dat vind ik wel heel interessant.

Wat vind jij het mooist aan de vrouw?
Heel eerlijk gezegd vind ik het bij een vrouw het mooist als ze zelfverzekerd is en als ze zo ook gewoon overkomt. Dat ze gewoon weet waar ze staat en dat ze trots is op zichzelf. Ik heb niet echt iets wat ik perse het mooiste vind aan een vrouw, op zelfverzekerdheid na dan. Ik vind het belangrijk dat een vrouw zich mooi maakt voor zichzelf, dat werkt ook wel voor je eigen geluk. Nu met de corona kun je hele dagen in bed liggen of met je joggingbroek op de bank liggen, maar je kunt je ook even opmaken zodat je er voor jezelf een stuk leuker uit ziet. Dan voel je jezelf ook gewoon beter.

https://www.instagram.com/p/BqIXrYjAbe0/

Je hebt meegedaan aan Holland’s Next Top Model, hoe was dat?
Ja, dat was heel leuk! Het was een goede ervaring, ik heb heel veel leuke, nieuwe mensen ontmoet. Ik ging er niet in als: “ik moet winnen.” Uiteindelijk ben ik wel ver gekomen. Het was een goede les, ik ben er heel volwassen uitgekomen. Ik was altijd gewoon een 17-jarige en ben door dit meteen in de grotemensenwereld terecht gekomen. Bijvoorbeeld voor mijn werk, op mijn 17^e vloog ik de hele wereld rond, terwijl mijn klasgenoten nog gewoon op school zaten. Ik ben echt mega blij met mijn werk.

In jouw seizoen was de groep best hecht, spreek je de oud-deelnemers nog wel eens?
Eigenlijk nog wel. Ik ben een tijdje geleden met Ritse naar New York gegaan voor een opdracht. Met Montell heb ik geen contact meer, ik heb hem voor de laatste keer gezien bij de laatste finale van Hollands Next Top Model. Milan spreek ik wel nog en Latanya woont bij mij om de hoek, dus die zie en spreek ik ook nog.

Wat heb je geleerd bij Holland’s Next Top Model?
Kijk, tijdens het programma heb ik heel veel over me heen gehad. Er werd gezegd dat er veel werd gepest in dat seizoen, terwijl dat helemaal niet waar was. Daardoor ben ik heel volwassen met dingen om leren gaan. Alles wat er tegen me werd gezegd, heb ik langs me heen laten gaan. Ik had nog nooit haat gekregen. De tweede aflevering voelde ik me heel rot. Daarna was het iedere maandag weer raak. Tegenwoordig kan ik beter tegen alle haat, ik kijk er nu niet eens meer van op als iemand iets gemeens tegen me zegt. Ik ben gewoon volwassen geworden in de omgang met dingen. Als 17-jarig meisje trek je je snel aan van wat mensen van je zeggen, nu boeit het me niet meer wat mensen tegen me zeggen. Komt ook omdat ik wat ouder ben, als je jonger bent maak je je, denk ik, sneller druk om wat mensen van je vinden. Er was een aflevering waarin ik een opmerking zei waardoor ik veel haat kreeg. Ik moest zelfs de reacties onder mijn Instagramfoto uitzetten, omdat het anders niet meer te doen was.

https://www.instagram.com/p/BxP5-7RAKO7/

Wat is de vetste shoot die je ooit hebt gedaan?
Ik vind eigenlijk alles wat ik doe wel heel leuk, maar vooral de campagnes. Ik heb laatst een superleuke campagne gehad met Givenchy, die was echt heel nice. Online is eigenlijk gewoon voorkant, zijkant, achterkant. Bij campagnes shoot je een paar outfits en gaat het echt om de perfecte foto. Laatst heb ik ook een Hunkemöllercampagne geschoten, dat wilde ik ook altijd wel eens doen. Ik ben vaak in het buitenland en wilde ook in Nederland een job doen. Er komen ook nog heel veel leuke dingen aan! Er komt bijvoorbeeld een Benneton parfumreclame wereldwijd.

Heb je nog shoots op je bucketlist staan?
Ik wilde altijd al een parfumreclame voor een groot merk schieten. Ik dacht toen aan Gucci enzo, Benneton kende ik nog niet echt. Maar toen kwam deze kans en dacht ik: ja dit is eigenlijk wat ik wilde, een parfumreclame op TV. Dit is met een video, dat is echt wat ik wilde.

 Wat was je gaan doen als je geen model was geworden?
Ik ben altijd al met fashion bezig geweest. Vroeger maakte ik met mijn oma joggingbroeken voor de gymles. Ik vond die broeken namelijk te jongensachtig, ik wilde er glittertjes op. Daarna ging ik me verdiepen in wat ik wilde doen na de middelbare school en nam een kijkje op de modeacademie. Ik was daar en zag toen dat het eigenlijk alleen maar naaien en tekenen is. Als er twee dingen zijn die ik niet kan, is dat het wel. Ik ben helemaal niet creatief. Ik wist altijd al dat ik model wilde worden, maar de lat lag voor mij heel hoog. Ik wist nooit hoe ik dit ging doen, uiteindelijk is me dat dus gelukt. Als ik geen model was geworden, dan was ik voor de stewardessopleiding gaan doen. Misschien is dat reizen er toch wel een beetje ingebleven, haha.

 Wie is jouw grootste voorbeeld?
Ik denk toch wel Adriana Lima. Ik vind haar heel knap. Ik word ook vaak vergeleken met haar, dus misschien dat ik haar als een voorbeeld zie en ik denk van: oh dat wil ik ook. Ik ken haar niet zo heel goed, maar als ik zie wat ze doet, lijkt me dat wel nice. Naomi Campbell is ook wel een voorbeeld.

https://www.instagram.com/p/BsWDGBbgKHJ/

Hoe hoop je dat jouw leven er over 10 jaar uitziet?
Ik hoop dat ik over 10 jaar misschien wel kinderen heb. Mijn moeder is heel jong, ze was 23, bevallen van mij. De band die ik met mijn moeder heb is heel bijzonder. Ze is niet alleen mijn moeder, maar ook echt een vriendin. Ze gaat heel erg mee met de tijd, we kijken samen programma’s die andere moeders dan weer niet zouden kijken. Ik wilde ook op mijn 23^ste kinderen, maar ik denk dat ik toch nog even wacht omdat ik eerst aan mijn carrière wil werken. Mijn moeder was zelf ook model, gelukkig kon ze haar eigen bedrijf opzetten omdat ze haar school heeft afgemaakt. Ik ben gestopt met school toen ik 17 was. Ik heb dus geen diploma’s gehaald omdat ik dit werk zo graag wilde doen. In het modellenwerk een kind krijgen, je ligt er dan toch een tijdje uit. Misschien is op mijn 27^ste een kind krijgen toch een beter plan.

