{"id":231960,"date":"2021-12-18T12:00:19","date_gmt":"2021-12-18T11:00:19","guid":{"rendered":"https:\/\/fhm.nl\/?p=231960"},"modified":"2021-12-19T18:47:18","modified_gmt":"2021-12-19T17:47:18","slug":"will-smith-voorpublicatie","status":"publish","type":"post","link":"https:\/\/fhm.nl\/will-smith-voorpublicatie\/","title":{"rendered":"Will, het fenomenale levensverhaal van Will Smith"},"content":{"rendered":"
<\/div>

De geniale Will Smith is een van de grootste wereldsterren van deze tijd.\u00a0We kennen de vrolijke gast allemaal van zijn films, muziek, humor en zijn status als cultureel icoon.\u00a0Het was dan ook een kwestie van tijd tot er een biografie over hem geschreven zou\u00a0worden.\u00a0Dat moment is eindelijk daar. In\u00a0Will\u00a0<\/i>gaat het over het succes van Will Smith, maar vooral ook over de drijfveren die hier ten grondslag aan liggen.\u00a0Wij mogen alvast een fragment uit het\u00a0openhartige\u00a0boek delen \u00e9n we mogen maar liefst vijf exemplaren weggeven.<\/strong><\/p>\n

Will\u00a0Smith<\/span><\/h2>\n

Willard Carroll Smith jr. zette zichzelf in 1987 op de kaart als <\/span>The\u00a0Fresh\u00a0Prince of Bel-<\/span><\/i>Air. Sindsdien is onze vriend\u00a0<\/span>niet meer weg te denken\u00a0uit het sterrenwereldje.\u00a0Will\u00a0maakte furore in films als\u00a0<\/span>Men in Black<\/span><\/i>,\u00a0<\/span>I Am Legend<\/span><\/i>\u00a0en\u00a0<\/span>Bad Boys<\/span><\/i>. Hij staat bekend om zijn geniale humor en ongekende positiviteit. Dat bleek vorig jaar maar weer eens uit de manier waarop hij met zijn haters omging<\/a>. Toch blijken minder leuke redenen en situaties de basis te zijn voor de eindeloze humor van Will Smith.<\/span><\/p>\n

Will<\/span><\/h2>\n

Dat blijkt uit de biografie\u00a0<\/span>Will<\/span><\/i>. Hierin wordt duidelijk dat humor een van\u00a0Will’s\u00a0grootste overlevingsstrategie\u00ebn is. ”De manier waarop we besluiten\u00a0op onze angsten te reageren, bepaalt wie we worden. Ik besloot grappig te zijn”, is een veelzeggende quote uit het boek van Will Smith.\u00a0In\u00a0<\/span>Will\u00a0<\/span><\/i>gaat het onder andere over\u00a0zijn roerige jeugd, hoe\u00a0Will in constante angst leefde omdat hij doodsbang was voor zijn vader\u00a0en hoe\u00a0zijn gedrevenheid de relaties met zijn dierbaren bijna verwoestte.<\/span>\u00a0<\/span><\/p>\n

Het boek\u00a0<\/span>Will\u00a0<\/span><\/i>schreef\u00a0Will Smith\u00a0samen met bestsellerauteur Mark Manson. Je kan het boek hier<\/a> bestellen. Hieronder hebben we vast een fragment uit het openhartige boek voor je.<\/span>\u00a0<\/span><\/p>\n

Fragment uit ‘Will’<\/span><\/h2>\n

De muur\u00a0<\/strong><\/p>\n

Toen ik elf was, besloot mijn vader dat de muur aan de voorkant van zijn werkplaats aan vernieuwing toe was. Het moest een grote muur worden: zo\u2019n drie\u00ebnhalve meter hoog en zes meter breed. De oude was aan het afbrokkelen en hij had \u2018genoeg van die klotemuur\u2019. Maar in plaats van een aannemer of een bouwbedrijf in te schakelen, dacht hij dat het wel een mooie klus zou zijn voor mijn jongere broer Harry en mij.<\/span>\u00a0<\/span><\/p>\n

