{"id":261502,"date":"2022-11-19T17:00:25","date_gmt":"2022-11-19T16:00:25","guid":{"rendered":"https:\/\/fhm.nl\/?p=261502"},"modified":"2022-11-22T23:22:48","modified_gmt":"2022-11-22T22:22:48","slug":"timo-eichholtz-boek","status":"publish","type":"post","link":"https:\/\/fhm.nl\/timo-eichholtz-boek\/","title":{"rendered":"Timo Eichholtz beschrijft zijn heftige drugsverleden in ‘Het verhaal achter mijn blauwe ogen’"},"content":{"rendered":"
<\/div>

Twee heldere blauwe kijkers, die niet altijd zo helder zijn geweest. Timo Eichholtz heeft een, zacht gezegd, turbulent leven achter de rug. Op jonge leeftijd kwam hij in aanraking met alcohol en drugs. Zijn oma\u2019s invalide auto in de prak rijden, op klaarlichte dag van de grond geraapt moeten worden en meerdere malen <\/b>ternauwernood<\/b> aan de dood ontsnappen. Het hoorde allemaal bij het leven van Timo. <\/b><\/p>\n

In zijn boek Het verhaal achter mijn blauwe ogen<\/em> vertelt hij openhartig over zijn leven. Hij schrijft over zijn jeugd, relaties en zijn verhouding met alcohol en drugs.<\/p>\n

Het verhaal achter mijn blauwe ogen<\/em><\/h2>\n

In detail beschrijft Eichholtz zijn gedachten en gevoelens. Niet alleen zijn verslaving komt ter sprake, maar ook het herstel, terugval, spiritualiteit en doorzettingsvermogen. Binnen een tijdspanne van vijf jaar schreef hij alles op. Soms zelfs onder invloed. Hierdoor is het boek heel puur en rauw. De punten nog dieper dan de Marianentrog weet hij op deze manier vast te leggen. Opvallend aan het boek is dat het synchroon loopt met het proces van Timo. Naar eigen zeggen komt het daarom ook zo erg binnen.<\/p>\n

Timo Eichholtz<\/h2>\n

Zijn wilde leven heeft Timo Eichholtz nu achter zich gelaten en hij staat tegenwoordig met een frisse blik in het leven. Met zijn boek hoopt hij bij te dragen aan een stuk bewustwording en zelfpreventie. Hij ziet nu een goede toekomst tegemoet. Zo komt er een vervolg van zijn boek en\u00a0is er een idee aan het ontstaan van een combinatie tussen coaching, personal training en suppletie (het werken met voedingssupplementen). Als geen ander weet hij hoe belangrijk het is een gezonde geest in een gezond lichaam te hebben.<\/p>\n

Nieuwsgierig geworden naar het verhaal van Timo? \u00a0Hieronder een fragment uit het boek. Het verhaal achter mijn blauwe ogen <\/em>kun je hier online bestellen<\/a>.<\/p>\n

Fragment uit het boek<\/h2>\n

\u201cEen nieuwe kandidaat om mee te experimenteren diende zich aan. GHB kwam op mijn pad\u00a0en had mijn interesse gewekt: het werkte kort en gaf geen kater. GHB is lichaamseigen stof\u00a0dus in mijn hoofd was het bijna gezond. Daarnaast stond het toen nog bekend als niet\u00a0verslavend. Het werd een aantal jaar hiervoor zelfs gewoon in de zogenaamde smartshops\u00a0verkocht, dus zo slecht kon het niet zijn. Toch?<\/p>\n

Y., de jongen bij wie ik inwoonde, had het recept. We kochten velgenreiniger,\u00a0gootsteenontstopper, gedestilleerd water en azijn. Alles bij elkaar in de juiste verhouding\u00a0werd het ingekookt tot het een dikke, zure vloeistof was. Daarna moest je alleen nog de pH-waarde goed krijgen om de slokdarm niet te verbranden. Smullen maar! In kwart liters\u00a0wilden we dit gaan verkopen, maar wijzelf waren onze grootste klant.\u00a0Iedere ochtend namen we een dopje en vertrokken richting de stad om te gallen en\u00a0te klieren. Het was zo getimed dat het middel insloeg zodra we door het station liepen. Vol\u00a0verwachting liepen we het station in en zodra we aan de andere kant eruit kwamen, liepen\u00a0we al te tieren. Van GHB werd ik extreem roekeloos, nog veel erger dan van alcohol. Het\u00a0duurde niet lang voordat we een regel voor mij moesten instellen. Als de door Y. gezette\u00a0timer afging, wisten we dat er weer een dosis genomen kon worden. Als we dat niet deden,\u00a0nam ik te snel bij, ging knock-out en moest dan van straat geschraapt worden, ook op\u00a0klaarlichte dag.<\/p>\n

