Review: Joker is nu al een absolute filmklassieker in een duister jasje
The clown prince of crime maakt zijn welverdiende solodebuut. Terwijl de laatste jaren in het thema stonden van superhelden in films als The Avengers en Justice League, zijn de rollen nu omgedraaid. De spotlight, al is er weinig licht te bekennen in dit meesterwerk, is nu gericht op de schurk. Het resultaat is dan ook een uiterst duistere blik op de lijdende wereld van Gotham City. En dit alles door de ogen van de steeds slechter wordende psychische patiënt Arthur Fleck, die zich langzamerhand verliest in zijn alter ego Joker.
The Joker is al jarenlang een van de meest bekende en bekritiseerde superschurken. Het bekende karakter werd onder andere al eerder gespeeld door dikke eindbaas Jack Nicholson, kende een tegenvallend optreden van Jared Leto en heeft een legendarische plek in de cinemawereld gekregen door Heath Ledger. De tragisch overleden Heath (28) werd zelfs bekroond met een Oscar voor zijn optreden als de geschminkte schurk in The Dark Knight. In Joker kon Heath’s geniale invulling dan ook niet gemist worden. Zo kent de film een autoscène die als heus eerbetoon kan worden ervaren richting Heath’s joker. Mooi. Er ligt dus gerust wat druk op de schouders van Joaquin Phoenix. Een druk waar hij zich echter nauwelijks druk om lijkt te maken.
Je wordt gelijk gegrepen door de intense, ongecontroleerde lachbuien die Joaquin neerzet. Deze prikkelen vanaf het eerste moment al je zintuigen en zetten het haar tot in je nek overeind. Het is moeilijk om vanaf dat moment nog het beeld los te laten. Je zit in een volle zaal met honderden mensen en kijkt naar een film over een stad met miljoenen mensen. Toch is er maar een stem die je hoort en een silhouet dat je ziet. Je treft jezelf de komende twee uur in de ban van Arthur Fleck a.k.a. The Joker.
Gotham has lost its way
Het gaat slecht met Gotham. Er is weinig werk en de rijken gedragen zich als goden. Zij regeren over de stad en geven geen fuck om alle nobody’s. Dit zorgt voor veel onrust en ontevredenheid bij het overgrote deel van de bevolking. Midden in al deze onrust en ontevredenheid volgen wij Arthur Fleck Een oud psychisch patiënt die in een klein appartementje woont met zijn minstens even bijzondere zieke moeder. Arthur opereert als clown om geld te verdienen, want Arthur is overtuigd dat zijn missie in het leven is om mensen te laten lachen. Dit lachen doet hij zelf meer dan genoeg. Hij beschikt namelijk over een neurotische aandoening die zorgt voor ongecontroleerde lachbuien. Het leven is allesbehalve makkelijk voor Arthur en dat eist zo langzamerhand zijn tol.
Is it just me or is it getting crazier out here?
Arthur bewandelt een duister pad, waarin de laatste kaars bijna is uitgebrand. Naast zijn optreden als clown heeft hij de ambities om het te gaan maken als cabaretier. Ook dit gaat niet van een leien dakje en dat terwijl zijn aandoening steeds erger wordt. Het is niet je dagelijkse portie film, waarin alles stuk bij stuk een beetje beter wordt. Je ervaart het tegenovergestelde. Een worstelende man die doormiddel van de maatschappij en gebeurtenissen steeds verder wegvalt in de put die hij vreest (maar vreest hij die eigenlijk wel?). Een psychisch zieke man opgegeven door de samenleving, uitgelachen en afgeschreven. In een omgeving die op knappen staat. Het doemt zich tot een duistere ontdekking: “I used to think that my life was a tragedy. But now I realize it’s a comedy.” Arthur heeft zichzelf gevonden en betreedt een nieuwe wereld van geweld en vernieling, waarin hij langzaam maar zeker uitgroeit tot symbool.
Geen actiespektakel
Als je opzoek bent naar een actiespektakel van twee uur met explosies en epische gevechten dan ben je bij de verkeerde film, vriend. Dit meesterwerk moet het hebben van zijn karakterontwikkeling. Een absolute liefdesverklaring aan het schrijven en spelen van een karakter. De Joker is opnieuw uitgevonden en kent zijn meest menselijke en meest reële vertoning tot nu toe. De film is zo angstaanjagend echt dat je dit ook zo ziet gebeuren in het echte leven. Misschien kent de film daarom ook nog veel negatieve berichten, want het zien zou opwekken tot geweldpleging en waanideeën. Een echte filmliefhebber kan natuurlijk een onderscheid maken tussen film en echt leven.
Al met al is het een film die je raakt. We snappen nu waar alle lovende kritieken vandaan komen. Het neemt je mee op een tragisch avontuur waarbij het soms pijnlijk is om naar te kijken. Het verhaal van een gebroken man die langzaam ontspoort tot waanzin. Dit alles is fenomenaal geschreven en we zien dan ook voor het eerst een achtergrondverhaal van een van ’s werelds meest bekende schurken. Maar voordat we eindigen maken wij een diepe buiging en geven wij een daverend applaus aan Joaquin Phoenix. Hij bewijst zich als een van de beste acteurs ter wereld van dit moment. 23 kilo viel hij af voor deze rol. Hoe hij het karakter volledig naar zijn hand zet: wauw. De manier waarop die praat, beweegt, danst, lacht… alles is zo goed. Dit is de beste rol van 2019 en wij zien dat gouden beeldje dan ook maar al te graag voor een tweede keer in de handen van de Joker vallen.
Joker in ‘t kort
Wat: Joker, de meest beruchte crime clown van de wereld
Wie: Joaquin Phoenix (Arthur ‘Joker’ Fleck) Robert De Niro (de iets te dikke, brutale talkshow host), Zazie Beetz (het liefje van Joker)
Hoeveel sterren: ✭ ✭ ✭ ✭
Saai feitje: Schrijver en regisseur Todd Phillips is ook de schrijver van de Hangover-reeks. Een heel ander soort komedie zullen we maar zeggen.
Saai feitje II: Het hele budget van de film bedraagt 55 miljoen dollar. Een schijntje vergeleken met de kosten van de meeste super(helden) films.
Trailer:
Tekst: Stan op de Weegh