De sloop deed\u00a0<\/span>Daddio<\/span><\/i>\u00a0zelf. Ik weet nog hoe ik vol ongeloof naar dat gapende gat stond te kijken. Ik was er heilig van overtuigd dat daar nooit meer een muur zou komen te staan.<\/span>\u00a0<\/span><\/p>\n

Bijna een jaar lang gingen mijn broer en ik elke dag na school naar de werkplaats van mijn vader om aan die muur te werken. We deden alles zelf. We groeven de fundering uit, mixten de specie en sleepten met emmers. Ik weet nog steeds de verhoudingen van de specie: de helft cement, een kwart zand en een kwart kalk. Harry was de baas over de waterslang. Met een schop mixten we het goedje op de stoep en daarna deden we het in emmers waar zo\u2019n acht liter in kon en metselden er de bakstenen mee. Dat deden we zonder een metselprofiel of een lagenlat, het enige wat we hadden was een waterpas.<\/span>\u00a0<\/span><\/p>\n

Als je ook maar \u00ed\u00e9ts van bouwen weet, dan weet je dat dit een stompzinnige manier van werken is. Eerlijk gezegd is het gewoon een soort gevangenisarbeid. Vandaag de dag zouden we in zo\u2019n geval meteen de kinderbescherming bellen. Het is zo\u2019n saaie klus, die ook nog eens onnodig lang duurt, dat twee kinderen er uiteindelijk bijna een jaar mee bezig waren, terwijl een paar volwassen kerels het waarschijnlijk in een paar dagen hadden klaargespeeld, op zijn langst.<\/span>\u00a0<\/span><\/p>\n

Mijn broer en ik werkten in de weekenden, op feestdagen en in vakanties. We werkten dat jaar de hele zomer door, het maakte niet uit. Mijn vader had nooit een dag vrij, dus wij ook niet. Ik heb ontelbare keren naar dat gat gekeken, met de moed in de schoenen. Ik zag niet hoe we dit tot een goed eind konden brengen. Het gat was in mijn hoofd onvoorstelbaar groot geworden. Het leek wel of we De Grote Muur van West\u00a0Philly\u00a0\u2013 Philadelphia \u2013 aan het bouwen waren: miljarden rode bakstenen die zich uitstrekten tot in een eindeloze verte. Ik was ervan overtuigd dat ik mijn hele leven, tot aan mijn dood, bezig zou zijn met het mengen van metselspecie en het sjouwen van emmers. Ik wist het zeker.<\/span>\u00a0<\/span><\/p>\n

Daddio\u00a0liet ons maar\u00a0doorploeteren. We moesten er elke dag zijn, om het cement te mengen, emmers te dragen en stenen te metselen. Maakte niet uit of het regende of stikheet was, of ik kwaad, verdrietig, of ziek was of de volgende dag een toets had op school \u2013 er was geen enkel excuus om er niet te zijn. Als m\u2019n broer en ik klaagden en protesteerden maakte dat\u00a0Daddio\u00a0helemaal niks uit, we zaten in de val. Deze muur was een constante, hij was een blijver. Jaargetijden gingen voorbij, vrienden kwamen en gingen, leraren gingen met pensioen \u2013 maar de muur was er altijd. Altijd was die muur er.<\/span>\u00a0<\/span><\/p>\n

Op een dag hadden Harry en ik echt een verschrikkelijk rothumeur. We sleepten ons voort en klaagden over alles \u2013 \u2018dit kan helemaal niet\u2019 en \u2018dit is echt belachelijk\u2019.<\/span>\u00a0<\/span><\/p>\n

\u2018Waarom moeten we eigenlijk sowieso een muur bouwen? Het is onmogelijk. Hij komt nooit af.\u2019<\/span>\u00a0<\/span><\/p>\n

Daddio\u00a0hoorde ons praten, gooide zijn gereedschap op de grond en stampte naar ons toe. Hij rukte een baksteen uit mijn hand en hield hem voor ons omhoog.<\/span>\u00a0<\/span><\/p>\n