Ook lag ik weleens in winkels, in een stapel kleding of zo. Alcohol versterkt de\u00a0werking enorm en uiteraard combineerde ik dit met de GHB. Speed of coke gebruikte ik om\u00a0wakker te blijven, dacht ik, maar vaak was dit niet het geval. GHB was te sterk en\u00a0overheerste ieder ander middel. Regelmatig werd ik wakker gehouden door middel van\u00a0klappen in mijn gezicht en andere pijnprikkels.\u00a0Bijna iedereen in de partyscene gebruikte overigens alcohol en of drugs. In deze\u00a0scene was het eigenlijk heel normaal. Het verschil en waar het bij mij fout ging, was dat ik\u00a0altijd net een tandje, of een heel gebit, verder ging dan de rest. Wat anderen op een\u00a0normale manier deden, eindigde bij mij heel vaak verkeerd. Ik zat een keer met een grote\u00a0groep stapmaatjes in een hotel in Haarlem. Ik was weer eens out gegaan en toen ik bijkwam,\u00a0zag ik tranen in de ogen van mijn vrienden. Ik smeerde hem maar, want ik had geen idee wat\u00a0er aan de hand was en had geen zin in dat gejank.<\/p>\n

Later hoorde ik dat ik een aantal uur op de\u00a0grond had gelegen en dat mijn ademhaling was gestopt. Ook had ik in mijn broek gepist.\u00a0Door middel van het geven van pijnprikkels hielpen mijn vrienden mij met ademen, waarna\u00a0ik weer wegviel. Dit tafereel bleef zich herhalen, minstens een uur lang. Dat ik bijna dood\u00a0was geweest deed mij niks, omdat ik mij er niets van kon herinneren. Dat was het enge aan\u00a0GHB: na out gaan wist je niets meer. Wat het nog enger maakte, was dat ik het een heerlijk\u00a0middel vond. Deze avond had ik Wendy voor het eerst ontmoet, vanaf dit moment tot aan\u00a0de dag van vandaag mijn beste vriendin.<\/p>\n

Maar hoe zit dat dan met GHB? Het is toch lichaamseigen stof? Ja, maar niet in die\u00a0hoeveelheden in ieder geval.<\/p>\n

De ellende die GHB met zich meebrengt, werd jaren later pas\u00a0bekend. Het werd van een niet verslavend middel de drug met wellicht de allerhoogste\u00a0verslavingspotentie. Misschien wel het gevaarlijkste middel van allemaal. Als zware continue\u00a0gebruikers ermee stoppen, kunnen ze overlijden aan de ontwenningsverschijnselen. Ook\u00a0werd het bekend als de nieuwe rapedrugs, omdat grenzen verdwijnen en mensen out gaan\u00a0bij een overdosis. Bij het wakker worden weet je dus vervolgens niets meer. Een heel\u00a0gevaarlijk middel, maar ik vond het heerlijk.\u201d<\/p>\n

\"\"<\/figure>\n","protected":false,"plaintext":"

Twee heldere blauwe kijkers, die niet altijd zo helder zijn geweest. Timo Eichholtz heeft een, zacht gezegd, turbulent leven achter de rug. Op jonge leeftijd kwam hij in aanraking met alcohol en drugs. Zijn oma\u2019s invalide auto in de prak rijden, op klaarlichte dag van de grond geraapt moeten worden en meerdere malen <\/b>ternauwernood<\/b> aan de dood ontsnappen. Het hoorde allemaal bij het leven van Timo. <\/b><\/p>\r\n

In zijn boek Het verhaal achter mijn blauwe ogen<\/em> vertelt hij openhartig over zijn leven. Hij schrijft over zijn jeugd, relaties en zijn verhouding met alcohol en drugs.<\/p>\r\n\r\n