Ga je ooit nog genoeg krijgen van het modellenwerk?
Ik denk het eerlijk gezegd niet. Er zit zoveel variatie in je werk en je komt elke dag ergens anders. Ik zou echt niet iets willen doen waarbij je elke dag hetzelfde moet doen. Mijn vader is presentator, dus die kant zou ik op zich nog wel op willen gaan, of acteren dat lijkt me ook leuk. Maar ik zou altijd wel in het modellenwereldje willen blijven. Misschien dat ik er ooit nog wel dingen bij ga doen, maar ik zou er niet mee willen stoppen. Ik heb laatst ook geshoot met een oma van 70 voor een haarmerk. Die reist nog steeds de hele wereld rond en ze was nog heel mooi!

Welke drie vrouwen vind jij het mooist?
Ik vind Romee Strijd heel mooi. Doutzen Kroes vind ik ook altijd heel mooi. Toch gek dat ik blonde vrouwen zo mooi vind, terwijl ik zelf brunette ben. Beyonce vind ik trouwens ook echt prachtig, zij is geweldig.

Favorieten van

Sport: Paardensport
Eten: Stamppot met een stukje vlees
Land: Nederland en Curaçao
Dier: Pandabeer
Auto: Fiat500

FHM500

Wil je na dit interview Sanne de Kramer bewonderen in de FHM500? Snappen we! Je kunt het blad hier bestellen. Bij aankoop van een TABAC-product krijg je het magazine helemaal gratis. Dat is nog eens mooi meegenomen, niet?

Tekst: Robin Verschuuren

The post Q&A met Sanne de Kramer over haatreacties en modellenwerk appeared first on FHM.

Ze won als eerste transgendermodel Hollands Next Topmodel, schopte het ver in Expeditie Robinson en doet campagnes voor onder andere Hunkemöller. We hebben het natuurlijk over niemand minder dan Loiza Lamers. Een ontzettende powervrouw die trots is op wie ze is. Wij spraken haar over haar verleden, toekomst en modellenwerk. 

Hey Loiza, gefeliciteerd met je plekje in de FHM500!
Ja dankjewel! Voor het 4 de jaar al! Ik vind het heel tof. De lijst is gewoon een heel mooi idee om vrouwen in het zonnetje te zetten. Toen ik vier jaar terug bericht kreeg van jullie dat ik in het blad stond dacht ik: Maar wacht, ik sta als eerste transgendervrouw in de FHM500. Dat vond ik toen wel heel bijzonder. Dat ik er ieder jaar weer in mag staan, bevalt me goed.

Wat vind je van de FHM500?
Ik vind het een leuk concept. De een zegt: “Waar slaat het op” en “Er klopt niets van die lijst”. Kijk, je moet het allemaal niet veel te serieus nemen in de zin van: klopt de lijst. Iedereen heeft zijn eigen mening.

Wat vind jij het mooiste aan de vrouw?
Ik heb zelf natuurlijk heel hard moeten vechten de vrouw te zijn die ik vandaag de dag ben, laat ik het zo zeggen. Ik vind het concept vrouw gewoon heel bijzonder. Dat is bij mij niet gekoppeld aan een uiterlijk kenmerk. Ik vind een vrouw gewoon heel sterk. Met name als je kijkt waar vrouwen vandaan zijn gekomen uit de geschiedenis, hoeveel stappen er zijn gemaakt en hoe we hebben gevochten met z’n allen.

https://www.instagram.com/p/B93hxZWB8vc/

Ondertussen staan er meer transgendervrouwen in de FHM500, wat vind je daarvan?
Dat is toch fantastisch! Kijk, ik stond er als eerste in en dat was heel gaaf. Maar het is fantastisch dat er nu meer volgen en dat wij als transgendervrouwen die lijst van mooiste vrouwen gaan bestormen. Hopelijk worden het er ieder jaar steeds meer, dat is voor de emancipatie van het transgender zijn ook een overwinning en daar word ik heel gelukkig van. We komen er met z’n allen voor op en we krijgen erkenning.

Is het tegenwoordig nog lastig om als transgender in de modellenwereld rond te lopen?
Ik vind dit een lastige vraag. Ik zal nooit tegenover een castingdirector zitten die zegt: “Meid, jij bent het helemaal geworden omdat je transgender bent.” Of iemand die zegt: “Nee je bent het absoluut niet, omdat je transgender bent.” Ik heb het nooit meegemaakt. Het is daardoor heel moeilijk te pijlen of je wel of niet wordt geboekt door je verhaal, of het alleen maar om je koppie gaat of wat je kan. Er zijn natuurlijk anno 2020 veel meer transgendermodellen bekend. Ik weet dat er transgendermodellen zijn die het niet naar buiten brengen omdat ze bang zijn opdrachten mis te lopen. Het is mij nog nooit gebeurd, dus ik vind het lastig antwoord te geven op deze vraag.

Je hebt 5 jaar geleden meegedaan aan Hollands Next Top Model, waarom deed je mee?
5 jaar al?! Ik voel me oud, haha! Het is voor mij een lange weg geweest. Ik keek het vroeger altijd met mijn moeder en zusje. Ik had nooit gedacht dat ik het zou kunnen, tot mijn operatie achter de rug was en ik wat gewicht was verloren. Toen ben ik benaderd door een fotograaf op straat én door de castingcrew van I Can Make You A Supermodel van Paul Fischer. Toen dacht ik: Oh wacht even, is er dan iets wat ze misschien opvalt? Toen heb ik besloten om me op te geven en dacht: ik zie wel waar het schip strand. Ik werd uitgenodigd voor de castingdag. Toen kwam bij mij de motivatie erachter om dit als transgender te kunnen. Ik vond het een fantastisch avontuur om mee te maken. En ten tweede had ik ook echt iets van: Ja, ik kan hier ook misschien wel iets mee doorbreken in Nederland. Twee weken later stond presentatrice Anouk in de klas om mij te verrassen.