\u2018Zet die verdomde muur uit je kop!\u2019 zei hij. \u2018Er \u00eds helemaal geen muur. Er zijn alleen maar st\u00e9nen. Het is jullie taak om\u00a0<\/span>deze steen<\/span><\/i>\u00a0perfect te metselen. En daarna de volgende te pakken en d\u00ed\u00e9<\/span>\u00a0<\/span><\/i>perfect te metselen. En daarna de volgende. Houd je niet bezig met die muur. Jullie enige zorg is die ene steen.\u2019<\/span>\u00a0<\/span><\/p>\n

Hij liep terug de werkplaats in. Harry en ik keken elkaar aan, schudden het hoofd \u2013\u00a0<\/span>die gast is gestoord<\/span><\/i>\u00a0\u2013 en sloegen weer aan het specie mengen.<\/span>\u00a0<\/span><\/p>\n

Een paar van de lessen die de meeste impact op me hebben gehad, heb ik tegen mijn zin moeten leren. Ik bood weerstand, ik ontkende ze, maar uiteindelijk was het gewicht van hun waarheid niet te ontkennen. De bakstenen muur van mijn vader was zo\u2019n les.<\/span>\u00a0<\/span><\/p>\n

Traag gingen de dagen voorbij, en hoe graag ik het ook zou willen ontkennen, ik begon te begrijpen waar hij het over had. Als ik me op de <\/span>muur\u00a0<\/span><\/i>richtte, dan leek de klus niet te doen. Eindeloos. Maar als ik me op die \u00e9ne steen richtte, dan was het veel makkelijker \u2013 ik w\u00edst dat ik heel goed in staat was \u00e9\u00e9n steen te metselen\u2026<\/span>\u00a0<\/span><\/p>\n

De weken verstreken, de stenen muur groeide, en het gat werd een beetje kleiner. Ik begon te begrijpen dat het verschil tussen het gevoel dat een taak mogelijk is of onmogelijk alleen maar een kwestie is van perspectief. Kijk je naar de muur? Of kijk je naar de baksteen? Of het nou ging om het slagen voor een toets om toegelaten te worden tot de universiteit, het doorbreken als een van de eerste wereldberoemde hiphoppers, of het opbouwen van een van de succesvolste carri\u00e8res ooit in de geschiedenis van Hollywood, altijd weer konden de grote en schijnbaar onmogelijke doelen opgedeeld worden in afzonderlijk hanteerbare taken \u2013 het waren onoverkomelijke muren die bestonden uit een aantal metselbare stenen.<\/span>\u00a0<\/span><\/p>\n

In mijn hele carri\u00e8re ben ik absoluut onverbiddelijk geweest. Ik heb altijd vastgehouden aan een intense compromisloze arbeidsmoraal. Het geheim van mijn succes is zowel saai als voorspelbaar: je komt opdagen en je metselt een steen. Uit je humeur? Metsel nog een steen. Slecht openingsweekend? Metsel er nog een. De verkoop van je cd loopt niet? Aan de slag, metsel nog een steen. Je huwelijk is gestrand? Metsel er weer een.<\/span>\u00a0<\/span><\/p>\n

Net zoals ieder ander heb ik de afgelopen dertig jaar te kampen gehad met mislukkingen, vernederingen, een scheiding en sterfgevallen. Ik ben met de dood bedreigd, bestolen, er werd inbreuk gemaakt op mijn priv\u00e9leven en mijn gezin viel uit elkaar \u2013 toch stond ik elke dag weer op, mengde de specie en metselde een steen. Wat je ook maar te verduren krijgt, er ligt\u00a0<\/span>altijd<\/span><\/i>\u00a0\u2013 recht voor je neus \u2013 een steen op je te wachten om gemetseld te worden. De enige vraag is: lukt het je aan de slag te gaan en dat ding te metselen?<\/span>\u00a0<\/span><\/p>\n

Mensen zeggen weleens dat het karakter van een kind be\u00efnvloed wordt door de betekenis van zijn naam. Nou, mijn vader heeft me m\u00edjn naam gegeven, hij gaf me z\u00edjn<\/span>\u00a0<\/span><\/i>naam en hij gaf me de grootste voorsprong in het leven: de wilskracht om tegenslag te overwinnen.<\/span>\u00a0<\/span><\/p>\n

