22 feesten, 270.563 stappen en 95 uur party: dit was FHM’s ADE Marathon 2022

Dit jaar hebben we niet één, maar twee FHM’ers die de marathon lopen. Naast hoofdredacteur Chris Riemens durfde redacteur Tim Rubens de uitdaging van een ADE Marathon ook wel aan. Wie van de twee haalt het meeste uit zijn all acces bandje?

Chris: 12 feesten Tim: 10 feesten

Chris: Woensdag: HOLO-show van Eric Prydz in de Ziggo Dome, ADE Mixer van The Media Nanny, Heist Recordings bij Radio Radio, Awakenings Opening Night.Donderdag: DGTL Presents: Worakls Orchestra, Nxt Museum x Transmoderna, Pleinvrees ADE.Vrijdag: Into the Woods, 909 x Loveland.Zaterdag: Breakfast Club.Zondag: Strangelove ADE in Lofi, De School Weekender.

Tim: Woensdag:The Cut Club Desperados, Westerunie Hernan Cattaneo.Donderdag:Verknipt ADE Hard Special, Awakenings Adam Beyer Presents Drumcode.Vrijdag: PIV x A’DAM Day 2, Awakenings Charlotte de Witte Presents KNTXT, RAW Factory Audio Obscura.Zaterdag: Awakenings Carl Cox Presents Awesome Soundwave, Awakenings X Afterlife.Zondag: A’DAM The Loft Audio Obscura Sunrise.

Chris: Eric Prydz, Seth Troxler, Dam Swindle, Héctor Oaks, Cera Khin, Worakls, Dixon, Âme live, Colyn, Adana Twins, Jimi Jules, OctoOcta, Rampue, Kettama, Yør Kultura, Woo York, Marcel Dettman, Saiorse, Bambounou, DJ Stingray b2b Marcel Dettmann, Sefef Adasï, Job Jobse, DJ FartintheClub, Kiernan Laveaux en nog een paar die ik ben vergeten.

Tim: BELLA, Julian Anthony, Hernan Cattaneo, Charlie Sparks, SNTS, Klangkuenstler, SHLOMO, Ilario Alicante, Adam Beyer, Anna, Kellie Allan, Jeremy Underground, Enrico Sangiuliano, Charlotte de Witte, Indira Paganotto, KINK, Carl Cox, Reinier Zonneveld, Olympe, Colyn, Mind Against, Stephan Bodzin, Tale of Us, Hunee en Peggy Gou .

Chris:51 uur feest dat als volgt is verdeeld: Woensdag: 20:30 tot 04:30 uur

Donderdag: 20:00 tot 06:30 uur Vrijdag: 18:00 tot 02:30 uur

Zaterdag: 14:30 tot 00:00 uur Zondag: van 17:00 tot 07:00 uur.

Tim: 44 uur feest dat als volgt is verdeeld.

Woensdag: 17:00 tot 2:00 uur. Donderdag: 22:00 tot 6:00 uur.

Vrijdag: 22:00 tot 5:00 uur. Zaterdag: 17:00 tot 12:30 uur zondag

Chris: 145.846 stappen

Tim: 124.717 stappen.

Chris: Dan ga ik voor de Strangelove Party met Job Jobse in Lofi. Ik had het best effe zwaar om me er op dag 5 nog toe te zetten, maar zoals wel vaker blijkt zondag ook op ADE weer de leukste festivaldag te zijn. Het kaf is van het koren gescheiden, de scherpe randjes zijn ervanaf en iedereen zit er lekker in. Op het gebied van sfeer, muziek, locatie en publiek was dit het beste dat ik de afgelopen week heb meegemaakt. Job ging van platen als Techno Cat tot Blinding Lights, maar 90% van zijn set zat vol karakteristieke oude nineties raveplaten. Voldoende vrolijkheid voor lachende gezichten, maar vooral heel veel power om te knallen op de dansvloer. Het resultaat: een Lofi die van voor tot achter compleet op z’n kop werd gezet. Fantastisch.

