Schrijfster Joyce Spijker duikt in de complexe wereld van de liefde

'Ik ben nu bijna vijf jaar vrijgezel,’ begint ze. ‘Voor die tijd had ik een paar jaar een vriend. Heel traditioneel, niks geks. We waren verliefd, hielden van elkaar en we deden precies wat mensen van ons verwachtten. De mensen in mijn omgeving hebben veel lange relaties. Mijn ouders zijn nog steeds samen, ik had een goed voorbeeld.’

Ik knik, dat herken ik, de mijne zijn ook al meer dan veertig jaar samen. Precies zoals het hoort en volgens mij nog steeds tevreden. Ik ben er maar wat blij mee.

‘Toch merkte ik al snel dat het plezier waarmee ik me in deze relatie had gestort, afnam.’ Ze draait met een vinger rondjes rond de rand van haar wijnglas, alsof de herinneringen aan die tijd terugkomen. ‘Weet je, ik voelde me beperkt in mijn vrijheid. Hij wilde graag altijd samen zijn en vroeg me bij hem in te trekken. Dat kon ik niet. Ik had het gevoel dat mijn leven snel veranderde in een sleur. Die dagelijkse dingen infecteerden onze relatie. Niet alleen de vaatwasser uitruimen was saai, het maakte ons saai.’

De vaatwasser uitruimen is bij ons thuis ook zo’n klusje waarvan je altijd hoopt dat de ander het al heeft gedaan, maar om nou te zeggen dat het een dealbreaker zou zijn? Zo heb ik er nooit naar gekeken. Ze gaat verder. ‘Ik weet dat dat normaal is en dat je een relatie niet fris houdt als je elkaar dagelijks meemaakt, maar ik baalde er wel van. Dag na dag brokkelde er iets af, iets van mij. Ik raakte mezelf kwijt. Als we samen waren, leek het alsof de muren van het appartement iedere dag een paar millimeter dichterbij kwamen en ik me steeds minder makkelijk kon bewegen. Dat gold ook voor ons seksleven. Waar ik tot die tijd altijd een gezonde seksdrive had gehad en nieuwsgierig was op dat vlak, begon ik smoesjes te verzinnen. Mijn libido daalde en ik kreeg een hekel aan de standaard rituelen die bij ons waren gaan horen.’

Haar stem klinkt triest, als een negatieve herinnering, een vlaag toekomst die vanzelf verleden is geworden. Dan hervindt ze haar kracht. ‘Het duurde even voor ik doorkreeg dat het niet aan hem lag, maar aan de vaste vorm waarin onze relatie vastgeklonken zat. Als in goud: mooi vanbuiten, maar kil vanbinnen. Dat wilde ik niet meer, ik was jong en zocht naar ruimte, naar lucht. Ik wilde weer ademen. Die flexibiliteit kon ik in mijn relatie niet aanbrengen, want hij was gelukkig met wat we hadden. De keuze om ermee te stoppen was lastig, want ik wilde hem geen pijn doen. Toch moest het, want het was geen “nee” tegen hem, maar een “ja” voor mezelf.’

Zelfliefde. Natuurlijk, liefde hoeft niet in een relatie te zitten, schiet door mijn gedachten.

[…]

'De enige relatie die ik op dagelijkse basis heb, is die met mezelf. Juist omdat ik mijn Amsterdamse scharrel onregelmatig zie, geeft dat ruimte. Het is eigenlijk best grappig. Ondanks het feit dat hij me letterlijk steeds in de boeien slaat, ervaar ik tegelijk de meeste vrijheid die ik ooit heb gehad. Wat mij betreft heb ik het beste van twee werelden: ultieme vrijheid en op momenten ultieme overgave. Het klinkt misschien gek, maar dat vind ik ook liefde. Durven kiezen voor wat mij gelukkig maakt.’

Ze gaat verder: ‘Sinds een tijdje zit ik ook op Tinder, niet om ieder weekend te scoren, maar wel uit nieuwsgierigheid. Het avontuur roept.’ Ze pakt haar telefoon erbij en laat me haar profiel zien. Mooie foto’s, smaakvol en een eerlijk profiel. ‘Daar heb je het meeste aan,’ vertrouwt ze me toe.