Hij noemde me Will.<\/span>\u00a0<\/span><\/p>\n

Het was koud en bewolkt die dag, ongeveer een jaar nadat we met de klus begonnen waren. De muur was ondertussen zo\u2019n vaststaand gegeven geworden in mijn leven, dat het een waanidee leek dat hij ooit af zou komen. Zo van: als-ie dan eindelijk \u00e9cht<\/span>\u00a0<\/span><\/i>klaar zou zijn, zou er tragisch genoeg vast n\u00f3g wel een gat zijn dat onmiddellijk dichtgemetseld moest worden, er vlak achter. Maar die koude ochtend in september mengden we uiteindelijk de laatste specie, vulden de laatste emmer, en metselden de laatste steen.<\/span>\u00a0<\/span><\/p>\n

Daddio\u00a0stond toe te kijken hoe de laatste stenen gemetseld werden. Met een sigaret in zijn hand stond hij rustig ons werk te bewonderen. Harry en ik legden zorgvuldig de laatste baksteen neer. Toen: stilte. Harry haalde ongemakkelijk zijn schouders op \u2013\u00a0<\/span>wat nu? Moeten we op en neer gaan springen? Juichen? Feestvieren?\u00a0<\/span><\/i>We zetten voorzichtig een stap naar achter en gingen ieder aan een kant van\u00a0Daddio\u00a0staan.<\/span>\u00a0<\/span><\/p>\n

Met z\u2019n drie\u00ebn bekeken we de nieuwe muur van ons gezin.<\/span>\u00a0<\/span><\/p>\n

Daddio\u00a0schoot zijn sigaret weg, trapte hem uit met zijn laars, blies het laatste beetje rook uit en zei, zijn ogen nog steeds op de muur gericht: \u2018Vertel me nu nooit meer dat jullie iets n\u00ed\u00e9t kunnen.\u2019<\/span>\u00a0<\/span><\/p>\n

Daarna liep hij de werkplaats in en ging weer aan het werk.<\/span>\u00a0<\/span><\/p>\n

Winactie<\/span><\/h2>\n

Ben jij\u00a0net zo enthousiast als wij? Dan hebben we goed nieuws voor je, want we mogen maar liefst vijf exemplaren\u00a0van\u00a0<\/span>Will\u00a0<\/span><\/i>weggeven! Het enige wat\u00a0je\u00a0moet\u00a0doen om deel te nemen aan de winactie is\u00a0even in de\u00a0comments\u00a0op Facebook\u00a0laten weten waarom jij dit boek\u00a0moet winnen.\u00a0That’s\u00a0it!\u00a0Easy, toch?\u00a0Ga snel richting de\u00a0comments\u00a0en maak kans op dit mooie en inspirerende boek over Will Smith. Gegarandeerd een mooie toevoeging aan jouw boekenkast.<\/span>\u00a0<\/span><\/p>\n

Je kan de biografie van Will Smith natuurlijk ook gewoon krijgen in de boekhandels of online bestellen<\/a>.<\/em><\/p>\n

\"Will\"
Foto: Uitgeverij Nieuw Amsterdam<\/span> <\/figcaption><\/figure>\n","protected":false,"plaintext":"De geniale Will Smith is een van de grootste wereldsterren van deze tijd.\u00a0We kennen de vrolijke gast allemaal van zijn films, muziek, humor en zijn status als cultureel icoon.\u00a0Het was dan ook een kwestie van tijd tot er een biografie over hem geschreven zou\u00a0worden.\u00a0Dat moment is eindelijk daar. In\u00a0Will\u00a0<\/i>gaat het over het succes van Will Smith, maar vooral ook over de drijfveren die hier ten grondslag aan liggen.\u00a0Wij mogen alvast een fragment uit het\u00a0openhartige\u00a0boek delen \u00e9n we mogen maar liefst vijf exemplaren weggeven.<\/strong>\r\n

