{"id":116056,"date":"2019-01-18T18:00:06","date_gmt":"2019-01-18T17:00:06","guid":{"rendered":"https:\/\/fhm.nl\/?p=116056"},"modified":"2019-01-23T21:58:03","modified_gmt":"2019-01-23T20:58:03","slug":"interview-henk-schiffmacher","status":"publish","type":"post","link":"https:\/\/fhm.nl\/interview-henk-schiffmacher\/","title":{"rendered":"Henk Schiffmacher: \u201cIk heb die luier thuis ingelijst en Andr\u00e9 Hazes heeft hem nog gesigneerd\u201d"},"content":{"rendered":"
Henk Schiffmacher is de bekendste tattoo-artiest die ons landje ooit heeft voortgebracht. Al doet \u2018ie meer dan dat. Hij schrijft boeken, reist de wereld rond en heeft sinds kort zelfs een eigen sieradenlijn. Toch staan tatoeages in zijn leven centraal. Hij was er vroeg bij en heeft inmiddels de nodige faam binnen \u00e9n buiten de tattoowereld. In de loop der jaren hebben dan ook talloze wereldsterren een inktcreatie van de tattoomeister op hun lichaam laten vereeuwigen. Denk aan de heren van Pearl Jam, de Wu-Tang Clan en de Red Hot Chili Peppers. Hoog tijd voor ons dus om eens een praatje te gaan maken met deze man vol verhalen.<\/strong><\/p>\n Toen Henk nog Henkie was ontdekte hij al snel de magie van het potlood. Je zou zeggen dat dat de enige stap was voordat de Henk zijn artistieke denken ging vertalen met een tatoe\u00ebernaald, maar dat was niet het geval. \u201cEr zit een stukje fotografie tussenin. Fotografie was eigenlijk mijn ongeduldige periode. Het heeft namelijk een bepaalde tijd nodig om een tekening te maken. Er is een bepaalde rust bij nodig. En bij fotografie heb je pats boem in 125ste <\/sup>van een seconde een stuk geregistreerd van iets\u201d, vertelt Henk.<\/p>\n \u201cHet leek me echt helemaal niks om daar een beetje in een notendop tussen ijsschotsen door te zitten scharrelen.\u201d<\/p><\/blockquote>\n \u201cIk heb het vak eigenlijk geleerd van een oude fotograaf, Cor Jaring.\u201d Blijkbaar was Jaring een goede meester, want de fotokunsten van Schiffmacher leverden hem zelfs nieuwe kansen op. Kansen die \u2018ie overigens niet altijd met beide handen aangreep. \u201cZe hebben me weleens gevraagd voor de Playboy om naar Antarctica te gaan, maar daar heb ik helemaal geen fuck te zoeken. Daar is alleen een zooitje pingu\u00efns.\u201d<\/p>\n Schiffmacher is dan ook liever onder de mensen. \u201cIk hou van dingen die door mensen gebouwd en door mensen gemaakt zijn. Ik hou van mensen, ik hou van verschillende culturen. En het idee om dan duizenden pingu\u00efns op een strand te zien scharrelen leek me helemaal niks. En zeker niet als het betekent vijftien dagen op een zeilbootje van vijftien meter lang zitten met nog zeven of acht andere mensen.\u201d<\/p>\n Toch ontwikkelde de 66-jarige Schiffmacher al gauw affectie voor de tatoe\u00eberkunst. \u201cIk ben begonnen op een goed moment. In eind \u201978 begint wat ze noemen de renaissance van de tatoeage\u201d, legt Henk uit. \u201cAls je begint in de eind zeventiger, begin tachtiger jaren, dan praat je over een groep van tatoe\u00eberders die wereldwijd niet groter was dan 350 tot 400 man wereldwijd. Die hielpen elkaar allemaal met bijvoorbeeld kleurtjes en naalden omdat al dat spul niet zo beschikbaar was als het vandaag de dag beschikbaar is.\u201d Henk woonde meerdere tatoeageconventies bij in de Verenigde Staten. Daar was de tattooscene al een stuk groter.<\/p>\nOvergewaaide tattooscene<\/h2>\n