{"id":134143,"date":"2019-06-21T19:00:38","date_gmt":"2019-06-21T17:00:38","guid":{"rendered":"https:\/\/fhm.nl\/?p=134143"},"modified":"2019-06-21T19:06:35","modified_gmt":"2019-06-21T17:06:35","slug":"fernando-torres","status":"publish","type":"post","link":"https:\/\/fhm.nl\/fernando-torres\/","title":{"rendered":"Een ode aan Fernando \u2018El Ni\u00f1o\u2019 Torres"},"content":{"rendered":"
<\/div>

En ineens troffen we een mooi geschreven ode aan Fernando Torres in onze mailbox aan. De Spaanse voetballer die vandaag heeft aangekondigd te stoppen met voetbal was een grote inspiratiebron voor de opperfan Kevin van Buuren. Vandaar dat hij direct in de pen kroop om een prachtig eerbetoon over deze held te schrijven. Wij zijn de minste niet en plaatsen met veel liefde dit stuk waar nog veel meer liefde in zit. Blik zo terug op de carri\u00e8re van de flegmatieke Spanjaard:<\/strong><\/p>\n

El ni\u00f1o. The kid, from\u00a0Madrid<\/h2>\n

Liverpool FC wist mijn hart al lang geleden te veroveren. Het rode tenue, de immense atmosfeer op Anfield<\/em> Road<\/em>. De vergelijkingen met de voetbalvereniging waarmee ik groot was gebracht, Feyenoord. Een arbeidersclub, voortgestuwd door de onvoorwaardelijke steun van haar fans. Passie over prijzen. 2005: de memorabele, nee, legendarische eindzege in Istanbul. Ingeleid door de kopbal van mijn idool, Captain<\/em> Fantastic<\/em>, Steven Gerrard. Tegen het machtige AC Milan van Alessandro Nesta, Paolo Maldini, Hernan Crespo, Andriy Shevchenko en hun fabuleuze nummer 22: Kak\u00e1. Ruststand 3\u20130. Een wonder was nodig. En een wonder geschiedde. The Miracle of Istanbul<\/em>. Na 90 minuten: 3\u20133. Na 120 minuten en 8 penalty\u2019s\u200a\u2014\u200aReds doelman Jerzy Dudek keerde er twee, namens Liverpool mistte John Arne Riise\u200a\u2014\u200awas het de beurt aan Shevchenko, meesterspits. Dudek stopt hem. Liverpool wint haar eerste Champions League\u200a\u2014\u200aeerder nog Europa cup I\u200a\u2014\u200aen haar vijfde cup met grote oren. Het was liefde. En slechts het begin.<\/p>\n

We zijn twee jaar verder. 4 juli 2007, 42 dagen na de verloren replay van de Champions League finale op 23 mei 2005\u200a\u2014\u200adit keer versloeg AC Milan de Engelsen met 1 tegen 2\u200a\u2014\u200a, kondigen The<\/em> Reds<\/em> hun nieuwste aankoop aan. De 23-jarige Fernando Jos\u00e9 Torres Sanz wordt door zijn landgenoot, en trainer van Liverpool, Rafael Ben\u00edtez, als nieuwe spits binnengehaald. 38 miljoen euro. Het kind van Atl\u00e9tico Madrid; \u2018el<\/em> ni\u00f1o<\/em>.\u2019 Ik had al wel eens van hem gehoord. Al was het maar van zijn vliegende volley tegen Real Betis\u200a\u2014\u200aop 2 november 2003. Atlet\u00ed<\/em> staat 1\u20130 achter tegen de Verdiblancos<\/em>. Torres, op dat moment 19 jaar, verliest een kopduel op 30 meter van het doel. Hij valt op de grond. De bal wordt teruggewonnen door de Madrilenen en verplaatst naar links. Intussen is Torres opgestaan en manoeuvreert hij zich richting het strafschopgebied. Zijn medespeler ziet hem en trapt met rechts, hoog en diagonaal richting de jonge spits, schuin rechts van de goal. De pass lijkt iets te hard, maar Fernando Torres springt, strekt zijn rechterbeen en verbindt het leer perfect met zijn vliegende wreef. De bal vliegt in een diagonale streep in de linkerkruising. Goal.<\/p>\n