Het verhaal achter mijn blauwe ogen<\/em><\/h2>\r\n

In detail beschrijft Eichholtz zijn gedachten en gevoelens. Niet alleen zijn verslaving komt ter sprake, maar ook het herstel, terugval, spiritualiteit en doorzettingsvermogen. Binnen een tijdspanne van vijf jaar schreef hij alles op. Soms zelfs onder invloed. Hierdoor is het boek heel puur en rauw. De punten nog dieper dan de Marianentrog weet hij op deze manier vast te leggen. Opvallend aan het boek is dat het synchroon loopt met het proces van Timo. Naar eigen zeggen komt het daarom ook zo erg binnen.<\/p>\r\n\r\n

Timo Eichholtz<\/h2>\r\nZijn wilde leven heeft Timo Eichholtz nu achter zich gelaten en hij staat tegenwoordig met een frisse blik in het leven. Met zijn boek hoopt hij bij te dragen aan een stuk bewustwording en zelfpreventie. Hij ziet nu een goede toekomst tegemoet. Zo komt er een vervolg van zijn boek en\u00a0is er een idee aan het ontstaan van een combinatie tussen coaching, personal training en suppletie (het werken met voedingssupplementen). Als geen ander weet hij hoe belangrijk het is een gezonde geest in een gezond lichaam te hebben.\r\n\r\nNieuwsgierig geworden naar het verhaal van Timo? \u00a0Hieronder een fragment uit het boek. Het verhaal achter mijn blauwe ogen <\/em>kun je hier online bestellen<\/a>.\r\n

Fragment uit het boek<\/h2>\r\n

\u201cEen nieuwe kandidaat om mee te experimenteren diende zich aan. GHB kwam op mijn pad\u00a0en had mijn interesse gewekt: het werkte kort en gaf geen kater. GHB is lichaamseigen stof\u00a0dus in mijn hoofd was het bijna gezond. Daarnaast stond het toen nog bekend als niet\u00a0verslavend. Het werd een aantal jaar hiervoor zelfs gewoon in de zogenaamde smartshops\u00a0verkocht, dus zo slecht kon het niet zijn. Toch?<\/p>\r\n

Y., de jongen bij wie ik inwoonde, had het recept. We kochten velgenreiniger,\u00a0gootsteenontstopper, gedestilleerd water en azijn. Alles bij elkaar in de juiste verhouding\u00a0werd het ingekookt tot het een dikke, zure vloeistof was. Daarna moest je alleen nog de pH-waarde goed krijgen om de slokdarm niet te verbranden. Smullen maar! In kwart liters\u00a0wilden we dit gaan verkopen, maar wijzelf waren onze grootste klant.\u00a0Iedere ochtend namen we een dopje en vertrokken richting de stad om te gallen en\u00a0te klieren. Het was zo getimed dat het middel insloeg zodra we door het station liepen. Vol\u00a0verwachting liepen we het station in en zodra we aan de andere kant eruit kwamen, liepen\u00a0we al te tieren. Van GHB werd ik extreem roekeloos, nog veel erger dan van alcohol. Het\u00a0duurde niet lang voordat we een regel voor mij moesten instellen. Als de door Y. gezette\u00a0timer afging, wisten we dat er weer een dosis genomen kon worden. Als we dat niet deden,\u00a0nam ik te snel bij, ging knock-out en moest dan van straat geschraapt worden, ook op\u00a0klaarlichte dag.<\/p>\r\n

Ook lag ik weleens in winkels, in een stapel kleding of zo. Alcohol versterkt de\u00a0werking enorm en uiteraard combineerde ik dit met de GHB. Speed of coke gebruikte ik om\u00a0wakker te blijven, dacht ik, maar vaak was dit niet het geval. GHB was te sterk en\u00a0overheerste ieder ander middel. Regelmatig werd ik wakker gehouden door middel van\u00a0klappen in mijn gezicht en andere pijnprikkels.\u00a0Bijna iedereen in de partyscene gebruikte overigens alcohol en of drugs. In deze\u00a0scene was het eigenlijk heel normaal. Het verschil en waar het bij mij fout ging, was dat ik\u00a0altijd net een tandje, of een heel gebit, verder ging dan de rest. Wat anderen op een\u00a0normale manier deden, eindigde bij mij heel vaak verkeerd. Ik zat een keer met een grote\u00a0groep stapmaatjes in een hotel in Haarlem. Ik was weer eens out gegaan en toen ik bijkwam,\u00a0zag ik tranen in de ogen van mijn vrienden. Ik smeerde hem maar, want ik had geen idee wat\u00a0er aan de hand was en had geen zin in dat gejank.<\/p>\r\n

