Maarten van der Weijden is TABAC’s Gent of the Year

In het magazine staan nog veel meer interviews met alle winnaars. Bestel hier je favoriete TABAC-product en krijg deze onmisbare mannenbijbel er helemaal gratis bij!

21 augustus 2008. Op die dag werd Maarten een nationale beroemdheid. Tijdens de 10 kilometer open water in Peking haalde hij een gouden olympische medaille. In de jaren daarna haalde hij regelmatig het nieuws met krankzinnige zwemprestaties. Deze maand voegt hij daar een Elfstedentriatlon aan toe. Dan is de titel van Gent of the Year natuurlijk wel op zijn plaats. “Ik vind het heel eervol”, vertelt Maarten.

“Ik ben heel blij dat ik mezelf voor kankeronderzoek mag inzetten en dat dat zo goed lukt. Met de Elfstedenzwemtocht hebben we heel veel geld ingezameld en nu gaan we de triatlon doen. Ik hoop weer op een heel mooi feest. En deze prijs is ook een mooie waardering daarvoor. Ik sport en sta in de belangstelling, maar achter de schermen is in Friesland een groep van honderd vrijwilligers bezig. Zonder hen lukt dit niet, dus deze titel is ook voor hen.”

Volgens Maarten is een Gent of the Year iemand die ‘zijn stinkende best heeft gedaan om het voor anderen wat fijner te maken.’ Of iemand anders het verdiende? “Ik zou het niet weten, ik ben zo bezig met mijn eigen doel. Maar er zijn natuurlijk een hele boel mannen die zich ergens voor inzetten, die hun stinkende best doen. Ook als het minder oplevert dan bij mij, is dat niet minder waardevol.”

Maarten heeft een goede band met een voormalig winnares van de FHM500, Sylvana IJsselmuiden. Zij gaat ook meezwemmen met de triatlon, 500 meter. “Ik vind het waanzinnig hoe bereikbaar zij is. Ik DM’de haar en kreeg direct iets terug. Het is een hele lieve, leuke meid. Haar betrokkenheid heeft ook te maken met haar eigen geschiedenis met baarmoederhalskanker. Het is natuurlijk heel naar, maar we hebben daar wel iets gemeenschappelijks. We hebben allebei die periode van onzekerheid en angst meegemaakt. Daar willen we nu iets aan doen.”

De liefde voor zwemmen zat er al snel in. Op zijn zevende begon ‘ie. “Ik deed toen heel veel verschillende sporten. Dat leek mijn vader een mooie basis voor het leven. Van nature kan ik wel een beetje lui zijn. Ik vond alles stom, behalve zwemmen. Dat vond ik leuk. Vooral omdat ik sneller kon zwemmen dan mijn zus, haha.”

Dat zwemmen bracht hem uiteindelijk een hele hoop. “Het is een uitvergroting dat ergens voor gaan leuk is. Het kan resulteren in dat je wint en je doel haalt en daar word je blij van. Het kan er ook toe leiden dat je een doel niet haalt en dan baal je. Maar daarna kun je wel trots zijn dat je je best hebt gedaan. Zo werkt het in het leven ook. Doelen stellen is leuk en haal het maximale eruit. En het is oké, of het nu lukt of niet. Die lessen haal ik uit het zwemmen.”

De grootste kroon is toch wel die olympische medaille. Maarten denkt er nog vaak aan terug. “Vooral voor mijn werk. Ik vertel bij bedrijven en organisaties verhalen over doelen stellen en ergens voor gaan. Dan komt die medaille altijd wel weer langs. Maar hij hangt niet naast mijn bed, hoor. Alleen alle mogelijkheden die ik krijg en het succes van de zwemtocht, komen toch deels door die medaille. Het is de basis van het hele bouwwerk.”

Een onderdeel van dat bouwwerk was de Elfstedenzwemtocht, 200 kilometer zwemmend langs de elf Friese steden. “Dat was redelijk vermoeiend, haha. Het duurde heel lang. Ik kan dat best goed hebben, maar het is wel pijnlijk. Zo pijnlijk dat je lichaam je continu vertelt dat het beter is om te stoppen. Je hoofd wordt dan ook heel creatief om redenen te bedenken waarom je beter kunt stoppen, maar je gaat door. Het was een lijdensweg waar ik wel heel trots op ben.”

Nu is Maarten druk in voorbereiding op zijn Elfstedentriatlon. Na het zwemmen doet hij het ook nog eens fietsend en wandelend. Op 18 juni begint ‘ie aan de tocht en hij verwacht op 24 juni klaar te zijn. Het doel is om geld in te zamelen voor elf kankeronderzoeken. “Die koppelen we aan de elf steden om het inzichtelijk te maken.” In de voorbereiding sportte hij de afgelopen drie jaar iedere dag drie uur. Met eens in de drie maanden een extreem lange uitdaging. Kijken waar je tegenaan loopt.

