Interview met 'Gierige Gast' Martijn Manschot: "Ik schaamde me bijna om langs te komen."

Hey Martijn, leuk dat we je spreken! Hoe gaat het met je?
Ja, gaat lekker. Beetje druk nu, want het vakantiepark is net open.

Stromen de reserveringen al binnen?
Nou, de eerste paar uur was er iets mis met het boekingssysteem, dus toen ging het allemaal wat langzamer. Nu staat alles gelukkig goed, maar het was weer even stressen. Ach ja, dat krijg je als je in zo’n korte tijd een onderneming uit de grond stampt.

Niet zo uit het niets als je misschien denkt. Ik zat al een tijdje in de vastgoed in Amsterdam. Op m’n 25 ^e

ben ik daarmee begonnen. Ik had toen iets meer schijt, maakte gebruik van grijs gebied met vergunninghouders om zoveel mogelijk studenten in een appartementje te proppen. Ik was vooral bezig zoveel mogelijk rendement uit mijn investering te halen. Toch begon dat steeds meer te knagen. Het is veel leuker om iemand echt blij te maken dan een student af te troggelen. Ik schaamde me op een gegeven moment bijna om langs te komen. Dan vroeg ik echt drie keer “Weet je het zeker?” voordat ik een contract liet ondertekenen.

Tijdens de coronacrisis was ik al aan het kijken voor een vakantiehuisje. Dat is leuk voor mezelf, kan ik even aan de hectiek van Amsterdam ontsnappen en het daarnaast verhuren aan andere mensen. Rond diezelfde tijd ging ik een keertje bij Rachel en Willem (medeoprichters van het Wylde Pad) eten, gewoon om gezellig bij te praten. Toen ik over mijn plan vertelde, viel Rachel bijna van d’r stoel. Ze had zelf ook plannen om een vakantiehuis te kopen. We gingen samen op onderzoek uit en waren druk online aan het rondkijken. We wilden beginnen met een vakantiehuis, om vervolgens door te kunnen groeien met meerdere huisjes. In mijn hoofd had ik al grootste plannen, ik wilde er echt een soort sick huisjesplatform van gaan maken. Totdat er ineens een vakantiepark in Friesland voorbij kwam, ik stuurde het als een grap naar Willem. Het zag er heel tof uit en we besloten een bod te doen. Twee maanden later was het rond. Toen begon alle heisa.

Om de financiering rond te krijgen had ik een vriend van mij als aannemer aangesteld, zodat we binnen drie maanden al open konden gaan. Hij had in werkelijkheid helemaal geen tijd, waardoor we in volle paniek op zoek moesten naar een beschikbare aannemer. Keer op keer werd ons gezegd dat het niet in de beoogde tijd ging lukken en dat we te optimistisch waren, tot een festivalbedrijf vanwege corona tijd had om de klus te doen. Dat zijn geen 9 tot 5 mensen hè, die werken gewoon dag in dag uit totdat iets af is. Vanaf dat moment begon het park steeds meer vorm te krijgen.

Hahaha, nee! Ik ben nog steeds niet echt van het fysieke werk. Ik heb wel geholpen waar ik kon. Het voelt bijna onbeschoft om toe te kijken hoe al die mensen keihard aan het knallen zijn. Je wilt je steentje bijdragen, dus heb ik ook gewoon mijn handen uit de mouwen gestoken. Voor mijn doen dan hè. Willem stond elke dag om 06:00 op om aan de slag te gaan. Ik meldde me rustig om 09:00 op het terrein.

Kijk, weet je wat het is. Aan mij heb je ook niet zoveel. Daarom kreeg ik ook alle kutklusjes toegewezen. Volledig terecht natuurlijk. Moest ik weer de tuin opruimen of vuil naar de stort rijden. Op dat soort momenten baalde ik wel dat ik niet handig ben, maar aan de andere kant kreeg ik ook meer respect voor de mensen die alles zo netjes wisten af te werken. Wellicht ga ik er in de toekomst nog wat mee doen. Je weet het nooit.

Joost was bij dat etentje met Willem en Rachel, dus die wist vanaf het begin al dat er plannen waren. Ze reageerden allebei wel heel positief. Ze waren blij voor me. Toch vroegen zij me ook: “Waar ga je de tijd vandaan halen?”

Door heel goed te plannen en heel veel op en neer te rijden. Het was soms een beetje too much

en af en toe chaotisch, maar dat hoort erbij. Ik ben bovendien nog bij alle draaidagen van Gierige Gasten, dus dat kan ik prima combineren.

Ik heb echt alleen maar positieve berichten gekregen. Het zijn totaal verschillende doelgroepen natuurlijk, maar dat vind ik alleen maar leuk. Het is ook helemaal niet mijn bedoeling om mijn Gierige Gasten-volgers voor de televisie te krijgen, maar ze hebben me wel massaal leuke berichtjes gestuurd. Er was een Gierige Gasten-video waar toevallig een reclame van Het Wylde Pad onder stond, daardoor kwamen veel mensen er ineens achter. Je zag in die commentsectie helemaal discussie ontstaan of het wel slim van me was om een vakantiepark te beginnen. Ik kan daar wel om lachen.

Het begint stiekem alweer een beetje te kriebelen. Het proces van Het Wylde Pad opbouwen vond ik geweldig om mee te maken, ik zou zoiets als volgende stap wel in het buitenland willen doen.

Mijn vriendin Merel Roozen natuurlijk. Waarom staat zij er eigenlijk niet in?!

Dan ga ik voor Kim Feenstra, die vrouw heeft zo’n sexappeal.