Will\u00a0Smith<\/span><\/h2>\r\nWillard Carroll Smith jr. zette zichzelf in 1987 op de kaart als <\/span>The\u00a0Fresh\u00a0Prince of Bel-<\/span><\/i>Air. Sindsdien is onze vriend\u00a0<\/span>niet meer weg te denken\u00a0uit het sterrenwereldje.\u00a0Will\u00a0maakte furore in films als\u00a0<\/span>Men in Black<\/span><\/i>,\u00a0<\/span>I Am Legend<\/span><\/i>\u00a0en\u00a0<\/span>Bad Boys<\/span><\/i>. Hij staat bekend om zijn geniale humor en ongekende positiviteit. Dat bleek vorig jaar maar weer eens uit de manier waarop hij met zijn haters omging<\/a>. Toch blijken minder leuke redenen en situaties de basis te zijn voor de eindeloze humor van Will Smith.<\/span>\r\n

Will<\/span><\/h2>\r\nDat blijkt uit de biografie\u00a0<\/span>Will<\/span><\/i>. Hierin wordt duidelijk dat humor een van\u00a0Will's\u00a0grootste overlevingsstrategie\u00ebn is. ''De manier waarop we besluiten\u00a0op onze angsten te reageren, bepaalt wie we worden. Ik besloot grappig te zijn'', is een veelzeggende quote uit het boek van Will Smith.\u00a0In\u00a0<\/span>Will\u00a0<\/span><\/i>gaat het onder andere over\u00a0zijn roerige jeugd, hoe\u00a0Will in constante angst leefde omdat hij doodsbang was voor zijn vader\u00a0en hoe\u00a0zijn gedrevenheid de relaties met zijn dierbaren bijna verwoestte.<\/span>\u00a0<\/span>\r\n\r\nHet boek\u00a0<\/span>Will\u00a0<\/span><\/i>schreef\u00a0Will Smith\u00a0samen met bestsellerauteur Mark Manson. Je kan het boek hier<\/a> bestellen. Hieronder hebben we vast een fragment uit het openhartige boek voor je.<\/span>\u00a0<\/span>\r\n