‘Pasgeleden leerde ik een stel uit de buurt kennen. Ze vroegen me of ik een keer bij hen aan wilde sluiten. Ik ben ook nieuwsgierig naar vrouwen, maar vind de mannen het belangrijkste. Via de app was het contact meteen al leuk en ik besloot om af te spreken. Niet meteen voor een date, maar voor een drankje en niet meer dan dat. Ik ben niet iemand die meteen losgaat, daarvoor moet er een klik zijn en of die er is, kan ik door de telefoon niet beoordelen. Dus we spraken af op een terras voor een wijntje. Dat wijntje werden er twee en het was meteen gezellig. Hoewel ze me aan het eind van de avond meevroegen, ben ik naar huis gegaan. Een paar weken later was zij in het buitenland en vroeg hij of ik langskwam. Het was geen vreemdgaan, ze hebben een open relatie en zij was er oké mee. Dus ik ging en sindsdien heb ik er een tweede vriendje – voor af en toe – bij. Nu heb ik er dus twee. Hij is helemaal niet van de sm, maar wel biseksueel. Ook interessant. Zo vermaak ik me wel.’

‘Is het alleen seks of is het meer?’ Ik vraag het net op het moment dat de ober ons hoofdgerecht neerzet. Als hij al verbaasd is over die vraag, laat hij niks merken. Lore ook niet, al wacht ze discreet met antwoorden. We zijn immers niet voor niks helemaal in de hoek gaan zitten. Als ze de eerste hap heeft genomen, legt ze haar vork neer en praat ze verder. Ik stort me op mijn lievelingsgerecht en luister.

‘Natuurlijk is de seksuele ontdekkingstocht een belangrijk element. Ik zou liegen als ik zou zeggen dat het niet zo was. Ik ben nu jong en wil het graag ontdekken. Maar het is wel meer. Zo kom ik door het 'daten mensen tegen die ik normaal nooit zou ontmoeten. Mijn Amsterdamse scharrel nam me mee naar een groot fetisjfeest. Hij is van de extremen. Met mijn andere scharrel, de nieuwe, zoek ik veel meer de softere kant op. Feestjes, thuisfeesten bij vrienden, bootje varen als het mooi weer is. Het is bij allebei veel meer dan seks alleen.’

‘Ik probeer in mijn leven zo veel mogelijk genietmomenten te creëren. Alleen, met vriendinnen, maar ook met mijn vriendjes. Ik ga graag met hen op boevenpad – samen iets beleven is toch leuker dan alleen – en ik geniet daar intens van. Ik denk dat vooral de onvoorspelbaarheid bijdraagt aan het genieten. In een vaste relatie ben je altijd beschikbaar voor elkaar, nu duik ik in de momenten als nooit tevoren.’

Nu wil ik het weten ook. ‘Wat is het spannendste wat je ooit hebt meegemaakt?’ Het antwoord laat niet lang op zich wachten. ‘Wat ik erg spannend vond, was dat ik een keer met mijn scharrel mee was naar een gayfeest. Dat was nieuw voor me, dus ik keek mijn ogen uit. Op de erotische feestjes die ik kende ging het er veel softer aan toe, daar is het eerder gezellig. Dit feest broeide.

We hebben die avond veel geflikflooid, maar het meest opwindende was dat we in een doolhof terechtkwamen waar het vrij donker was. Mijn scharrel hield in een wat grotere ruimte halt en fluisterde in mijn oor dat ik voorover moest buigen en hem moest vertrouwen. Dat deed ik. Zonder veel omhaal, begon hij me te neuken. Steeds intenser. Alle tijd vervaagde en omdat ik alleen kon voelen en nauwelijks iets zag, kwam ik al snel klaar, eerder dan hij. Toen dat gebeurde, trok hij aan mijn haar, zodat ik om me heen kon kijken. Er stonden wel tien mannen om ons heen. Ook zij kwamen klaar. Een onverklaarbare mengeling van schaamte en trots welde in me op. Toen trok hij me mee, terug naar de dansvloer.’

Ik zie het helemaal voor me. ‘Dat klinkt als een bijzondere avond. Maar niet eentje die je op maandagochtend even deelt bij de koffieautomaat op kantoor. Kun je naast deze escapades ook nog genieten van de gewone, doordeweekse dingen of is dat lastiger geworden?’

Ze neemt een hap en wijst met haar vork naar het eten. ‘Dit is echt lekker zeg. Zeker met dit weer.’ Ze waait zichzelf koelte toe. ‘Goede keuz.’ Ze spoelt de hap weg met een laatste slok rosé. ‘Kijk, hier geniet ik dus van. Zonder mijn dates en single life had ik hier niet met jou gezeten en nu heb ik een heel fijne avond. Dat is voor mij de lol van het leven. Je durven te laten verrassen.'