De mannen van motorfreaks.nl mochten de nieuwste moddervette editie van de Ducati Scrambler eens flink op de staart trappen in Barcelona. De Spaanse stad is zo ongeveer het evenbeeld van de nieuwste aanwinst in de Scrambler line-up. De Ducati Scrambler Sixty2 is namelijk net zo soepel, easy-going en zwoel als de Catalaanse hoofdstad.
Laten we het over palmbomen hebben. Waarom ook niet. En met die eerste zin heb je waarschijnlijk meteen een beeld van witte stranden, hutjes met rieten dak en goed eten wat je overal zonder bestek kunt eten. Lekkere muziek erbij, zonnebril op, zwembroek aan, dat soort dingen.
Zou je dat vertalen naar een stadsgezicht, dan zit je nog steeds op z’n minst aan de middellandse zee. Het eten wordt tapas, we trekken toch maar een paar slippertjes aan en bewegen ons al slenterend over boulevard of Ramblas. Zoiets. De zwembroek wordt een surfshort, daarboven een eenvoudig shirt of openhangend overhemd. Korte mouwen, uiteraard. Met die vibe kunnen we door naar een surfshop (ook voor de kleding een prima spot) of we rollen in stijl op een longboard door naar het skatepark. Het betere stadsleven, dat is dit. De stad zelf is natuurlijk Barcelona, een ideale mix tussen bruisende binnenstad en relaxt strandleven. En precies daar zetten we een motor neer. Natuurlijk niet zomaar een motor, maar eentje die dit gevoel uitstraalt. Dus mag het hip zijn, moet het niet te moeilijk en is de motor zelf een kruising tussen gebruiksgemak en goede styling. Dan kom je als het goed is uit bij iets wat sterk lijkt op wat we nu wat nader gaan bekijken, de Ducati Scrambler Sixty2.
Natúúrlijk een Scrambler. Dat is de verpersoonlijking van alles wat zomer, chillen en het luie leven voorstelt. Dude. Was het een kerel, dan had ie een hawaiishirt en een baard. Pet en Oakley krijg je er gratis bij. Maar dat was al een jaar zo, dus we hebben er al aan kunnen wennen. Dat beeld heeft Ducati nu nog eens wat bijgeslepen met als resultaat: een nieuwe Scrambler die nóg makkelijker is, nóg hipper, nóg eigenzinniger. Wie rijdt er nou met een lichtblauw/grijze of vintage oranje motor rond? Nou… de Scramblereigenaar dus.
Om precies te zijn, de nieuwe Scrambler Sixty2 eigenaar. Inderdaad, Ducati heeft een nieuw model aan de almaar breder wordende Scrambler lineup toegevoegd. En al zijn ze allemaal anders, de Sixty2 is nog net even anderser dan de rest. Omdat het Ducati nog niet laagdrempelig genoeg was, is besloten de Sixty2 uit te rusten met een vierhonderd cc blok, net de helft van het origineel. Dit is bijzonder, zo klein is men in jaren niet gegaan. En in een markt waar alles alleen maar groter en zwaarder wordt een dappere stap. Maar goed, daar ging het juist om. Van het vermogen blijft nog 41 pk over, genoeg om mee rond te komen, maar niks intimiderends of iets wat je dwars zou kunnen zitten. en wat nog meer is: het blokje loopt nu echt ongelooflijk soepel. Van buiten zie je weinig verschil, omdat er wel gebruik is gemaakt van dezelfde gietstukken. Alleen de binnenkant is allemaal kleiner en daardoor lichter. En lichter is in dit geval soepeler.
De Sixty2 is tegelijk ook net even wat anders uitgevoerd: de tank is eenvoudiger, de vorige had nog zijpanelen die je kon verwisselen, die zijn verdwenen. Wat dan wel weer grappig is: je hebt daardoor een halve liter meer benzine bij je, dus je hoeft nog minder vaak te tanken. Met vierhonderd cc is ook het verbruik natuurlijk superzuinig. Daarnaast zijn de remmen net ietsjepietsje eenvoudiger, net als de vering. En dat is het wel zo’n beetje. Verder is de Sixty2 net zo cool of zelfs nog cooler dan z’n grote broers. Die naam is overigens al minstens zo goed gekozen: het wijst terug naar het jaar waarin de eerste Scrambler voet zette op Amerikaanse bodem. En alles wat daarmee te maken heeft: de cultuur, de muziek, de pop art van toen… de Sixty2 past er naadloos tussen. Dat is wel even een ding, we willen niet dat je ‘m verkeerd plaatst. De Sixty2 is weliswaar zo mak als een lammetje en de meest ‘instap’ van het hele setje, dat betekent niet dat het een prijsvechter is. De rest van de motor is namelijk minstens zo chique als de andere. Het is gewoon meer het idee van ‘je moet er niet bij na hoeven denken’. En daar slaagt de motor met vlag en wimpel in: alle mogelijke irritatiefactoren zijn omzeild.
Er is wel voldoende vermogen, maar bijten bij wegrijden zal niet gebeuren. De remmen zijn prima, maar zullen ook niet happen. De vering is spot on, niet te hard, niet te zacht, gewoon onmerkbaar in orde. Zoals het blokje draait heeft een Ducati nog nooit gedraaid, zo soepel en trillingsvrij. Ervaren rijders zullen het misschien niks vinden, niet onder de indruk zijn of zelfs vinden dat een Ducati zo niet hoort te zijn, maar zoveel negativiteit heb jij niet nodig. De Sixty2 is allereerst een probleemloos coole fiets die gewoon doet wat je wilt en daar bovenop krijg je er voor niks extra die letters op de tank bij. Veel beter idee.
Meer motornieuws en reviews? Check dan motorfreaks.nl