Fragment uit 'Will'<\/span><\/h2>\r\nDe muur\u00a0<\/strong>\r\n\r\nToen ik elf was, besloot mijn vader dat de muur aan de voorkant van zijn werkplaats aan vernieuwing toe was. Het moest een grote muur worden: zo\u2019n drie\u00ebnhalve meter hoog en zes meter breed. De oude was aan het afbrokkelen en hij had \u2018genoeg van die klotemuur\u2019. Maar in plaats van een aannemer of een bouwbedrijf in te schakelen, dacht hij dat het wel een mooie klus zou zijn voor mijn jongere broer Harry en mij.<\/span>\u00a0<\/span>\r\n\r\nDe sloop deed\u00a0<\/span>Daddio<\/span><\/i>\u00a0zelf. Ik weet nog hoe ik vol ongeloof naar dat gapende gat stond te kijken. Ik was er heilig van overtuigd dat daar nooit meer een muur zou komen te staan.<\/span>\u00a0<\/span>\r\n\r\nBijna een jaar lang gingen mijn broer en ik elke dag na school naar de werkplaats van mijn vader om aan die muur te werken. We deden alles zelf. We groeven de fundering uit, mixten de specie en sleepten met emmers. Ik weet nog steeds de verhoudingen van de specie: de helft cement, een kwart zand en een kwart kalk. Harry was de baas over de waterslang. Met een schop mixten we het goedje op de stoep en daarna deden we het in emmers waar zo\u2019n acht liter in kon en metselden er de bakstenen mee. Dat deden we zonder een metselprofiel of een lagenlat, het enige wat we hadden was een waterpas.<\/span>\u00a0<\/span>\r\n\r\nAls je ook maar \u00ed\u00e9ts van bouwen weet, dan weet je dat dit een stompzinnige manier van werken is. Eerlijk gezegd is het gewoon een soort gevangenisarbeid. Vandaag de dag zouden we in zo\u2019n geval meteen de kinderbescherming bellen. Het is zo\u2019n saaie klus, die ook nog eens onnodig lang duurt, dat twee kinderen er uiteindelijk bijna een jaar mee bezig waren, terwijl een paar volwassen kerels het waarschijnlijk in een paar dagen hadden klaargespeeld, op zijn langst.<\/span>\u00a0<\/span>\r\n\r\nMijn broer en ik werkten in de weekenden, op feestdagen en in vakanties. We werkten dat jaar de hele zomer door, het maakte niet uit. Mijn vader had nooit een dag vrij, dus wij ook niet. Ik heb ontelbare keren naar dat gat gekeken, met de moed in de schoenen. Ik zag niet hoe we dit tot een goed eind konden brengen. Het gat was in mijn hoofd onvoorstelbaar groot geworden. Het leek wel of we De Grote Muur van West\u00a0Philly\u00a0\u2013 Philadelphia \u2013 aan het bouwen waren: miljarden rode bakstenen die zich uitstrekten tot in een eindeloze verte. Ik was ervan overtuigd dat ik mijn hele leven, tot aan mijn dood, bezig zou zijn met het mengen van metselspecie en het sjouwen van emmers. Ik wist het zeker.<\/span>\u00a0<\/span>\r\n\r\nDaddio\u00a0liet ons maar\u00a0doorploeteren. We moesten er elke dag zijn, om het cement te mengen, emmers te dragen en stenen te metselen. Maakte niet uit of het regende of stikheet was, of ik kwaad, verdrietig, of ziek was of de volgende dag een toets had op school \u2013 er was geen enkel excuus om er niet te zijn. Als m\u2019n broer en ik klaagden en protesteerden maakte dat\u00a0Daddio\u00a0helemaal niks uit, we zaten in de val. Deze muur was een constante, hij was een blijver. Jaargetijden gingen voorbij, vrienden kwamen en gingen, leraren gingen met pensioen \u2013 maar de muur was er altijd. Altijd was die muur er.<\/span>\u00a0<\/span>\r\n\r\nOp een dag hadden Harry en ik echt een verschrikkelijk rothumeur. We sleepten ons voort en klaagden over alles \u2013 \u2018dit kan helemaal niet\u2019 en \u2018dit is echt belachelijk\u2019.<\/span>\u00a0<\/span>\r\n\r\n\u2018Waarom moeten we eigenlijk sowieso een muur bouwen? Het is onmogelijk. Hij komt nooit af.\u2019<\/span>\u00a0<\/span>\r\n\r\nDaddio\u00a0hoorde ons praten, gooide zijn gereedschap op de grond en stampte naar ons toe. Hij rukte een baksteen uit mijn hand en hield hem voor ons omhoog.<\/span>\u00a0<\/span>\r\n\r\n\u2018Zet die verdomde muur uit je kop!\u2019 zei hij. \u2018Er \u00eds helemaal geen muur. Er zijn alleen maar st\u00e9nen. Het is jullie taak om\u00a0<\/span>deze steen<\/span><\/i>\u00a0perfect te metselen. En daarna de volgende te pakken en d\u00ed\u00e9<\/span>\u00a0<\/span><\/i>perfect te metselen. En daarna de volgende. Houd je niet bezig met die muur. Jullie enige zorg is die ene steen.\u2019<\/span>\u00a0<\/span>\r\n\r\nHij liep terug de werkplaats in. Harry en ik keken elkaar aan, schudden het hoofd \u2013\u00a0<\/span>die gast is gestoord<\/span><\/i>\u00a0\u2013 en sloegen weer aan het specie mengen.