“Ik ging laatst lopen na het zwemmen. Toen kreeg ik blaren omdat mijn voeten nog nat waren. Nu heb ik waterdichte sokken die duikers gebruiken. Dan blijven mijn voeten droog en kan ik blarenvrij lopen. Daar moet je ook over nadenken. Het is niet zo dat dit al honderd keer gedaan is en je het kunt afkijken. Dan moet je vindingrijk zijn.”

Alleen zal Maarten niet zijn. Honderden mensen meldden zich al aan om mee te doen. “En dat stijgt dagelijks. Op dit moment hebben we al €110.000 ingezameld. En de meeste aandacht komt altijd pas tijdens zo’n tocht. Dan gaan de donaties ook het hardst.”

Dit keer gaat hij dubbel zover als bij de eerste zwemtocht. Of het zwaarder zal zijn, vraagt Maarten zich nog af. “Je vindt ook juist wel een balans, in hoeveel je sport en slaapt bijvoorbeeld. Ik weet niet of die balans het zwaarder maakt. Bij de zwemtocht kon je meezwemmen, maar niet veel mensen zwemmen voor hun lol. Fietsen of lopen wel. Ik hoop dat er meer mensen meedoen. Het zou waanzinnig zijn als we met zijn allen het laatste stuk lopend kunnen doen.”

18 juni dus. Zeshonderd kilometer afzien. Waarom in godsnaam? “Toen ik 19 was, kreeg ik leukemie. Dat is 23 jaar geleden, mijn eigen pijn ben ik wel vergeten. Dat slijt. Maar ik heb twee dochters van 8 en 6. Destijds had ik een ziekenhuismaatje, Bob. Hij lag tegenover mij. Zijn dochters waren toen net zo oud als die van mij nu. Het voelt zo oneerlijk dat ik naar huis rijd en mijn dochters een knuffel geef, terwijl de dochters van Bob al 23 jaar geen vader meer hebben. Daarom doe ik dit.”

Het geld zamelt Maarten in via zijn eigen stichting, de Maarten van der Weijden Foundation. “Ik wil dat het geld dat ik inzamel juist besteed wordt. We werken met een hoop vrijwilligers dus de kosten zijn laag. Iedere euro die gedoneerd wordt, besteden we voor 100% aan het onderzoek. Ik voel me verantwoordelijk dat dat geld juist terecht komt en we werken met een eigen medische raad die bepaalt waar dat geld het beste naartoe kan.”

34 onderzoeken maakte de stichting tot nu toe mogelijk. Met maar liefst 13 miljoen euro aan donaties. Twee blijven hem altijd bij. “We hebben er een gedaan voor de palliatieve fase. Dat is als mensen het niet meer gaan redden. Dat einde willen we dan zo draaglijk mogelijk maken. We hebben voor driehonderd koppelbedden gezorgd. Dan komt er een bed naast je ziekenhuisbed voor je partner, zodat je samen kunt slapen.”

Het andere onderzoek was baanbrekend. Bij mond- of keelkanker worden speekselklieren heftig bestraald. Soms houden die er dan helemaal mee op. Gevolg: een geweldig droge mond. Dankzij het onderzoek van de stichting werd een nieuwe speekselklier ontdekt die makkelijk kan worden ontzien bij een bestraling. “Dat was een beetje wereldnieuws. De anatomie van het menselijk lichaam is anders dan we dachten. Dat vind ik heel tof.”

Tot slot heeft Maarten nog een boodschap voor de lezers van FHM: “Ik ben van extreme doelen. Soms haal je die wel en soms niet. Ons is geleerd dat als je een doel niet haalt, je gaat kijken wat er verkeerd gaat en hoe je dat kunt voorkomen. Maar het kan ook gewoon komen door domme pech. Net als bij een kankerpatiënt die het niet haalt. Je mag soms wel wat compassievoller zijn naar jezelf.”

Wil je Maarten helpen tijdens zijn Elfstedentriatlon? Dan kun je je aanmelden of doneren op elfstedentriatlon.nl . “Ik vind het heel leuk als mensen meedoen”, sluit Maarten af.

De verkiezing van TABAC's Gent of the Year is onderdeel van onze jaarlijkse FHM500. Wil je nu weten wat er in de rest van het blad staat? Haast je dan. Hier bestel je 'm. Veel plezier met het lezen, hè!