Q&A met ‘The Dutch Giant’ over Black Widow, bodybuilding en zijn avonturen op het witte doek

Hij is een van de meest opmerkelijkste personen van Nederland. Dat komt met name dankzij z’n indrukwekkende fysiek. Zijn bijnaam is niet voor niets ‘The Dutch Giant’. Olivier Richters groeide op als onzekere slungelige puber, maar heeft zich getransformeerd tot een sympathieke reus die klaar is om Hollywood te veroveren. Olivier is maar liefst 2.18 meter lang en weegt 154 kilo! We spraken de grote vriendelijke reus over zijn rol in Marvel-film Black Widow, zijn trainings- en voedingsschema’s en zijn carrière.

Hoe begon het allemaal?
Op m’n veertiende was ik al twee meter, op m’n zeventiende 2.10 meter en op m’n negentiende al 2.18 meter. Toen stopte het wel. Mijn broer en m’n vader zijn allebei twee meter lang, m’n moeder 1.78. Dan weet je wel dat je lang wordt, maar op je veertiende al 2 meter lang zijn is wel extreem. Ik steeg boven elke leraar uit, haha. Toen heb ik foto’s van m’n hand laten maken en dan kunnen ze aan je botten zien hoe ver je nog door gaat groeien. Toen zei de arts dat ik 2.10 meter zou worden, maar dat was ik dus al op m’n zeventiende.

Heb je in verband met je lengte ook last gehad van blessures?
In m’n jeugd kreeg ik een jumpers-knee – toen speelde ik nog basketbal – en dat was zo erg dat ik niet eens meer kon traplopen. Dat is ook de reden dat ik m’n benen ging trainen. Als je je spieren traint ontlast je je gewrichten en dat heeft die blessure ook weggehaald. Van m’n rug heb ik gelukkig nooit last gehad, ook omdat ik op m’n twintigste begon met bodybuilding. Sterke spieren betekent minder blessures. Ik kan me wel voorstellen dat trainen voor mensen boven de twee meter bijna een verplichting is om gezond te blijven.

Heb in je in het begin last gehad, omdat je er misschien nog weinig verstand van had?
Het fijne van bodybuilding is dat het de minst blessuregevoelige sport is. Powerlifting is natuurlijk wat anders, maar bodybuilding is in principe heel gecontroleerd, dus gelukkig nooit een blessure opgelopen. Het zijn juist de onverwachte bewegingen waardoor mensen de mist ingaan.

Hoe ben je erin gerold?
Op een bepaald punt groeide ik 3 á 4 centimeter per maand. Daar valt helemaal niet tegen op te eten. Ik was graatmager. Ik heb daar helaas geen foto’s van, want op de eerste foto’s van m’n transformatie trainde ik al een jaar. Dus daar moet je eigenlijk nog 10 kg vanaf trekken. Ik was toen ook heel onzeker en daardoor ben ik flink gaan trainen. Het eerste jaar was ik 10 kilo aangekomen, het tweede jaar lukte dat ook en daarna stagneerde ik. Toen ben ik op mijn voeding gaan letten, dat was iets waar ik me helemaal niet mee bezig hield. Ik dacht alleen maar aan calorieën. Dus na het trainen dook ik de snackbar in, haha. Na het vijfde jaar, ik train al 9 jaar, kwamen mijn broer Rein, zijn vrouw Yvette en ik op het idee om ons bedrijf Muscle Meat te beginnen.

https://www.instagram.com/p/B6VwUS6F059/

Hoe combineer je Muscle Meat met je acteercarrière?
Drie jaar geleden had ik nooit weg durven te gaan, maar nu we zes jaar verder zijn vertrouw ik de werknemers dat het allemaal doorloopt. Zij snappen ook wel dat dit voor mij een enorme kans is. Muscle Meat wordt niet per se vertraagd qua groei als ik weg ben, het is alleen wel zwaarder voor Rein en Yvette.

