48 uur dwars door Marokko in een epic drive met de Mazda CX-60

Het recept van de Epic Drive is ijzersterk. Nodig een groep journalisten uit in een niet al te voor de hand liggend land, regel een paar auto’s, zet een route uit van zo’n 1.000 kilometer over de mooiste wegen van het land en geef ze een envelop met wat geld voor benzine en eten. Fijne wedstrijd en we zien je vanavond bij het hotel. Het is het summum voor liefhebbers van fabelachtige roadtrips zoals ondergetekende.

Eigenlijk had deze Epic Drive begin september moeten plaatsvinden. Het hele team van Mazda was al in Marrakesh aanwezig om alle media te ontvangen, op het moment dat schuivende aardplaten een ramp veroorzaakten in Marokko. Logischerwijs werd die trip direct gecanceld. Acht maanden na de aardbeving zetten we alsnog voet op Marokkaanse grond.

Het is een zwoele nacht, als we over het befaamde Djema el-Fna-plein van Marrakesh wandelen. Hier bevinden we ons in midden in de hectiek van deze historische trekpleister. We zien Arabische straatmuzikanten, aapjes met kleding aan, fruitkraampjes, verkopers van allerlei toeristische prullaria en heel veel eettentjes. Of we een slang om onze nek willen? Nah, neuh.

De drukte is een groot contrast met wat ons de komende twee dagen te wachten staat. Verspreid over twee dagen gaan we zo’n 1100 kilometer afleggen, een pittige klus, want we zitten zo’n 12 uur per dag in de auto. Dat doen we in de Mazda CX-60, de robuuste SUV van de Japanners. Met z’n fraaie design ziet ‘ie er niet alleen indrukwekkend uit, het is ook een grote, ruime auto die van alle gemakken is voorzien als het aankomt op luxe en comfort. Een perfecte metgezel voor een dergelijke reis.

Na een uur of twee vanaf Marrakesh komen we steeds meer in de contreien van het epicentrum waar de aardbeving heeft plaatsgevonden. We zien verwoeste huizen en in sommige dorpjes zien we tentenkampen waar mensen noodgedwongen naartoe zijn verhuisd. De naweeën van de natuurramp die aan zo’n 3.000 mensen het leven kostte zijn nog altijd zichtbaar. Tegelijkertijd is te zien dat men keihard werkt aan de wederopbouw van hun dorp.

Naarmate de uren verstrijken is ook het uitzicht aan transformatie onderhevig. De ruige bergpartijen hebben plaatsgemaakt voor uitgestrekte vlaktes waar je tot in de oneindigheid lijkt te kunnen kijken. Af en toe wordt de kale vlakte onderbroken door een klein dorpje, waar het dagelijks leven zich afspeelt. Mannen zitten op terrasjes thee te drinken, kinderen wachten op de schoolbus en een bestuurder parkeert zijn truck die vier ezels bevat.

Het is ook oppassen geblazen, want verkeersveiligheid heeft in Marokko een iets andere betekenis dan in Nederland. Je moet niet raar opkijken als je van links en rechts tegemoetkomend verkeer om de oren krijgt. Dat kan variëren van een heel gezin zonder helm op een brommertje tot een auto die er niet voor terugdeinst om over de dubbele doorgetrokken streep een rits andere auto’s in te halen, om net op tijd weer terug te keren naar zijn eigen rijbaan. Het wordt pas echt schrikken als in een dorpje een kind plotseling de weg opsprint en onder onze wielen dreigt te belanden. Godzijdank kijkt hij op het allerlaatste moment op, al dan niet gewaarschuwd door zijn wel oplettende vriendje. Met een bonzend hart vervolgen we onze weg.

We spotten een nieuw verkeersbord dat ons waarschuwt voor overstekende kamelen. En warempel, vijf minuten later moeten we de rem intrappen omdat een paar gebochelde woestijnstappers de weg oversteken.