Later hoorde ik dat ik een aantal uur op de\u00a0grond had gelegen en dat mijn ademhaling was gestopt. Ook had ik in mijn broek gepist.\u00a0Door middel van het geven van pijnprikkels hielpen mijn vrienden mij met ademen, waarna\u00a0ik weer wegviel. Dit tafereel bleef zich herhalen, minstens een uur lang. Dat ik bijna dood\u00a0was geweest deed mij niks, omdat ik mij er niets van kon herinneren. Dat was het enge aan\u00a0GHB: na out gaan wist je niets meer. Wat het nog enger maakte, was dat ik het een heerlijk\u00a0middel vond. Deze avond had ik Wendy voor het eerst ontmoet, vanaf dit moment tot aan\u00a0de dag van vandaag mijn beste vriendin.<\/p>\r\n

Maar hoe zit dat dan met GHB? Het is toch lichaamseigen stof? Ja, maar niet in die\u00a0hoeveelheden in ieder geval.<\/p>\r\n

De ellende die GHB met zich meebrengt, werd jaren later pas\u00a0bekend. Het werd van een niet verslavend middel de drug met wellicht de allerhoogste\u00a0verslavingspotentie. Misschien wel het gevaarlijkste middel van allemaal. Als zware continue\u00a0gebruikers ermee stoppen, kunnen ze overlijden aan de ontwenningsverschijnselen. Ook\u00a0werd het bekend als de nieuwe rapedrugs, omdat grenzen verdwijnen en mensen out gaan\u00a0bij een overdosis. Bij het wakker worden weet je dus vervolgens niets meer. Een heel\u00a0gevaarlijk middel, maar ik vond het heerlijk.\u201d<\/p>\r\n\"\""},"excerpt":{"rendered":"

Twee heldere blauwe kijkers, die niet altijd zo helder zijn geweest. Timo Eichholtz heeft…<\/p>\n","protected":false},"author":46,"featured_media":261542,"comment_status":"closed","ping_status":"closed","sticky":false,"template":"","format":"standard","meta":{"_acf_changed":false,"footnotes":""},"categories":[3],"tags":[],"yst_prominent_words":[2516,111342,11538,26581,4090,2428,24617],"acf":[],"_links":{"self":[{"href":"https:\/\/fhm.nl\/wp-json\/wp\/v2\/posts\/261502"}],"collection":[{"href":"https:\/\/fhm.nl\/wp-json\/wp\/v2\/posts"}],"about":[{"href":"https:\/\/fhm.nl\/wp-json\/wp\/v2\/types\/post"}],"author":[{"embeddable":true,"href":"https:\/\/fhm.nl\/wp-json\/wp\/v2\/users\/46"}],"replies":[{"embeddable":true,"href":"https:\/\/fhm.nl\/wp-json\/wp\/v2\/comments?post=261502"}],"version-history":[{"count":4,"href":"https:\/\/fhm.nl\/wp-json\/wp\/v2\/posts\/261502\/revisions"}],"predecessor-version":[{"id":261550,"href":"https:\/\/fhm.nl\/wp-json\/wp\/v2\/posts\/261502\/revisions\/261550"}],"wp:featuredmedia":[{"embeddable":true,"href":"https:\/\/fhm.nl\/wp-json\/wp\/v2\/media\/261542"}],"wp:attachment":[{"href":"https:\/\/fhm.nl\/wp-json\/wp\/v2\/media?parent=261502"}],"wp:term":[{"taxonomy":"category","embeddable":true,"href":"https:\/\/fhm.nl\/wp-json\/wp\/v2\/categories?post=261502"},{"taxonomy":"post_tag","embeddable":true,"href":"https:\/\/fhm.nl\/wp-json\/wp\/v2\/tags?post=261502"},{"taxonomy":"yst_prominent_words","embeddable":true,"href":"https:\/\/fhm.nl\/wp-json\/wp\/v2\/yst_prominent_words?post=261502"}],"curies":[{"name":"wp","href":"https:\/\/api.w.org\/{rel}","templated":true}]}}