<\/span>\u00a0<\/span>\r\n\r\nEen paar van de lessen die de meeste impact op me hebben gehad, heb ik tegen mijn zin moeten leren. Ik bood weerstand, ik ontkende ze, maar uiteindelijk was het gewicht van hun waarheid niet te ontkennen. De bakstenen muur van mijn vader was zo\u2019n les.<\/span>\u00a0<\/span>\r\n\r\nTraag gingen de dagen voorbij, en hoe graag ik het ook zou willen ontkennen, ik begon te begrijpen waar hij het over had. Als ik me op de <\/span>muur\u00a0<\/span><\/i>richtte, dan leek de klus niet te doen. Eindeloos. Maar als ik me op die \u00e9ne steen richtte, dan was het veel makkelijker \u2013 ik w\u00edst dat ik heel goed in staat was \u00e9\u00e9n steen te metselen\u2026<\/span>\u00a0<\/span>\r\n\r\nDe weken verstreken, de stenen muur groeide, en het gat werd een beetje kleiner. Ik begon te begrijpen dat het verschil tussen het gevoel dat een taak mogelijk is of onmogelijk alleen maar een kwestie is van perspectief. Kijk je naar de muur? Of kijk je naar de baksteen? Of het nou ging om het slagen voor een toets om toegelaten te worden tot de universiteit, het doorbreken als een van de eerste wereldberoemde hiphoppers, of het opbouwen van een van de succesvolste carri\u00e8res ooit in de geschiedenis van Hollywood, altijd weer konden de grote en schijnbaar onmogelijke doelen opgedeeld worden in afzonderlijk hanteerbare taken \u2013 het waren onoverkomelijke muren die bestonden uit een aantal metselbare stenen.<\/span>\u00a0<\/span>\r\n\r\nIn mijn hele carri\u00e8re ben ik absoluut onverbiddelijk geweest. Ik heb altijd vastgehouden aan een intense compromisloze arbeidsmoraal. Het geheim van mijn succes is zowel saai als voorspelbaar: je komt opdagen en je metselt een steen. Uit je humeur? Metsel nog een steen. Slecht openingsweekend? Metsel er nog een. De verkoop van je cd loopt niet? Aan de slag, metsel nog een steen. Je huwelijk is gestrand? Metsel er weer een.<\/span>\u00a0<\/span>\r\n\r\nNet zoals ieder ander heb ik de afgelopen dertig jaar te kampen gehad met mislukkingen, vernederingen, een scheiding en sterfgevallen. Ik ben met de dood bedreigd, bestolen, er werd inbreuk gemaakt op mijn priv\u00e9leven en mijn gezin viel uit elkaar \u2013 toch stond ik elke dag weer op, mengde de specie en metselde een steen. Wat je ook maar te verduren krijgt, er ligt\u00a0<\/span>altijd<\/span><\/i>\u00a0\u2013 recht voor je neus \u2013 een steen op je te wachten om gemetseld te worden. De enige vraag is: lukt het je aan de slag te gaan en dat ding te metselen?<\/span>\u00a0<\/span>\r\n\r\nMensen zeggen weleens dat het karakter van een kind be\u00efnvloed wordt door de betekenis van zijn naam. Nou, mijn vader heeft me m\u00edjn naam gegeven, hij gaf me z\u00edjn<\/span>\u00a0<\/span><\/i>naam en hij gaf me de grootste voorsprong in het leven: de wilskracht om tegenslag te overwinnen.<\/span>\u00a0<\/span>\r\n\r\nHij noemde me Will.<\/span>\u00a0<\/span>\r\n\r\nHet was koud en bewolkt die dag, ongeveer een jaar nadat we met de klus begonnen waren. De muur was ondertussen zo\u2019n vaststaand gegeven geworden in mijn leven, dat het een waanidee leek dat hij ooit af zou komen. Zo van: als-ie dan eindelijk \u00e9cht<\/span>\u00a0<\/span><\/i>klaar zou zijn, zou er tragisch genoeg vast n\u00f3g wel een gat zijn dat onmiddellijk dichtgemetseld moest worden, er vlak achter. Maar die koude ochtend in september mengden we uiteindelijk de laatste specie, vulden de laatste emmer, en metselden de laatste steen.<\/span>\u00a0<\/span>\r\n\r\nDaddio\u00a0stond toe te kijken hoe de laatste stenen gemetseld werden. Met een sigaret in zijn hand stond hij rustig ons werk te bewonderen. Harry en ik legden zorgvuldig de laatste baksteen neer. Toen: stilte. Harry haalde ongemakkelijk zijn schouders op \u2013\u00a0<\/span>wat nu? Moeten we op en neer gaan springen? Juichen? Feestvieren?\u00a0<\/span><\/i>We zetten voorzichtig een stap naar achter en gingen ieder aan een kant van\u00a0Daddio\u00a0staan.<\/span>\u00a0<\/span>\r\n\r\nMet z\u2019n drie\u00ebn bekeken we de nieuwe muur van ons gezin.<\/span>\u00a0<\/span>\r\n\r\nDaddio\u00a0schoot zijn sigaret weg, trapte hem uit met zijn laars, blies het laatste beetje rook uit en zei, zijn ogen nog steeds op de muur gericht: \u2018Vertel me nu nooit meer dat jullie iets n\u00ed\u00e9t kunnen.\u2019<\/span>\u00a0<\/span>\r\n\r\nDaarna liep hij de werkplaats in en ging weer aan het werk.<\/span>\u00a0<\/span>\r\n