Waarom heb je toen pas laat in het programma gezegd dat je transgender bent?
Ze vragen tijdens die castingdag of je dingen hebt meegemaakt. Ze willen natuurlijk ook kijken hoe jij als persoonlijkheid bent en hoe je in het huis zou fungeren. Ik heb toen niets gezegd. Ik dacht: ik ben Loiza, dat hoeven ze niet te weten. Toen ik wegliep dacht ik: misschien had ik het toch moeten zeggen, want dan zat ik er sowieso in. Maar ik wilde het op eigen kracht doen. Ben ik een leuk persoon en heb ik een knappe kop, zonder dat hier een heel mediacircus omheen gebouwd wordt. Het heeft inderdaad wel door mijn hoofd gespookt om het gewoon te zeggen. Als ik er op die manier erin was gekomen, was dat niet hoe ik het wilde.

https://www.instagram.com/p/B3ZKWvKBPOZ/

Nu ben je 5 jaar verder, merk je zelf dat je gegroeid bent als model?
Niet alleen als model, maar ook als mens. Ik heb zoveel geleerd van het leven. Ik heb altijd al geweten wat ik wilde, maar dit was een wereld waar ik totaal niet in thuis was en waar ik aan het begin ook wel mijn weg in heb moeten vinden. Hoeveel laat je zien aan ze zonder dat je teveel weggeeft en het je persoonlijkheid aantast. Dat is ook wel een ding hoor. Je wordt beoordeeld op hoe je eruit ziet en hoe je binnenkomt. Die eerste afwijzing die ik heb gehad, heb ik heel persoonlijk aangetrokken. Uiteindelijk leer je dat je er tussen moet passen, maar dat niet betekent dat je als mens minder bent of als model er niet goed uit ziet. Daar ben ik heel erg in gegroeid, dat ik dat als het ware heb kunnen scheiden van elkaar. Ik ben wereldwijzer geworden, ik heb de gaafste opdrachten mogen doen, de tofste mensen mogen ontmoeten. Dat is fantastisch.

Heb je wel eens spijt gehad dat je uit de anonimiteit bent gegaan?
Nee, het is voor iedereen anders, maar voor mij voelde het alsof er een last van mijn schouders viel. Het was een gevoel dat ik het niet meer geheim hoefde te houden. Ik kon altijd alles wel tegen iedereen zeggen, maar op de een of andere manier was dit echt een verademing. Dit is wie ik ben, take it, or leave it. Ik had niet verwacht dat het voor mij zo’n opluchting zou zijn. Het heeft me nog meer zelfvertrouwen gegeven.

Even iets helemaal anders, ik zag dat je de laatste tijd veel in Duitsland was. Wat heb je daar gedaan?
Ik krijg al een smile op mijn gezicht als ik er over praat. Ik heb meegedaan aan Lets Dance. Ik kreeg een mailtje van de Duitse RTL dat ze aan Lets Dance gingen beginnen, dat is daar meeega groot. Ik had altijd al wel eens aan een dansprogramma mee willen doen, dus ik ben dit gewoon gaan doen. Ik ben er uitgestuurd en weer een keer terugkomen. We hadden veertien afleveringen, en ik heb het tot de helft gehaald. Ik ben 7^de geworden en daar ben ik mega trots op, vooral omdat ze mij daar niet echt kennen. TV is daar echt nog lekker zoals vroeger, iedereen stemt, iedereen kijkt. Zorg er dan maar eens voor dat je stemmen krijgt. Ik had natuurlijk in de finale willen komen, daar niet van, maar het was gewoon heel tof. Ik zou het zo weer doen!

Denk je dat je ooit genoeg gaat krijgen van het modellenwerk?
Ik zit er pas 5 jaar in en ik ben nog jong, dus nu zou ik er zeker nog geen genoeg van krijgen. Maar het mooie is ook dat ik niet alleen het modellenwerk doe. Ik doe ook dingen voor tv, ik heb de mogelijkheid om samenwerkingen aan te gaan met bedrijven, niet alleen voor modellenwerk maar ook voor wie ik ben als persoon. Ik vind het heel mooi dat het niet alleen maar draait om ‘Loiza het model’. Nee, Loiza staat ergens voor en ik heb mijn dingen waar ik voor wil vechten, ik heb een uitgesproken mening, ik sta ergens voor en het is heel mooi dat ik daar veel mee kan doen. Ik heb afwisseling, dat is zo lekker.

https://www.instagram.com/p/ByZjy2NivkC/

Wat is het leukst of vetste moment uit jouw carrière?
Oeh, goede vraag. Ik vergeet altijd dingen, dat is zo erg. Het gaat soms ook snel dat ik soms even stil moet staan. Ik heb een dieselcampagne gedaan, dat was heel tof. Dat was mijn eerste soort internationale campagne. Ik vind het nu sowieso een eer dat ik opdrachten mag doen voor Hunkemöller. Dat is echt zo iets bijzonders, en daar kom ik weer, dat ik daar als vrouw als boegbeeld in de winkels hang. Dat vind ik echt een eer, dat ligt me heel erg nauw aan het hart. Buiten het feit dat het een onwijs gaaf merk is en ik erbij mag zitten, is dat ook een soort persoonlijke achievement. Ik heb altijd geroepen dat ik een Hunkemöller campagne wilde doen en daar ben ik wel heel trots op. Qua programma’s vond ik mijn avontuur aan Expeditie Robinson het vetst. Werd ik er net voor de halve finale eruit geschopt, daar was ik ziek van, haha.

