Q&A met Max Verstappen tijdens de première van zijn nieuwe docuserie
Wij waren een van de gelukkigen die bij de première mochten zijn van de nieuwe docuserie Whatever It Takes van Max Verstappen. Gelukkig had hij de dag ervoor de Grand Prix van Abu Dhabi gewonnen. Hierdoor was hij zeker goedgemutst. Op het grote witte doek in het Tuschinski theater belde Max Verstappen in via Facetime.
Naar Monaco bellen gaat natuurlijk niet zonder slag of stoot. Dus na twee keer inbellen was de verbinding eindelijk goed genoeg en zagen we Max voor zijn kabinet met trofeeën en helmen zitten. Alle aanwezige journalisten in de zaal gereed om het vuur aan de schenen van de Limburgse coureur te leggen, doormiddel van twee van te voren doorgegeven vragen.
Ha Max, hoe was het gisteren? En dan vooral ná de race?
Haha, rustig eigenlijk. Ik zat natuurlijk al drie dagen daar, dus ik had ook weer heel veel zin om naar huis te gaan eigenlijk.
Maar we nemen aan dat je het wel gevierd heb toch?
Ja zeker wel, in het vliegtuig een paar drankjes gehad, maar gelukkig geen kater aan overgehouden. Ik kon goed m’n bed uitkomen vanochtend, haha.
“Er zijn wel een paar beelden geweest waarvan we dachten: misschien beter niet”
Goed, even naar de documentaire. Hoe vervelend vond je het dat er de hele tijd een camera om je heen was?
Er zijn natuurlijk wel momenten dat het even klote was. Je weet dat je het voor een documentaire doet. Maar ik ben niet iemand die graag de camera’s om zich heen heeft. Zo ook in de weekenden, dan loopt Netflix ook vaak mee bij bepaalde teams. Daar moet ik het niet zo van hebben, haha. Die vermijd ik wel zoveel mogelijk, ik stuur ze soms zelfs weg en m’n vader ook hahaha.
Heb je een soort veto gehad over beelden, die dus nu de docu niet hebben gehaald?
Hmm, er zijn wel een paar beelden geweest waarvan we dachten: misschien beter niet. Dat zijn wat beelden voor een later tijdstip, wanneer ik niet meer in de Formule 1 zit. Verder maken de beelden me niet heel erg uit, het moet wel authentiek blijven natuurlijk. Je moet wel kunnen zien dat het de echte Max Verstappen is. Het gaat er ook om dat je geniet in het leven, dus dat het niet 100% serieus is. Ik vind ook wel dat wanneer je stopt met racen, je terug moet kijken met een goed gevoel. Heb ik wel echt genoten? En dan bedoel ik natuurlijk niet overwinningen etc, maar echt buiten het circuit om.
“Dat geeft me wel altijd kippenvel”
Je bent ook wel erg gesteld op je privé, hoe hebben ze je overtuigd om hieraan mee te doen?
Nouja, voor een documentaire moet je wel de goeie mensen uitkiezen die je ook echt vertrouwt, dat hebben we wel goed gedaan denk ik. Het is gewoon heel mooi samengekomen.
Je ziet nu natuurlijk je carrière in een soort helikopterview, hoe is dat om terug te zien?
Ik kan het me natuurlijk allemaal nog heel goed herinneren, maar ik vind het vooral mooi als andere mensen over de successen tot nu toe praten. Dat geeft me wel altijd kippenvel, want je valt dan ook weer terug in het moment zelf.
In de docu zien we ook veel van je karttijd, hoe belangrijk is dat voor je geweest en wat was je mooiste zege?
Bij het karten leg je wel echt de basis voor de successen in de autosport. Het is geen garantie, maar je leert hier wel de basistechnieken die essentieel zijn. De beste overwinning was denk ik het wereldkampioen schakelkarts in 2013, dat was ook een van mijn laatste wedstrijden in het karten. Er zit ook eigenlijk wel een heel mooi verhaal aan vast.
We hadden dat hele jaar al gedomineerd, alleen voor die wedstrijd kregen we niet het laatste en nieuwe materiaal van de fabrikant. Toen waren m’n vader en ik zo gemotiveerd, dat we twee weken op de testbank hebben gezeten om nog meer vermogen uit de motor te halen. Die tunede hij (Jos Verstappen red.) toentertijd nog. Toen vonden we ook nog aardig wat vermogen.
Jos Verstappen, ook aanwezig in de zaal, haakt even in.
Ik heb niet veel bijzonders gedaan, een beetje knopjes aanpassen. Alles wat in de motor zat hebben we toen geprobeerd verder te ontwikkelen. Max moest verplicht naast mij zitten, want ik wilde dat hij zag wat ik aan het doen was, daar leert die zoveel van en daarom kan die zich dit ook herinneren. Uiteindelijk hebben we gewonnen met drie seconden voorsprong. Natuurlijk werd onze motor toen helemaal gecontroleerd. Toen kwam ik de man tegen die tweede was geworden, heel toevallig was dat de man die ons niet de nieuwe onderdelen wilde geven uit de fabriek. Die werd dus tweede met zijn eigen nieuwe onderdelen.
Max: Er is nog iets dat ik nooit zou vergeten. Je moet voor de wedstrijd de motor altijd even laten warmlopen. Dit keer was het voor de finale. Bij mij deed m’n vader dat, alleen die was heel erg nerveus. Die zei: “Moeten we er niet iets minder benzine in doen?” De motor klonk namelijk alsof er heel veel benzine in zat. Ik dacht, de finale van een kartwedstrijd is altijd erg lang, dus beter laten we het zo zitten. Uiteindelijk kwam dat wel heel goed uit, want het scheelt heel veel over bijvoorbeeld 25 rondes. Iedereen ging steeds langzamer, terwijl wij steeds sneller gingen.
Al met al is de documentaireserie een meesterwerk geworden. Je bewondering voor het harde werk van Max én Jos Verstappen wordt enorm vergroot. De docuserie is vanaf donderdag 17 december in drie delen online te zien exclusief bij Ziggo. Op vrijdag 18 december wordt de docu voor het eerst op tv uitgezonden om 20.45 uur.
Tekst: Luc Nebbeling