Hoe is je acteercarrière van start gegaan?
In heb wel veel acteerwerk gedaan in Nederland, maar dat waren altijd hele kleine dingetjes. En als je bij Marvel of op de set van The King’s Man staat, staan er opeens 150 man naar je te kijken, dus het is wel fijn dat ik daar al wat ervaring mee had vóór Black Widow. Die producties zijn bizar, het is een soort dorp waar je in werkt. Op de set van m’n eerste film Ravers was er een lange jongen die mij later een berichtje stuurde: “Hé mijn agent is op zoek naar een grote gast voor Marvel, dus ik geef je even deze tip.” Ik heb het doorgestuurd naar mijn agent die meteen contact opnam met het castingbureau van Marvel UK. Binnen een halve dag kregen we een berichtje terug dat ze er hartstikke blij mee zijn. We kregen middernacht het script doorgestuurd en ik had een halve dag om een promo op te nemen. Ik heb m’n vriendin wakker geschud. Super zielig, want die was doodziek. We hebben het opgenomen en opgestuurd. Dan hoor je drie weken niks, dan denk je fuck. Maar na vier weken belde m’n agent me opeens wakker met: “Je hebt de rol!” Helemaal te gek.

Vet hoor! Gelijk ja gezegd dus?
In het begin zat ik te twijfelen of ik het wel echt ging doen. Dat klinkt misschien heel gek. Maar Marvel was voor mij eigenlijk het einddoel. Ik wilde eerst wat B-films doen. Zodat ik aan Marvel al kan laten zien wat in huis heb. En nu kreeg ik een kleine rol binnen, waarvan ik dacht: “Shit, straks gebruiken ze mijn gezicht en dan kan ik niks meer bij Marvel.” Toen zei m’n agent: anderzijds moet je het wel doen, je staat in het begin van je carrière en als je nu al Marvel op je pad krijgt is dat een kans die je niet moet laten liggen. Eenmaal op de set waren de regisseur, stuntcoördinator en de scriptschrijver zo enthousiast dat ze me vroegen: “Olivier, je karakter is eigenlijk te mooi om waar te zijn, kan je nog twee weken blijven?” Uiteraard ja gezegd. Dus op de set gingen ze nog een aantal pagina’s bijschrijven om mijn rol uit te breiden. Ze hebben de naam van het karakter ook veranderd, voor wie weet in de toekomst meer.

Kun je wat vertellen over Black Widow?
Het karakter is meer dan wat op IMDb staat, laat ik die clou geven. Er staat alleen dat ik een gevangene ben, maar het is wel wat meer dan dat, haha. Ik krijg een bepaalde naam en fans van de strips snappen dat ik meer dan alleen een simpele gevangene speel.

Toch een best grote stap in een keer…
Klopt, ik was daarom ook super blij dat ik al voor Gangs of London en The King’s Man had gewerkt. Gangs of London was maar één week, maar The King’s Man duurde echt vijf weken. Dus dat was wel fijn dat ik die ervaring had voordat ik bij Marvel kwam aankloppen. Ondanks dat waren er allemaal nieuwe bewegingen en stunts, dus werd ik bij Marvel ook nog even kort opgeleid en dat ging allemaal prima.

Hoe is het om te werken met acteurs als Scarlett Johansson?
Wat ik tijdens The King’s Man al wel had geleerd is om de sterren niet als fan te benaderen. Iedereen is daar gewoon serieus bezig. Ik heb ze gewoon de hand geschud, me voorgesteld en ik keerde m’n gezicht direct naar de regisseur toe. Niet uit disrespect, maar meer zo van: we zijn hier om te werken.