Wat zijn je plannen voor de toekomst?
Grappige vraag, want het is nu coronatijd en een stukje rustiger. Je hebt ineens veel meer tijd om over dingen na te denken en dat vond ik soms best confronterend. Normaal ben je gewoon bezig en doe je je ding. Ik hoop dat ik nog een hele lange tijd de carrière mag voortzetten die ik vandaag de dag heb. Ik zou het heel tof vinden om nog een keer in een film mee te kunnen spelen. Zou ik heel gaaf vinden om aan mijn lijstje toe te voegen. Ik zou eigenlijk ook nog, qua modellenwerk, heel graag een keer een grote parfumcampagne willen doen. Dior ofzo. Dat is echt wel iets waar ik dan als kind naar keek en ik echt dacht: Ja, wauw. Dat zou ik graag willen doen. Ik ben nog jong, dus ik hoop dat ik de dingen die ik nu doe nog heel lang mag doen. Ik heb wel altijd geroepen dat ik de eerste transgender-angel van Victoria Secret wil zijn, maar ja, dat werd uiteindelijk nogal een ding. Maar, ik ben echt mega gelukkig met de dingen die ik nu doe.

Even terugkomend op de FHM500, wie vind jij de mooiste vrouw van Nederland?
Ik heb het geluk dat ik samen met haar mag werken. Maar elke keer als ik haar zie denk ik: Vrouw, wat ben jij knap. Dat is Kim Feenstra. Dat is niet normaal, ik heb veel mooie vrouwen in mijn leven gezien, maar elke keer als ik haar zie denk ik weer even van: oh ja, wat is ze toch knap. Maar als je het hebt over mijn modellenvoorbeeld, dan is dat toch wel Doutzen.

Favorieten van

Stad: New York
Merk: Saint Laurant
Gerecht: Hamburgers en friet van de Butcher
Sport: Ik ben echt geen sporter, maar dan dans
Auto: Range Rover sport
Dier: Leeuw

FHM500 in huis halen

Wil je Loiza en alle andere dames bewonderen in de FHM500? Je bestelt het blad hier!

Tekst: Robin Verschuuren

The post Q&A met Loiza Lamers over haar modellencarrière, verleden en de FHM500 appeared first on FHM.

Iedereen heeft wel eens een poging tot hardlopen gedaan. Na een kilometer of 1,5 kwam je er al snel achter dat dit toch niet jouw ding is. Maar nu iedereen thuis zit, willen veel mensen toch gezond en in beweging blijven. Veel mensen trekken toch maar weer eens die hardloopschoenen aan. Wij spraken met Abdi Nageeye, Nederlands beste marathonloper. Hij vertelt over zijn hardloopervaringen en geeft tips, zodat wij straks allemaal die ene wedstrijd kunnen uitlopen.

Hi Abdi! Jij hebt nogal wat records op je naam staan, hè? Wat zijn je records?
Op de marathon heb ik het Nederlandse record, 2 uur 6 minuten en 14 seconden. Op de halve marathon heb ik twee records, eentje is niet officieel omdat ik toen een parcours rende, van punt naar punt en je moet altijd terugkomen naar de ongeveer beginplek. Daar heb ik onder het uur gelopen: 59 minuten en 55 seconden, dat was in New Castle, GB bij The Great Run. Het officiële Nederlandse Record heb ik in Japan gelopen en dat heb ik gedaan in 1 uur en 24 seconden. Op de 10 km heb ik 28 minuten en 6 seconden gelopen. Mijn snelste aantal KM per uur is dan ongeveer 2:50 of 2:49 minuten per kilometer.

Waar is jouw passie voor hardlopen eigenlijk begonnen?
Dat begon in 2007. Ik voetbalde toen. Ik speelde bij Gelderland, A-klasse als junior. Op mijn verjaardag was er toevallig een kennis van mij die vroeg wat ik ging doen in de zomer en of ik niet een keertje mee ging hardlopen. Hij liep al 9 jaar lang en was fanatiek hardloper. Na een paar keer aarzelen ben ik toch mee gegaan. Ik weet nog dat hij zei: “We gaan 5 kilometer lopen, een wedstrijd.” Als tiener denk je dan: Ik wil winnen. Dus ik dacht ik ga wat trainen, maar ik had nog maar een week te gaan. De eerste keer liep ik 3 kilometer, achter een boerderijtje. De vrijheid tussen de bomen en bossen die ik voelde, dat greep mij, ik vond het heerlijk. Terwijl ik nog nooit had hardgelopen. Die vrijheid die ik voelde was zo fijn. Die zaterdag ben ik meegegaan naar de wedstrijd. Het was een klein wedstrijdje in Epen en daar heb ik gelijk het hardloopvirus opgepakt.

Op welk moment kwam je erachter dat je bij de beste en snelste hoorde?
Dat was in augustus ergens in Zwolle. Er waren toen 4 of 5 Kenianen. Ik vond het heel fascinerend om te zien. Zij gingen hun wedstrijdschoenen aandoen en ze waren lang. Één van hen was Wilson Kipsang, hij heeft het wereldrecord gelopen in 2013 in Berlijn. De Nederlandse manager vertelde mij: “Deze jongens komen helemaal vanuit Kenia naar hier, dit is hun werk.” Ik vond dat mooi om te horen, dat je van Afrika naar Europa komt en je gaat weer terug. Met de wedstrijd eindigde ik toen achter hen. Er was ook een Nederlandse topper, die eindigde achter mij. Die jongens waarmee ik liep, bleven tegen mij zeggen: “Je bent goed. Ga hardlopen, dit is mooi, dit is apart Abdi. Je hebt echt talent, doe er wat mee.” Ze zagen de potentie in mij.
Toen ik echt was begonnen met hardlopen mocht ik binnen 2 maanden naar het EK in Spanje, ik was toen de beste Junior van Nederland. In 2009 ging ik op trainingsstage naar Kenia, met mijn Nederlandse teamgenoten. Wat ik daar zag, was zo indrukwekkend. Ik kon ook helemaal niemand bijhouden. Je moet weten dat het een proces is en je moet jezelf de tijd gunnen en er discipline voor hebben. Je moet wel extra je best doen. Ik had dat gevoel tenminste, ik doe nog steeds extra mijn best.

https://www.instagram.com/p/B32LcjfHsNI/

Door de quarantaine zijn heel veel mensen gaan hardlopen. Wat vind je daar eigenlijk van?
Ik vind dat mooi. Als iemand mij vroeg: ‘Hey Abdi, hoe kan ik wat kilo’s kwijt of fit worden?’, dan zei ik altijd: ‘Ga hardlopen.’ De makkelijke en beste manier is om te gaan hardlopen. Dat hebben we al tientallen jaren zo gedaan en dat is het beste. Je hoeft het niet te plannen, je pakt je schoenen en je gaat. Als je wil lopen met iemand, dan loop je met iemand. Wil je alleen lopen, dan loop je alleen. Drukke baan? Maakt niet uit, je kan lopen wanneer je wil. Dertig minuten is al genoeg. Dat heel veel mensen dat nu doen dat is heel fijn. Het is echt de beste manier om gezond en fit te blijven, vind ik.