Winactie<\/span><\/h2>\r\nBen jij\u00a0net zo enthousiast als wij? Dan hebben we goed nieuws voor je, want we mogen maar liefst vijf exemplaren\u00a0van\u00a0<\/span>Will\u00a0<\/span><\/i>weggeven! Het enige wat\u00a0je\u00a0moet\u00a0doen om deel te nemen aan de winactie is\u00a0even in de\u00a0comments\u00a0op Facebook\u00a0laten weten waarom jij dit boek\u00a0moet winnen.\u00a0That's\u00a0it!\u00a0Easy, toch?\u00a0Ga snel richting de\u00a0comments\u00a0en maak kans op dit mooie en inspirerende boek over Will Smith. Gegarandeerd een mooie toevoeging aan jouw boekenkast.<\/span>\u00a0<\/span>\r\n\r\nJe kan de biografie van Will Smith natuurlijk ook gewoon krijgen in de boekhandels of online bestellen<\/a>.<\/em>\r\n\r\n[caption id=\"attachment_231966\" align=\"alignnone\" width=\"1665\"]\"Will\" Foto: Uitgeverij Nieuw Amsterdam[\/caption]"},"excerpt":{"rendered":"

De geniale Will Smith is een van de grootste wereldsterren van deze tijd.\u00a0We kennen…<\/p>\n","protected":false},"author":37,"featured_media":231968,"comment_status":"closed","ping_status":"closed","sticky":false,"template":"","format":"standard","meta":{"_acf_changed":false,"footnotes":""},"categories":[3],"tags":[507,492,56079,742,123708,1325,6703],"yst_prominent_words":[],"acf":[],"_links":{"self":[{"href":"https:\/\/fhm.nl\/wp-json\/wp\/v2\/posts\/231960"}],"collection":[{"href":"https:\/\/fhm.nl\/wp-json\/wp\/v2\/posts"}],"about":[{"href":"https:\/\/fhm.nl\/wp-json\/wp\/v2\/types\/post"}],"author":[{"embeddable":true,"href":"https:\/\/fhm.nl\/wp-json\/wp\/v2\/users\/37"}],"replies":[{"embeddable":true,"href":"https:\/\/fhm.nl\/wp-json\/wp\/v2\/comments?post=231960"}],"version-history":[{"count":4,"href":"https:\/\/fhm.nl\/wp-json\/wp\/v2\/posts\/231960\/revisions"}],"predecessor-version":[{"id":231978,"href":"https:\/\/fhm.nl\/wp-json\/wp\/v2\/posts\/231960\/revisions\/231978"}],"wp:featuredmedia":[{"embeddable":true,"href":"https:\/\/fhm.nl\/wp-json\/wp\/v2\/media\/231968"}],"wp:attachment":[{"href":"https:\/\/fhm.nl\/wp-json\/wp\/v2\/media?parent=231960"}],"wp:term":[{"taxonomy":"category","embeddable":true,"href":"https:\/\/fhm.nl\/wp-json\/wp\/v2\/categories?post=231960"},{"taxonomy":"post_tag","embeddable":true,"href":"https:\/\/fhm.nl\/wp-json\/wp\/v2\/tags?post=231960"},{"taxonomy":"yst_prominent_words","embeddable":true,"href":"https:\/\/fhm.nl\/wp-json\/wp\/v2\/yst_prominent_words?post=231960"}],"curies":[{"name":"wp","href":"https:\/\/api.w.org\/{rel}","templated":true}]}}