Is het anders om met dat kaliber aan sterren te werken?
Je beschouwt ze als bijzonder omdat je ze in de films ziet, maar ze zijn net als jij en ik gewoon mensen. Ze waren niet arrogant tegen mij, maar af en toe wel tegen mensen op de set. Dat scheelt natuurlijk heel erg per persoon. Benedict Cumberbatch (spelen samen in Louis Wain) was bijvoorbeeld juist heel relaxt. Je ziet hoe sommigen omgaan met productie en dat ze mensen commanderen, zo van ‘Ik ben de superster’. Maar alle grote partijen bellen elkaar en vragen hoe de samenwerking was. Dan zie je hoe belangrijk het is hoe je je op de set gedraagt. Daarnaast vergt het ook veel van je. Ik stond vijf uur ’s ochtends op zodat ik daar om zes uur was. Dan nog twee uur de make-up in. En dan ben je om acht uur ’s avonds klaar om dan nog terug naar het hotel te gaan en te trainen. Tussendoor moet ik ook nog zes keer eten. Mensen denken heel makkelijk over het beroep: acteur, maar het is zowel geestelijk en fysiek veel zwaarder dan je denkt.

Kan je het nog relativeren?
Ik heb wel een aantal traantjes gelaten. Ik denk dat dat meer de emotie is dat ik acht jaar lang getraind heb, in de hoop dat ik ooit op het witte doek zou komen. Die eerste keer was dan The King’s Man. M’n agent zei: “Je moet niet verwachten dat je nu overal gevraagd wordt.” Maar eigenlijk is sindsdien gewoon de ene rol na de andere binnengekomen.

Wat is nog een droomrol voor je?
Na The King’s Man wilde ik een rol met meer tekst en dat lukte met Marvel al meteen. Het doel nu is om toch echt wel een hoofdrol te pakken. De rollen die ik nu krijg zijn absoluut niet klein, maar je kunt het geen hoofdrol noemen.

Hoe vaak moet je per dag op de foto?
Laatst stond ik bijvoorbeeld voor de kassa bij de Ikea en dan komen er wel zes verschillende mensen op me af. Vroeger was het meer van: “Zo, wat ben je lang! Mag ik op asjeblieft op de foto?” Nu word ik ook herkend als acteur of van m’n Instagram. Dat vind ik wel een stuk fijner.

Heb je er ook moeite mee gehad?
Jazeker, wanneer ik een supermarkt inliep merkte ik al gauw dat iedereen naar me keek en dat is heel vervelend. Want in het begin wist ik ook niet of het nou negatief of positief is. Of je wilt gewoon even snel iets halen en iemand gaat een heel interview met je houden. Op je twintigste is dat gewoon schijtirritant. Het heeft ook geen zin om mensen op te voeden, want op de hoek staat er weer eentje. Gaandeweg ik lekkerder in m’n vel ging zitten is dat image ook veranderd. Ik heb er ook een soort schild voor gecreëerd. Dat is psychologisch een enorme switch geweest.

Heb je slechte ervaringen gehad met mensen die op je afstappen?
Vroeger wel, maar niks extreems. Het is gewoon zo’n gewenning geworden. Ik weet dat als ik naar de bios ga wat me te wachten staat, haha. Als ik in de pauze in de rij ga staan om een colaatje te halen, komen er standaard meerdere mensen naar me toe en daar moet je wel tegen kunnen.

Toen ik daar een winkelcentrum in liep volgden veertig mensen me een uur lang

Zit er per land verschil in hoe mensen je benaderen?
Ja, echt elk land is anders. Nederlanders komen over het algemeen vriendelijk naar je toe. Amerikanen schreeuwen van de andere kant van de straat: Hé, giant!” Chinezen doen alsof je niet bestaat, totdat één iemand een move maakt en dan komt heel China op je af. In de Filipijnen was het helemaal bizar: toen ik daar een winkelcentrum in liep volgden veertig mensen me een uur lang. In Spanje fluisteren ze en durven ze niet echt iets te zeggen of naar me toe te komen. En Engeland is een beetje hetzelfde als Nederland, lekker nuchter en niet zo overdreven.