Wat zou je de beginnende hardloper als eerste willen meegeven?
Ik zeg altijd: ‘Ga niet haasten.’ Dat heb ik zelf ondervonden. Er was ooit een toparts die aan mijn spieren voelde en zei: ‘Abdi, weet je wat? Jij loopt gewoon te hard voor je spieren. Je hebt talent, maar je spieren zijn niet klaar om zulke tijden en snelheden te lopen.’ Als iemand altijd naar de gym ging, of altijd heeft getennist en nu gaat hardlopen, kan dat aan het begin wel allemaal heel makkelijk gaan, maar je moet niet vergeten dat je ineens heel veel andere spieren gebruikt. Dus je moet jezelf de tijd gunnen om op te bouwen. Begin met 15 minuten, 20 minuten, begin desnoods met 5 minuten rennen en 1 minuut wandelen, neem gewoon je tijd. Als je denkt dat je de Olympische Spelen kunt halen, ja dan heb je een beetje haast. Maar geniet ervan en ga niet gelijk naar tijden kijken. Loop wel met een horloge en meet je hartslag, maar loop meer met je gevoel. Het beste is als je met gevoel loopt, zonder dat je naar de tijden kijkt. Als je terug komt kun je checken hoe je zat. Je moet echt die vrijheid voelen.

Hoe belangrijk is krachttraining eigenlijk als je gaat hardlopen?
Dat is zeker belangrijk, maar mensen moeten dat niet overdrijven. Ik vind dat heel veel mensen teveel gaan doen. Het moet future-proof zijn: je moet het altijd kunnen doen. Als iemand jou ineens allerlei opdrachten geeft, kun je dat dan nog 30 jaar volhouden? Je kan in principe tot je 80^ste hardlopen als je wil, gewoon trainen en joggen. Je moet iets doen wat je altijd kunt doen, dus niet gelijk 10 gekke oefeningen gaat verzinnen, maar een stuk of 3. Gewoon 5 of 6 minuutjes, heel simpel. Ben je een iets fanatiekere hardloper, dan kun je er wat meer doen. Maar maak het niet te ingewikkeld. Loop gewoon 30 of 40 minuutjes, als je terugkomt heel snel buiten wat buik- en bilspieren en klaar. Fit en gezond blijven is heel simpel.

Is het belangrijk op wat voor grond je loopt?
Het is natuurlijk moeilijk om op een zachte grond te lopen, maar als het kan, is een mix het mooiste. Veel mensen gaan toch aan wedstrijden meedoen, dus dan is het wel fijn als je een keer op asfalt hebt gelopen niet altijd in het bos. Maar die luxe is er vaak niet. Het fijnste is dat je 70% op onverharde grond loopt. Met een zachte grond krijgen je gewrichten wat minder harde klappen. Dus als je mixt, is het fijn. Als je 3 keer loopt is het het beste om 2 keer in het bos en 1 keer op asfalt te lopen. Je spieren verdelen dan namelijk veel anders. Daarnaast moet je ook gewoon goede schoenen hebben natuurlijk. Dat is ook heel belangrijk.

https://www.instagram.com/p/ButnLDtgYO5/

Hoe vaak train jij eigenlijk? En hoe vaak zou een hobbyloper het beste kunnen trainen?
Ik train zelf 10 keer in de week. Dat is alleen het lopen, dan heb je nog 2 keer exercise van 1,5 uur.  Dus ik train eigenlijk 12 keer. Maar een amateur zou 2 of 3 keer moeten trainen, dat is al gezond. 3 keer zou het beste zijn.
Ik probeer een onderscheid te maken tussen verschillende groepen. Iemand die gewoon een baan heeft, die misschien 1 of 2 keer een wedstrijdje meedoet, zouden het beste 2 a 3 keer moeten trainen, 30 minuten tot een uurtje is al prima. Ben je een wat fanatiekere loper, dan is het nog gezelliger als je naar de atletiekvereniging gaat. Dan is het echt je hobby, dan is het meer dan alleen maar even joggen. Het kost wel tijd en geld, dus dan praten we ook echt over een andere groep. Ik probeer altijd verschil te maken tussen die groepen als ik advies geef. Je moet als fanatiek hardloper ook meer investeren in kleding, in schoenen en in voeding bijvoorbeeld.

Hoe belangrijk is voeding eigenlijk als je gaat hardlopen?
Eigenlijk is het altijd belangrijk. Wat ik gemerkt heb en zie is dat gewoon gezond eten prima is. Ik ga zelf nooit naar de McDonald’s of naar de KFC ofzo, ik vind dat helemaal niks. De smaak, de olie, dat is slecht natuurlijk. Maar als je gewoon heel gezond eet, is het wel goed. Elk persoon weet wat gezond eten is, het is niet alsof we allemaal in een grot hebben geleefd. Minder verwerkt voedsel, minder suiker, minder zout, minder vet. Ga niet altijd eten ophalen of bestellen. Je weet dat dat ongezond is. Je moet gewoon lekker thuis koken. Ik kan me niet voorstellen dat iets wat je zelf kookt, niet gezond is. Als je lekker groente gaat snijden, pasta maakt, rijst, het is altijd wel gezond. Voedingssupplementen zijn niet echt nodig. Zelf slik ik ze wel, maar ik loop al snel 200 km in een week, dus ik moet wel. Als je genoeg fruit en groente eet zijn die supplementen niet nodig. Ik ben er niet op tegen, maar organisch eten is beter.