Tim: Dit was met zekerheid mijn D-Day. Zaterdagnacht ging ik er met twee gestrekte benen in. Het kan wel omschreven worden als het meest ambitieuze feestidee ooit, maar ik heb het geflikt. Om deze marathon binnen de marathon af te trappen ging ik eerst buurten bij ‘The King of Ibiza’: Carl Cox. Deze echte OG is een legende in de techno scene en hij draaide de perfecte plaatjes om mijn nachtkraker in te luiden. The King of Ibiza werd afgelost door onze Nederlandse trots Reinier Zonneveld. De show heette Awakenings Carl Cox Presents Amazing Soundwave, maar Reinier heeft voor mij echt het dak eraf geblazen. Na een opbouw van vier minuten tot de eerste drop schoten alle laserlichten, vuurkanonnen en visuals door de zaal. Ik heb nog nooit een feest meegemaakt waar het publiek zo aan de voeten van de dj lag. Dit was echt het dikste feest van mijn ADE Marathon. Je kan hier een kijkje nemen naar de opening van Reinier Zonneveld.

Chris: De Gashouder. Dat Awakenings hier al tientallen jaren feesten organiseert, dat blijkt wel uit de productie die ze hier neerzetten. Stagedesign, de visuals, het vuurwerk en de bedwelmende techno die als een stoomlocomotief door de zaal galmt. Alles is hier on point. De Westergasfabriek wordt niet voor niets The Temple of Techno genoemd.

Tim: Het einde was nabij op zondagochtend 7:00, maar ik moest en zou de vetste locatie van mijn marathon halen. Met kramp in de kuiten trok ik mijzelf richting Amsterdam-Noord om de sunrise-party van Peggy Gou te bewonderen. Beste beslissing van de week. Wat een ervaring was het om deze knotsgekke ADE-marathon af te sluiten in De Loft bij Audio Obscura. Het was ondertussen al 10:00 in de ochtend, maar Peggy creëerde een sfeer waar je u tegen zegt. Iedereen danste alsof z’n leven er vanaf hing en alle levensgenieters gaven hun laatste energie tijdens de afsluiter met zonsopkomst. Met waanzinnig uitzicht over de stad waar ik net vier nachten mijn ziel uit m’n lichaam heb gefeest, stond ik te genieten als nooit tevoren.

Chris: Zondagavond, uurtje of 20:00 uur in Lofi. Komt een meid naar me toe. ‘Hé, heb jij misschien een condoom?’. Nee, sorry. ‘Ja, ik heb net deze jongen ontmoet en we hebben zin om te seksen, maar niemand heeft een condoom bij zich. Wat is dat toch tegenwoordig? Nou, dan gaan we nog even verder zoeken!” Twee uur later lopen we het stelletje ergens in de zaal weer tegen het lijf. En, is het nog gelukt? vragen we. “Ja! Het is gelukt. We zijn even een toilet ingedoken, haha. Fijne avond!” Verder ook wel gelachen om die jongen op Into the Woods die vroeg of ik rook terwijl ik een brandende sigaret in m’n hand heb. “Nee, ben net gestopt.” En ja, natuurlijk mag jij een peuk vriend.

Tim: Namen mogen niet genoemd worden, maar een vriend van mij leek tijdens Awakenings x Afterlife wel op een ander festival te zijn dan ik. “Tim, zie jij ook dranghekken, treinsporen en statafels?”, was de vraag. Alsof dat nog niet genoeg was, had iedereen volgens hem rode stippen op z’n gezicht en had er iemand een kokosnoothoofd. Ik zal hem volgende keer adviseren om dat tweede kopje koffie niet te drinken.