De desolate omgeving van de Soussvlakte is ronduit imponerend. Denk aan het sfeertje van Mad Max en Dune . Zo’n plek waar je naar buiten staart en je gedachten de vrije loop laat, terwijl het landschap aan je voorbijsnelt. Die gedachten brengen ons bij de Mazda CX-60. We hebben ‘m al eerder getest tijdens de trip in Turkije, maar ook nu weer laat het model zien wat voor fijne auto het is. We zitten in de Takumi-uitvoering, wat de meest luxe versie is. In het interieur vind je bijvoorbeeld Nappaleer en esdoornhout terug. Daarnaast is ‘ie voorzien van allerlei comfortabele opties. We noemen een Bose-geluidssyteem, een panoramisch schuifdak en stoelkoeling, wat wel lekker is als de thermometer in het dashboardscherm over de 30 graden aangeeft.

Daarmee is het heerlijk cruisen over die lange wegen door de woestijn. De Plug-In Hybrid is goed voor 327 pk en 500 Newtonmeter aan koppel. Hij weegt natuurlijk ook een kleine 2.000 kilo, maar daarmee komt ‘ie heel behoorlijk van z’n plek. Daarnaast heeft ‘ie ook nog 2.500 kilo aan trekkracht. Dat maakt ‘m gelijk erg interessant voor de mensen die een boot, caravan of een groepje kamelen moet vervoeren.

Terwijl de ondergaande zon het glooiende heuvellandschap in een gouden licht zet en de heiige lucht een vleugje magie toevoegt, komen we aan bij onze eerste overnachtingsplek. De Ouednoujoum Ecolodge. Een plek in de middle of nowhere, zonder internet. En dat is ook wel eens lekker. Na richting bed te zijn gezongen door de plaatselijke band, is het tijd voor de broodnodige en welverdiende nachtrust.

Het is 05:30 uur als we wakker worden gemaakt. Niet door onze wekker, maar door de biddende moslim die zijn gebed door het dal tussen de bergpartijen laat galmen. Wat een toewijding en discipline moet je hebben als je je geloof op zo’n wijze beleeft, denken we terwijl we onder een koude douche stappen.

Vanaf onze Ecolodge rijden we naar het dichtstbijzijnde tankstation. Het opkomende ochtendzonnetje dat door het opstuivende zand van de colonne Mazda’s te zien is, zorgt voor een prachtig beeld. Vandaag rijden we in onze CX-60 een route die ons door de Dadèskloof gaat brengen, om vervolgens koers te zetten over de hoogst gelegen weg in het Atlasgebergte.

Het is vrij duidelijk wanneer je de Dadèskloof in rijdt. Dit staat niet bekend als een van de mooiste wegen van Marokko, maar van de wereld. Het is een majestueuze plek waarbij de aarde is opengereten en er verschillende imposante rotsplateaus op elkaar zijn gestapeld. Hoe hoger je komt, des te dieper de afgrond onder je. De wegen zijn uitstekend, maar je moet hier geen stuurfoutje maken, want dan is het einde oefening. Door de kloof banen we ons een weg omhoog, tot we op 3.048 meter over de hoogstgelegen weg van het Atlasgebergte rijden.

Medepassagier Marieke is net in slaap gevallen, als ze op brute wijze wordt wakker gemaakt. Vanuit het niets is het strakke asfalt opgelost en zijn we op een onverharde weg beland. Met een gangetje of 30 sukkelen we voorwaarts. Opeens begrijpen we waarom we de routeplanner zegt dat we twee uur doen over een afstand van 50 kilometer. Er komt een auto tegemoet. We stoppen aan de zijkant van de keienweg en zoemen ons raampje naar beneden. Na de eerste Engelse woorden te hebben uitgewisseld, vermoeden we het al: Nederlanders. Je komt ze ook overal tegen. “Ik vind het wel spannend hoor”, zegt het meisje op de bijrijdersstoel. Dat snappen we, gezien de gammele rental Kia Picanto waar ze in vertoeven. We drukken ze op het hart dat het natuurschoon dat ze te wachten staat het volledig waard is.