Hoe kun je sneller worden?
Om snel te worden heb je een goed programma nodig. Maar in het algemeen, of je nou topsporter bent of niet: je wordt snel als je heuveltraining doet. Dat is belangrijk. Ga de hele tijd snel op en neer. Een hele goede is om een heuvel te pakken en op het einde alsnog te versnellen. Daarna moet je een vlak stuk hebben en met die zware, verzuurde benen toch door blijven pakken. Dat is bijvoorbeeld een techniek. Je kunt ook steeds 30 seconden hard, 30 seconden joggen, dat is ook wat om je snelheid te verbeteren. Als je dat doet in combinatie met duurlopen, word je vanzelf snel. Heel veel mensen denken dat ze een kilometer snel moeten lopen, maar je moet het eigenlijk kort doen. 30 seconden, 45 seconden, 1 minuut, 2 minuten. Niet meer dan 2 minuten, je kunt die snelheid niet vasthouden. Ik houd dat wel vol, maar daar heb ik dan ook 10 jaar voor getraind.

Heb je nog tips voor mensen op mentaal vlak?
Een doel hebben is altijd belangrijk. Of je d’r nou eentje verzint of niet. Zelf merk ik nu hoe belangrijk dat is. Ik train nu niet met de groep, maar heb gewoon een programma gekregen en dan moet je maar zelf trainen. Dan heb je bepaalde motivatie nodig, er is niet eens motivatie want er zijn geen wedstrijden, maar we moeten toch blijven trainen. Daarom zeg ik altijd: ‘Je moet een doel hebben, dat helpt je dan om gemotiveerd te blijven.’ Ook als gewone hardloper moet je een doel hebben, bijvoorbeeld op een bepaald gewicht blijven. Dat kan al een goede motivatie zijn. Als fanatiek hardloper kan je aankomende wedstrijd een doel zijn. Als je doelloos loopt, is het veel te moeilijk om motivatie te vinden. Dus, pak je schoenen, trek ze aan, stel een doel en ga lekker lopen.

Abdi Nageeye in cijfers

NR 10 kilometer: 28:06
NR Halve marathon: 1:00:24
PR Halve marathon: 59:55
NR Marathon 42km: 2:06:17
Snelste KM per uur:  2:49 minuut per kilometer

Credits

Tekst: Robin Verschuuren
Beeld: Danvernonphoto

The post Q&A met Nederlands recordhouder Abdi Nageeye over zijn passie en tips voor nieuwe hardlopers appeared first on FHM.

Voor het eerst in de geschiedenis van Ex On The Beach worden er mensen naar huis gestuurd. Het gevreesde moment was eindelijk daar. Nieuwe ex Robin mocht een vrouwelijke kandidaat naar huis sturen. Jammer voor Laurence, zij moest haar koffers pakken en linea recta naar het vliegveld. Wij mochten deze dame spreken over haar deelname aan Ex On The Beach: Dubble Dutch.

Gisterenavond zagen we hoe Laurence haar koffers moest pakken. Een emotioneel moment. Maar dat was nog niet alles, de nieuwe ex van Danté spoelde aan, die net een klik leek te hebben met Lie en Ayla. Deze nieuwe ex mag kiezen, of Danté naar huis, of Alessio moet weg. In de tussentijd kruipt Celeste op Levi. Julie vliegt Celeste in de haren. Wanneer Alessio en de nieuwste ex Nicole terugkomen, moet zij een keuze maken. Nicole kiest ervoor om Alessio naar huis te sturen. Ondanks het akkefietje tussen Lynn en hem, is ze toch wel verdrietig dat ze haar Alessio moet missen. Maar, terug naar Laurence. Zij was de eerste in de geschiedenis van Ex On The Beach die de villa moest verlaten. Hoe ging dat eraan toe?

Hi Laurence! Wat een cliffhanger had aflevering 6, die van vorige week. Wat vond je van die aflevering?
Ik vond die aflevering de heftigste aflevering tot nu toe. Puur omdat Julie in conflict kwam met Celeste. Julie was toch echt mijn beste vriendin in de villa. Toen ze ruzie kreeg met Celeste schrok ik wel van haar reactie omdat ik Julie ken als het lieve, rustige meisje. Dat Levi dit uit Julie heeft gekregen was het heftigste moment van Ex On The Beach.

Maar het is natuurlijk ook heftig dat jij naar huis moet, hoe was dat voor jou?
Voor mij was dit echt het ergste wat er kon gebeuren in heel Ex On The Beach. Ik had het wel voelen aankomen omdat ik geen gesprek had gehad met Robin. Hij was rond gaan kijken om te kiezen wie er naar huis moest. Hij heeft 4 keer echt recht in mijn ogen gekeken. Ik voelde vooral woede toen hij mij wegstuurde. Ik was kwaad en dacht: ‘Waarom kiest hij mij? Er zijn ook anderen mensen met wie hij niet heeft gepraat.’ Maar ja, daarna kwam de realiteit. Ik kreeg een half uur de tijd om mijn spullen te pakken en dat maakte mij heel emotioneel omdat je toch goede banden hebt opgebouwd en je iedereen moet achterlaten terwijl zij nog fijn mogen door feesten.

Toen je in aflevering 2 het strand opliep zag je 3 exen zitten, had je dat zelf al verwacht?
Nee, ik had dat totaal niet verwacht. Ik dacht dat ik alleen voor Dennis kwam. Ik liep het strand op en keek in de verte en ik zag gewoon Evan en Alessio daar zitten en ik dacht: Oh shit, hoe hebben ze dit in elkaar gestoken? Dat was wel echt een schrikmomentje voor mij.

Met wie van hen had je uiteindelijk de beste klik?
Vriendschappelijk had ik de beste klik met Dennis. Maar wie mij het beste kon verleiden was Alessio. Dat komt ook omdat ik hem de knapste vond van heel de villa. We hebben echt super hard gelachen. Als ik in de villa was gebleven dan was ik mij gaan focussen op hem. Voordat ik wegging hebben we echt nog goede gesprekken gehad. Daarom vond ik het ook zo jammer dat ik naar huis moest en was mijn reactie ook zo heftig.