Chris: Die prijs gaat zonder twijfel naar Into the Woods. Met hun festival laten ze al jarenlang zien de koning van de decoratie te zijn. Het bos in Amersfoort is hun vaste thuisbasis, maar het NDSM-terrein is inmiddels een fraai tweede thuis geworden. Overal vind je gezellige hoekjes, kleine dansplekjes, grappige bordjes en fraaie kunstwerken. Van een vuurspuwende vogel tot een metalen reuzenmuis met een joekel van een winkelwagentje in z’n hand waar een vuurtje in woekert. Je kijkt je ogen uit.

Tim: In de Gashouder. Met vuurwerk dat vlak over je hoofd raast en een koepel waar elke centimeter licht kan geven, is er naar mijn mening geen enkele locatie die de Gashouder kan overtreffen.

Chris: De HOLO-show Eric Prydz in de Ziggo Dome. Een van de ziekste visuele shows die ik ooit heb gezien. Via surrealistische 3D effecten worden allerlei objecten op weergaloze wijze vertoond: een walvis, een priemend oog, een melkwegstelsel, een rennend mannetje of een astronaut. Tel daar de bewegende LED-panelen en vliegende lasers bij op en je krijgt een audiovisuele voorstelling van het spectaculairste soort. Een ander visueel hoogtepuntje vond ik ook wel de drone show die op vrijdagavond boven ’t IJ zichtbaar was. Verder was het scherm in het Nxt Museum een hypnotiserend schouwspel. Extra smullen als je daarbij een heerlijke set van Dixon geserveerd krijgt.

Tim: De Verknipt hard special spant voor mij de kroon wat betreft lasershow, lichteffecten en visuals. De muziek mag dan wat hard zijn voor sommige muziekliefhebbers, maar de visuals zijn echt te gek.

Chris: Naast Lofi op zondag was het bijzonder gezellig bij Breakfast Club op zaterdag. Waar veel ADE-feesten worden gedomineerd door spacende zonnebriltoeristen, daar trekt Breakfast Club al jaren een zeer aangenaam publiek. Wel is het jammer dat ze de Radion hebben verlaten voor de Hemkade in Zaandam.

Tim: Een beetje tegen mijn verwachting in heerste er bij A’DAM The Loft Sunrise by Peggy Gou een unieke sfeer. Ik had verwacht dat iedereen hier helemaal verstrooid zou zijn, maar de sfeer was fantastisch. Iedereen genoot echt van zijn laatste momenten van de dikste feestweek van het jaar. Jong, oud, paars of geel. Het maakte niet uit wie je bent of wat je doet. Iedereen danste alsof het z’n laatste dag was.

Chris: Ik heb een top-3 van favoriete sets. Job Jobse heb ik al genoemd, want dat was gewoon zwaar aan en precies waar je zin in hebt op de zondag. Een ander hoogtepunt waren de twee laatste uurtjes van Bambounou in de kleine zaal bij Breakfast Club. So. Much. Energy. De Fransman is een vernuftige dj die op knappe wijze platen als Who’s That Girl van Eve, een edit van The Launch van DJ Jean en zelfs Bailando voorbij liet komen. Puur muzikaal gezien is mijn persoonlijke favoriet echter de set van Woo York op 909 x Loveland. Op vrijdag wilde ik na Into the Woods nog wel wat doen, maar had ook wel de intentie om nog een beetje krachten te sparen voor de zaterdag. Dus ben ik in m’n eentje nog even langs 909 x Loveland gegaan, eigenlijk enkel en alleen om de set van Woo York te checken. Het stel draait zelden in Nederland, dus als zich dan zo’n buitenkansje voordoet moet je ‘m pakken ook. Woo York bestaat uit twee Oekraïense gasten die livesets draaien met enkel hun eigen producties. In een uur bouwen ze hun set laag voor laag op. Hun sound is diep en donker, maar wel met een melodieuze touch. Magistraal. Dat ik als fanboy elke track ken die ze speelde, helpt natuurlijk wel mee.

Tim: Onmogelijk om er één te kiezen, maar mijn top-3 bestaat uit Reinier Zonneveld, Charlotte de Witte en Peggy Gou.