We zijn desalniettemin extra blij dat we in onze CX-60 zitten, want dit is een weg waar de auto wel serieus op de proef wordt gesteld. Gelukkig kunnen we ‘Offroad’ aanvinken als een van de rijmodi. Ideaal voor onherbergzame gebieden als dit. Na een uur over de weg te hebben gehobbeld, komen we weer aan bij asfalt. Direct is er weer een magistraal uitzicht voor ons geschilderd over de volledige breedte van de horizon.

Na een paar dorpjes te hebben doorkruist waar de tijd een paar honderd jaar lijkt te hebben stilgestaan, krijgen we de rekening gepresenteerd van ons offroad avontuur. Een lekke rechtervoorband. Gelukkig zijn we op een plek waar we bereik hebben en is de calamiteitenauto van Mazda binnen een halfuur bij ons om ons te assisteren.

We kunnen door met onze Tour de Maroc . Het blijft fascinerend wat je soms onderweg tegenkomt. Opeens zitten we achter een busje dat helemaal vol zit met mensen en waar vijf mensen op het dak zitten. We zien een kudde schapen die ontsnapt lijken te zijn, gezien de herder die er hoofdschuddend achteraanrent. Weer wat later zien we een andere auto die genoeg hooi aan boord heeft voor drie boerderijen en vijf maneges.

Zo gefascineerd als wij zijn met de dingen die we onderweg tegenkomen, zo gefascineerd is de lokale bevolking door de Mazda CX-60. Alsof je in The Beast rijdt van Biden, zoveel aantrekkingskracht heeft onze bolide. In een land waar je voornamelijk oude busjes en Mercedessen van 30 jaar oud ziet, valt dat natuurlijk ook wel op. Mensen kijken, kinderen gaan loco. De Japanse SUV valt goed in de smaak, dat is een ding dat zeker is. Ondertussen is het landschap ook alweer flink veranderd. De rode gebergtes hebben plaatsgemaakt voor groene bergweides die je ook zomaar in Oostenrijk of Zwitserland zou kunnen aantreffen.

Zo bewijst Marokko zich als een enorm veelzijdig land. Een natie met een indrukwekkende geschiedenis, vriendelijke mensen, prachtige steden en enorme diversiteit aan landschappen. Op zo’n vier uur vliegen van Schiphol beland je in een compleet andere wereld. Met z’n geweldige wegen is het bovendien een fantastisch land om roadtrips te maken. 100% recommended. Als je dat dan ook nog in een auto als Mazda CX-60 kan doen, dan heb je helemaal een roadtrip van je dromen te pakken.

Motor: 2,5 viercilinder + elektromotor Vermogen: 327 pk (gecombineerd vermogen)

Koppel: 500 Newtonmeter Acceleratie 0-100: 5,8 sec

Topsnelheid: 200 km/u Gewicht: 1.995 kg

Vanafprijs: €53.690

1 .Marokko is het enige land in Afrika dat zowel Atlantische als Middellandse Zeekusten heeft.

2. Het hoogste skigebied van Afrika ligt in Marokko.

3. In Marokko kun je sneeuw, strand, zee en woestijn ervaren.

4. Marokko is een geliefde plaats voor het opnemen van films. Onder andere Gladiator, Inception en Game of Thrones zijn hier opgenomen.

5. In Marokko zijn belangrijke fossiele vondsten gedaan. Zo is hier een van de oudste dinosaurussoorten ter wereld ontdekt: de Atlasaurus.

6. De al-Qarawiyyin-bibliotheek in Fez, opgericht in de 9^eeeuw, wordt beschouwd als de oudste nog functionerende bibliotheek ter wereld.

7. Marokko is een van de grootste producten van saffraan ter wereld. Het rode goud is de duurste specerij ter wereld.

8. De nationale drank is thee. Naar goed Marokkaans gebruik schenken ze die thee heel hoog in. Hoe hoger iemand de thee inschenkt, des te belangrijker die persoon is.