Als extra power mocht jij iemand vrijstellen om naar huis te worden gestuurd. Waarom ben je toen voor Evan gegaan en niet voor Dennis of Alessio?
Ja klopt. Achteraf heb ik daar ook best wel spijt van. Maar voordat we naar Ex On The Beach vertrokken hadden Evan en ik gewoon echt een leuke klik en hij stond wel altijd voor mij klaar als ik me slecht voelde. Ik dacht ik ga eens een goede daad doen en hem die vrijstelling geven. Het was wel leuk om een extra power te hebben, je hebt dan echt een soort extra macht. De singles kregen ook wel angst van die powers. Achteraf had ik liever die power voor mezelf gebruikt dan voor Evan, haha.

Als je zelf iemand naar huis mocht sturen, wie had je dan weggestuurd?
Als ik zelf iemand naar huis had mogen sturen, dan was dat wel een moeilijke keus geweest, maar ik had dan voor Levi gekozen omdat hij naar mijn idee al vanaf het begin af aan niet echt oprecht overkwam. Ik had het gevoel dat hij een spelletje speelde met Julie. Achteraf bleek dat ook zo te zijn. Ik zei altijd al tegen Julie dat ik hem niet vertrouwde, dus als het kon, had ik hem als eerste de deur uitgestuurd.

Je doet nu voor de tweede keer mee aan Ex On The Beach, waarom?
De eerste keer was ik eigenlijk onvoorbereid. Ik voelde me onzeker. Deze keer voelde ik me goed. Dus ik dacht: Als ik nog eens de kans krijg, waarom zou ik die laten liggen. Ik bedoel, iedereen zou toch een keer naar een mooi eiland willen, met mooie vrijgezellen, drank en zon. Dus ja, dat was eigenlijk waarom ik opnieuw meedeed. Als het kon zou ik zeker nog een keer meedoen, ja 100%.

Je bent nogal een metamorfose ondergaan, heeft dat iets met die onzekerheid van vroeger te maken?
Het heeft vooral te maken met dat ik toen wat zwaarder was dan nu. Ik voelde me dit jaar heel thuis in de groep, ik kon het goed vinden met iedereen. Mijn uiterlijk heeft me zeker heel veel zelfvertrouwen gegeven. Ik krijg heel veel vragen hoe ik dit heb gedaan en wat ik aan mijn uiterlijk heb gedaan én ik krijg heel veel leuke reacties.

Hoe heb jij de tijd in de villa ervaren?
Ik heb de tijd in de villa ervaren als een soort feestvakantie. Je hebt daar leuke momenten, natuurlijk ook drama, maar dat is logisch. Uiteindelijk heb ik het als een hele leuke ervaring gezien. Vooral de dates zijn superleuk. Ik mocht op soort surfdate met Alessio. Ik mocht een keer op wakeboarddate met Dennis én ik had ook een keer een groepsdate met hem. We moesten toen insecten eten. Die dag had ik echt zo’n grote kater dat ik me niet eens op Dennis kon focussen en alleen op die vieze insecten kon letten, haha.

Wat zou je kwijt willen aan kijkers van Ex On The Beach?
Mensen moeten realiseren dat je daar echt een in soort bubbel leeft, het is niet echt de realiteit. Als er iets gebeurt, zijn je emoties daar echt supersterk. Maar mocht je ooit de kans krijgen om mee te doen, zou ik het gewoon doen. Het is wel echt een unieke ervaring, die je nooit meer vergeet.

De nieuwste aflevering van Ex On The Beach kijk je terug op MTV.

Credits

Tekst: Robin Verschuuren
Foto’s: MTV

The post Q&A met eerste afvaller Ex On The Beach Laurence over haar deelname, exen en het afscheid appeared first on FHM.

Je bent vast wel eens een avondje met je vrienden naar het casino geweest. Je hoopte natuurlijk een dik pak geld mee naar huis te nemen, maar helaas. Iemand die wel goed is in pokeren is Dehlia. Ze speelt op verschillende wereldtoernooien en neemt als het even kan, de eerste prijs mee naar huis. Pokeren mag voor jou dan misschien een gokspelletje zijn, Dehlia denkt daar heel anders over. Wij spraken The Queen Of Game over de wedstrijden, de toekomst en het pokeren.

Hey Dehlia, hoe gaat het met je?
Gezien de omstandigheden goed! Het is op dit moment met het coronavirus dat de wereld in zijn greep houdt natuurlijk een enorm gekke tijd maar we maken er het beste van!

Wat houdt je momenteel bezig?
Vanwege het coronavirus zijn alle live pokertoernooien in het binnen- en buitenland de komende tijd afgelast, heel begrijpelijk want in casino’s is het risico om besmet te worden ontzettend groot. Ik speel ook veel online poker, dat gaat nu natuurlijk gewoon door! Mijn dagen breng ik dus op dit moment achter de computer door waar ik dan ongeveer 10 pokertoernooien tegelijkertijd speel. Ik denk dat veel mensen die normaal gesproken door de weeks werken nu denken: laat ik eens even online een pokertoernooitje aanklikken.

Je bent een pokerspeelster, wanneer en hoe is deze passie ontstaan?
De passie voor kaartspelletjes is er bij mij met de paplepel ingegoten. Mijn hele familie heeft er affiniteit mee. Zo had mijn oma vroeger een aantal illegale gokhuizen in Den Haag. Ze is inmiddels overleden dus ik kan er geen problemen mee krijgen dat ik dit vertel aan jullie, hahaha. Ze was een echt begrip in Den Haag en had de bijnaam: ‘The Queen of the Game.’ Nu probeer ik op mijn beurt ‘’The Queen of the Game’ te zijn maar dan in de pokerwereld.