Chris: Je mist natuurlijk altijd meer dan je kan zien, maar ik had persoonlijk de set van Tale of Us wel willen zien. Ik kwam zaterdagnacht om een uurtje of 01:00 uur thuis van de Breakfast Club. Frikandel mayo en broodje kipkorn erin, andere kleren aan en door. Was het plan. Totdat ik op de bank ging zitten. Van zitten kwam liggen en toen volgde al heel snel het punt of no return dat ik helemaal nergens meer naartoe ging. Voordeel daarvan was wel dat ik zondag weer fit was om de hort op te gaan.

Tim: Toen ik met mijn ziel onder m’n arm in bed lag en de video’s van Chris bij Job Jobse in de Lofi bekeek. De sfeer, de muziek en het feit dat het de laatste avond was gaven mij zelfs na tien feesten nog een beetje FOMO.

Chris: Het mooiste aan zo’n bandje is dat je het ook echt als een meerdaags festival kan benaderen. Amsterdam is het festivalterrein, de clubs de verschillende stages en je huis de campingspot. Dus kan het gebeuren dat je het ene moment met 17.000 mensen in de Ziggo Dome naar een show staat te kijken en een uurtje later met mannetje of honderdvijftig in RadioRadio (aka de meest knusse club van de stad) staat te bouncen. Het mooiste aan ADE is de unieke sfeer in de stad. Je fietst door de stad en dan vraag je je af: zouden die mensen naar bed gaan of zijn ze juist net op? De wisseling van de wacht bij de pont illustreert het perfect: de ene lading komt van de NDSM en is klaar met feesten, de groep die er juist naartoe gaat maakt zich op om de nacht in te duiken. Het hoogtepunt van ADE? De vrienden en bekenden die je verspreid over de feesten tegenkomt, het keihard dansen, de gesprekken met wildvreemden en de dikste muziek die door de beste dj’s ter wereld wordt gespeeld. Die diversiteit in publiek, locaties en muziek maakt zo’n marathon ook zo de moeite waard. Van een Nxt Museum tot een simpele loods in Amsterdam West. Van de gays en queers in een underground club als De School tot vriendinnengroepjes die hun eerste ADE meemaken op een festival als Into the Woods. Van vage, trippy muziek van een Ugandese dj waarbij je geen idee hebt hoe je erop moet bewegen tot bezwerende techno waarbij je lichaam in perfecte harmonie met de basslijn synct. Van lichte ruimtes tot donkere kelders waar de rookmachines overuren draaien en flitsende stroboscopen je zintuigen in verwarring brengen. Dat is wat ADE zo mooi maakt. Dat is wat het nachtleven zo mooi maakt.

Tim: Bij de sunrise show van Peggy Gou in De Loft met het adembenemende uitzicht over Amsterdam had ik wel even een besefmomentje in stilte hoe mooi het leven kan zijn en wat voor een bizarre week ik achter de rug had.

Chris: ‘Hoe houd je dit vol?, Leef je nog?’ zijn vragen die me het afgelopen weekend wel een paar keer zijn gesteld. Allereerst door het ook als werk te beschouwen. Bovenal komt zo’n ADE Marathon voort uit de liefde voor elektronische muziek. Voor mij is ADE een soort carnaval, maar dan met goede muziek. Verder is het ook gewoon een kwestie van mindset. Je stelt je in op vijf dagen te gaan party hoppen, dus kun je het ook prima vijf dagen volhouden. Het is in die zin ook gewoon een meerdaags festival, met als prettige bijkomstigheid dat je in je eigen bed kan slapen, je niet in een dixie hoeft te poepen en je gewoon kan douchen wanneer jij dat wil, zonder eerst een muntje te moeten betalen of in de rij te staan. Tot slot nog een dikke shout-out naar party partner in crime Ronald voor het meerennen van deze ADE Marathon.

Tim: Ik wil vakantie.

Meer van FHM's ADE Marathon? Check hier ons Instagram Story verslag !