Wat eet je op een dag?
De basisregels om het fysiek vol- en vast te houden zijn tussen de 6.000 – 7.000 calorieën per dag eten. Dat hangt af hoeveel ik per dag beweeg, ook in verband met acteerwerk. Ik zit op 2,7 gram eiwitten per kilo lichaamsgewicht, dus voor mij is dat rond de 450 gram per dag. Dat komt neer op 800 gram vlees, 12 eieren, 500 gram kwark en twee eiwitshakes. Dan moet ik nog m’n vetten en koolhydraten binnenkrijgen. Ik eet sowieso een pak havermout per dag. Ik haal heel veel vetten uit m’n vlees en vis. Elke twee en een half uur moet ik een maaltijd naar binnen werken van rond de 1.000 calorieën.

Ik neem altijd een extra koffer mee voor al m’n havermout en poeders zodat ik in nood altijd wat bij me heb

Stel je gaat vliegen, hoe gaat dat in z’n werking?
Ze kennen me inmiddels wel bij de douane. Ik heb al m’n eetpakjes bij me en ik kan zo door. Als ik bijvoorbeeld tien uur moet vliegen prep ik al m’n maaltijd en dan zit ik goed. Ik neem altijd een extra koffer mee voor al m’n havermout en poeders zodat ik in nood altijd wat bij me heb.

https://www.instagram.com/p/Bx7vAnAl3XL/

Wat gebeurt er met als je je een dag niet aan je eetschema houdt?
Het punt is; ergens leef ik heel gezond, ik krijg superveel verschillende voedingsstoffen binnen, plus ik let op m’n slaap en ik train natuurlijk. Waardoor ik ook een sterker fysiek heb dan een gemiddeld mens. Maar omdat ik train moet m’n lichaam vaak herstellen en op die momenten ben je wel extra vatbaar voor ziektes enzo. Om gezond en sterk te blijven moet ik dus wel die maaltijden binnenkrijgen. Als ik m’ lichaam in de gym sloop en ik eet niet wat ik normaal eet, heeft die training ook geen nut gehad. Daarom is voeding zó belangrijk.

Je traint dus om de dag?
Ja, klopt. Je kan wel elke dag trainen, maar op een andere manier. Als je keihard traint heeft je lichaam soms wel drie dagen nodig om te herstellen. Als je gaat trainen terwijl je nog spierpijn hebt ga je tegen het principe van bodybuilden in. Je moet pas trainen als die spieren weer hersteld zijn. Wanneer je ze gaat slopen terwijl ze nog gesloopt is pleeg je roofbouw. Het is dus een kwestie van aanvoelen.

Is het mentaal weleens zwaar voor je?
Ik vind het leuk om te trainen. Ik heb zoveel aan m’n hoofd en trainen is voor mij juist iets om even nergens aan denken. Het trainen is voor mij dermate leuk omdat ik een doel heb en er komt ook een stukje narcisme bij kijken als ik zo’n sessie erop heb zitten en de vooruitgang zie. Tegenwoordig heb ik een koptelefoon op zodat niemand me stoort, anders raak ik ook te gauw afgeleid.

Moet je veel laten vanwege je levensstijl?
Ik heb het geluk dat ik sowieso een party pooper ben en niet van het uitgaan hou. Dus dat soort dingen mis ik niet. Wel ben ik om de avond niet thuis omdat ik naar de gym ga, dus om de avond ziet mijn vriendin me niet. Ik moet echt prioriteiten stellen.

Zijn er verder nog alledaagse dingen die je door je lengte niet kan doen?
Ik vind het jammer dat ik amper naar pretparken kan, haha. Ik ben dan wel naar Disney geweest in Los Angeles, maar in meer dan de helft kan ik niet in. Die beugels passen gewoon niet. Qua kleding gaat het ook niet altijd even makkelijk, ik kan niet zomaar de eerste beste winkel inlopen. Ik heb gewoon heel moeilijke maten. Ik weet nu wel m’n winkels te vinden, maar snel en makkelijk is het niet.

The Dutch Giant in cijfertjes

Schoenmaat: 51
Kledingmaat: XXXL
Broekmaat: 40
Lengte: 2.18 meter
Gewicht: 153 kilo

Tekst: Dan Tesselaar