Ik had nog nooit een pokertoernooi gespeeld maar het leek me fantastisch! Eenmaal aan tafel kreeg ik heel wat opmerkingen naar mijn hoofd ‘’Meisje wat kom jij hier doen, ga lekker thuis met je barbies spelen’’. Mede door deze opmerking wilde ik het toernooi zó graag winnen, en dit lukte! Ik had geen idee wat ik precies aan het doen was, maar het werkte en ik nam uiteindelijk de eerste prijs mee naar huis. De week daarna dacht ik: dat was makkelijk geld verdienen. Ik stapte in hetzelfde toernooi, dit keer met een attitude van “dit doe ik wel even”, maar niets was minder waar. Na letterlijk twee minuten lag ik uit het toernooi. Ondanks deze deceptie bleef poker toch mijn favoriete hobby. Voor mij is het soms nog steeds niet te bevatten dat deze droom nu werkelijkheid geworden is. Sinds 3,5 jaar speel ik wereldwijd pokertoernooien met toch wel als hoogtepuntje The World Series of Poker in Las Vegas.

Wat heeft het pokeren je allemaal gebracht?
Het heeft mijn wereld verrijkt omdat je zoveel interessante en verschillende mensen ontmoet en in veel verschillende landen komt. De pokerwereld heeft mij niet alleen spanning, mooie reizen, levenservaring, vrienden, veel Instagramvolgers en een leuk zakcentje opgeleverd, maar ik heb ook ontzettend veel geleerd.

Op je Insta zien we je vaak met een hoofdtelefoon op, waarom draag je deze?
Ze noemen mij ook wel ADHDehlia. Ik ben heel erg snel afgeleid en door alle prikkels. In grote toernooien of op belangrijke momenten in het toernooi zet ik mijn koptelefoon op om me goed te kunnen focussen. Welke muziek ik luister hangt echt af van mijn mood… Variërend van 90’s hits tot aan Franks Sinatra en Top 40 tot aan mijn favoriete componist Hans Zimmer (filmmuziek). Ik ben nogal bijgelovig: als ik een grote pot win en een bepaald liedje staat op, dan speel ik dit nummer daarna wel 10 keer af. Het vorige toernooi was dit het liedje, en ik duf het bijna niet te zeggen: Atje voor de sfeer. Haha!

Wat heb je aan prijzengeld verdiend?
In iets meer dan twee jaar tijd heb ik nu aan officieel geregistreerde live pokertoernooien ongeveer €20.000 euro bij elkaar gepokerd. Met online poker een stuk meer maar toch voelt dat anders dan dan een mooi bedrag winnen tijdens een live toernooi.
Vorig jaar was ik heel dicht bij een mega klapper tijdens the Battle of Malta, aan dit toernooi deden maar liefst 4660 mensen mee. De hoofdprijs was meer dan €300.000, op dag 3 van het toernooi werd ik als 34ste uitgeschakeld waardoor ik iets minder dan €5000,- won.
Ook doe ik het altijd goed in de speciale ladies events van Unibet Open het toernooi heet Queen Rules en is echt een leuk concept. Normaal gesproken is the King in ieder kaartspel sterker dan the Queen, in dit toernooi hebben ze dat een keer omgedraaid… the Queen is nu sterker dan the King. In dit toernooi ben ik nu drie keer 2e geworden, vier keer 3e en twee keer 4e… de trofee voor de nummer 1 glipt steeds door mijn vingers maar ik hoop in 2020 een mooie trofee te winnen!

Zijn er ook minder leuke dingen aan het pokeren? 
Ik vind het vervelend om gebluft te worden en als deze persoon dan ook nog eens zijn bluf aan je laat zien is dit echt heel frustrerend. Er wordt dan zout in je wonden gestrooid. De tegenstander hoopt te bereiken dat je daar nog meer gefrustreerd van raakt waardoor je emotioneler gaat pokeren en dat komt meestal niet ten goede van je spel. Die emotie uitschakelen vind ik soms wel eens lastig. En ik kan slecht tegen mijn verlies. Inmiddels kan ik er beter mee omgaan dan toen ik net begon met poker maar het komt echt nog wel eens voor dat ik in PsychoDehlia verander als ik uitgeschakeld word.

Hoe zie je de toekomst voor je?
Mijn grote droom is het winnen van het Women’s event tijdens the World Series of Poker in Las Vegas (eigenlijk het WK voor vrouwen). Daarnaast zou ik willen pokeren op plekken waar ik nog niet geweest ben. Op mijn lijstje staat nog Rusland, de Bahama’s en Macau.

Wat is een vooroordeel dat mensen hebben van pokeren, maar dat eigenlijk helemaal niet waar is?
Dat poker een gokspel is. Dat is echt enorme onzin. Het is een vaardigheidsspel. Je verzamelt zoveel mogelijk informatie over je tegenstander en aan de hand daarvan kan je betere beslissingen maken dan de tegenstander. Bij poker speel je tegen andere spelers die net zoals jij fouten kunnen maken. Degene met de minste fouten zal op de lange termijn winnen. Nu hoor ik vaak dat mensen zeggen dat je toch afhankelijk bent van je kaarten en dat is ook zo, maar dat is puur op de korte termijn. Mensen hebben zodra ik aan tafel kom zitten ook een vooroordeel: ‘’Blonde Bimbo, kan waarschijnlijk net tot tien tellen, bluft nooit’’. Dit vooroordeel buit ik enorm uit, heerlijk als mensen dit denken, haha. Als schaken en dammen bij het publiek bekend staan als denksport dan vind ik dat poker dat ook is. Het leuke aan poker is dat je met iedereen kan pokeren. Bij elke andere sport zal je nooit spelen tegen de top van de wereld maar toen ik naar Barcelona ging, zaten aan de tafels naast mij Neymar en Pique lekker te pokeren.

Wat is jouw beste pokertip?
Hoe raar het ook klinkt, laat je ook een paar keer betrappen op bluffen in het begin van een toernooi. Je zult je monsterhanden in het vervolg veel sneller afbetaald krijgen. Als je vragen hebt over het pokeren of als je meer tips wilt, dan mag je mij altijd een berichtje sturen op Instagram.

Credits

Tekst: Robin Verschuuren
Beeld: Instagram

The post Q&A met sexy pokerbabe Dehlia de Jong: “In Barcelona zaten Neymar en Pique lekker naast mij te pokeren” appeared first on FHM.