Van paella naar fish and\u00a0chips<\/h2>\n

Veel beter dan dit ken ik hem op dat moment niet. Bovendien zijn Spaanse spelers en de Engelse competitie vaak een wisselend huwelijk. Van de warme zon naar de koude regen, van paella naar fish and chips<\/em>. Het is niet makkelijk, maar het lijkt voorbestemd. Fernando Torres, opgeleid door Real Madrid, maar levenslang fan van hun grootste rivaal, Atletico. Hij droeg voor de rood-witte Madrilenen ooit de aanvoerdersband, met binnenin de woorden: \u2018You\u2019ll Never Walk Alone<\/em>\u2019, d\u00e9 zin waarmee Liverpool zich al decennia identificeert. \u2018His armband proved he was a Red\u2019, <\/em>zullen de Engelse fans later zingen. Het shirt met zijn naam draagt het nummer 9, zoals ooit zijn illustere voorgangers Ian Rush, en Robbie Fowler, bekend van zijn controversi\u00eble \u2018snuif-de-achterlijn-op-doelpuntenviering\u2019, nadat hij lang beschuldigd werd van coca\u00efnegebruik.<\/p>\n

Fernando Torres debuteert op 11 augustus 2007\u200a\u2014\u200anog niet in het rood -, uit bij Aston Villa (1\u20132 winst). Voor de Spanjaard, op zijn eerste wedstrijd in Engeland na, niet veel bijzonders. Hij scoort niet. Al staat hij met een gemiste kans\u200a\u2014\u200ade rebound resulteert in een voorzet die in het eigen doel wordt gewerkt\u200a\u2014\u200awel aan de basis van de 1\u20130. Dat bijzondere debuut komt 8 dagen later. Op 19 augustus 2007 maakt Torres zijn debuut op Anfield. Tegen Chelsea. The<\/em> Reds<\/em> versus The<\/em> Blues<\/em>, een gevoelige derby in Engeland. Niet om geografie, zoals de rivaliteit met stadsgenoot Everton. Niet om hegemonie, zoals de traditionele strijd om succesvolste club van Engeland tussen Liverpool en Manchester United. Maar toch al jaren een voetbaloorlog. Liverpool, traditioneel succesvol, met 18 kampioenschappen en 5 Europa cup I\/Champions League-bekers. Chelsea, sinds 2003 overgenomen door de steenrijke Rus Roman Abramovich, historisch minder succesvol, maar met de nieuwe financi\u00eble middelen de club van de toekomst. Kampioen van 2005, en van 2006, onder leiding van trainerstalent Jos\u00e9 Mourinho.<\/p>\n

Eerste goal<\/h2>\n

Liverpool – Chelsea is 15 minuten onderweg. Een tactisch schouwspel, zonder veel spektakel. Chelsea-doelman Petr Cech, bekend van zijn helm\u200a\u2014\u200ana het ooit oplopen van een dubbele schedelbreuk zou hij nooit meer zonder spelen\u200a\u2014\u200atrapt de bal uit zijn handen. Het speeltuig wordt door de rode verdediging weggekopt. Op het middenveld kopt Dirk Kuyt, Nederlandse Liverpudlian tussen 2006 en 2012, nog eens. Nog een kopbal van Xabi Alonso, ook Spanjaard, in de voeten van Liverpool legende Steven Gerrard. De man met de aanvoerdersband heeft maar \u00e9\u00e9n aanraking nodig om de bal goed te leggen, \u00e9\u00e9n blik om Fernando Torres de ruimte in te zien lopen. Met buitenkant rechts passt hij de bal met perfecte snelheid. Het leer glijdt met een klein effect in de loop van Torres. Een beetje links, net voor het strafschopgebied. Hij neemt de bal iets mee naar binnen met zijn rechterbuitenkant. Chelsea-verdediger Tal Ben Haim stapt op hem af. Torres veegt de bal met de binnenkant van zijn rechtervoet langs de verdediger, versnelt en met diezelfde voet schuift hij\u200a\u2014\u200ahalf uit balans\u200a\u2014\u200ahet leer langzaam, gecontroleerd langs Cech in de verre hoek. Het rode stadion, Anfield Road, geleid door het vak achter het doel, The Kop<\/em>, ontploft. Torres rent, schreeuwt, glijdt en eindigt rechtop zittend met zijn armen in de lucht. Als een kind. Als het kind. Als \u2018El Ni\u00f1o\u2019. Hij wordt bedolven onder zijn teamgenoten. Zij weten het. Het publiek weet het. De wedstrijd eindigt uiteindelijk in een 1\u20131 gelijkspel, door een penalty van Frank Lampard, grootste Chelsea-speler aller tijden. Maar Anfield Road en haar rode legioen hebben een nieuwe vlam. Als een supernova verrezen uit de Spaanse zon. Zijn naam: Fernando Torres, Liverpool\u2019s number 9.<\/em><\/p>\n