Q&A met hardcore wonderkind Sefa over zijn documentaire, geloof en eigen festival

"Door de opkomst van het internet en door alle livestreams de afgelopen twee jaar, is het gewoon geworden dat mensen grote shows zien. Niet veel hebben door hoeveel werk er zit in een show. Artiesten en hun teams gaan door het vuur om een fantastische show neer te zetten. Ik vind het prachtig hoe wij in de documentaire laten zien dat het meer is dan alleen je plankenkoorts overwinnen en hopen op goed weer.Je ziet een half jaar bloed, zweet en tranen voor die enkele show van 45 minuten. Ik ben trots op de reis die we laten zien doormiddel van mijn documentaire."

"Muziek is een zeer krachtig medium. Het doet meer met mensen dan velen zich misschien beseffen. Ze vinden zo’n kracht misschien wel in God, spiritualiteit of de wetenschap, maar ik vind die levenskracht ook in muziek. Het kan mensen ontroeren, energie geven en pijn verminderen. Het juiste nummer kan je in de sportschool laten voelen als de Hulk. Het is die energie die muziek de mooiste kunstvorm maakt die er bestaat.Als muzikant zie ik mensen huilen van geluk. Een enkele heeft me zelfs bedankt voor het helpen uit zijn depressie. Het is bijna een soort superkracht, je kunt mensen diep van binnen raken. Daarom houd ik zoveel van muziek maken. "

"Ik vind het fantastisch dat mensen mij zien als het gezicht van een nieuwe style binnen de hardcore scene. Het heeft een tijd geduurd voordat ik deze kant van mijn muzikaliteit aan de wereld durfde te laten zien. Toen ik begon was hardcore vooral ruig en duister, maar mijn smaak stond daar haaks tegenover.Na een tijdje durfde ik toch de stap te nemen om mijn eigen stijl uit te brengen: hard, maar toch met muzikaliteit. Dit bleek de perfecte zet te zijn: ik stopte met school en mijn muziekcarrière explodeerde op manieren waar ik alleen maar van gedroomd heb.”

"Als ik terugdenk aan het beste moment sinds mijn doorbraak, denk ik altijd terug naar Dominator 2018. Ik sta 15 minuten voor mijn optreden op de Frenchcore stage te chillen in de artistlounge. Iemand tikt op mijn schouder en zegt: 'Moet je kijken, joh.' Een hele mensenmassa, bijna een soort entiteit, beweegt zich van de mainstage naar de Frenchcore stage. Op andere stages draaiden de grootste dj’s, maar ze moesten de area afsluiten, omdat de veiligheid niet meer gewaarborgd kon worden. Een jaar daarvoor kreeg ik nog op m’n donder als ik mijn huiswerk niet gemaakt had. Insane! Dat gevoel, dat die tienduizenden mensen naar die stage komen voor jou. Dat gevoel is niet in woorden uit te drukken."

"Iedereen die met aandacht naar mijn muziek luistert, komt allemaal stukken orgel en religieuze thema’s tegen. Dit is niet toevallig. Die muziek wekte een interesse, wat resulteerde in het feit dat ik na een feest op zondag geregeld in de kerk te vinden ben. Sommigen zouden dit controversieel noemen, maar ik kan mijn geloof goed rijmen met de rest van mijn leven. God heeft mij zowel geloof als de kunstvorm muziek gegeven. Ik haal veel inspiratie uit het geloof, denk bijvoorbeeld aan Leven is Lijden, In De Hemel en dergelijke. "

"Iedereen denkt dat je de hard dance-scene hebt uitgespeeld als je op Defqon en Qlimax hebt opgetreden. Ik denk daar helemaal anders over. Er zijn nog zoveel nieuwe concepten en ideeën die ik wil uitwerken in de toekomst. Solo-evenementen bijvoorbeeld. Een feest dat mijn dansbare muziekstijl vertegenwoordigt, maar waar ook veel diepgang te vinden is. Binnen nu en een jaar hebben we nog iets veel beters op de planning staan dan mijn documentaire. Ik ben pas 22 en ik ben nog lang niet klaar."

Favoriete nummer:Psalm 130 Favoriete festival: Defqon.1

Vuurwerk of lasers:vuurwerk Piano of viool: piano

Europa of Azië:Europa Binnen of buiten optreden: binnen

Langste uur achter elkaar wakker:61 uur Geen hardcore, hardstyle of klassieke muziek, dus dan: Joegoslavische volksmuziek uit de jaren 80